คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 แบบว่า...สอนจูบหน่อยสิ
ความรัก คือ อะไร?
ถ้าถามผมก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้ความรักมันคืออะไร หน้าตาเป็นยัง มีที่อยู่นะแห่งหนตำบลใด
แล้วผมก็ไม่ใช่คนโรแมนติก ช่างฝันที่จะมานั่งหานิยามความรักเสียสวยหรูเลิศเลอด้วย
ความรักที่ผมรู้จักมี 2 อย่างคือ
ความรักที่ทำให้มีความสุข และความรักที่ทำให้ทุกข์
ความรักที่ทำให้มีความสุขคือความรักที่สมหวัง ใจตรงกัน ลงล๊อกลงตัว เหมือนจิ๊กซอกที่เข้าคู่กัน
ประมาณสองเราเป็นหนึ่งเดียว เหมือนไอ้ควายถึกข้างๆผมนี้ไง ไอ้คม หรือคมคาย แก้วกล้า ตั้งแต่สอยดาว
คณะมนุษย์ฯ คนสวย หมวย เซ็กได้ พ่อยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงทุกวัน อารมณ์ดีไม่มีลิมิต ขออะไรได้หมด
มีโปรโมชั่นใจดีเลี้ยงไม่อั้น(ลาบปากสิครับ) ยืมตังค์ง่าย ชิ่ง(ชักดาบ)คล่อง ไม่คืนก็ไม่ท้วงดีจริงๆ
(อันนี้ถือเป็นอนิสงถึงเพื่อนๆ แหะๆ)
แค่ที่ลำบากคือต้องทนครับ ทน.........
“ไอ้เปล วันนี้น้องมดน่ารักมากๆเลยว่ะ แม่งคนไรว่ะ น่ารักได้ทุกวันน่ารักได้น่ารักดี
น่ารักไม่เกรงใจใคร ไปเดินห้างผู้ชายมองกันให้คอเคล็ดเลย ฮ่าๆ มีแต่คนอิจฉาที่กูมีแฟนทั้ง
ขาว สวย หมวย อึ๋ม ภูมิใจจริ๊งจริงเลย ฮ่าๆๆ”
ครับต้องทนฟังมันพล่ามพรรณนาถึงสุดที่รักสุดสวาทขาดดิ้นของมันทั้งเช้า กลางวันเย็น
คุณว่าน่ารำคาญมั้ยล่ะ?
ผมเหล่ตามองดูไอ้เพื่อนบ้านิดหน่อยด้วยสายตาเซ็งๆ ก่อนจะกลับมาสนใจหนังสือขายหัวเราะที่อ่านค้างไว้ในมือ
“ชั้นรู้แล้วว่าแฟนแกอ่ะโคตรน่ารัก น่ารักโคตรๆด้วย แต่ช่วยไปพล่ามไกลๆได้มั้ย? รำคาญ!!”
“โห ‘ไรว่ะ เพื่อนกันหรือเปล่า แค่นี้ทำบ่น” ไอ้ความถึกโวยวายทำเป็นสะบัดหน้างอน
นึกว่าจะง้อหรือไง ฝัน!
“หนวกหู! แล้วพรุ่งนี้มีสอบ เก็บคะแนน Manage อ่านจบแล้วยัง?”
พอพูดถึงเรื่องสอบทำหน้ามึนขึ้นเลยแก ลืมสนิทเลยละสิ มั่วแต่ไปหลีสาว ชิชะ!
