ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Papa : chapter 2 ..100%..
PAPA : คนสำคัญ
" ที่รักของคุณป๊างองแงอีกแล้วสิ "
พูดพร้อมมองตามหลังยูนกิที่เดินปึงปังไปแล้วก้มลงเก็บกุณแจที่ตกอยู่บนพื้นขึ้น แล้วส่งให้คุณพ่อบ้านเก็บใว้ให้ยูนกิอีกที ก่อนแทกึมบอดี้การ์คนสนิทจะเดินมาบอกตารางงานของโฮซอกในวันนี้
" คุญชายมีประชุมบอร์ดช่วงเช้าตอน 9โมงนะครับ " แทกึมพูพร้อมกับก้มมองนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง
" ฉันรู้หน่าไปสายหน่อยจะเป็นไรไปในเมื่อคนที่ถือหุ้นเยอะที่สุดก็คือฉัน และอย่าคิดว่าฉันไม่สายตาที่พวกแกมองยูนกินะ จำใส่หัวพวกแกใว้ให้ดีว่ายูนกิคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉันใครที่มันกล้ามายุ่งกับของๆฉันละก็ " โฮซอกพูดพร้อมกับมองหน้าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่บริเวณนั้นแล้วหยิบปืนที่อยู่ในช่องเก็บปืนชั้นในของเสื้อสูทขึ้นมาแล้วสับหนึ่งครั่ง
" ฉันจะเป็นคนฝังลูกตะกั่วเข้าไปในหัวของพวกแกเอง "
โฮซอกพูดเสียงเฉียบขาดพร้อมกับก้าวขึ้นรถประจำตัวของตัวเองที่แล่นออกไป โดยมียูกิท่มองดูอยู่จากระเบียงชั้นสองมองจนรถขิงโฮซอกแล่นพ่นรั้วประตูบ้านก่อนจะเดินลงมาที่ชั้นล่างของบ้าน ตรงไปที่ห้องอาหารสีหน้าไม่บอกอารมณ์ใดๆจนเด็กรับใช้ในบ้านมองด้วยสีหน้าหวาดกลัวก็เวลาคุณหนูของบ้านตระกูลจองโกรธที่ไรก็หน้ากลัวพอๆกับคุณโฮซอกเลยละ อาการนิ่งๆของยูนเป็นคำเตือนให้เมดฝ่ายทำความสะอาดรู้ว่าต้องมีการเก็บกวาดบ้างอย่างแน่นอน ยูนกิยืนมองอาหารเช้าบนโต๊ะเงียบๆแล้วยิ้มออกมาแต่เป็นยิ้มที่ใครเห็นก็ว่ามีเลศนัยบ้างอย่างอยู่
" อาหารเช้าน่าทานจังเลยเนอะคุณพ่อบ้าน "
" ..................... " ไม่มีเสียงตอบรับจากคุณพ่อบ้าน
" แต่ ฉัน ไม่ กิน "
ยูนกิพูดเน้นเสียงที่ละคำพร้อมกับหยิบแก้วนมเขวี้ยงลงพื้นตามด้วยชามข้าวต้มทะเล และของเคียงต่างๆ ไม่ถึง 5นาที อาหารเช้าทุกอย่างก็ไปกองรวมกันอยู่ที่พื้น แต่มันยังไม่พอยูนกิก็เดินออกมาที่ห้องโถงของบ้านแล้วคว้าแจกันลายครามของจากปั่กกิ่งขึ้นแต่ยังไม่ทันทุ่มก็มีเสียงหนึ่งขัดชะก่อน
" ซูก้าแกกำลังจะทำอะไร "
" วี @_@ "
ยูนกิเรียกชื่อเพื่อนตัวเองอย่าง งงๆที่มาได้ยังไงแต่ก็ยอมวางแจกันลงตามเดิม
" ก้าขึ้นไปบนห้องก่อนเรามีเรื่องต้องคุยกัน "
