คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : -8-
เล่นตัว
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่ 8
ตอนนี้เป็นเวลา4ทุ่มกว่าแล้ว ผมเลือกที่จะออกมานั่งชิวๆในผับร้านประจำ สั่งแอลกอฮอล์ดื่มนิดหน่อยพอให้คลายเครียดลงบ้าง
"น้องแบม"
"อ่าว พี่วุฒ"
พี่วุฒเดินเข้ามาทักผม อ่าผมลืมแนะนำไปเลย พี่วุฒเป็นพี่ที่ตามจีบพี่สาวผมแหละครับ ไม่ได้ตามจีบผมอย่างที่ไอมาร์คเข้าใจ
อีกอย่างเพื่อนทั้งกลุ่มก็รู้จักพี่วุฒเป็นอย่างดี พี่เขาทั้งเลี้ยงเหล้า ทั้งเลี้ยงข้าวพวกมัน แต่คงมีแค่คนเดียวแหละที่ไม่เคยสนใจใครนอกจากไอจินคนเดียว
ก็คนอื่นมันไม่สำคัญนี่ โดยเฉพาะผมที่ไม่เคยสำคัญสำหรับมันเลย...
"พี่นั่งด้วยได้ไหม?"
"เชิญเลยครับพี่ ผมกำลังเหงาอยู่พอดีเลย" ผมตอบรับคำชวน
"เหงาอะไรกัน แล้วแฟนไปไหนแล้ว"
"ผมไม่มีแฟนนะพี่วุฒ"
"ตอนนั้นยังส่งข้อความหาพี่ว่า 'อย่ายุ่งกับเมียกู' พี่ว่าแฟนเรานั้นแหละที่ส่งมาหาพี่เอง"
"ห่ะ!!"
"พี่นี่ขำแทบลั่นโรงพยาบาลเลย เขาไม่รู้หรือไงว่าพี่จีบพี่ของน้องแบมอยู่"
"ฮ่าๆๆๆ ไหนๆพี่วุฒก็ตามจีบพี่มันนานแล้ว แบมบอกความลับพี่มันให้ พี่วุฒอยากฟังไหม?" ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"แต่...มันก็มีข้อแลกเปลี่ยนเล็กๆน้อยๆ"
"ไอเจ้าเล่ห์...แต่ก็ได้ เหล้านี่พี่เลี้ยงเองถ้าเมาพี่บริการส่งฟรีถึงห้องด้วย"
"มันต้องแบบนี้สิพี่ เอาหูมาจะกระซิบให้ฟัง"
ผมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่หูของพี่วุฒ พี่เขาหัวเราะออกมากับความลับที่ผมบอกไป หลังจากนั้นเราก็คุยกันในเรื่องทั่วๆไปจนกระทั่งผมเริ่มรู้สึกมึนๆตามมา แต่มันยังไม่เมาไงแค่มึนเฉยๆ กินต่ออีกหน่อยให้เมาไปเลยก็ดีเหมือนกัน
มือบางยกเหล้าที่เข้มที่สุดในร้านยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ใบหน้าเหยเกเล็กน้อยเพราะความขมเฝื่อนของมันแล่นเข้าสมอง
"เฮ้ย! น้องแบมเบาๆ!!"
