ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Step : 2
sex with blood
สิ่งที่ดีกว่า
.......Luhan part........
คุณคิดไหมว่าโลกใบนี้มีสิ่งที่เรียกว่า อัมตะ อยู่ถึงคุณจะไม่เชื่อยังไงแต่คุณก็เชื่อเพราะว่าผมเป็นอัมตะ ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ตาย และที่สำคัญผมดื่มเลือด
.......เลือดเป็นสิ่งเดี่ยวที่ทำให้ผมอยู่รอด.........
หัวใจของผมมันไม่เต็นมาเกือบ ศตวรรษ รักใครไม่เป็น อย่างมากก็แค่ทำเพื่อความสุข และ อารมณ์ ชั่วคราวเท่านั้น แต่วันนี้ที่ผมเข้าไปดูงานที่ผมจะต้องจ่ายเงิน ชัพพอร์ด ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังในโชล
ผมกลับสะดุดตากับเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่นั่งรอใครบ้างคนอยู่ ผมยอมยกเลิกการประชุมกับอธิการบดี เพื่อหยุดดูเด็กผู้ขายตัวเล็กคนนั้น ผมเห็นและผมได้ยินหมดทุกอย่าง
และมันทำให้ผมรู้สึกอยากจะทำอะไรบ้างอย่างกับเด็กตัวเล็กคนนั้นให้ทุกคนที่ค่อยเหยียดหยาม หันกลับมาอิจฉาเด็กตัวเล็กคนนั้นแทน
และคุณอยากรู้ไหมว่าใครคือเด็กตัวเล็กคนนั้นเดาไม่ยากหรอก
ก็เด็กตัวเล็กที่นอนหมดลมหายใจอยู่ที่อกของผมคนนี้ไง
และผมจะทำให้เค้ากลับมาอีกครั้ง มาเป็น คยองซูคนไหม่ของผม
ผมก้มลงมองใบหน้าเล็กนั้นใกล้ๆแล้วกดจูบเบาๆลงบนริมฝีปากที่บวมเจอ และมีรอยซ้ำที่มุมปาก เห็นแล้วมันอยากจะฆ่าไอพวกที่มันทำให้หมดแต่ผมคงไม่ต้องลงมือเองหรอกเพราะผมมีคนที่ค่อยทำให้อยู่แล้ว
ผมถอดเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออกแล้วคลุมทับลงบนร่างเล็กแล้วอุ้มร่างเล็กขึ้นตรงไปที่รถ โดยมีคนสนิทส่วนตัวเปิดประตูรถให้ ผมว่างร่างเล็กลงให้เบาที่สุดที่เบาะด้านหลังแล้วแทรกตัวลงนั่งข้างๆ แล้วโอบกอดร่างที่ไร้ลมหายใจนั้นไว้แนบ
" เทา โทรปลุก เซฮุนกับชานยอลให้มาพบฉันที่ห้องด้วย และก็จัดการไอพวกที่ทำให้ตัวเล็กของฉันเป็นแบบนี้ให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เช้าต้องมีข่าว วัยรุ่น 7 คนตายดับอนาจ เข้าใจไหม "
" ครับนายท่าน "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" พี่ชายเรียกเรามาพบมีอะไรรึเปร่าครับ "
