คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -6-
เล่นตัว
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่ 6
ตุบๆๆๆๆๆ ปั๊งๆๆๆๆ
ผมสดุ้งตัวตื่นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องอย่างรุ่นแรง มือบางคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา โอโหเพิ่ง7โมงเช้าใครที่กล้ารบกวนเวลานอนของผมกัน ผมเดินไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย
"ไงมึง!! เพิ่งตื่นหรอ?"
ไอมาร์คมันยิ้มแล้วผลักประตูที่ผมแง้มไว้เพียงเล็กน้อยก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้องของผมด้วยความรวดเร็ว
เออดี สงสัยผิดที่ผมเองที่ปิดหนีมันไม่ทัน!!
"มาทำหอกอะไรแต่เช้า คนจะหลับจะนอน" ผมบ่น
"ทำไมเมื่อวานไม่เข้าเรียน?"มันถาม
"ขี้เกียจ"
"มึงรู้ไหมว่ามันมีงาน"
"งานไรหวะ เพิ่งเปิดเทอม"
"งานคู่ และมึงคู่กับกู"
"ธรรมดาแบมคู่กับไอจิน"
"จินไปคู่กับไอยูแล้ว เพราะฉนั้นมึงคู่กับกู"
"เออ คู่ก็คู่" ผมพูดไปหาวไป "แล้วที่มือนี่คืออะไร"
"โจ๊กไง"
มันบอกผมก่อนจะเดินเข้าไปในครัว ส่วนผมเองก็เดินตามมันต้อยๆ มันคือเรื่องปกติครับเพื่อนๆในกลุ่มต่างไปห้องของกันและกันบ่อยเพราะฉนั้นพวกเราจะรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไปห้องไอจ้านและไอมาร์คเสียมากกว่า
ไอมาร์คมันมองผมก่อนจะสายหัวออกมาเบาๆ มันหยิบชามออกมาจัดการแทโจ๊กในถุงใส่จนเรียบร้อย หยิบช้อนและเดินผ่านผมตรงไปยังโซฟาเปิดทีวีดูไปและกินโจ๊กไป
อ่าวววว มีถุงเดียวหรอ แล้วของผมอะ!!
"มาร์ค ไหนโจ๊กแบมอะ"
"ไม่มี หิวหรือไง"
"อือหึ"
"ซื้อแดกเอง!"
เอาที่มึงสบายใจเลยมาร์ค!! ไอเราก็คิดว่าแม่งชื้อโจ๊กมาให้!! หิวโว๊ย!! กลิ่นโจ๊กแม่งก็หอมยั่วน้ำลายจริง ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะสบัดก้นไปจัดการล้างหน้าและอาบน้ำให้เรียบร้อย
อย่างไรวันนี้ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว ผมจึงเลือกใส่กางเกงวอมสีดำกับเสื้อยืดสีขาวที่สกรีนยี่ห้อดังก็เพียงพอ แบบเรียบๆแพงๆอะครับ
ผมออกมานั่งเล่นโทรศัพท์บนโซฟาข้างๆไอมาร์คที่มันกำลังดูการ์ตูนแมวไม่มีหูสีฟ้าอยู่ มันยื่นชามโจ๊กที่เหมือนถูกกินไปได้สอมสามคำมาให้
"แดกไป" มันบอก
"ไม่เอา!"
"มึงจะกินดีๆหรือจะให้กูป้อน"
"ไม่กิน"
มันวางชามไว้บนโต๊ะตรงหน้าของผม สายตาคมมองหาอย่างโหดๆเป็นเชิงบังคับ ผมถอนหายใจก่อนจะมองหน้ามันกลับอย่างหาเรื่องเช่นกัน
มองมามองกลับไม่โกง!!
"แบม!!"
"กูขอไปหยิบช้อนคันใหม่ในครัวก่อน"
"ไม่ต้อง!! เปลือง!!"
"แบมล้างเองปะ?"
"ใช้คันนี้!"
และแล้วผมก็ตักโจ๊กเข้าปาก ไม่ได้อยากจะกินจริงจริ๊ง ไม่ได้หิวเลยจริงจริ๊งงงงงง จริงๆนะครับ//เต็มปากเต็มคำ
"แบมมึงตะกะตะกลามมาก ฮ่าๆๆๆ"
มันหัวเราะออกมา และใช้โอกาสนี้แย่งโทรศัพท์ของผมไป คงเอาไปเลิกบล็อกข้อความของมันแหละ จริงๆก็ไม่ได้อยากบล็อกมันหรอก แค่หมันเขี้ยวเฉยๆ มันกวนตีนอะ!!
