คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -5-
เล่นตัว
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่ 5
บางครั้งเวรกรรมของผมอาจมีมีเยอะไป เยอะมากจนเจ้ากรรมนายเวรมันมาในรูปแบบของเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนเชี่ยๆอย่างไอมาร์ค! ตัวเวรกรรมของผมสิ้นดี
"ไอมาร์ค มึงเปิดประตู ไอเชี่ยมาร์ค!!"
ตอนนี้ผมกำลังยืนเป็นหมาเปียกเคาะประตูบ้านอยู่ หลังจากที่ผมวิ่งไล่ด่าไอมาร์คได้สักพักมันก็เข้าไปในบ้านก่อนผม แล้วเสือกปิดล๊อคประตูจนผมไม่สามารถที่จะเข้าไปในบ้านได้
เดินรอบบ้านก็แล้ว ตะโกนด่ามันก็แล้ว ตะโกนเรียกคนอื่นก็แล้ว ไม่มีทางเข้าแม้แต่ทางเดียว ผมมองมันผ่านกระจกใสๆของหน้าต่าง มันเดินมาหาผมก่อนจะยกยิ้มอย่างผู้ชนะ
ไอหล่อเดี๋ยวกูเข้าไปได้นะมึงตาย!!!
"Truth or dare?" มันถาม
"แบมไม่เล่น"
เกมส์Truth or dare ทุกคนคงรู้จักกันดีโดยผู้เล่นจะต้องเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่าง การพูดความจริง หรือ รับคำท้าทาย ผู้ที่เลือกการพูดความจริง จะต้องตอบคำถามที่ถูกถามมาตามความจริง และแน่นอนว่าคำถามโดยส่วนมากมักจะเป็นคำถามที่จะล้วงความลับ
ในส่วนของการรับคำท้าทายนั้นก็ใช่ว่าจะธรรมดาทั่วไปซะที่ไหน เพราะคำท้าที่จะถูกท้าให้ทำนั้น มักจะเป็นอะไรที่แผลงๆ วัดใจผู้เล่นได้ไม่ต่างจากการพูดความจริงสักเท่าไหร่
และผมจะไม่ยอมเล่นกับมันเด็ดขาดมีแต่เสียกับเสีย!!
"กูขอเล่นแค่3ข้อ แล้วจะให้มึงเข้าบ้าน"มันบอก
"ไม่เล่น จะเข้าบ้าน ข้างนอกมันหนาวนะ!"
"ไม่เล่นก็นอนนอกบ้านไป นอนให้หนาวตายไปเลย"
มันเปิดผ้าม่านลงจนไม่เห็นว่าข้างใน มันกำลังทำอะไรอยู่ ทำสีหน้าแบบไหน
"ไอมาร์ค!! มึงคิดจะทิ้งเพื่อนไว้ข้างนอกจริงดิ ตัวแบมเปียกนะ ข้างนอกก็หนาวด้วย มืดอีกแบมกลังผีนะโว้ย!!!"
"กูขึ้นไปอาบน้ำนอนแล้ว บายนะเพื่อน"
"มาร์ค ไอมาร์ค ไอเชี่ยมาร์ค เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อน"
ผมทุบกระจกอย่างรุนแรง ใครอยากเป็นเพื่อนกับมึงหวะ!! แต่ช่างแม่งมันเถอะ!! ตอนนี้ผมอยากเข้าบ้าน ไม่นานนักไอมาร์คมันเปิดผ้าม่านขึ้น และยกยิ้มให้ผมอีกครั้ง
"Truth or dare?" มันถาม
"Truth"
"เคยเยสกับใครยัง? น้องห้านิ้วกูไม่นับ"
อือหือ!! คำถามข้อแรกก็เล่นผมซะแล้ว และเหมือนมันจะรู้คำตอบของผมอีกจึงพูดดักทางซะ แต่ทำไงได้วะเกมส์ก็คือเกมส์เล่นๆไปเดี๋ยวก็จบ
"ยังไม่เคย!!"