เซฮุนที่นั่งอยู่บนเตียงกับชานยอลในห้องลุกขึ้นยื่นเมื่อเห็นว่าประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับลู่หานที่อุ้มร่างที่โชกไปด้วยเลือดของ คยองซู
เห็นแบบนั้น ทั้งเซฮุนและชานยอล ก็พากันหลีกทางให้ลู่หานเดินไปที่เตียงแล้วว่างร่างของ คยองซูลงที่เตียง ก่อนลู่หานจะหันไปมองน้องชายทั้งสองคนขิงตัวเองที่มองมาทางเค้าด้วยความสงสัย
" พี่แค่จะพาสมาชิกไหม่ในบ้านมาแนะนำให้รู้จัก "
" เด็กคนนั้นนะหรอครับ "
ชานยอลพูดแล้วเดินไปที่ข้างเตียงแล้วก้มใบหน้าลงไปสูดกลิ่นคาวเลือดที่รอยแผลบนหัวของคยองซูแล้วผละตัวออก
" เค้าเป็นมนุษย์นิครับ ที่ตายแล้วด้วย "
" เดี๋ยวเค้าก็เป็นเหมือนเรา พี่มีเรื่องจะบอกพวกเราแค่นี้บะไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พี่จะพาไปสมัครเรียนรอบ ที่ 1,989 นะ พวกเราสองคนคงไม่มีปัญหาเรื่อง คยองซูใช้ไหม "
เซฮุนมองหน้ากับชานยอลก่อนจะตอบลู่หานกลับไป
" ไม่หรอกครับพี่รักใครเราก็รักด้วย เพราะถือว่าเค้าเป็นคนที่พี่เลือกแล้วจริงๆ และท่าให้พวกเราทาย ที่พี่ให้พวรเราสมัครเรียนก็เพราะคยองซู ใช้ไหมครับ "
" รู้ดี "
" ก็มันจริงนิ " ทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความที่มีกระแสจิตถึงกัน ทั้งชานยอลและเซฮุนก็สามารถรู้เรื่องของ ลู่หานได้เลยโดยที่ไม่ต้องคุยให้ยุ่งยาก
" งั้นผมกับชานยอลขอตัวนะครับ พี่ชายจะได้มีเวลาดูแลตัวเล็กของพี่ "
ทั้งสองคนเดินออกไปจากห้องปล่อยให้ลู่หานได้ ดูแลคยองซู เริ่มจากเช็ดรอยคราบเลือดและคราบ น้ำต่างๆทั้งนอกและใน และจัดการหยิบเสื้อเชิ้ทอีกตัวของตัวเองมาให้ คยองซูใส่
ลู่หานยกฝ่ามือขึ้นลูบไปมาที่ลำคอขาวอย่างหลงใหล แล้วก้มใบหน้าลงไปใกล้ แล้วอ้าริมฝีปากออกแล้วกดย้ำเขี้ยวของตัวเองลงไปแรงๆ แล้วถอนออกพร้อมกับจูบเบาๆที่รอยแผล
" ตื้นขึ้นมาเร็วๆนะตัวเล็กของฉัน "
ลู่หานพูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะลุกออกจากห้องไปเพื่อไปสะสางงานที่ยังค้างอยู่
.
.
..
.
.
.
.
.
.
คุณคิดไหมว่าโลกใบนี้มีสิ่งที่เรียกว่า อัมตะ อยู่ถึงคุณจะไม่เชื่อยังไงแต่คุณก็เชื่อเพราะว่าผมเป็นอัมตะ ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ตาย และที่สำคัญผมดื่มเลือด
.......เลือดเป็นสิ่งเดี่ยวที่ทำให้ผมอยู่รอด.........