แทฮยอนเดินเข้าไปไกล้ยูนกิที่ยังคงยืนอยู่กับที่แล้วพูดช้ำประโยคเดิมอีกครั่ง
" ก้าขึ้นไปบนห้องก่อนเดี๋ยวฉันตามขึ้นไป "
" ไม่ท่าฉันไม่ขึ้นใครก็สั่งฉันไม่ได้แม้แต้แกก็เถอะ "
ยูนกิพูดออกมาอย่างไม่ยอมใครแล้วยืนกอดอกจองหน้าแทฮอนเพื่อนสนิทของตน
" ได้ท่าแกไม่ขึ้นไปฉันจะบอกเรื่องที่แกอาลาวาดให้พี่โฮซอกฟัง "
แทฮอนงัดไม้เด็ดออกมาใช้ เข้ารู้ดีว่ายูนกิเป็นคนไม่ยอมใครแต่ท่าคนคนนั้นเป็นโฮซอก
ยูนกิไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน แทฮอนยืนมองยูนกิที่ตอนนี้หน้าเริ่มเจื่อนลงเล็กน้อย
" เอาไงจะขึ้นหรือไม่ขึ้น " พูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา
" อะขึ้นแล้วขึ้นก็ขึ้น วีอะ หึ่ยยย "
ยูนกิทำเสียงฮึดฮัดแล้วเดินกอดอกกระทืบเท้าปึกปังขึ้นห้องไป
" คุณพ่อบ้านครับพี่โฮซอกได้ฝากกุณแจรถยูนกิไว้รึเปล่าครับ "
" อ๋อฝากไว้ครับ "
" งั้นเอามาให้ผมหน่อยนะครับจะเอาไปเตือนสติคนขี้งอน "
ห้องยูนกิ
" แกมาทำไมคุณป๊าโทรหาแกใช้ไหมวี " นั่งขัดสมาดกอดอกถามเพื่อนสนิทของตังเองที่พึ่งเดินเข้ามานั่งข้างๆตน
" ใช้พี่โฮซอกโทรหาฉันที่บ้านอยู่ห่างกับแกแค่ 500เมตร ว่าแต่แกเหอะเป็นอะไรทำถึงลุกขึ้นมาโวยวายทำลายข้าวของแบบนี้ "
" ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกแต่ฉันโมโห ฉันน้อยใจแกได้ยินไหมห้ะ ตุบ " พูดเสร็จก็เขวี้ยงหมอนอิงที่อยู่ข้างๆใส่แทฮยอน
" โอ๊ะฉันเจ็บนะ แล้วแกไปน้อยใจอะไรพี่โฮซอกเค้าละ "
" คุณป๊าจะไม่อยู่ฉลองวันเกิดกับฉันปีนี้ เค้าเบี้ยวฉันมา 2ปีแล้วนะ "
" แล้วแกรู้ได้ไง "
" คุณป๊าให้ของขวัญเกิดล่วงหน้า1วัน "
" แค่นี้อะนะ ไรสาระวะเค้าอาจจะให้ไว้ล่วงหน้าไว้เฉยๆก็ได้นะ "
" ไม่รู้ละคุณป๊าทำแบบนี้ทีไรก็เบี้ยวฉลองกับฉันนิ "
" ก้าแต่ท่าฉันเป็นแกฉันไม่ทำแบบนี้หรอสู้เอาเวลาไปอยู่กับคนที่รักยังดีชะกว่าอีกอย่างพี่โฮซอกเค้าติดงานไม่ได้อย่างอื่นฉันว่าแกมางอนเค้าแบบนี้มันไรสาระมากบอกเลย "
แทฮยอนลุกขึ้นยืนแล้วไปว่างกุณแจรถของยูนไว้บนโต๊ะหัวเตียงแล้วเดินมาจับไหล่บ้างของยูนกิที่ทำหน้าเหมือนกับคิดอะไรอยู่
" เอาคำพูดของฉันไคิดให้ดีๆนะกุณแจรถอยู่บนโต๊ะหัวเตียงนะ จุ๊บ อี๋อีก้าแกจะมาจุ๊บฉันทำไม "
แทฮอนถามยูนกิที่อยู่ดีก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากเค้าแล้วลุกขึ้นยืนข้างๆแล้วส่งยิ้มให้
