ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Step : 6
คยองจะไม่ทน
" อิ่มแล้วหรอ " ลู่หานเอ่ยปากถามคนตัวเล็กที่นั่งกินชาเขียวปั่นอยู่บนตักของเค้า
" อิ่มแล้วฮะ แนนไปหมดเลยยย " คยองซูพูดแล้วจับมือของลู่หานไปวางบนหน้าท้องของตัวเองแล้วลูบไปมา ก่อนจะทิ้งตัวเอาหัวพิงกับบ่าของลู่หานไว้ แล้วใช้ลู่หานให้หยิบแก้าชาเขียวปั่นมาให้กินต่อ
รู้สึกหิวขึ้นมาตะหงิดๆๆเลยหาอะไรหวานๆกินแทนไปก่อน อาหารญี่ปุ่ที่เคยอยากกินมาตลอด แต่พอได้กินเข้าจริงไม่เห็นอร่อยเลย สู้เลือดหวานๆจากลู่หานไม่ได้เลย ^^
" จะกินอะไรก็สั่งเลยนะเต็มที่มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง " ลู่หานพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าทุกคนไปด้วยแล้วยิ้มให้อย่าเป็นมิตร แต่มีคนหนึ่งละที่เค้าเองไม่อยากผูกมิตรด้วย ที่ก็รู้ๆอยู่ว่าใคร
" คุณลู่หานใจดีจังนะครับพาพวกเรามากินข้าวแล้วยังเลี้ยงอีก เห็นทุกทีเวลามาก็ชวนแต่อี้ชิงมาคนเดี่ยว แล้วก็หายไปเลยทั่งวัน "
จงอินพูดขึ้นเรียกความสนใจจากคนทั้งโต๊ะโดยเฉพาะกับคยองซู แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คงไม่ใช้ใครนอกจาก อี้ชิง เป็นไงละคยองซูรู้ไว้ซะว่าฉันคือคนที่มาก่อน
" นั้นมันเมื่อก่อน เอามาเทียบกับตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ จงอิน " ลู่หานพูดยิ้มๆแล้วจูบเบาๆตรงกกหูของคยองซู
" จริงสิ วันศุกร์นี้วันเกิดของเลย์เอง เลยถือโอกาสเชิญทุกคนให้ไปกันนะครับ ของขวัญวันเกิดปีนี้ เลย์คงไม่ได้เหมือนกับทุกๆปีสินะครับคุณลู่หาน " อี้ชิงพูดขึ้นเพราะอยากจะสือบ้างอย่างกับคนที่นั่งอยู่บนตักของ ลู่หาน
" คงใช้ แล้วนายอยากได้อะไรไหมละ "
" ลองทายดูไหมละครับ " อี้ชิงถามพร้อมกับยืนมือไปจับกับของลู่หานที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วส่งสายตาอย่างมีความหมายไปให้ แบบไม่แคร์ใครแม้กระทังกับคยองซูที่นั่งอยู่บนตักของลู่หาน
อย่างที่ใครๆก็รู้ว่า ความอดทนมันก็มีขีดจำกัดของตัวเอง ทั้งนั้น และหนึ่งในนั้นก็คือคยองซู
คยองซูเอื้มมือไปปัดมือของอี้ชิงออกก่อน แล้วสาดชาเขียวปัดเกือบครึ่งแก้ว ไปที่ใบหน้าของอี้ชิง
ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างตกใจกับการกระทำของ คยองซูโดยเฉพาะ ซูโฮ กับ จงอิน เพราะเมื่อก่อนคยองซูเป็นคนไม่สู้คน ออกจะยอมคนด้วยซ้ำ
คยองซูลุกขึ้นจากตักของลู่หานแล้วเดินตรงไปหาอี้ชิงที่ยังนั่งเฉยทำอะไรไม่ถูกอยู่ ที่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริง หรือเล่นละครอยู่กันแน่ พอเดินไปถึงตัวคยองซูก็กระชากแขนของอี้ชิงให้ลุกขึ้น ก่อนจะพูดขึ้นเสียงดังลั่นห้อง พร้อมกับบีบที่ต้นแขนอี้ชิงไปด้วย
" ของขวัญของลู่หานจะให้อะไรฉันไม่รู้ แต่ที่ฉันให้ได้ก็มีแค่นี้ละ ของเหลือกินจากฉัน "
" ดีโอ "
อี้ชิงพูดขึ้นเสียงสั้นๆพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาสวย แล้วมองไปที่ลู่หานแล้วเอ่ยปากเรียกเสียงสั้น
" คะ.... คุณลู่หาน ครับ เลย์เจ็บ "
" หึ " คยองซูทำเสียงแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป ตามด้วยเซฮุนและชานยอล แต่พอลู่หานจะลุกตามไปบ้างอี้ชิงก็กอดรั้งอีกคนไว้จากด้านหลัง
" คุณลู่หานครับ " ลู่หานไม่ตอบอะไรและค่อยๆแกะมืออีกคนออกจากเอวของตัวเอง
" วันเกิดนายฉันไปแน่ ส่วนของขวัญเกิดอยากได้อะไรก็บอกเทาเอาแล้วกันนะ " พูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกไปข้างนอก สั่งให้เทาจัดการเรื่องค้าอาหาร และเรื่องอื่นๆให้เรียบแล้วขับรถคยองซูกับไปส่วนคยองซูเค้าจะเป็นคนเครียเอง
พอทุกคนออกไปจากห้องหมดแล้วรวมถึงเทาด้วย อี้ชิงก็กีดร้องออกมาอย่างสุดกลั่น จนพนักงานต้องเข้ามาหาอย่างตกใจ
" ออกไป ไม่ต้องมามองฉัน ได้คยองซู นับจากนี้เราต้องเจอกันอีกหลายยก ไปซูโฮ ไค "
…………………........................................
