คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 จูบละ 1,000
“ไอ้คมตื่นได้แล้วจะนอนถึงทศวรรษหน้าหรือไงวะ!!”
ผมถีบไอ้คมที่หลับสนิท อันที่จริงก็ไม่อยากปลุกอ่ะ หน้าไอ้คมตอนหลับน่ารักดี แหะๆ
เหมือนเด็กๆเลย แต่วันนี้มีสอบขาดไม่ได้เลยต้องสะกิดมันด้วยเท้าแต่เช้าแบบนี้แหละ
เนื่องจากเมื่อคืนมันนอนที่บ้านผมครับ
“ปลุกดีๆหน่อยไม่ได้หรือไงว่ะ”
ร่างสูงที่มาอาศัยเตียงเดียวกันเมื่อคืนลุกขึ้นนั่งงัวเงียอยู่กลางเตียง มือใหญ่สากหัวยุ่งขณะที่เจ้าตัวอ้าปากหาว
อย่างดูดีมีสกุล ดวงตาคมหวานฉ่ำอย่างคนไม่ตื่นดี
อึก!คนอะไรขนาดเพิ่งตื่นยังดูดี หล่อแบบไม่ต้องเสริมแต่งเลย
ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ยาสีฟันเถอะมึง หล่อเกิ๊น!
โอ้! เห็นแล้วจะละลาย
ยิ่งตอนไอ้หล่อมันฉีกยิ้มเจิดจ้ารับอรุณมาให้ ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า!!!
“ปลุกดีๆแล้วแกไม่ตื่นเองนี่หว่า ช่วยไม่ได้ วันนี้มีสอบรีบๆไปอาบน้ำอาบเลยแก เอ้า!”
ใช้เสียงดุเข้าข่มโยนเสื้อแสงให้ไอ้คุณชายคมไปแต่งองค์ทรงเครื่องในห้องน้ำ
ก่อนอดใจไม่ไหวเดี๋ยวได้มีเคะอ๊อนท๊อปแต่เช้า อ๊ะ!....คิดอะไรออกไป ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเสียนะครับนะครับ
ปกติผมไม่ใช่คนมีจิตอกุศลแบบนี่นะครับ
เฮ๊ย~ เกิดเป็นไอ้เปลลำบากแท้น้อ
ถอนหายใจไม่ทันไรไอ้เปลแทบกริ๊ดสาวแตก เพราะไอ้คุณชายคมมันโผล่ออกห้องน้ำมาแบบนุ่งลมห่มผ้า
อวดรูปร่างสมส่วนไร้ส่วนเกินการจากออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอของมันแบบไม่เกรงใจผีสางเทวดาสักกะนิด
ทำเอาผมหันหลบแทบไม่ทัน ตกใจจนหัวใจแทบจะกระเด็ดออกจากปากมาเต้นนอกออก
“ขอผ้าเช็ดตัวหน่อยดิ เปล ในห้องน้ำไม่มีอะ”
โว๊ย!!! ตะโกนบอกเอาก็ได้ไม่ต้องมาทั้งภาพทั้งเสียงแบบนี้ คนแถวนี้หัวใจจะวาย!!!
กว่าจะได้สติจับผ้าขนหนูยัดใส่มือแกร่งแล้วดันไอ้เพื่อนบ้ากลับเข้าห้องน้ำไปด้วยความไวแสง
ทันเวลาก่อนเลือดกำเดาจะพุ่งกระฉูด เกือบได้เสียเลือดแต่เช้าแล้วมั้ยละไอ้เปล
เพราะแกคนเดียวไอ้คม!!