หัวใจของผมมันไม่เต็นมาเกือบ ศตวรรษ รักใครไม่เป็น อย่างมากก็แค่ทำเพื่อความสุข และ อารมณ์ ชั่วคราวเท่านั้น แต่วันนี้ที่ผมเข้าไปดูงานที่ผมจะต้องจ่ายเงิน ชัพพอร์ด ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังในโชล
ผมกลับสะดุดตากับเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่นั่งรอใครบ้างคนอยู่ ผมยอมยกเลิกการประชุมกับอธิการบดี เพื่อหยุดดูเด็กผู้ขายตัวเล็กคนนั้น ผมเห็นและผมได้ยินหมดทุกอย่าง
และมันทำให้ผมรู้สึกอยากจะทำอะไรบ้างอย่างกับเด็กตัวเล็กคนนั้นให้ทุกคนที่ค่อยเหยียดหยาม หันกลับมาอิจฉาเด็กตัวเล็กคนนั้นแทน
และคุณอยากรู้ไหมว่าใครคือเด็กตัวเล็กคนนั้นเดาไม่ยากหรอก
ก็เด็กตัวเล็กที่นอนหมดลมหายใจอยู่ที่อกของผมคนนี้ไง
และผมจะทำให้เค้ากลับมาอีกครั้ง มาเป็น คยองซูคนไหม่ของผม
ผมก้มลงมองใบหน้าเล็กนั้นใกล้ๆแล้วกดจูบเบาๆลงบนริมฝีปากที่บวมเจอ และมีรอยซ้ำที่มุมปาก เห็นแล้วมันอยากจะฆ่าไอพวกที่มันทำให้หมดแต่ผมคงไม่ต้องลงมือเองหรอกเพราะผมมีคนที่ค่อยทำให้อยู่แล้ว
ผมถอดเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออกแล้วคลุมทับลงบนร่างเล็กแล้วอุ้มร่างเล็กขึ้นตรงไปที่รถ โดยมีคนสนิทส่วนตัวเปิดประตูรถให้ ผมว่างร่างเล็กลงให้เบาที่สุดที่เบาะด้านหลังแล้วแทรกตัวลงนั่งข้างๆ แล้วโอบกอดร่างที่ไร้ลมหายใจนั้นไว้แนบ
" เทา โทรปลุก เซฮุนกับชานยอลให้มาพบฉันที่ห้องด้วย และก็จัดการไอพวกที่ทำให้ตัวเล็กของฉันเป็นแบบนี้ให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เช้าต้องมีข่าว วัยรุ่น 7 คนตายดับอนาจ เข้าใจไหม "
" ครับนายท่าน "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" พี่ชายเรียกเรามาพบมีอะไรรึเปร่าครับ "
เซฮุนที่นั่งอยู่บนเตียงกับชานยอลในห้องลุกขึ้นยื่นเมื่อเห็นว่าประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับลู่หานที่อุ้มร่างที่โชกไปด้วยเลือดของ คยองซู
เห็นแบบนั้น ทั้งเซฮุนและชานยอล ก็พากันหลีกทางให้ลู่หานเดินไปที่เตียงแล้วว่างร่างของ คยองซูลงที่เตียง ก่อนลู่หานจะหันไปมองน้องชายทั้งสองคนขิงตัวเองที่มองมาทางเค้าด้วยความสงสัย
" พี่แค่จะพาสมาชิกไหม่ในบ้านมาแนะนำให้รู้จัก "
" เด็กคนนั้นนะหรอครับ "
ชานยอลพูดแล้วเดินไปที่ข้างเตียงแล้วก้มใบหน้าลงไปสูดกลิ่นคาวเลือดที่รอยแผลบนหัวของคยองซูแล้วผละตัวออก
" เค้าเป็นมนุษย์นิครับ ที่ตายแล้วด้วย "
" เดี๋ยวเค้าก็เป็นเหมือนเรา พี่มีเรื่องจะบอกพวกเราแค่นี้บะไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พี่จะพาไปสมัครเรียนรอบ ที่ 1,989 นะ พวกเราสองคนคงไม่มีปัญหาเรื่อง คยองซูใช้ไหม "
เซฮุนมองหน้ากับชานยอลก่อนจะตอบลู่หานกลับไป
" ไม่หรอกครับพี่รักใครเราก็รักด้วย เพราะถือว่าเค้าเป็นคนที่พี่เลือกแล้วจริงๆ และท่าให้พวกเราทาย ที่พี่ให้พวรเราสมัครเรียนก็เพราะคยองซู ใช้ไหมครับ "
" รู้ดี "
" ก็มันจริงนิ " ทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความที่มีกระแสจิตถึงกัน ทั้งชานยอลและเซฮุนก็สามารถรู้เรื่องของ ลู่หานได้เลยโดยที่ไม่ต้องคุยให้ยุ่งยาก
" งั้นผมกับชานยอลขอตัวนะครับ พี่ชายจะได้มีเวลาดูแลตัวเล็กของพี่ "
ทั้งสองคนเดินออกไปจากห้องปล่อยให้ลู่หานได้ ดูแลคยองซู เริ่มจากเช็ดรอยคราบเลือดและคราบ น้ำต่างๆทั้งนอกและใน และจัดการหยิบเสื้อเชิ้ทอีกตัวของตัวเองมาให้ คยองซูใส่
ลู่หานยกฝ่ามือขึ้นลูบไปมาที่ลำคอขาวอย่างหลงใหล แล้วก้มใบหน้าลงไปใกล้ แล้วอ้าริมฝีปากออกแล้วกดย้ำเขี้ยวของตัวเองลงไปแรงๆ แล้วถอนออกพร้อมกับจูบเบาๆที่รอยแผล
" ตื้นขึ้นมาเร็วๆนะตัวเล็กของฉัน "
ลู่หานพูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะลุกออกจากห้องไปเพื่อไปสะสางงานที่ยังค้างอยู่
.