" ขอบคุณนะแทฮอน "
" ห้ะแล้วนั้นแกจะไปไหน "
" ก็ไปทำตามที่เพื่อนบอกไงละ ^ ~ ^ "
แทฮอนมองตามคนที่เปลี่ยนอารมณ์จากนอยมาเป็นร่าเริงที่เดินเข้าห้องน้ำไป
" ไว้ไหมเนี่ยอีก้า - _ - "
บอริษัท JH Group
ยูนกิเดินลงมาจากรถที่โฮซอกซื่อให้เมื่อจอดรถในโซน VIP ของผู้บริหารแล้วเดินตรงเข้าไปในบอริษัท โดยมีบอดี้การ์ด 2คน เดินถือขนมที่เเวะซื่อมาจากร้านขนมหน้าบอริษัท
แต่ที่แปลกไปสำหรับยูนกิก็คือการเห็นพนักงานไหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เดินไปมาในบอริษัทเยอะพอสมควรแล้วเดินเลี่ยง เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ไปเพื่อที่จะขึ้นลิฟแต่ก็โดนพนัก
งานคนหนึ่งดึงแขนไว้ชะก่อน
" คุณจะมาติดต่อเรื่องอะไรครับขอเชิญไปที่เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ก่อนนะครับ "
ยูนกิสะบัดข้อมือออกจากมือของอีกคนแล้วมองป้ายพนังงานที่ห้อยอยู่ก่อนจะอ่านชื่ออีกคนออกมา
" ฮวัง มินฮยอน เป็นพนังงานฝึกงานฝ่ายการตลาดนิ จะไปยุ่งอะไรกับประชาสัมพันธ์ห้ะ "
" คุณคงไม่ใช้พนังงานที่นี้ ดังนั้นคุณต้องไปติดต่อประชาสัมพันธ์ก่อนครับถึงจะเข้าไปข้างบนได้ "
" แต่ฉันอยู่ในฐานะที่ไม่จำเป็นต้องรายงานตังกับประชาสัมพันธ์หลบไป "
แต่พอยูนกิจะเดินมินฮยอนก็ยังเดินมาขวางไว้ บอดิการ์ดของยูนกิเลยจะเข้ามากันมินฮยอนออกแต่ยูนกิก็ยกมือห้ามไว้ชะก่อน
" หลบไปฉันจะขึ้นไปข้างบน "
" ไม่ได้ครับผมให้คุณขึ้นไปไม่ได้ "
" นายเป็น รปภ รึไงขวางอยู่ได้ หลยไปฉันเริ่มอารมณ์เสียแล้วนะ "
" เออมีอะไรกันรึเปล่าคะคุณยูนกิ "
" ไม่มีหรอกครับพี่มินอา แค่นายคนนี้ไม่ยอมให้ยูนกิขึ้นไปหาหาคุณป๊าเออพี่โฮซอกเท่านั้นเองครับ "
" เออดิฉันต้องขอโทษแทนเค้าด้วยนะคะเค้าเป็นพนังงานไหม่อย่าไปถือโทษโกรธเค้าเลยนะคะ "
" ครับงั้นยูนกิขอตัวนะครับ "
มินฮอนยืนมองมินอารุ่นพี่ฝ่ายการตลาดที่คุยกับยูนกิอย่าง งงๆ ส่วนมินอาที่เดินไปส่ง
ยูนกิที่ลิฟเสร็จก็เดินวกกลับมาหารุ่นน้องของตน
" พี่ครับคนเมื่อกี้เค้าเป็นใครหรอครับ "
" เค้าเป็นคนสำคัญของท่านประทานพี่ขอเตือนท่ายังอยากทำงานที่นี้อย่าไปยุ่งกับคุณ
ยูนกิอีก "
" คนสำคัญของคุณโฮซอกหรอครับ "
" ใช้สำคัญมากชนิดที่ใครก็ห้ามยุ่งเลยละอยู่ห่างๆเธอไว้เป็นดีที่สุดนะ "