"ผมอยากเมาอะพี่"
"พอเลยๆ กลับๆๆ พี่ว่าน้องแบมเมาแล้วเนี่ย ขืนพี่สาวแบมรู้เข้าพี่จะแย่เอา"
"ผมยังไม่เมาเลยพี่ ยังสบายดีแค่มึนๆหน่อยๆ"
"เนี่ยเดี๋ยวแอลกอฮอล์มันก็-"
"พี่วุฒบ่นอีกแล้ว...งั้นก็ได้ครับ กลับก็กลับ"
เพราะขี้เกียจฟังพี่วุฒบ่น ผมเลยรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ความมึนอึนในสมองมันทำให้ทรงตัวไม่อยู่ จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ แต่โชคดีที่มีมือหนาของพี่มันช่วยประคองเอวของผมไว้ทัน
"เลิกซุกอกพี่ได้แล้ว อกนี้มีให้แฟนพี่ซุกได้คนเดียวเท่านั้น อีกอย่างถ้าแฟนน้องแบมมาเห็นเข้า พี่คงตายคาเท้าเขากันพอดี"
ผมซุกหน้าไปกับอกของพี่วุฒอย่างไม่ฟังคำบ่นของพี่เขา อาจเป็นเพราะรู้สึกเวียนหัวด้วยหรืออาจคิดว่าคนตรงหน้าเป็นอีกคน คนที่ไม่เคยรักผมเลย
"ถ้าพี่วุฒห้าม แบมจะกัดหัวนมพี่" ผมขู่เพราะเคยเมาแล้วกัดหัวนมพี่เขามาแล้วครั้งหนึ่ง ฮ่าๆๆๆ ตอนนั้นผมเมาแล้วพี่เขาก็ไปส่งอย่างเช่นเคย
แต่รอบนี้ผมแค่มึนๆไง ไม่ได้เมาอีกอย่างแค่ขู่ด้วย ขี้เกียจฟังหมอพี่วุฒบ่น
"โอเครงั้นพี่ไม่ห้ามแล้ว เช็คบิลด้วยครับ" พี่วุฒบอกผมพร้อมกับหันไปคุยกับพนักงานมือของเขาโอบไหล่บางไว้หลวมๆ
"ขออนุญาตนะ พี่กลัวน้องแบมจะล้ม" พี่เขากระซิบเบาๆ เป็นแบบนี้เสมอแหละครับ สุภาพบุรุษสุดๆ อิจฉาพี่ตัวเองแหะที่มีคนดีๆแบบนี้มาจีบ
"อื้อ"
ผมตอบพี่เขาเบาๆก่อนจะหลับตาลง ปล่อยตัวและหัวใจให้มันว่างเปล่า เพียงแค่ตอนนี้...ขอแค่ตอนนี้ได้ไหมที่สมองและหัวใจไม่ต้องคิดถึงใครอีกคน
จู่ๆร่างทั้งร่างของผมก็ถูกกระชากและดึงไปหาผู้มาใหม่อย่างรวดเร็ว มือหนาอันแสนคุ้นเคยโอบกอดร่างบางเอาไว้ โดยที่ผมเองยังมึนๆและยังคงงงกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่
"มึงคิดจะทำอะไร" ไอมาร์คถาม
"ครับ?" พี่วุฒทำท่าทางไม่เข้าใจ
ไอมาร์คมันยืนจ้องหน้าพี่วุฒอย่างหาเรื่อง พี่เขามองผมก่อนจะยิ้มร้ายออกมา
ขอนะพี่ พี่อย่าเพิ่งกวนตีนไอมาร์คตอนเดือดๆอย่างนี้ แต่เหมือนคำขอของผมจะไม่ได้ผล
"คุณเป็นใครครับ และเกี่ยวข้องอะไรกับน้องแบมไม่ทราบ" พี่วุฒถาม
"..." ไอมาร์คมันเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
"งั้นผมขอตัวน้องแบมคนของผมคืนด้วยครับ"
"กูไม่ให้!!"
ไอมาร์คมันจับผมไปไว้ด้านหลังของมัน โดยมีร่างของมันบังอยู่ เพื่อที่จะไม่ให้พี่วุฒจับตัวของผมได้อีก
"งั้นถามน้องแบมดีไหม? ว่าเขาอยากกลับกับใคร" พี่วุฒยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันมามองผม
ไอมาร์คหันหลังกลับ สายตาคมของมันบังคับให้ผมเลือกมัน หัวใจของผมเต้นแรงมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆในทุกๆครั้งที่มองตามัน
ทำไมถึงคิดว่าผมสำคัญสำหรับมันนะ ทำไมสายตาของมันบอกผมเช่นนั้น...