.
..
.
.
.
.
.
.
" คุณ คยองซูครับคุณยังค้างค่าหน่วยกิจอยู่นะครับ ขอให้รีบมาชำระด้วย "
"
"
"
" คนไม่มีอะไรดีแบบนี้คิดหรอว่าไคจะเอามาเป็นแฟนโดนขอเลิดชะก็ดี "
"
"
"
" เรามาสนุกกันดีกว่านะครับ อ๊าาาา อ๊ะๆๆ ฟิตจัง "
" ฮึกเจ็บอ๊ะ เอาออกไปเถอะนะ เจ็บ โอ๊ยยย ฮึกๆฮือออออ เอาออกไป เอาออกไป อ๊าา เอาออกไป "
"
"
"
"
"
"
" คนไม่มีอะไรดีแบบนี้คิดหรอว่าไคจะเอามาเป็นแฟนโดนขอเลิดชะก็ดี "
"
"
"
" เรามาสนุกกันดีกว่านะครับ อ๊าาาา อ๊ะๆๆ ฟิตจัง "
" ฮึกเจ็บอ๊ะ เอาออกไปเถอะนะ เจ็บ โอ๊ยยย ฮึกๆฮือออออ เอาออกไป เอาออกไป อ๊าา เอาออกไป "
"
"
"
.............ไม่นะไม่ขีวิตฉันต้องไม่เป็นแบบนี้ ไม่นะ มายยย ............
" เฮือก แฮ่กๆๆ "
คยองซูสะดุงตัวขึ้นมาสุดแรง เพราะภาพเหตุการณ์เมื่อ 24 ชั่วโมงที่แล้วมันกลับมาฉายใหเห็นอีกครั่ง คยองซูนั่งหายใจหนักๆอยู่บนเตียงสักพัก พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาไปด้วย แล้วก็ขึ้นได้ถึงประโยคๆหนึ่งที่ดังขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าของผู้ชายคนนั้น
" ต่อไปนี้ลู่หานจะมอบชีวิตไหม่ให้ตัวเล็กเอง "
นึกได้อย่างนั้น คยองซูก็มองไปรอบๆตัวถึงรู้ว่าที่นี้มันเป็นสถานที่แปลกไหม่สำหรับตัวเค้าเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินดูรอบๆห้องไปเจอกับห้องแต่งตัวที่ใหญ่พอๆกับห้องพักเก่าของเค้าหรืออาจจะใหญ่กว่าด้วยซ้ำ
คยองซูเดินเข้าไปส่องกระจกแล้วเห็นสิ่งที่แปลกไปบนใบหน้าของตัวเอง คือดวงตาของเค้าเองมันเปลี่ยนจากสีน้ำตาล เป็นสีแดงเหลือบส้มแทน ผิวพรรณก็ดูขาวขึ้น รู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงขึ้นแปลก และคยองซูก็รู้ด้วยว่าคนที่จะให้คำตอบเค้าได้มีเพียงคนเดี่ยวเท่านั้น
ก็คือคุณลู่หาน
------------------------------------------------------------
คยองซูกลับมาแล้ว ไฉไลๆฟรุงฟริงๆ
# มาแล้วๆ ช่วงนี้ฟิตอาจจะอัพถี่ๆ ^^
# เมนต์ให้กำบังใจเราด้วยนะเขียนมาเตอะเราอยากอ่าน :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น