หลังจากไอ้คมออกจากห้องน้ำผมก็รีบสวนเข้าไปทันที จัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะมาเข้าห้องสอบ ทำข้อสอบด้วยอาการเบลอๆมึนๆ เกิดอาการความดันต่ำเพราะเสียเลือดมาก แต่ด้วยมันสมองระดับอัจฉริยะแต่กำเนิด ผมเลยผ่านข้อสอบสุดหิน(แต่เก็บคะแนนนิดเดียว อัตนัย 50ข้อ เก็บ 5 คะแนนคิดดู อาจาร์ยทำกันได้) อย่างชิวๆ โดยมีไอ้คมอาศัยใบบุญด้วยอีกคน (อันที่จริงก็ไม่ได้อยากให้มันลอกจนเสียนิสัยหรอกนะ แต่.....ความรักมันทำให้ใจอ่อน เน่าล่ะๆ)
“แม่งข้อสอบยากชิบ!!” ออกห้องสอบมาไอ้คมมันก็บ่นอุบอย่างไม่เกรงสายตาวาวๆของอาจารย์
ที่ส่งมาคาดโทษมันแม้แต่น้อย ไอ้นี้วอนกิน F เสียแล้ว ได้ข่าวพ่อคุณลอกกูไม่ใช่หรือครับ แล้วจะบ่นเพื่อ.....
“เอาน่า สอบเสร็จแล้วบ่นไปก็เท่านั้น”
ผมพูดให้กำลังใจมันขณะที่เปิดหนังสือเช็คคำตอบของตนแล้วก็พอใจที่มันตรงกันที่ตอบไป
แต่พอหันไปทางไอ้คมอีกที มันก็คุยโทรศัพท์ตั่งแต่เมื่อไรไม่รู้ พูดเสียงอ่อนเสียงหวานจนหน้ามั่นไส้
แถมยังยิ้มทั้งปากทั้งตาแบบนี้ปลายสายคงไม่พ้นน้องมดแฟนสวยสุดสวาทขาดใจของมัน
แต่ผมสิเจ็บ...เจ็บใจจะขาด
ไม่อยากรับรู้ว่า....มันรักคนของมันขนาดไหน
เพราะมันยิ่งเป็นการตอกย้ำว่ามันไม่มีทางหันมารักผมเช่นกัน
แต่อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกัน เพื่อน....ที่ไม่มีทางทิ้งกัน
ผมนึกให้กำลังใจตัวเองอย่างที่นึกทุกครั้งเวลาจิตตกเพราะแอบรักเพื่อน
ซึ่งมันก็ได้พอช่วยบรรเทาอาจเจ็บในออกไปได้บ้าง
“อ้าว! แล้วนั้นจะไปไหนว่ะไอ้คม เดี๋ยวมีเรียนต่อนะโว๊ย!”
เผลอแผบเดี๋ยวไอ้ควายถึกมันก็แผ่นแผ่วไม่เหลียวหลังไปไกลลิบเสียแล้วได้ยินมันบอกแว่วๆ
มาว่าให้จะกลับมายืมเลคเชอร์ที่หลัง
ผมได้แต่ส่ายหน้าระอาใจกับนิสัยไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่การเรียนของไอ้คม
เอาเถอะคนหน้าตาดีทำอะไรไม่ผิด ส่วนเราก็ตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจเรียนต่อไปดีกว่า
เบื่อจะสนใจไอ้ความถึกแล้ว
..................................................................................................................................................................
“เปลไปกินข้าวกัน” ไอ้คมเดินเข้ามาชวนผม หลังเลิกเรียน เจริญจริงเพื่อนผมเลิกเรียนพึ่งโผล่หัวมา
“อืม....ก็ได้ ว่าแต่ฟูจิ กูเมื่อไรจะได้กินวะ สัญญาแล้วนะโว๊ย” ไหนๆก็เจอแล้วถือโอกาสทวงมันเลย
เรื่องกินเรื่องใหญ่ อ๊ะ ผมไม่ได้งกนะ แค่ชอบของฟรี แหะๆ
“งั้นไปวันนี้เลยเป็นไง”
“เอาดิ ว่างอยู่แล้ว แต่แกไม่ไปหาสุดสวาทขาดใจของแกหรือไง เห็นเรียนเสร็จหายหัวไปทุกที”
ผมถามทั้งแปลกใจและดีใจ ที่วันนี้ไอ้ควายถึกชวนผมไปกินข้าวด้วยกัน
ตั้งแต่มันมีแฟนกินข้าวกันนับครั้งได้เลย เช้า กลางวัน เย็น อะไรก็น้องมดๆ
ได้หญิงแล้วลืมเพื่อน!!