" ดีโอใจเย็นๆ นะที่นายนั้นพูดไปเพราะอยากให้นายเดือดไง " เซฮุนเดินมาพูดกับคยองซูที่ตอนนี้กำลังอารมณ์เสีนสุดๆ โดยมีชานยอลค่อยลูบแขนคยองซูให้ใจเย็นลง
" ตัวเล็ก " เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้ทั้งเซฮุน และชานยอลหันไปมองยกเว้นคยองซู ที่ยังยืนหันหลังให้อยู่ ก่อนชานยอลและเซฮุนจะแยกตัวออกมา เพื่อให้ทั้งสองคนได้มีเวลาคุยกัน
" ตัวเล็ก หันมาคุยกับลู่หานก่อน "
คยองซู ถ่อนหายใจเฮือกใหญ่เพื่อไล่ อารมณ์มาคุๆของตัวเองออกไปเพราะคยองซูไม่อยากเอาอารมณร้ายๆของตัวเอง มาลงที่ลู่หาน ถึงแม้จะมีส่วนเกี่ยว ด้วยก็ตาม ก่อนจะหันไปหาลู่หาน เดินเข้าไปไกล้ แล้วยกมือขึ้นลูบที่ปกสูท อามาด้าเนื้อดีไปมา
" คยองไม่ได้โกรธอะไรลู่หานหรอก แค่ไม่ชอบเฉยๆ คยองไม่รู้หรอกนะ ว่าลู่หานกับอี้ชิง ไปกันถึงขั้นไหนแล้ว แต่ตอนนี ณ เวลานี้ ลู่หานเป็นของคยอง ของ คยองคน อื้ออออ ~ "
คำพูดคำเดี่ยวหายไปพร้อมกับ ริมฝีปากสวยที่กดทับลงมาที่ ริมฝีปากรูปหัวใจ มันเป็นจูบที่ไม่ได้ร้อนแรงอะไร แต่มันเป็นจูบ ที่จะบอกว่าลู่หานเป็น ของคยองซูเพียงคนเดี่ยวเท่านั้น ก่อนลู่หานจะเป็นฝ่ายถอนจูบออก แล้วจุ๊บลงไปที่มุมปากสวยอีกที แล้วคว้าตัวคนตัวเล็ก มากอดไว้
" คยองไปกับลู่หานได้ไหม " คยองซูพูดขึ้นเบาๆหลังจากที่เงียบแล้วยืนนิ่งๆให้ลู่หานกอด
" ไปไหน ไปที่บริษัท นะหรอ "
" " คยองซูไม่พูดอะไร แต่พยักหน้าให้อีกคนเข้าใจ ว่าจะไปด้วย
" โอเคๆ ไปก็ไป " ลู่หานบอกยิ้มๆก่อนจะเดินโอบเอวคยองซูไปที่รถของตัวเองที่เทาขับมา แล้วขับรถออกไป
" เอ้า ยอลดูดิ คุยกันเสร็จ ก็ขับรถออกไป ไม่คิดสนใจ พวกเราสองคนเลยรึไง ชิ "
เซฮุนที่เดินออกมา ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆพูดขึ้นเมื่อเห็นรถของพี่ชายขับออกไปแล้ว พี่ชายนะพี่ชายมีเมียเข้าหน่อยลืมน้องลืมนุง
" ก็ดีแล้วเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงไม่ดีหรอ " ชานยอลพูดแล้วเข้าไปโอบเอวอีกคนให้เข้ามาไกล้ๆ
" บะ บ้า พูดไรเนี่ยยอล ปล่อยเลย " เซฮุนพูดเขินๆแล้วพยายาม แกะมือชานยอลที่อยู่ตรงเอวของตัวเองออก
" ไม่ปล่อย คู่นั้นเค้าไปละ เราก็กลับกันมั้งเหอะ " ชานยอลก้มลงมากระซิบเบาๆที่ข้างหูแล้วพ่นลมหายใจที่กกหูสวย แล้วเดินโอบเอวเซฮุน ออกไปที่รถ แล้วขับออก แต่จุดหมายคงไม่ใช้ที่เดี่ยวกันกับของ ลู่หานกับคยองซู แต่จุดหมายมันคือ เตียงนุ่มๆที่บ้านมากกว่า
บอกแล้วว่า เซฮุนกับชานยอลเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รักกันมากกกกเลยละ ฮิ_ฮิ
# กราบสวัสดีมิตรรักแฟรฟิคทุกท่าน เรากลับมาแล้วหลังจากผ่านไปร่วมสี่เดือน ซึ่งไม่นานเท่าไร ( มั้ง) มาแล้วนะๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามคะ ลุ้นๆกันด้วยนะว่าตอนหน้าจะมี nc ไหม แล้วจะกลับมาต่อให้เร็วที่สุดคะ
# อีกไม่กี่วันก็ปีไหม่แล้ว ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆเลยคะ ทิ้งเรื่องร้ายๆไว้ปีเก่าแล้วเริ่มต้นสิ่งดีๆกันในปีไหม่ที่จะถึงนะคะ ( และอย่าเมาจนเกินไปนะคะ 5555 ) ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น