[Fic EXO]…Y o u a r e M y D e s t I n y…[HunHan]

…Y o u   a r e   M y  D e s t I n y…

Intro

ฤดูหนาวใกล้วนมาใหม่อีกครั้งแล้ว

ผมจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

เมตตาลูกเพียงซักครั้ง....

เพียงแค่มอบแสงอาทิตย์ให้คนบาปอย่างลูกบ้าง...

ให้รู้จักความอบอุ่นนั้นบ้างก็ยังดี...

ได้โปรดเถอะครับ ...พระเจ้า...

ภายใต้ท้องฟ้าและแสงแดดที่ดูราวกับอบอุ่น หากแต่อุณหภูมิที่เริ่มลดลงแลดูผกผันกับสิ่งที่แสดงอยู่นั้นมากมาย เลขอุณหภูมิตัวเดียวที่จวนเจียนใกล้จะแตะเลขศูนย์อยู่รอมร่อนั้น เป็นการบ่งบอกให้รู้ว่า ฤดูหนาวกำลังจะมาเยือนเมืองหลวงแห่งนี้อีกครั้งแล้ว

ภายในโรงเรียนมัธยมปลายเอกชนชื่อดัง สถานที่เรียนที่รวบรวมเหล่าเด็กหัวกะทิ และลูกท่านหลานเธอเหล่าตระกูลมีชื่อเสียงมากมายของกรุงโซล ภายใต้การดูแลที่มีชื่อเสียงด้านการศึกษาและความปลอดภัยขั้นสูง ที่เหล่าเซเลป ไฮโซ รวมถึงดารา นักร้องมากมายยอมจ่ายเม็ดเงินจำนวนมากเพื่อให้ได้เข้าศึกษาภายในรั้วแห่งนี้

ร่างชายหนุ่มคนหนึ่งที่ต้องแสงแดดนอนฟุบอยู่บนโต๊ะเรียน ผิวขาวดุจหิมะ และเจ้าของดวงตาเรียวรีติดออกจะดุด้วยซ้ำ ตกเป็นเป้าสายตาของเด็กร่วมชั้นเรียนคนอื่นได้ไม่ยาก ในเมื่อชายคนดังกล่าวคือ โอ เซฮุน นายแบบวัยรุ่นชื่อดัง ที่กำลังมาแรงอยู่ในขณะนี้

“เฮ้! เซฮุน อดหลับอดนอนมาจากไหนเนี่ย ดูซิ เป็นอาหารตาคนอื่นจนเค้าอิ่มกันหมดแล้ว” ชายหนุ่มตัวสูงอารมณ์ดีกล่าวทักทายเพื่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับวางแก้วชานมไข่มุก (เจ้าประจำ) ให้กับคนง่วงนอน

“เมื่อคืนนี้กว่าจะถ่ายแบบเสร็จ ก็ปาเข้าไปจะตีหนึ่งแล้ว ถ่างตามาโรงเรียนแต่เช้าขนาดนี้ได้ก็ดีแล้ว อย่าบ่นมากน่ะชานยอล” เซฮุนพูดด้วยเสียงง่วงงุน ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วคว้าแก้วชานมไข่มุก ที่มั่นใจนักหนาว่าเป็นของตัวเองมาเจาะกินด้วยสีหน้านิ่งๆ

“โอ้โห! ไอ้คนหล่อมารยาทงาม ไม่คิดบ้างรึไงว่าไม่ใช่ของตัวเอง คว้ากินหน้าตาเฉย ขอบคุณซักคำก็ไม่มี” ชานยอลทำท่าโวยวายใส่พ่อนายแบบหนุ่มคนดัง หากแต่เซฮุนก็ไม่ได้สะทกสะท้านนอกจากยกไหล่ และดูดชานมไข่มุกต่อไปอย่างอารมณ์ดี

“เออ...จริงซิ อาทิตย์หน้าจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนย้ายมาใหม่ตั้ง 2 คนแหนะ นายรู้รึยัง?” ชานยอลเลิกโวยวายเพราะรู้ว่าโวยไปก็เท่านั้น เลยหันมาแจ้งข่าวใหม่ให้กับเพื่อนรักแทน

“แลกเปลี่ยน? อย่าบอกว่ามาจากจีนอีกนะ แค่ไอ้จื่อเทาข้างห้องนี่ ชั้นก็เหนื่อยกับมันจะแย่แล้ว” เซฮุนบ่นพลางส่ายหน้า

จะไม่ให้เหนื่อยได้ไง ในเมื่อไอ้คนตัวสูงปรี๊ด หน้าเหมือนแพนด้า มาจากแผ่นดินใหญ่ห้องข้างๆนี่แหละที่ลากเค้าออกมาจากเตียงในเช้าวันนี้ (แน่นอนว่ามันมีกุญแจสำรอง โดยได้รับอภินันทนาการมาจาก ผจก.ส่วนตัวของผม เพราะนอกจากเรียนข้างห้องกันแล้ว มันยังอาศัยอยู่คอนโดเดียวกัน แถมเป็นห้องข้างๆด้วย) นอกจากนั้นการที่มันมาแลกเปลี่ยนที่เกาหลีจนเกือบจะครบ 2 ปีนี่ ทำให้เซฮุนอดสงสัยไม่ได้ว่านอกจากช่วงปิดเทอม มันไม่คิดจะกลับไปเรียนที่จีนแผ่นดินใหญ่บ้างเลยรึไง ซึ่งทุกครั้งที่ถามก็ได้คำตอบเพียงว่า

“ชั้นอยากได้ภาษาเกาหลีเป็นภาษาที่สามน่ะ นายต้องเข้าใจนะ ตอนนี้ชั้นยังพูดไม่คล่องเลย เลยต้องอยู่ต่อน่ะ มันเป็นเรื่องจำเป็น” แต่เซฮุนสาบานได้ว่า ทุกวันนี้ภาษาเกาหลีมันก็ดีในระดับที่สามารถด่าผมได้ จนต้องตื่นมาเรียนก็แล้วกัน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีใจด้วยว่ะ ครั้งนี้ก็อิมพอร์ตมาจากจีนเหมือนกัน แถมได้ข่าวว่าจะได้มาแลกเปลี่ยนอยู่ห้องนี้ด้วยนะเว่ย” หนุ่มอารมณ์ดีหัวเราะออกมาด้วยความขำขัน

“ขอแค่อย่าได้มาวุ่นวายกับชีวิตชั้นก็พอ” ประโยคสุดท้ายของเซฮุนถูกกล่าวขึ้นก่อนที่จะเริ่มคาบเรียนในวันนี้

แต่หารู้ไม่...ชีวิตหลังจากนั้นจะยิ่งวุ่นวายมากกว่าเดิม

ราวกับว่าพระเจ้าได้เล่นตลกและเมินเฉยต่อคำขอนั้นอย่างสิ้นเชิง

โชคชะตา...กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

To Be Con.