พูดพร้อมมองตามหลังยูนกิที่เดินปึงปังไปแล้วก้มลงเก็บกุณแจที่ตกอยู่บนพื้นขึ้น แล้วส่งให้คุณพ่อบ้านเก็บใว้ให้ยูนกิอีกที ก่อนแทกึมบอดี้การ์คนสนิทจะเดินมาบอกตารางงานของโฮซอกในวันนี้
" คุญชายมีประชุมบอร์ดช่วงเช้าตอน 9โมงนะครับ " แทกึมพูพร้อมกับก้มมองนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง
" ฉันรู้หน่าไปสายหน่อยจะเป็นไรไปในเมื่อคนที่ถือหุ้นเยอะที่สุดก็คือฉัน และอย่าคิดว่าฉันไม่สายตาที่พวกแกมองยูนกินะ จำใส่หัวพวกแกใว้ให้ดีว่ายูนกิคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉันใครที่มันกล้ามายุ่งกับของๆฉันละก็ " โฮซอกพูดพร้อมกับมองหน้าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่บริเวณนั้นแล้วหยิบปืนที่อยู่ในช่องเก็บปืนชั้นในของเสื้อสูทขึ้นมาแล้วสับหนึ่งครั่ง
" ฉันจะเป็นคนฝังลูกตะกั่วเข้าไปในหัวของพวกแกเอง "
โฮซอกพูดเสียงเฉียบขาดพร้อมกับก้าวขึ้นรถประจำตัวของตัวเองที่แล่นออกไป โดยมียูกิท่มองดูอยู่จากระเบียงชั้นสองมองจนรถขิงโฮซอกแล่นพ่นรั้วประตูบ้านก่อนจะเดินลงมาที่ชั้นล่างของบ้าน ตรงไปที่ห้องอาหารสีหน้าไม่บอกอารมณ์ใดๆจนเด็กรับใช้ในบ้านมองด้วยสีหน้าหวาดกลัวก็เวลาคุณหนูของบ้านตระกูลจองโกรธที่ไรก็หน้ากลัวพอๆกับคุณโฮซอกเลยละ อาการนิ่งๆของยูนเป็นคำเตือนให้เมดฝ่ายทำความสะอาดรู้ว่าต้องมีการเก็บกวาดบ้างอย่างแน่นอน ยูนกิยืนมองอาหารเช้าบนโต๊ะเงียบๆแล้วยิ้มออกมาแต่เป็นยิ้มที่ใครเห็นก็ว่ามีเลศนัยบ้างอย่างอยู่
" อาหารเช้าน่าทานจังเลยเนอะคุณพ่อบ้าน "
" ..................... " ไม่มีเสียงตอบรับจากคุณพ่อบ้าน
" แต่ ฉัน ไม่ กิน "
ยูนกิพูดเน้นเสียงที่ละคำพร้อมกับหยิบแก้วนมเขวี้ยงลงพื้นตามด้วยชามข้าวต้มทะเล และของเคียงต่างๆ ไม่ถึง 5นาที อาหารเช้าทุกอย่างก็ไปกองรวมกันอยู่ที่พื้น แต่มันยังไม่พอยูนกิก็เดินออกมาที่ห้องโถงของบ้านแล้วคว้าแจกันลายครามของจากปั่กกิ่งขึ้นแต่ยังไม่ทันทุ่มก็มีเสียงหนึ่งขัดชะก่อน
" ซูก้าแกกำลังจะทำอะไร "
" วี @_@ "
ยูนกิเรียกชื่อเพื่อนตัวเองอย่าง งงๆที่มาได้ยังไงแต่ก็ยอมวางแจกันลงตามเดิม
" ก้าขึ้นไปบนห้องก่อนเรามีเรื่องต้องคุยกัน "
แทฮยอนเดินเข้าไปไกล้ยูนกิที่ยังคงยืนอยู่กับที่แล้วพูดช้ำประโยคเดิมอีกครั่ง
" ก้าขึ้นไปบนห้องก่อนเดี๋ยวฉันตามขึ้นไป "
" ไม่ท่าฉันไม่ขึ้นใครก็สั่งฉันไม่ได้แม้แต้แกก็เถอะ "
ยูนกิพูดออกมาอย่างไม่ยอมใครแล้วยืนกอดอกจองหน้าแทฮอนเพื่อนสนิทของตน