ผมปรายตามองมันอย่างประนามหยาบเหยียบ
“แหะๆ เปลเพื่อนเลิฟฟฟฟฟฟฟ” ไอ้คมเข้ามานวดไหล่ส่งสายตาที่คิดว่าน่าสงสารที่สุดให้ผม
แต่มันดูเหมือนตัวชินจังเลยอ่ะ น่าถีบมากกกกกกกกกก ถ้ามันติดว่ามันหล่อขั้นเทพอ่ะนะ
“ไม่ต้องมาประจบ ทุกที ฟูจิ ต้องฟูจิเท่านั้น ไม่งั้นไม่ให้ลอก” ผมยิ้มให้มันอย่างเป็นต่อ
ให้ลอกฟรีๆได้ไง มันต้องมีค่าวิชากันบ้างดิ ใครใช้ให้มันรวยล่ะ (แอบเลว อันที่จริงเราไม่ควรสนับสนุนเพื่อนในทางที่ผิดนะครับ เยาวชนที่ดีอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง แหะๆ)
“ก็ได้! หัวสูงนะแก กูไปก่อนนะนัดน้องมดไว้ ไปละ” ว่าแล้วไอ้คมก็ ระริระรี้จากไป
และความรักที่มีความสุขของมันนี้แหละที่ทำให้ความรักของผมเป็นสิ่งที่เจ็บปวด
ใช่แล้วครับ คุณๆเข้าใจไม่ผิดหรอก ผมแอบรักเพื่อนสนิท ซึ่งมันเป็นเรื่องยากอยู่แล้วที่จะเลือกระหว่างมิตรภาพกับความรัก ยิ่งเป็นผู้ชายด้วยกันไม่ต้องพูดถึง ถึงแม้ไอ้คมมันจะยอมเป็นเพื่อนกับเกย์โดยกำเนิดอย่างผม
แต่ก็ใช่มันจะอยากเป็นเกย์ด้วยเสียเมื่อไหร่ แค่มันไม่รังเกียจถีบหัวส่งก็บุญแค่ไหนแล้ว
ดังนั้น....ความเป็นไปได้ของความรักครั้งนี้ เท่ากับศูนย์!!
สรุปว่า ผมอกหักชีช่ำกระหล่ำปี รับประทานแห้วไปตามระเบียบ
............................................................................................................................................................................
จ๊า มะ จ๊ะ ทิง จา~
ใครโทรมาว่ะ ไม่รู้จักเวล่ำ เวลา คนจะหลับจะนอน
ผมคลำหาโทรศัพท์ในความมืด พยายามหรี่ตามองชื่อไอ้คนไม่รู้กาลเทศ หามีมารยามผู้ดีไม่ แล้วสุดท้าย
ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน!! ต้องเข้าใจอารมณ์หงุดหงิดของคนโดยปลุกไม่ถูกเวลา พาลไปหมดแหละครับ แหะๆ
ไอ้คม? ไอ้เวรตะไล
ลองไม่มีธุระสำคัญพ่อจะด่าให้คอยดู
“ฮัลโหล”
“เปล แกเปิดประตูลงมาหาหน่อยสิ รออยู่ข้างล่างนะ” อะไรของมัน ยังไม่ทันถามอะไรวางสายแล้ว
เบื่อจริงๆมีเพื่อนแบบมันเนี้ยะ ผมลากสังขารลงไปเปิดประตูบ้านให้คุณเพื่อนบังเกิดเกล้าตามคำบัญชา
ด้วยกางเกงขาสั้นตัวเดียวอย่างไม่อายฟ้าอายดิน มืดปานนี้คงไม่ใครโผล่หัวมาอายแล้ว
“มีไรว่ะ เป็นไรท่าทางไม่ดีเลย” ผมถามเมื่อเห็นไอ้ควายถึงมีท่าทางแปลกๆ ท่าทางซึมๆซักตายยังไงบอกไม่ถูก
“เข้าไปคุยข้างในได้มั้ย?”
ไอ้คมเอยขอเสียงแผ่วให้ผมต้องเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัยในความมีมารยาทดี
เกินปกติของมัน ปกติมันเดินเข้าเดินออกบ้านผมยังกลับเป็นบ้านของตัวเอง
“อืม”
ผมตอบรับแล้วขยับหลีกทางให้มันเข้ามาในบ้าน ก่อนจะปิดประตูลงกลอนไว้เรียบร้อย
(เพื่อความปลอดภัยอย่าคิดมาก ครับ อย่าคิดมาก)
“ทีนี้มีไรว่ามาดิ เรื่องไรถึงมาปลุกกันดึกปานนี้” ผมถามมันเมื่อเข้าบ้านปิดเรียบร้อยแล้ว
ผมนั่งรอคำตอบบนเก้าอี้ ส่วนไอ้คมนั่งบนเตียง
“ค..คือ” ไอ้ควายถึกอ้ำอึ้ง จนผมชักหงุดหงิดยิ่งความดันต่ำเพราะนอนไม่พออยู่
ผมคว้าไม้เบสบอลข้างฝามาถือหวดอากาศเล่นสบายๆ 2-3 ที
“ขืนแกยังยึกยักอยู่อย่างนี้ ชั้นจะหวดแกแทนลูกบอล โทษฐานบังอาจมารบกวนเวลานอน!!”
