ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [END] เล่นตัว | Markbam

    ลำดับตอนที่ #14 : -14-

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.ย. 64


    เล่นตัว

    #เล่นตัวมบ

    ฟิคมาร์คแบม

    ตอนที่14

    Part BAM

     

    "มาร์ค...มึงคิดว่ามันจะเจ็บไหมอะ" ผมนอนถามมันตาแป๋ว ตอนนี้ไอมาร์คมันกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ มือหนาฉีกซองถุงยางพร้อมกับสวมใส่อย่างรวดเร็ว

    "เจ็บ"

    "มาร์ค!! แบมกลัวนะโว๊ย!!"

    "เจ็บนิดเดียว"

     

    ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆไปที่หลุมดำเลยค่า

    ทวิตเตอร์ @minim_fic

    อย่าลืมกลับมาอ่านต่อนะ

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ต่อ

     

     

    มาร์คมันทิ้งน้ำหนักลงมาอยู่บนตัวของผม ปากหยักดูดดึงสร้างความเป็นเจ้าของที่ต้นคอของผมไว้สองสามรอย ก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งไปยังปากอิ่มและดูดดึงอยู่อย่างนั้นสองสามนาที

    "มาร์ค ปากแบมเปลื่อยหมดแล้ว"

    "มันเปลื่อยไม่ได้หรอก"

    "อื้อ!! ไม่เอาแล้วมาร์ค แล้วก็อย่านอนทับแบมด้วย มันหนัก" ผมบอกไอมาร์คมันอย่างงี้เง่า ตอนนี้ผมเหนื่อยและง่วงนอนมากๆแล้ว

    "ฮ่าๆๆๆๆ มึงนี่แม่งทำกูหลงว่ะแบม ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งหลง ยิ่งรู้จักก็ยิ่งหลง"

    "งี้แหละ น้ำมันพรายตราผีบอกมันใช้ดี"

    "มึงนี่แม่ง!!"

    ไอมาร์คมันพลิกตัวลงมานอนพร้อมกับจับให้ผมเป็นดั่งตุ๊าตา จับให้นอนหนุ่นแขนหันหน้าเข้าหามันก็ยอมทำแต่โดยดี มือหนักๆของมันสวมกอดผมเอาไว้แน่นจนแถบขยับไปไหนไม่ได้

    "มาร์ค ตัวเหนียว"

    "ไม่ชอบเหรอ?"

    "อื้อ"

    "ก็ทำตัวให้ชินซะนะ เพราะกูชอบ"

    "บ้าเหรอ?"

    "อืม กูชอบเวลาทำอะไรเสร็จแล้วมานอนกอดกันแบบนี้"

    "ทำกับทุกคนสิท่า..." ผมบ่นออกมาอย่างน้อยใจ

    "แค่มึงคนเดียว"

    "เชื่อตายแหละ"

    "จริงๆ" มันบอกผมก่อนจะจูบลงที่ข้างใบหูอย่างแผ่วเบา "รักมึงนะ"

    "ห่ะ อะไรนะ ไม่ได้ยินเลยอะ" ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมๆกับขยั้นขยอให้มันบอกรักผมอีกรอบ

    ก็มันไม่ค่อยบอกรักผมนี่นา นานๆทีขอหน่อยแล้วกัน...เนอะ!!

    "กูบอกว่า..."

    "ว่าาาาาาาา"

    "ไอสัด นอนได้แล้ว"

    "อะไรอะมาร์ค รอบที่แล้วมาร์คไม่ได้พูดแบบนี้!!"

    "แล้วรอบที่แล้วกูพูดว่าอะไร?"

    "ก็..."

    "มึงได้ยิน ไม่ต้องมาหรอกกู"

    "อะไรอะ ฟังอีกสักรอบไม่ได้เหรอ?"

    "เออ ไม่ได้"

    ผมทุบอกมันเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวเพื่อหันหลังให้กับมัน มันหัวเราะออกมาก่อนจะจับผมกอดแน่นๆอีกครั้ง

    "รักมึง กูรักมึง กูรักมึงแบม มาร์ครักแบม รักที่สุด รักๆๆๆ"

    "อื๊อ รู้แล้ววววว ไม่ต้องพูดแล้ว"

    "เขินกูหรอ? หูแดงเชี่ยว"

    "ไม่เขินโว๊ย!!! ง่วงนอนต่างหากล่ะ"

    "ง่วงนอนแล้วหูแดงหรือไง?"

    "เออ นอนแล้ว"

    "ฮ่าๆๆๆๆๆ"

     

     

     

    ---จบตอน---

    หายไปนานมากกกกกก

    ต้องขออภัยสำหรับคนรอด้วยค่า

    วันนี้เราเลยจะมาบอกว่า...ค่ะ


     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×