"ไอเชี่ยนี่ใคร?"
"ห่ะ!?"
"กูถามว่าไอเชี่ยนี่ใคร?"
ไอมาร์คมันเปิดหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นแชทต่างๆนาๆของผม มือบางว่างถ่วยโจ๊กลงบนโต๊ะ สายตาเพ่งเล็งมองไปที่รูปโปรไฟล์ดีๆ
"อ๋อ พี่วุฒปี5คณะหมอ ลูกเจ้าของเหมืองทองเลยนะโคตรรวย แล้วตอนใส่ชุดกราวโคตรหล่อ แบมยังกรี๊ดสาวๆนี่ยอมแนบเท้าแล้วมั้ง" ผมตอบพร้อมกับหันมากินโจ๊กต่อ
"มึงเคยเห็นมันใส่ได้ไง"
"ก็พี่เขาคลอหา ตอนก่อนเข้าวอร์ดอะเลยเห็น"
"เขาจีบมึง?"
"พี่เขาน่ารักดี"ผมเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของมัน
"น่ารักหรอ? ไม่เห็นน่ารักตรงไหน"
"น่ารักสำหรับแบมคือพี่เขาหล่อไง ไอควาย!!"
"หึๆ!!"
ไอมาร์คมันหัวเราะแบบขนตูดลุกก่อนจะว่างโทรศัพท์ผมไว้ที่เดิม ผมตั้งใจจะหยิบเพื่อเช็คดูการแจ้งเตือนแต่มันกลับแย่งไปอีกครั้ง
"กูว่าพวกเรามานั่งหาข้อมูลทำรายงานดีกว่าส่วนโทรศัพท์ของมึง กูขอยึดเดี๋ยวมึงเล่นเกมส์แล้วไม่ช่วยกูทำ"
"ไอมาร์ค!"
"งั้นกูเอาชื่อมึงออกจากรายงาน"
"เออ!! ก็ได้!!"
------
ตุบๆๆๆๆ//เสียงเคาะประตู
"มึงจะมาทำหอกไรทุกวันนน"
ทุกวันนี้เหมือนผมมีนาฬิกาปลุกส่วนตัวอยู่หนึ่งเรือน ที่มีชื่อว่ามาร์ค นาฬิกาปลุกเรือนนี้จะมาทุบประตูคอนโดทุกเช้าในเวลา7โมงตรง ย้ำนะครับว่า'ทุบ'
แม้วันหยุดเสาร์อาทิตย์ ไอเชี่ยนี่ก็มา
"มาหามึงนั้นแหละ นอนไรนักหนาวะ"
"ก็แบมจะนอนนนนน"
"ไม่ต้องไปนอนเลยนะมึง ไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันไป"
"แบมจะนอนนนนนน"
"เดี๋ยวกูแทอาหารรอ ไม่มามึงอด"
"ก็ด้ายยยยย"
จริงๆผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับอย่าเข้าใจผิดกัน เรื่องกินผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่จริงจริ๊ง แต่ที่ยอมทำตามเพราะเสียดายของต่างหาก
วันนี้ผมเลือกใส่เสื้อกล้ามสีครามสบายๆกับกางเกงยีนส์ตัวโปรด เหตุเป็นเพราะต้องออกไปซื้อของเข้าห้องเสียหน่อยมันหมดแหละครับ แหะๆ
"แต่งตัวจะไปไหน?" ไอมาร์คถาม
"จะออกไปซื้อของใช้ที่ตลาดอะ มึงไปด้วยกันไหม?"
"แล้วมึงจะใส่เสื้อตัวนี้ไป?" มันชี้ไปที่เสื้อของผม
"ทำไม สบายดีออก"
"แต่ช่วงแขนมันกว้างไป เนี่ยกูนั่งอยู่ด้านของมึงกูเห็นไปยังซี่โครงอยู่แล้ว"
"ก็แบมตั้งใจ เนี่ยจะได้โชว์รอยสักใต้สีข้างด้วย อุตส่าห์สักมา มันเจ็บนะโว๊ย!!"
"มึงสักด้วยหรอ?" ไอมาร์คถาม
"เออดิ ไปสักกับไอยูมัน"
"ตอนไหน?"
"นานแล้ว วันนั้นแบมก็ชวน แต่มาร์คไม่สนใจเอง"
"ทำไมกูจำไม่ได้วะ?"