ทั้งๆที่ความจริงๆแล้ว ตัวผมไม่เคยสำคัญอะไรสำหรับมันเลย อ่า...คงเมาเข้าแล้วจริงๆสินะ เมาแล้วคิดเข้าข้างตัวเองแน่ๆเลย ต้องใช่แน่ๆ
ใบหน้ากลมก้มหน้าลงเพราะไม่อาจสู้สายตาคมของอีกคนได้ ในใจตอนนี้ผมสับสนไปหมด มันบอกว่ามันจะจีบผมนี่ มันบอกว่าหวงผมนี่ครับ
แต่...แต่มันบอกกับอีกคนว่าชอบเขามากนะ มันบอกกับอีกคนว่ามันยังรอเขาได้เสมอนะ มันบอกกับอีกคนว่ามันแคร์เขาแค่คนเดียวนะ มันบอกไปโดยไม่สนใจผมเลยนะ
และที่มันเคยบอกกับผมล่ะ บอกไปโดยไม่คิดอะไรเลยหรือไง ไม่สนใจเลยหรือไงว่าคนคนนี้ใจเต้นแรงแค่ไหนที่ได้ยินเช่นนั้น
แล้วตอนนี้ที่มันทำเหมือนหวงผมอีก มันเห็นผมเป็นตัวอะไร ตัวสำรองหรอ ตัวขั้นเวลาหรอ หรือเป็นอะไรที่มันจะทิ้งไปตอนไหนก็ได้งั้นหรอ
อ๋อ...ใช่สิ คงลืมไป มันบอกว่าจะจีบแต่ไม่ได้หมายความว่าจะชอบจะรักสักหน่อย มันบอกว่าหวงไม่ใช่ว่าจะห่วงสักหน่อย ทำไมผมถึงคิดไม่ได้เรื่องแค่นี้เอง
"มึงจะกลับกับใครแบม!" มันถาม
"..."ผมเงียบ
"มึงตอบมันไปสิ ว่าจะกลับกับกู!"
"แบมจะกลับกับพี่วุฒ" ผมพูด
"แบม"มันเรียก ผมสะบัดมือของมันที่จับตัวของผมออก แต่เหมือนยิ่งสะบัดมันก็ยิ่งจับผมแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ
"มาร์ค ปล่อย!!"
"กูไม่ปล่อย ส่วนมึงมาทางไหนไสหัวไปทางนั้น!"
"คุณครับ จับน้องแบมแบบนั้นมันเจ็บนะ ปล่อยน้องแบมก่อนแล้วค่อยๆพูดค่อยๆจากัน"
พี่วุฒบอกด้วยสีหน้าที่จริงจัง ไม่มีท่าทีเล่นเหมือนเมื่อครู่แล้ว เขาขยับตัวเข้ามาหาพร้อมกับจะแย่งตัวผมไป
"คนนี้ของกู มึงอย่าเสือก!" มาร์คบอกออกมาชัดถ้อยชัดคำ พร้อมๆกับกระชากข้อมือผมออกมาจากตรงนั้น ผมสายหน้าเพื่อไม่ให้พี่วุฒตามมาพี่เขาพยักหน้ารับรู้ด้วยความเป็นห่วง
"พี่ขอโทษนะ" พี่วุฒขยับปากพูดออกมาแบบนั้น
มือหนาของไอมาร์คบีบข้อมือบางแรงขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งผมพยายามสะบัดมือออกเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บตัวมาดขึ้นเท่านั้น
"มาร์ค แบมเจ็บ!"
ไอมาร์คไม่พูดไม่จาอะไร มันยัดผมเข้าไปในรถและเดินขึ้นรถตามผมมาติดๆ ร่างสูงกัดฟันแน่นด้วยความโกรธและผมรู้ดีว่าพูดอะไรออกไปตอนนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา เพราะฉะนั้นความเงียบคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
เราทั้งคู่ต่างสร้างกำแพงหนาใส่กันโดยการเงียบไปพักใหญ่ๆ จนกระทั่งมันขับรถมาถึงคอนโดของผม ร่างบางขยับตัวเตรียมจะลุกออกจากรถแต่ประตูกลับเปิดไม่ออกเสียอย่างนั้น
"มาร์ค เปิดประตู!"