คมทำท่าหยักไหล่ก่อนตอบ “น้องมดไม่ว่าง ไปทำรายงานกับเพื่อน”
สรุปว่ากูเป็นตัวสำรองแก้ขัด แก้เหงาว่างั้นเถอะ เฮ้ย ~
มันปวดในอกจี๊ดขึ้นสมองแล้วพลาดไประบมที่กระเพาะ
วันนี้ตูจะกินไม่ยั้งเลย คอยดู เอาให้หมดตัวเลย ฮืม!
แล้วร่างสูงก็เดินนำไปที่จอดรถ กดเปิดล๊อกรถคันงามราคาแพง
ผมเดินไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลังตามความเคยชิน เพราะเจ้าของรถเคยบอกว่าที่นั่งข้างคนขับนั้น
สงวนไว้สำรับน้องมดแฟนสาวแต่เพียงผู้คนเดียว ดังนั้นเพื่อนๆหมดสิทธิ์
ด้วยความมั่นไส้เลยไม่มีใครนั่งคู่กับมันอีกเลย ปล่อยให้มันตำดงตำแหน่งคนขับของมันไป
พวกผมก็นั่งซุ่มกันอยู่ข้างหลังนี้แหละ
“ไอ้เปลมานั่งหน้าสิว่ะ” เสียงไอ้ควายถึกเรียกผมก่อนจะทันได้ก้าวขึ้นรถ
ผมชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นรถหันมามองหน้าเจ้าของรถอย่างงงเหมือนจะไม่เข้าใจที่ไอ้คมมันพูด
มันเลยต้องย้ำอีกครับ
“บอกให้มานั่งหน้า”
แทบจะร้องๆกรี๊ดลงไปดิ้นกับพื้น หูผมไม่ได้ฝาดใช่มั้ย คุณๆเป็นพยานนะ
เปลจะได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถของคมแล้ว อ้า กริ๊ดดดดดดดดดดดดด
ไปโน้นเลยกลับมาก่อนไอ้เปลอย่าพึ่งบ้า เย็นไว้ๆ สงบใจๆ
แหะๆขอโทษครับโอเวอร์เอกชั่นไปนิดสสสสสสสสสสส
กลับมาเก็กหน้าปกติ ทำหน้าไร้เดียงสาเอียงคอถามแบบงงๆ
“ทำไมอ่ะ ที่นั่งแฟนมึงมิใช่หรือ เคยบอกห้ามนั่งไง”
“พูดมาก บอกให้นั่งก็นั่งเถอะ” ถามแค่นี้ทำเป็นดุ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ
ฮิๆ น่ารัก ก็ได้ ไม่ถามก็ได้ ไปไหนไปกัน โฮะๆ
กลัวไอ้ควายถึกจะเปลี่ยนใจผมรีบกระโดขึ้นนั่งข้างคนขับทันทีไม่ให้ต้องเรียกซ้ำ
รู้สึกมันนุ่ม สบายกว่าข้างหลังจมเลยแทบวิวก็ดีด้วย
มาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง เจ้าของสโลแกน สั่งเลยอร่อยถูกอย่าง
ผมก็สั่งเลยสิครับ เทมปุระเซต ชูชิชุดใหญ่ และที่พลาดไม่ได้ ทาโกยากิของโปรด
อืม...สวรรค์บนดินจริงๆ ง้ำๆ
“แล้วแกไม่กินหรือไง” ชะงักมือที่กำลังจะส่งชูชิเข้าปาก เมื่อรู้สึกถึงสายตาของไอ้ควายถึก
มองไม่กระพริบแบบนั้นจะกินได้ไง
“อะ..กินดิ นี้ไง” มันว่าแล้วคีบกิมจิเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆโชว์
“หวานดีนะ แหะๆ” กิมจิเนี้ยะนะหวาน ความรู้ใหม่ลิ้นควายไม่มีประสาทรับรู้รส หรือถ้ามีก็คงรับรสได้แย่มาก
“ไอ้บ้า” ผมว่าแล้วงาบชูชิในมือต่อ
จ้า มะ จะ ทิง จ้า~
เสียงมือถือผมดังบอกว่ามีคนโทรเข้า ใครฟ่ะโทรมาตอนคนกำลังกิน
