ผมยังคงเฝ้ามองดวงอาทิตย์เสมอ (yaoi) #ธารณ์ตะวัน - นิยาย ผมยังคงเฝ้ามองดวงอาทิตย์เสมอ (yaoi) #ธารณ์ตะวัน : Dek-D.com - Writer
×

ผมยังคงเฝ้ามองดวงอาทิตย์เสมอ (yaoi) #ธารณ์ตะวัน

โดย butter_ny

เรื่องราวมันเริ่มต้น เมื่อผมได้รู้จักเขา ผู้ชายที่ทำให้โลกของผม สดใสกว่าที่เคยเป็นมา

ผู้เข้าชมรวม

184

ผู้เข้าชมเดือนนี้

18

ผู้เข้าชมรวม


184

ความคิดเห็น


0

คนติดตาม


6
จำนวนตอน : 10 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  29 พ.ค. 63 / 01:16 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    
     ถ้าย้อนกลับไป จากตอนนี้ ก็เกือบสิบปีแล้วสินะ เรื่องราวมันถูกเริ่มต้นจากวันนั้น วันที่ผมได้เข้าไปเริ่มต้น เป็นนักเรียนใหม่ ในระดับชั้นมัธยมปลายของโรงเรียนหนึ่งใจกลางเมือง



     ผม "ตะวัน" เด็กผู้ชายที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเลย และไม่ได้มีเพื่อนที่ตามมาสอบเข้าที่นี่เลยด้วยซ้ำ เพราะผมเป็นเด็กซิ่ว .. ใช่ครับ ผมซิ่วมาจากการเป็นเด็กอาชีวะ เสียเวลาไปหนึ่งปี เพื่อกลับเข้ามาเรียนสายสามัญอีกครั้ง จึงทำให้เพื่อนๆของผมกระจัดกระจาย บ้างก็เกาะกันเป็นกลุ่มไปตามโรงเรียนต่างๆ แหงล่ะ ตอนนี้ผมเลยหัวเดียวกระเทียมลีบ นั่งตัวลีบๆอยู่ในหอประชุม



     วันปฐมนิเทศของเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่  ผมเดินเงอะๆงะๆ เข้ามายังโรงเรียนใหม่ โรงเรียนใจกลางเมืองที่มีรถไฟฟ้าผ่านด้านข้างของโรงเรียน ได้เริ่มต้นการเป็นนักเรียนอีกครั้ง ผมเริ่มต้นทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ด้วยความที่ผมสอบเข้ามาในสายศิลป์ภาษาญี่ปุ่น จะว่ายังไงดีล่ะ ผมน่ะโง่ทั้งคณิตและวิทย์ มีทางเลือกเดียวที่จะสอบติด ก็น่าจะเป็นสายศิลป์ภาษา ซึ่งภาษาจีนเคยเรียนมาก่อนตอนมอต้น คิดว่าไม่น่าจะไปรอด จึงเลือกศิลป์ภาษาญี่ปุ่นที่เป็นห้องท้ายสุดของชั้นมอสี่ ทำให้ห้องนี้มีผู้หญิงซะส่วนใหญ่ แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสนะ 



     ในช่วงเช้าก็มีกิจกรรมจากทางคณะครูอาจารย์ ผู้อำนวยการเสียมากกว่า พอผ่านมาช่วงบ่าย ก็มีกลุ่มประธานนักเรียน พี่มอหกนั่นแหล่ะ เข้ามาทำกิจกรรมต่อแทน ผมกวาดสายตามองไปบนเวที ด้วยความง่วงๆ เป็นคนไม่ชอบทำกิจกรรมอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งน่าเบื่อไปกันใหญ่ บนเวทีมีการกล่าวต้อนรับพอเป็นพิธี 



     ก่อนที่จะมีการเริ่มแนะนำตัว ของพี่ๆกลุ่มประธานนักเรียนทั้งหมด อืม .. ประมาณสิบกว่าคน
จากหัวแถว คนแรกที่แนะนำตัวก็เป็น พี่ผู้ชายที่ดูจะออกไปทางสาวๆนิดหน่อย พูดเสียงดังฟังชัดแจ๋ว พูดแจ้วๆอยู่คนเดียวตั้งแต่ขึ้นเวทีมา นั่นแหล่ะครับ ประธานนักเรียน จนผ่านไปหลายคนไปเรื่อยๆ .. และมาหยุดอยู่ที่พี่คนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงกลางของเวที




     ผู้ชายผิวพรรณขาวสะอาด ขาวแบบมีออร่าอยู่รอบตัว รูปร่างไม่สูงมากนัก แต่ก็สูงกว่าผม หน้าตาที่ อืม .. ไม่ได้หล่อนะ เพราะมีพี่ผู้ชายอีกหลายคนที่ดูดี หล่อแบบว้าวเลย แต่ไม่รู้ทำไม มันดูสะดุดตากว่าทุกคน สะดุดตาจนผมมองอยู่แบบนั้น ไม่ได้เคลื่อนย้ายสายตาไปตรงไหน ก่อนที่พี่เค้าจะเริ่มแนะนำตัวออกมา เสียงนุ่มๆทุ้มๆดังขึ้น พร้อมกับเสียงกรี๊ดของเพื่อนๆผู้หญิง ทำให้ผมไม่ได้ยินสิ่งที่พี่เค้าพูด ชื่ออะไรวะ .. เมื่อพี่เค้าพูดจบ ก็ฉีกยิ้มกว้างๆออกมาหนึ่งที 




     ไอการที่เราจะเห็นคนๆนึงยิ้ม แล้วเหมือนมีแสงสว่าง โลกจากที่มันอยู่เฉยๆ ไม่ได้ดูมีอะไร แต่อยู่ดีๆวันนี้มันกลับสดใสขึ้นมา เคยคิดมาตลอดว่าแบบนั้น มีแต่ในนิยายเท่านั้นแหล่ะ แต่ .. แม่งมีอยู่จริงว่ะ ใช่แล้วครับ ผมก็ตกหลุมรักเค้า ตั้งแต่วินาทีนั้น





วินาทีที่ผมได้เห็นรอยยิ้มของเค้า
ผมก็ได้ยินเพลงของพี่ป๊อด โมเดิร์นด็อกเข้ามาในหัว






คุณเคยได้ยินเพลง "ก่อน" มั้ย ?
นั่นแหล่ะครับ แม่งคือแบบนั้นเลย





.
.
.

 




ก่อนท้องฟ้าจะสดใส
ก่อนความอบอุ่นของไอแดด     
ก่อนดอกไม้จะผลิบาน
ก่อนความฝันอันแสนหวาน




:)





นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น