Fortuitous Love, Maybe ?

ลำดับตอนที่ #6 : โป๊ะเช๊ะ !!!! :::

ฮึ้ยยยย .... !!!!! ทำไมต้องเป็นเธอน่ะ 
 

  อาจู ตัดสินใจยังไม่บอกเรื่องนี้กับเฉินโจว เพราะเค้าก็ต้องการดูท่าทีของทั้ง 2 ฝ่ายว่า พิมดาว

เธอได้ร่วมมือกับพ่อของเธอด้วยรึเปล่า และเฉินโจว เ้ค้าสืบเรื่องนี้ไปถึงไหนแล้ว 






             " อาจู .... นายสืบเรื่องลูกสาวของนายวิวัตน์ ไปถึงไหนแล้ว อย่าบอกนะ ว่าได้ความคืบ

หน้าหน้าอะไรเลย นายก็รู้ว่าฉันไม่อยากได้ยินประโยคนี้ "


         " ครับ .. ผมเพิ่งหาร้านของเธอเจอ แต่ขอเวลาผมอีกหน่อย จะมายืนยันกับคุณแน่นนอน

ครับ " 

อาจูพูดพร้อมก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อปิดบังสายตาที่กำลังโกหกเจ้านายอยู่ 

  

        " ฉันให้เวลานาย 2 วัน ฉันไม่ต้องต้องการอยู่ที่นี้นานนักมันอันตรายเกินไป ถ้านายวิวัตน์

มันรู้ว่าพวกเรายังไม่ตาย สายรายงานมาว่ามันกำลังตามเราอยู่ และมันก็รู้แล้วว่าเราอยู่เมืองไทย " 

        " ครับ .... ผมจะพยายามอย่างที่สุด " 




เค้าต้องพยายามรู้ ให้ได้ว่าพิมดาวที่เค้าประทับใจในตัวเธอนั้นกี่ยวข้องกับธุระกิจของพ่อเธอด้วยรึเปล่า 



.....................................................................................................................




      ณ ร้าน พิมดาว เบเกอรี่ ....


       

      " สวัสดีครับ ... คุณพิม " 

      " อ่าว .. สวัสดีค่ะ  มาได้ยังไงค่ะเนี่ย "

      " นั่งรถมาครับ ... แฮ่ ๆ ^^'  ล้อเล่นครับ ผมว่าจะมาฝากท้องไว้ที่นี้นะครับ " 

อาจูแอบกวนสาวเจ้าเพื่อเป็นการทักทายเล็กๆ เพราะลึกๆแล้วเค้าก็มีมุมน่ารักๆ อย่างงี้เหมือนกันเพียงแต่เมื่ออยู่กับที่ฮ่องกง เค้าไม่สามารถแสดงลักษณะนิสัยแบบนี้ออกมาได้ นอกจากอยู่ส่วนตัวกับ เฉินโจว 


       " อุ๊ยยยย !!! O.O นี่ท้องกี่เดือนแล้วค่ะ .. อีกอย่างที่นี้ไม่ใช่โรงพยาบาลนะค่ะ มาฝากครรภ์ไม่ได้ค่ะ " 


       ..................................... ความเงียบบังเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน 


        55  5 55 5 5 5 55  5*  ทั้ง 2 คนก็ต่างหัวเราะ ให้กับมุขที่ตัวเองได้ตอบโต้อีกฝ่ายไป ยิ่งทำให้ความใกล้ชิดของคนทั้งคู่ยิ่งสนิทกันมากขึ้น และยิ่งทำให้อาจูลังเลว่าจะบอกเรื่องนี้กับเฉินโจวดีมั้ย เพราะเค้าเป็นห่วงเธอเหลือเกิน แต่ในระหว่างที่อาจูกำลังกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อยนั้น .....



         " อาจู อยู่นี่เอง ตามหาตั้งนาน " 

เสียงที่ตั้งคำถามฟังดูเรียบเฉย และดูน่ากลัวในเวลาเดียวกัน มันเต็มไปด้วยคำถามตอนนี้ แต่เค้าคงต้องเก็บมันไว้เคลียกับลูกน้องคนสนิททีหลัง ก่อนที่ไก่จะตื่น


         " ครับ ... ผมมาหาอะไรกินแถวนี้อ่ะครับ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอก "

ประโยคสุดท้าย อาจูตอบอย่างละอายที่เค้าปิดบังเจ้านายที่เค้ารัก เค้าไม่มีทางเลือกเพราะเธอช่างแสนดีเกินกว่าจะเชื่อว่าเธอร้ายกาจเหมือนพ่อบังเกิดเกล้า เพียงแต่เค้าอยากแน่ใจก่อนว่าเธอไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องพ่อของเธอ