หยิบขึ้นดูเบอร์แล้วก็ต้องรีบกดรับ เพราะเป็นสายจากที่ทำงานพิเศษของผม
“ฮัลโหลครับ ได้ครับ ครับๆ”
หันไปมองหน้าไอ้คมที่กำลังดื่มน้ำอยู่
“โทษนะคม กูธุระด่วนต้องไปแล้ว” ผมกล่าวขอโทษ
“มีไรเหรอ เดี๋ยวกูไปส่งมั้ย” ก็อยากให้ไปส่งนะแต่งานนี้อย่าดีกว่า
“ไม่เป็นไร แล้วเจอกันนะ” ผมบอกลา นึกเสียดาย ทาโกยากิอีก 2 ลูกในจาน เหลือหลาย
แต่จำต้องตัดใจรีบออกจากร้านไป
.............................................................................................................................................................
ออกมาโบกแท็กซี่หน้าห้างบอกจุดหมายทางเสร็จรถก็แล่นออกไป ใจจริงไม่อยากนั่งแท็กซี่ไปเลย
แบบว่า...แพงอะ แต่จะรอให้บริกร ขสมก ก็จะไม่ทันการณ์เอา
เพราะเจ้านายคลับที่ผมทำงานอยู่เรียกตัวด่วนทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดของผม แต่คนขาดจริง
เขาถึงต้องขอให้ผมไปช่วย ด้วยความที่เขามีบุญค่อยช่วยเหลือเด็กยากจนอยากผมมาหลายครั้ง
จึงทำให้ผมจะปฏิเสธทำข้อร้องก็กะไรอยู่
ในที่สุดรถจอดสนิทหน้าคลับเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่ตกแต่งอย่างทันสมัย
ด้านนอกเป็นผนังกระจกที่มีน้ำไหลผ่านเหมือนฝนตกอยู่ตลอดเวลา
มีน้ำตกขนาดย่อมตรงประตูทางเข้า
เมื่อเข้าไปภายในเสียงเพลงแนวpopเบาๆก็แว่วมา
เก้าชุดรับแขกสีขาวทุกจัดไว้ตามมุมต่างๆอย่างลงตัว
มีบาร์เล็กๆอยู่ติดผนังด้านขวามือ ถัดมาเป็นเวทีขนาดย่อมพร้อมอุปกรณ์คนตรีครบชุด
เนื่องจากตอนนี้ยังหัวค่ำอยู่แต่เพราะวันวันศุกร์สุดสัปดาห์คนจึงแน่นขนัด
ผมทักทายพี่ๆเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกันแล้วรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องด้านในเพื่อออกมาทำงานทันที
แขกประจำที่คุ้นเคยเรียกให้ผมไปนั่งด้วยอย่างทุกครั้ง เขาคือคุณนพเป็นเจ้าของโรงงานอะไรสักอย่าง
ที่ทำส่งออก พูดง่ายๆว่ารวย อายุอานามสามสิบกว่าๆ แต่ยังไม่แต่งงาน
คุณนพเป็นคนคุณสนุกชอบมีมุขตลกมาเล่าให้ผมหัวเราะบ่อยๆ
ทำงานอยู่ดีๆ ไอ้คมมันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
ไม่พูดพร่ำทำเพลงมันก็ลากผมราวกับลากตุ๊กตายัดใส่รถของมัน
ปิดประตูให้เสร็จสรรพ
ทำไมคมหน้าตาน่ากลัวจังเลยว่ะ ฮือๆ ผมจะโดนฆ่ามั้ยครับ
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยเปลด้วยยยยยย
อยู่ๆก็โผล่มา ไม่พูดไม่จาลากออกมาเลย ถามว่าทำไมผมไม่ขัดขืนเหรอ?