ไอ้ควายถึกมันคงรับรู้ถึงรังสีฆาตกรของผมถึงได้หยุดอ้ำอึก กรอกตาไปมาเหมือนกำลังรวบรวมความคิดเพื่อสรุปใจความถึงสาเหตุที่แล่นมาหาผมให้ง่ายๆชัดเจน และมีเหตุผลเพียงพอ มิฉะนั้นนอกจากจะโดนหวดด้วย
ไม้เบสบอลแล้ว ยังจะโดนสาปส่งไปอีกเจ็ดวันเจ็ดคืน เอานอนฝันร้ายไม่ต้องหลับต้องนอนเลยค่อยดู!
“คือว่า.....มดบอกว่ากูจูบเหมือนเด็กอนุบาล มึงต้องช่วยกูนะ ไอ้เปล ฮือๆ กูไม่เคยนี้หว่า
มึงก็รู้ว่าน้องเขาเป็นแฟนคนแรกของกู นะเปลช่วยกูหน่อย ”
ไอ้ควายถึกงอแงเป็นโนบิตะเวลาทุกไจแอนรังแก แล้วแจ๋นไปฟ้องโดเรมอนขอของวิเศษไปแก้แค้น
แต่ผมไม่ใช่แมวหุ่นยนต์เลยได้แต่...
“....” อึ้งสิครับ งานนี้
แล้วกูจะช่วยอย่างไงว่ะ ถึงจะเป็นแฟนคนแรกก็เถอะ แต่เรื่องแบบนี้มันต้องรู้สิ!
ไม่เคยมีใครพาไปขึ้นครูหรือไงฟะ!
ปวดหัว! สมแล้วที่เป็นควายถึก
ผมกระพริบตาปริบๆมองร่างสูงของเพื่อนรักที่เกาะแขนผมพลางร้องห่มร้องไห้อย่างไม่เหลือมาดเดือนคณะ
สภาพน่าอเนจอนาถเป็นยิ่งนักแล้วได้แต่กุมขมับปวดหัวปวดใจสุดทานทน
ใครช่วยเอายาพาราให้เปลสักกระป๋องเถอะครับ 2 เม็ดท่าจะเอาไม่อยู่
...................................................................................................................................................................................
หลังจากซัดไทลินอส แก้ปวดหัว ปวดใจไปแผงหนึ่ง ตามด้วยน้ำเปล่าอุ่นๆแล้ว
อาการปวดหัวก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่เกิดอาการชักตาตั้งน้ำลายฟูมปากเป็นหมาบ้าแทน
(หนักกว่าเก่าอีกกู) ........ล้อเล่นครับ แหะๆ
บัด....ไอ้ตัวต้นต่ออาการปวดเฮดของผมยังนั่งตาแป๋ว ทำหน้าหล่อใส ไร้เดียงสา
(มีดีแต่หน้าตา กับพ่อรวยจริงๆเลยนะเพื่อนกู) รอสั่งสอนชี้แนะจากเพื่อนที่แสนดีอย่างผมอย่างตั้งออกตั้งใจ
และเต็มไปด้วยความหวังว่า ผมต้องช่วยมันได้ แรงกดดันจากสายตาใสซื่อ ทำเอาเกร็งไม่น้อย
อย่ามาดาดหวังอะไรกับช้านเลย ฮือๆ T-T มันเครียดนะโว๊ยยยยยยย
จูบ เหรอ?