"ก็แบมไม่ได้มีอะไรให้มึงสนใจมั้ง มึงเลยจำไม่ได้อะ"
"..."ไอมาร์คมันเงียบ"แล้วไหนรอยสักมึงอะ ขอดูหน่อย"
"นี่ไง ตรงด้านข้างนี่นำเสนอเลยเจ็บสุดๆ"
ผมลุกขึ้นเพื่อยกแขนโชว์รอยสักตรงซี่โครงด้านข้างให้ไอมาร์คมันได้ดูชัดๆ ด้วยความที่เสื้อช่วงนั้นมันกว้างผมจึงไม่ต้องถกเสื้อขึ้นมาโชว์เหมือนแต่ก่อน
ใช่ครับ ผมโชว์ให้ทุกคนดูหมดแล้วยกเว้นมัน
"นี่มึงสักกี่จุด กูเห็นรวมๆแล้วน่าจะ3"
"จริงๆมัน4จุด กลางหลังอีก1 แต่นั้นเพิ่งไปสักมาแดงๆอยู่เลย"
"อืม แล้วมึงจะไม่คิดจะเปลี่ยนเสื้อจริงๆหรอ?" ไอมาร์คถามผมอีกรอบ
"แล้วทำไมต้องเปลี่ยน? มึงเป็นอะไรกับเสื้อของแบมหรือไง!"
"ก็...ก็มันกว้างไงเดี๋ยวขนรักแร้ออก"
"แบมโกนเรียบร้อยแล้ว ขาวสะอาดสดใสมึงไม่ต้องกังวล"
"แดดประเทศไทยก็แรง ไม่กลัวดำหรือไง?"
"ผู้ชายผิวแทนสาวๆชอบ"
"เอาตรงๆเลยแล้วกัน...กูไม่อนุญาติให้มึงใส่เสื้อตัวนี้ออกจากห้อง"
"อ่าว ทำไมอะ"
ไอมาร์คมันมองหน้าผมอย่างจริงจัง อะไรของมันวะผมก็ใส่ตัวนี้ออกไปไหนมาไหนออกจะบ่อย ไม่ใช่ว่ามันไม่เคยเห็นสักหน่อย
"มึงใส่ก็เหมือนไม่ใส่ คนอื่นเขาเห็นไปยั้นเอวมึงแล้ว มึงไม่ค่อยระวังตัวอยู่ด้วยเดี๋ยวนมก็ออกอีก"
"อ่าว ก็ตั้งใจให้มันออก แบมอยากโชว์"
"กูพูดอะฟังกูบ้างดิวะ"
"ก็ฟังไง แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมใส่ไม่ได้ แต่ก่อนแบมก็ใส่ตัวนี้บ่อย บ่อยมากแค่มึงไม่สนใจสังเกตุเอง แล้วตอนนี้มึงเป็นอะไรถึงเพิ่งมาสนใจ"
"เออ กูยอมรับว่าแต่ก่อนกูไม่ได้สนใจมึงเลย แต่ตอนนี้ เวลานี้ กูสนใจและให้ความสนใจกับมึงมาก"
"..."
"ก็ตอนนี้กูจีบมึงอยู่ เพราะฉนั้นไอเรื่องแบบนี้กูห่วงของกูมันก็เป็นเรื่องปกติไหม?"
"..."
ผมเงียบแล้วล้มตัวนั่งลงข้างๆมัน ยอมรับเลยครับว่าใจเต้นแรงมาก รู้สึกดีมากๆกับคำพูดและท่าทางที่จริงใจของมัน
"คราวนี้มึงไปเปลี่ยนได้ยัง?"
"เออ เปลี่ยนก็เปลี่ยน"
แล้วผลสุดท้ายผมเองก็ใจอ่อนลงยอมทำตามมัน โวะไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย จะทำตามมันเพื่ออะไร!!
...
ตอนนี้ผมนั่งทำงานอยู่ที่ใต้ตึกเรียนส่วนไอพวกนั้นมันยังไม่มาหรอกครับเพราะอีกนานกว่าจะถึงเวลาเรียน
แล้วถามว่าทำไมผมถึงมาเร็ว ก็เป็นเพราะไอเชี่ยมาร์คนั้นแหละ มาหาผมได้ทุกวันแถมยังมารับมาส่งผมได้ทุกวันเช่นกัน
มันก็ดี...ดีแหละ ผมเองก็ชอบที่มันทำแบบนี้ให้เช่นกัน
"เอา!ชานมไข่มุก" ไอมาร์คมันยื่นแก้วชานมไข่มุกที่ราคาค่อนข้างสูงมาให้
"..."ผมเงียบแล้วมองหน้ามัน
"มันหวาน กูซื้อมาแล้วกูกินไม่หมด"
"อ๋อ นึกว่าตั้งใจซื้อมาให้แบมซะอีก"
"ฝันไปเถอะมึง!"