ผมไม่อยากโดนควายขวิดนิ แม่งหน้าตาน่ากลัวโคตร แค่สบตาก็เย็นวาบไปทั้งตัวแล้ว
ไอ้คมเป็นคนซื่อๆดูเซ่อๆก็จริงแต่เวลาโกธรอย่าให้say
บวก ลบ คูณ หาร แล้วเพื่อความปลอดภัยเงียบไว้ก่อนดีกว่า
คมพาผมมาที่บ้านของเขา จอดรถเสร็จมันก็ลงมาอุ้มผมลงจากรถตรงดิ่งไปห้องนอน
โยนผมลงบนเตียง ดีนะที่เป็นเตียงสปิงอย่างดีเลยไม่เจ็บ
แล้วไอ้คมก็ตามลงมาทับผมไว้ทั้งตัว
ดวงตาคมมองผมด้วยความรู้สึกที่ ผมเดาไม่ออก แต่ ในดวงตาคู่นั้นสะท้อนภาพของผม
มันทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ยิ้มอะไร”
เสียงทุ้มเอ๋ยถามห้วยด้วยอารมณ์ขุ่นมัวที่เพิ่มขึ้น โดยที่ผมเห็นก็ไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้นมา
หรือมันอยู่ในช่วงตกมัน ควายตกมันได้หรือเปล่าหว่า
มันมองผมเหมือนผมเป็นเด็กที่ทำผิดแล้วไม่รู้ตัว และผมก็ไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้ของมันขึ้น
แค่ไปทำงานพิเศษหาเงินเลี้ยงตัวเองตามประสาคนไม่ค่อยมีตังค์
ไอ้ควายนี้ก็มาอาละวาดเสียได้
“ขำแกนั้นแหละ เป็นอะไร หา อยู่ๆลากกูออกมา แล้วยังมานอนทับกูอีก หนักนะโว๊ย!”
ผมพูด พยายามดันไอ้ควายถึกออกไปจากตัว แต่คนตัวโตไม่ให้ความร่วมมือเลย
ทั้งผลักทั้งดันก็ยังไม่เขยื้อนสักนิด ผมกลายเป็นฝ่ายต้องยอมแพ้นอนนิ่ง
สบตาคมแล้วหน้าพรานร้อนวูบ ใบหน้าของร่างสูงอยู่ห่างเพียงไม่กี่เซน แทบจะรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น
“อ..ออกไปดิ หนัก” เสหลบสายตา แล้วไล่เสียงอ่อน
“ก็ได้แต่แกต้องตอบคำถามกูก่อน แกไปทำอะไรที่ร้านนั้น” น้ำเสียงคาดคั้น
“ทำงานพิเศษ”ผมตอบง่ายๆ มันเห็นตูไปดูหนังหรือไงถามได้
“แล้วทำไมต้องทำร้านนั้นด้วย ที่อื่นมีตั้งเยอะ”น้ำเสียงไอ้คมออกหงุดหงิด
“ก็พอดีเป็นร้านของคนรู้จัก เขาขาดคนก็เลยขอร้องให้ไปช่วย ปฏิเสธไม่ได้
อีกอย่างเงินก็ดีด้วยแกก็รู้ว่าฉันต้องส่งตัวเองเรียนนะโว๊ย ทุกวันนี้ก็ใช้ทุนเรียน”
“แล้วทำไมไม่บอกว่าไปทำ แล้วตูแต่งตัวสิอย่างกับพวกขายตัวงั้นแหละ”
ดูมันพูด แค่เสื้อแกนกุดเอวลอยโชว์เอวกับหน้าท้องนิดหน่อย กางเกงหนังรัดรูปสีดำที่เน้นรูปร่าง