" ได้ท่าแกไม่ขึ้นไปฉันจะบอกเรื่องที่แกอาลาวาดให้พี่โฮซอกฟัง "
แทฮอนงัดไม้เด็ดออกมาใช้ เข้ารู้ดีว่ายูนกิเป็นคนไม่ยอมใครแต่ท่าคนคนนั้นเป็นโฮซอก
ยูนกิไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน แทฮอนยืนมองยูนกิที่ตอนนี้หน้าเริ่มเจื่อนลงเล็กน้อย
" เอาไงจะขึ้นหรือไม่ขึ้น " พูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา
" อะขึ้นแล้วขึ้นก็ขึ้น วีอะ หึ่ยยย "
ยูนกิทำเสียงฮึดฮัดแล้วเดินกอดอกกระทืบเท้าปึกปังขึ้นห้องไป
" คุณพ่อบ้านครับพี่โฮซอกได้ฝากกุณแจรถยูนกิไว้รึเปล่าครับ "
" อ๋อฝากไว้ครับ "
" งั้นเอามาให้ผมหน่อยนะครับจะเอาไปเตือนสติคนขี้งอน "
ห้องยูนกิ
" แกมาทำไมคุณป๊าโทรหาแกใช้ไหมวี " นั่งขัดสมาดกอดอกถามเพื่อนสนิทของตังเองที่พึ่งเดินเข้ามานั่งข้างๆตน
" ใช้พี่โฮซอกโทรหาฉันที่บ้านอยู่ห่างกับแกแค่ 500เมตร ว่าแต่แกเหอะเป็นอะไรทำถึงลุกขึ้นมาโวยวายทำลายข้าวของแบบนี้ "
" ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกแต่ฉันโมโห ฉันน้อยใจแกได้ยินไหมห้ะ ตุบ " พูดเสร็จก็เขวี้ยงหมอนอิงที่อยู่ข้างๆใส่แทฮยอน
" โอ๊ะฉันเจ็บนะ แล้วแกไปน้อยใจอะไรพี่โฮซอกเค้าละ "
" คุณป๊าจะไม่อยู่ฉลองวันเกิดกับฉันปีนี้ เค้าเบี้ยวฉันมา 2ปีแล้วนะ "
" แล้วแกรู้ได้ไง "
" คุณป๊าให้ของขวัญเกิดล่วงหน้า1วัน "
" แค่นี้อะนะ ไรสาระวะเค้าอาจจะให้ไว้ล่วงหน้าไว้เฉยๆก็ได้นะ "
" ไม่รู้ละคุณป๊าทำแบบนี้ทีไรก็เบี้ยวฉลองกับฉันนิ "
" ก้าแต่ท่าฉันเป็นแกฉันไม่ทำแบบนี้หรอสู้เอาเวลาไปอยู่กับคนที่รักยังดีชะกว่าอีกอย่างพี่โฮซอกเค้าติดงานไม่ได้อย่างอื่นฉันว่าแกมางอนเค้าแบบนี้มันไรสาระมากบอกเลย "
แทฮยอนลุกขึ้นยืนแล้วไปว่างกุณแจรถของยูนไว้บนโต๊ะหัวเตียงแล้วเดินมาจับไหล่บ้างของยูนกิที่ทำหน้าเหมือนกับคิดอะไรอยู่
" เอาคำพูดของฉันไคิดให้ดีๆนะกุณแจรถอยู่บนโต๊ะหัวเตียงนะ จุ๊บ อี๋อีก้าแกจะมาจุ๊บฉันทำไม "
แทฮอนถามยูนกิที่อยู่ดีก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากเค้าแล้วลุกขึ้นยืนข้างๆแล้วส่งยิ้มให้
" ขอบคุณนะแทฮอน "
" ห้ะแล้วนั้นแกจะไปไหน "
" ก็ไปทำตามที่เพื่อนบอกไงละ ^ ~ ^ "
แทฮอนมองตามคนที่เปลี่ยนอารมณ์จากนอยมาเป็นร่าเริงที่เดินเข้าห้องน้ำไป
" ไว้ไหมเนี่ยอีก้า - _ - "
บอริษัท JH Group