"มึงมีอะไรจะแก้ตัวไหม?" ไอมาร์คถาม
"..."ผมเงียบ
"กูถามว่า มึงมีอะไรจะแก้ตัวไหม!!"มันตะโกนออกมา
"แบมไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องแก้ตัว" ผมตะโกนลับไป
"มึงแน่ใจหรอแบม ว่ามึงไม่ผิด!"
"แบม! ไม่! ผิด!"
"แล้วการที่มึงปล่อยให้ตัวมึงไปกับไอเชี่ยนั้นก็ถูกแล้วดิ!!"
"แบม! ไม่! ผิด!"
"แบม!!"
"..." ผมเงียบ
"มึงเป็นเชี่ยอะไรวะ ไปกับไอเชี่ยนั้นอะนะที่ไม่ผิด ดูก็รู้ไหมว่ามันเล่นมึงแน่ๆถ้ากูมาไม่ทันมึงไม่เป็นเมียมันแล้วหรือไง?"
"แล้วจะทำไม? เป็นเมียพี่เขามันไม่ดีตรงไหนวะ"
"ไอแบม!"
"ถ้าแบมไม่เป็นเมียพี่มัน แบมก็ไปเป็นเมียคนอื่นอยู่ดี"
"งั้นหรอ?"
"แบมบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าแบมจะไปมีอะไรกับใครก็ได้ กับกี่คนก็ได้ และมันไม่ได้หนักส่วนไหนของมึงด้วยมาร์ค"
"ไอแบม!!"
"มึงลืมไปแล้วหรือไง ว่าแบมกับมึงเป็นแค่เพื่อนกัน!"
"...."มันเงียบพร้อมถอนหายใจออกมาแรงๆ"กูเป็นห่วงมึงนะแบม และไอคำว่าเพื่-"
"มึงเก็บคำนี้ไว้ใช้กับไอจินเถอะ!" ผมพูดแทรก
"มึงอย่าลามปาม!"
"เออ!!ใช่สิ แบมไม่ได้ดีเหมือนไอจินหรอก ไม่ได้นิสัยน่ารักแบบมัน ไม่ได้ฉลาดแบบมัน แบมเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ!"
"มึงอย่าเอาเขามาเปรียบเทียบกับมึง"
"ทำไม? เขาคงสูงส่งกับมึงมากเลยสินะ คนต่ำๆแบบแบมคงเทียบไม่ได้เลยสินะ"
"..."ไอมารค์เงียบ
"มึงชอบมัน...หรืออาจจะรักมันไปแล้วก็ได้"
"...??"
"ถ้า....อึก!!! ถ้ารักไอจิน ก็รักมันไปดิวะ แล้วมึงจะมาหลอกให้แบมรักมึงทำไม มึงดึงให้แบมมารักมึงมากกว่าเดิมทำไม ในเมื่อทั้งใจของมึงไม่มีที่ให้แบมอยู่ได้เลย"
ในที่สุดผมก็ระเบิดมันออกมาพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าของผมอย่างราบเรียบ
"มึงบอก อึก!! มึงบอกว่ามึงจะจีบแบม ในตอนนั้นแบมดีใจแค่ไหนมึงรู้ไหม? ดีใจที่มึงทักแชทมาหา ดีใจในทุกๆวันที่มีมึง ดีใจที่ใช้เวลาร่วมกับมึง ไม่ว่าจะเป็นอะไรขอแค่มีมึงอยู่ข้างๆแบมก็ดีใจ แล้วมึงล่ะมาร์คมึงทำทุกอย่างไปเพื่ออะไรวะ มึงทำให้แบมรู้สึกดีทำหอกอะไร!!?"
"ก็เพราะกูรู้สึกดีกับมึงไงแบม!"