ผมมองไอ้หล่อใสไร้สติตรงหน้าแล้วสายตาค่อยๆเลื่อนสายตาลงไปยังริมฝีปากได้รูปสีแดงระเรื่อ
ที่สาวๆในมหาลัยลงคะแนนโหวตว่าเซ็กซี่น่าจูบเป็นสุด ริมฝีปากผมที่ใฝ่ฟันอยากได้ลิ้มรสสักครั้ง
กำลังเย้ายวนล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า โอกาสที่ฝันจะเป็นจริงอยู่ใกล้แค่เอื้อม
ผมรู้สึกลำคอแห้งผากจนต้องลอบกลืนน้ำลายฮึกใหญ่ ความกระหายใครอยากตีตื่นขึ้นในอกจนใจเต้นตึ่กตัก
พลันความคิดชั่วร้ายก็บังเกิดขึ้นจากจิตใจด้านมืดที่ซุกซ่อนไว้มานาน
สักนิด...คงไม่ผิดถ้าผมจะขอทำตัวเลวฉวยโอกาสเล็กๆกับเพื่อนสนิทที่ผมคิดไม่ซื่อด้วย
ก็นะ โอกาสดีๆงามๆใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆเสียเมื่อไร
ผมกลืนน้ำลายผ่านลำคอที่แห้งพาก ระงับความตื่นเต้นภายในใจ รีดยางอายออกจากหน้า และกดความหื่นด้านในพยายามเก็กหน้า บังเสียงพูดให้นิ่งเป็นธรรมชาติที่สุด
“คม แกลองจูบกูดิ”
“หา!!”
ไอ้ควายถึกถึงกับหน้าเหวอตาโตหน้าตื่นราวกับเห็นผี ทำเอาผมใจแป๋วไปหน่อยนิด
แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วต้องด้านให้ถึงที่สุด
“ไม่ต้องมาหา บอกให้จูบไง คิดว่าเป็นน้องมดของแกก็ได้”
“แต่แกเป็นผู้ชายจะเป็นน้องมดได้ไง”
“-_-*”
คุณๆเริ่มเข้าใจแล้วใช่มั้ยครับว่าทำไมผมถึงเรียกมันว่า ไอ้ควายถึก!
ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมมันถึงได้ฉลาดน้อยอย่างนี้ กลุ้มครับกลุ้ม
แต่ที่ว่า ผมเป็นน้องมดไม่ได้นะ ฟังแล้วเจ็บจิ๊ดๆนะเนี้ยะ เฮ้ย~
“ไม่จูบจะรู้เหรอว่าแกจูบเป็นไงแล้วชั้นจะช่วยแกได้ไงล่ะ
แบบว่า....จะได้รู้ไงว่าควรจะปรับปรุงตรงไหนไง ถูกมั้ย? ”
ยกเหตุผลข้างๆคูๆเข้าใส่ พร้อมกับใบหน้าจริงจังเหมือนคุยเรื่องการเมืองระดับโลก
แต่สงสัยความหื่นมันเล็ดลอดออกไปไม่น้อย ไอ้คมเลยทำหน้าระแวงไม่ค่อยเชื่อใจกันเสียอย่างนั้น
“ถึงกระผมจะเป็นเกย์ แต่กระผมก็เลือกโว้ย ไม่น่ามืดไม่ปล้ำน้ำหน้าอย่างแกเหรอ” มั้ง?
ไอ้ตัวโตเม้นริมฝีปากสีสดจนเป็นเส้น กรองตาขึ้นมองเพดานสลับกับมองหน้าผมอย่างใช้ความคิด
ซึ่งไม่ค่อยได้ใช้เท่าไร่ มันใช้เวลาคิดอยู่นานจนคนลุ้นอย่างผมลุ้นจนเหนื่อย
“ก็ได้”
ในที่สุดเหยื่อก็ติดกับ โฮะๆๆๆ ผมหัวเราะในใจ
กระแอ่มสองสามที พยายามเก็บอาการลิงโลดสุดฤทธิ์
ก่อนจะเนียนเดินไปนั้งข้างเหยื่อผู้ไร้เดียงสา อย่างช้าๆเหมือนตัวอิจฉาจะกระชำเราพระเอกก็ไม่ปาน
เอาเข้าสิงให้ทำตัวได้แรงน่าตบเยี่ยงนี้หว่า
“พร้อมหรือยัง?” ผมถามเหมือตาแก่จะพรากพรหมจรรย์หญิงสาวในการ์ตูนเรตอาร์
สาวน้อย(เหรอ)พยักหน้าแทนคำตอบ
อ๊ากกกกกกกก ใบหน้าคมใสซื่อของหนุ่มผู้เดียงสาโลกแดงระเรื่อน่ารักสุดๆ