"ว๊าวววว มึงแม่งบริสุทธิ์จริงจริ๊ง อยากโดนเปิดซิงไหมจ๊ะน้องสาวจ๋าาาา"
"ไอสาระเชี่ย!! ถามเชี่ยไรเนี่ย"
"กูก็แค่อยากรู้ เห็นมึงหื่นๆพูดเรื่องใต้สะดือเก่ง"
"บางครั้งแบมก็พูดไปงั้นแหละ ถามข้อสองมาเร็วๆกูหนาว!"
"ฮ่าๆๆๆ อะข้อที่สอง Truth or dare?" มันถามข้อที่สอง
"Truth" ผมยังเลยให้มันถามเช่นเดิม
"มึงคิดไงกับกู"
"..."
ผมอึ้งไปสักพัก ตาผมมองไปยังดวงตาคมของมันผ่านกระจกใส มันไม่มีความล้อเล่นเลยสักนิด ผมกลื่นน้ำลายเหนียวๆลงคอก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เคยบอกชอบมันก็เคยทำมาแล้ว ทำไมแค่นี้ถึงตอบไม่ได้หวะ
"ตอบดิ!! กูรอฟังคำตอบของมึงอยู่"
"มึงมันเพื่อนเชี่ย"
"ถ้ามึงตอบไม่ถูกใจกู กูก็จะให้มึงตอบใหม่อยู่อย่างงี่แหละ"
"มึงมันเพื่อนเลว"
"ตอบใหม่..."
"โว๊ะ!! มึงจะให้แบมตอบอย่างไงหวะ? จะให้ตอบว่าแบมว่ายังชอบมึงอยู่ไหม? เอาแบบนี้ไหม?"
ในที่สุดผมก็หลุดคำพูดนั้นออกมาได้ อยากจะกระโดดตบปากตัวเองแรงๆสัก10ที
"เออ ก็แคนั้น" น้ำเสียงของมันอ่อนลงจนผมไม่ค่อยได้ยิน
"ห่ะ?"
"ก็แค่นั้น"
"แต่ แต่ แต่แบมกำลังตัดใจ มึงจะได้ไม่ต้องห่วงจะได้ไม่ต้องลำบากใจ มึงสบายใจเถอะแบมคงชอบมึงได้อีกไม่นานหรอก"
"..."มันเงียบ และเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้นลง
"ไอมาร์ค!! มึงถามข้อสุดท้ายได้แล้ว!"
"Truth or dare?"
มันถามข้อที่สามซึ่งเป็นข้อท้ายสุด ผมลังเลว่าจะเลือกที่จะพูดความจริงหรือเลือกที่จะกล้าทำดี แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วผมไม่มีอะไรให้เสียแล้วหนิ
"dare"
"กูจะจีบมึง แบม"
"ห่ะ?"
"แล้วสิ่งที่มึงต้องทำคืออย่าขัดขืนกู"
"ห่ะ?!!"
ผมอึ้งอยู่สักพักใหญ่ๆ จนไม่รู้ว่ามันเดินไปเปิดประตูบ้านให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ว่ามันยืนยิ้มกอดอกพิงประตูตอนไหน ไม่รู้ว่ามันพูดเล่นหรือว่าพูดจริง ผมไม่รู้อะไรเลย
"จะเข้าไหมบ้านอะ ยืนอึ้งทำหอกอะไร ไม่หนาวหรือไง?!!"
"เออหนาวสิหวะ!!"
ผมเดินสวนมันเข้าบ้านไป แม่งเอ๊ยใจนี่ก็เต้นไม่หยุด เออ...อย่าให้มันหยุดหละดีแล้ว ผมหมายถึงมันเต้นเร็วเกินไปแล้วอะนะ ผมรีบเดินเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง จัดการอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย
ไอมาร์คมันพูดเล่นๆหรือมันจริงจัง...ตอนนี้จิตใจของผมมันไม่สงบลงเลย...
ความคิดเห็น