"มึงกำลังโกหกตัวเองมาร์ค"
"กูไม่เคยหลอกหัวใจตัวเองว่ะ และทุกๆสิ่งที่กูทำให้มึง กูทำมันด้วยใจของกูจริงๆ เออ!!ยอมรับว่ายังรู้สึกดีกับจินอยู่แต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันคนละอย่างกับที่กูรู้สึกกับมึง และกูแน่ใจว่ามึงคือคนที่ทำให้กูรู้สึกอยากจะดูแลด้วยชีวิตของกูเอง"
"..." ผมอึ้งจนลืมร้องไห้ไป มือบางยกขึ้นมาปาดน้ำตาออก
"ที่กูบอกว่าอย่าเอาเขามาเปรียบกับมึงเพราะว่ามันคนละคนกัน มึงไม่มีทางเป็นใครได้และไม่มีใครเป็นมึงได้เช่นกัน"
"..."
"และถ้าจะชอบใครสักคน กูชอบที่คนนั้นเป็นตัวของตัวเอง เหมือนกับมึงไงแบม มึงก็เป็นมึง กูชอบที่มึงเป็นมึงไง"
"..."
"และที่กูไม่เคยบอกมึงไม่เคยบอกความรู้สึกเหล่านี้ออกไป เพราะกูไม่อยากจะพูดคำที่มีค่าพวกนั้นออกไปโดยไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ตอนนี้กูเริ่มมั่นใจอะไรหลายๆอย่างแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นคือกูรักมึงวะแบม"
"แบม...แบมจะเชื่อได้อย่างไง ในเมื่อแชทที่มึงคุยกับไอจินมึงบอกมันชัดเจนขนาดนั้น"
"กูคุยกับมันหลังกลับจากทะเลแค่วันเดียว ตอนนั้นกูยังไม่เริ่มจีบมึงด้วยซ้ำ ทีหลังจะโง่ก็อ่านวันที่ด้วย"
ผมเช็ดน้ำตาไหลออกมาอย่างลวกๆ หันหน้าไปมองใบหน้าของไอมาร์คที่ยิ้มกว้างออกมา
"โกหก ไอจินมันจะรู้ได้ไงว่ามึงจีบจะแบม"ผมพูดเสียงอ่อน
"ไอแจมันบอก คืนนั้นมันลงมากินน้ำเลยได้ยินที่เราพูดกัน"
"แล้วตอนนั้นที่สอนไอจินทำสถิติมึงบอกว่าเป็นห่วงไอจินอะ แล้วที่กูลุกออกจากโต๊ะมึงก็ไม่สนใจอีกอะ"
"กับเขากูก็แค่ห่วงในฐานะเพื่อน ส่วนมึงอะกูมองตลอดแหละ เห็นหน้าบึ้งเป็นตูดตั้งแต่ตอนกูลุกไปสอนมันแล้ว"
"มึงมองแบมอยู่หรอ?"
"ก็สายตาของกูมันมีแค่มึง จริงๆกูดีใจที่ทำให้มึงหึง ดีใจที่ให้มึงงอน แต่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะใหญ่โตขนาดนี้ เคลียร์นะ"
"อื้ม เคลียร์"
"ทีหลังอย่างอนอะไรไม่เข้าเรื่องอีก กูขี้เกียจง้อ"
"แบมไม่ได้ให้มึงมาง้อสักหน่อย!! เป็นแค่เพื่อนกันมึงจะมาง้อทำไม"
"ยังไม่ชัดอีกหรอแบม ที่กูพูดไปมันยังไม่ชัดเจนอีกหรือไง"
"ยัง!"
"อืม...งั้นไปคุยกับบนเตียง"
----จบตอน----
คุยกันก่อนนนนนน
แม่~~~ พี่มาร์คเขาชวนน้องแบมไปคุยกันบนเตียงแหละ อิอิอิ อย่างไรก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ หุหุ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ
แล้วพบกันใหม่ ปีหน้าจ้า5555
ความคิดเห็น