อยากถ่ายรูปเก็บไว้จังเลย โฮ่ก
“พร้อมแล้วก็เริ่มสักทีสิ” ผมเร่งไอ้คนตัวโตอย่างเพ้อๆ มองริมฝีปากได้รูปตาปรอย
ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ ผมหลับตาค่อยรับสัมผัสจากอีกฝ่ายในความมืดผมรู้สึกถึง
ลมหายใจอุ่นๆที่ใกล้เข้ามา กลิ่นโคโลนหอมกรุ่นผสมกับกลิ่นเฉพาะของกายหนุ่มบีบให้ใจผมเต้นแรง
เสียน่ากลัวมันจะหลุดออกมาจากอก
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงความใจเต้นดังประสานกันแยกไม่ออกว่าเป็นของผมหรือของไอ้คม
ริมฝีปากหนาสัมผัสริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบาแล้วผละออกราวสายลมพัดแต่กลับทิ้งแรงสั่นสะเทือนไว้
ในใจของผมราวกับคลื่นแผ่นดินไหวเจ็ดริกเตอร์ สั่นคลอนกำแพงที่ปิดกั้นความรู้สึกเกินเพื่อนให้เกิดรอยร้าว
เปิดช่องให้มันเล็ดลอดออกมาตามอำเภอใจ ฟ้องออกมาจากแววตาที่ว่ากันว่าเป็นหน้าต่างของหัวใจ
แต่ก่อนที่คนตรงหน้าจะทันได้สังเกตได้รับรู้ถึงมัน สติที่เหลืออยู่น้อยนิดสั่งการให้รีบปกปิดได้ทันถ่วงที
แม้จะรู้สึกดีกับจูบแบบเด็กๆที่แสนจะอ่อนโยน อบอุ่น และบริสุทธิ์ของไอ้หล่อไร้สติตรงหน้าเพียงได้สิ่งที่ผมทำ
ลืมตาขึ้นสบตาคมของมันคือแค่อมยิ้มมองท่าทางกังวนลนลานของไอ้คมคล้ายเยาะๆเท่านั้น
“ปะ..เป็นไงว่ะ”
“อืม...มันก็....เด็กจริงๆนั้นแหละ สมแล้วที่น้องเค้าว่าให้”
ผมแกล้งส่ายหน้ายักไหล่ทั้งที่ใจจริงรู้สึกดีกับจูบเบาๆนั้นจนแทบจนเป็นลม
“ไอ้เปลลลลล” ไอ้ควายถึกเริ่มร้องโวยวายหน้าเบ้เป็นเด็กเอาแต่ใจที่โดนขัดใจ
แต่เสียงโวยวายก็มีอันต้องเงียบไปเมื่อผมชิงปิดมันด้วยปากของผมเสีย วาดแขนทั้งสองคล้องคอแกร่งไว้ไม่ให้หลบหนีได้แล้วเริ่มการสอนจูบแบบดูดดื่มโดยเริ่มจากบดเบียดริมฝีปากได้รูปจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศแทรกผ่าน ผละออกมาขบแม้นหยอกล้อริมฝีปากบวมเจ๋อเล็กน้อยก่อนผละออกด้วยความเสียดาย
สบตาคมปรือปรอยมองริมฝีปากที่เจ๋อแดงราวผลแอปเปิ้ลจนเผลอเลียปากตัวเองอย่างกระหายใคร่ลิ้มลองอีกสักครั้ง แต่ก็จำต้องตัดใจ ขยับออกห่างร่างสูงที่สติหลุดจากตัวไปแล้ว เลี่ยงเดินไปหยิบขวดน้ำมารินใส่แก้วก่อนยกขึ้นซดดับความกระหายใจอก
“แบบนี้เขาถึงเรียกว่าจูบ จำไว้นะ ไอ้ควาย”
“อืม”
ไอ้คมครางรับในลำคอดูสติมันยังไม่กลับมาดี ซึ่งก็ดีแล้ว มันจะได้มีสังเกตว่าเสียงของผมที่พูดสอนมันนะ
แอบสั่นพร่าไป
............................................................................................................................................................
ความคิดเห็น