ยูนกิเดินลงมาจากรถที่โฮซอกซื่อให้เมื่อจอดรถในโซน VIP ของผู้บริหารแล้วเดินตรงเข้าไปในบอริษัท โดยมีบอดี้การ์ด 2คน เดินถือขนมที่เเวะซื่อมาจากร้านขนมหน้าบอริษัท
แต่ที่แปลกไปสำหรับยูนกิก็คือการเห็นพนักงานไหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เดินไปมาในบอริษัทเยอะพอสมควรแล้วเดินเลี่ยง เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ไปเพื่อที่จะขึ้นลิฟแต่ก็โดนพนัก
งานคนหนึ่งดึงแขนไว้ชะก่อน
" คุณจะมาติดต่อเรื่องอะไรครับขอเชิญไปที่เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ก่อนนะครับ "
ยูนกิสะบัดข้อมือออกจากมือของอีกคนแล้วมองป้ายพนังงานที่ห้อยอยู่ก่อนจะอ่านชื่ออีกคนออกมา
" ฮวัง มินฮยอน เป็นพนังงานฝึกงานฝ่ายการตลาดนิ จะไปยุ่งอะไรกับประชาสัมพันธ์ห้ะ "
" คุณคงไม่ใช้พนังงานที่นี้ ดังนั้นคุณต้องไปติดต่อประชาสัมพันธ์ก่อนครับถึงจะเข้าไปข้างบนได้ "
" แต่ฉันอยู่ในฐานะที่ไม่จำเป็นต้องรายงานตังกับประชาสัมพันธ์หลบไป "
แต่พอยูนกิจะเดินมินฮยอนก็ยังเดินมาขวางไว้ บอดิการ์ดของยูนกิเลยจะเข้ามากันมินฮยอนออกแต่ยูนกิก็ยกมือห้ามไว้ชะก่อน
" หลบไปฉันจะขึ้นไปข้างบน "
" ไม่ได้ครับผมให้คุณขึ้นไปไม่ได้ "
" นายเป็น รปภ รึไงขวางอยู่ได้ หลยไปฉันเริ่มอารมณ์เสียแล้วนะ "
" เออมีอะไรกันรึเปล่าคะคุณยูนกิ "
" ไม่มีหรอกครับพี่มินอา แค่นายคนนี้ไม่ยอมให้ยูนกิขึ้นไปหาหาคุณป๊าเออพี่โฮซอกเท่านั้นเองครับ "
" เออดิฉันต้องขอโทษแทนเค้าด้วยนะคะเค้าเป็นพนังงานไหม่อย่าไปถือโทษโกรธเค้าเลยนะคะ "
" ครับงั้นยูนกิขอตัวนะครับ "
มินฮอนยืนมองมินอารุ่นพี่ฝ่ายการตลาดที่คุยกับยูนกิอย่าง งงๆ ส่วนมินอาที่เดินไปส่ง
ยูนกิที่ลิฟเสร็จก็เดินวกกลับมาหารุ่นน้องของตน
" พี่ครับคนเมื่อกี้เค้าเป็นใครหรอครับ "
" เค้าเป็นคนสำคัญของท่านประทานพี่ขอเตือนท่ายังอยากทำงานที่นี้อย่าไปยุ่งกับคุณ
ยูนกิอีก "
" คนสำคัญของคุณโฮซอกหรอครับ "
" ใช้สำคัญมากชนิดที่ใครก็ห้ามยุ่งเลยละอยู่ห่างๆเธอไว้เป็นดีที่สุดนะ "
#มาต่อให้ครบ100 แล้วนะคะหายไปนานเลยรู้สึกว่าตอนนี้ยาวมาก
# อย่าลืมติดตามตอนหน้านะคะตอนหน้าจะรู้แล้วว่าโฮซอกมีความลับอะไรกับยูนกิของเรา
# อย่าลืมติดตามตอนหน้านะคะตอนหน้าจะรู้แล้วว่าโฮซอกมีความลับอะไรกับยูนกิของเรา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น