ผมรับชามาดูอย่างอร่อย ช่วงนี้ไอมาร์คมันเป็นอะไรไม่รู้ชอบซื้อนู้นซื้อนี่มาให้ผมกินตลอด
ก็รู้แหละว่ามันตั้งใจซื้อมาให้ผม...หุหุผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองจริงๆนะ แค่คิดก็เขิน มันจีบผมอยู่นี่เนอะ ต้องทำคะแนนเป็นธรรมดา
"ขอโทษนะคะพี่แบม พี่แบมจำมายด์ได้ไหมคะ?" น้องผู้หญิงดาวคณะเดินเข้ามาทักผม ผมพยักหน้าก่อนจะยิ้มส่งไป แหมน้องสวยทิ้มตาขนาดนี้พี่จำไม่ได้ตาพี่คงบอดอะครับน้อง
"ทำไมพี่ถึงจำไม่ได้ละครับ"
"ดีใจจังที่พี่แบมจำมายด์ได้"
"มีอะไรหรือเปล่าครับ ปกติไม่ค่อยจะได้ทัก ทำไมวันนี้ถึงทักกันละครับ?"
"พี่แบมรู้ได้ไงคะ แอบมองมายด์อยู่ละซี่"
"คนสวยๆพี่ก็ต้องมองเป็นธรรมดา"ผมตอบ
"แฮ่กๆๆ!!"ไอมาร์คมันไอออกมาขัด
"อ๊ะ...สวัสดีค่ะพี่มาร์ค พอดีมายด์ตั้งใจมองพี่แบมไปหน่อย เลยไม่เห็นพี่มาร์คเลย ขอโทษด้วยนะคะ"
"อืม ไม่เป็นไร"ไอมาร์คตอบ
"พี่แบมคะ คือว่า...พี่แบมมีแฟนยังคะ?"
"พี่ยังไม่มีแฟนครับ"
ผมตอบน้อง แล้วหันไปสบตากับไอมาร์คที่หน้านิ่งๆใส่
อะไรทำไมต้องส่งสายตาดุถึงขนาดนั้นด้วยเล่า!!! ก็พูดเรื่องจริงนิ
"งั้น...มายด์ขอพี่แบมเป็นแฟ-"
"แต่ตอนนี้ไอแบมมันมีคนแอบๆคุยอยู่นะครับ" ไอมาร์คมันพูดแทรก
"หรอคะ?"
"และในอนาคตมันก็อาจจะคบกับคนๆนั้นก็ได้ ทางที่ดีน้องควรทำใจและหาคนใหม่นะครับ"
ไอมาร์คมันพูดจบก็จูงมือผมออกมาจากตรงนั้น ผมเห็นเช่นนั้นเลยก้มหัวเป็นการขอโทษน้องมายด์ไปอีกที
"ทีหลังใครมาถามว่ามีแฟนยังมึงก็ตอบไปว่ามีแล้วนะ" ไอมาร์คมันพูดออกมาลอยๆ
"ห่ะ?"
"กูขี้เกียจพูดซ้ำ"
"แบมพูดไปแบบนั้นก็เท่ากับว่ากำลังโกหกอยู่อะดิ"
"มึงไม่ได้โกหก มึงแค่เอาเรื่องในอนาคตมาพูด"
"อ่าว แล้วมึงรู้ได้ไงว่าแบมจะมีแฟน"
"เออ!! กูรู้แล้วกัน"
"มึงเป็นหมอดูหรือไง?"
"แล้วจะทำไม?"
"งั้นหมอมาร์คครับ..."
"มึงจะเล่นอะไรของมึงวะ"
"หมอมาร์คช่วยดูอนาคตของผมหน่อยว่าใครจะมาเป็นแฟนโผมมมม ใช่น้องมายด์คนสวยคนนั้นหรือเปล่าน๊าาาา" ผมพูดออกมาอย่างไม่จริงจังนัก
"ไม่ต้องดูก็รู้ น้องคนสวยคนนั้นไม่เหมาะกับมึงหรอกแบม"
"อ่าววววว"
"และแฟนมึงอะอยู่ตรงหน้ามึงไง อย่าเสือกมองข้ามกูไป" ไอมาร์คพูดจบมันก็เดินขึ้นอาคารเรียนไป ปล่อยให้ผมยืนเขินตัวบิดอยู่คนเดียว
ความคิดเห็น