พองามเท่านั้น มันว่าผมเหมือนพวกขายตัวเลยเหลือ แรงนะแก
“แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วย”
ผมทำหน้ามุ่ยเริ่มโมโหที่มันพูดเมื่อกี้ดูถูกกันชัดๆ
ผมออกแรงดิ้นอีกครั้ง ซึ่งผมว่าเป็นความคิดที่ผิดมาก เพราะนอกจากมันจะไม่ขยับแล้ว
คราวนี้ไอ้ควายถึกยังออกแรงกดมากกว่าเดิม
“อย่าดิ้นสิ จะยั่วกันหรือไง”
เสียงไอ้คมมันพร่าชอบกล อ๊ะ! ที่แท้ขาผมไปโดนน้องชายมันนี้เอง แหะๆ
รอยยิ้มชั่วร้ายเริ่มปรากฏที่มุมปาก ดีจะแกล้งให้เข็ดเลย
ขาเรียวแกล้งขยับเสียดสีกับเป้ากางเกงร่างสูง เป็นการกระตุ้นบางอย่างที่อยู่ภายใต้ร่มผ้า
เริ่มจากเบาๆ แล้วค่อยหนักเน้นมากขึ้น
ร่างสูงกัดฟันสะกดอารมณ์ที่เริ่มครุกรุ่น “ป..เปลหยุด”
ผมยิ้มยั่วอย่างคนเป็นต่อ ยักคิ้วถาม“แน่ใจนะว่าอยากให้หยุด หืม”
เลื่อนมือไปลูบไล้ใบหน้าคมอย่างเชิญชวน พร้อมคลียิ้มเย้ายั่วอย่างนึกสนุก
“ไหนดูสิที่สอนไปนะเป็นไงบ้าง”
ผมสบดวงตาคมของร่างสูงที่ค่อยๆโน้มใบหน้าลงมา จนช่องว่างระหว่างเหลือน้อยลงทุกที
หัวใจของผมมันเต้นแรงมากขึ้นทุกทีที่ริมฝีปากคู่นั้นเคลื่อนเข้ามา
“นี้เปลถ้าแกอยากได้เงินก็บอกชั้น ไม่ต้องไม่ทำงานพิเศษแล้ว”
เสียงทุ้มอยู่เหนือริมฝีปากไม่ถึงมิล ก่อนจะประกบชิดจนไม่เหลือช่องว่าง
บดเบือนความอุ่นร้อนที่ชวนให้หลอมละลาย
“แกจะให้ฟรีๆหรือไง หืม? ” ผมถามมันเมื่ออีกฝ่ายละริมฝีปากออก
“แลกกับที่แกเป็นคู่นอนให้ชั้น อ..อืม สอนว่าทำอย่างไงผู้หญิงถึงรู้สึกดี ตกลงมั้ย?”
ไม่รู้อะไรดลใจให้ไอ้คมพูดออกมาอย่างนั้น ท่าทางมันจะบ้าไปแล้วจริงๆ
แต่ที่บ้ากว่าคงเป็น....ตัวผมเอง
ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะตอบ
“ก็ได้ เริ่มจากจูบ จูบละ 1,000 ราคาเพิ่มตามความยากของการสอน จ่ายมาเสียดีๆ”
ว่าแล้วก็เบาะมือรอรับทรัพย์ครับ ไอ้คมมันกลองตาไปมาคล้ายระอาอยู่ในที แต่ผมไม่สน
ยักคิ้วกวน กระดิกนิ้วเร่งมันอีกต่างหาก
.............................................................................................................................................................
ความคิดเห็น