ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : -13-
เล่นตัว
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่13
"แบม พวกกูกลับก่อนนะ"
"เดี๋ยว"
"บายยยย"
พวกเพื่อนๆของผมต่างโบกไม้โบกมือและเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่กับไอมาร์คมันสองคน พอผมจะขยับเข้าไปใกล้มัน กะจะอ้อนๆมันหน่อยเหมือนที่เคยๆทำ แต่มันกลับลุกขึ้นและเดินหนีจากไป
"มาร์ค!!" ผมเรียกพร้อมๆกับลุกขึ้นตาม
"อะไร มึงจะเรียกกูทำไม"
"แบมถามว่าวันนี้วันอะไรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะ แต่มึงไม่ตอบแบมสักทีอะ"
ผมยิ้มพร้อมๆกับทำท่าทางตื่นเต้นใส่มัน ไอมาร์คมันถอนหายใจออกมายาวๆ เหมือนกับรำคาญใจที่ผมถามเซ้าซี้
จริงๆวันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับผมอีกหนึ่งวัน เป็นวันที่แม่ทรมานอุ่มท้องมาตั้งเก้าเดือนได้สิ้นสุดลง ใช่ครับวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของผมเอง
ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มต่างเมินเฉยผมหมด ทำเป็นวันธรรมดาไปอีกหนึ่งวัน ซึ่งปกติแล้วไอแจมักจะร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ลั่นโรงอาหาร แบบที่ว่ารู้กันทั่วมหาวิทยาลัย
แต่วันนี้กลับไม่ ผมเองก็รู้สึกน้อยใจอยู่หน่อยๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะตอนนี้คนที่ผมแคร์มากที่สุดก็คือไอมาร์คมัน ส่วนแม่และพี่สาวผมได้โทรคุยกันตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...หายห่วง
"เป็นอะไรของมึงแบม?"
ไอมาร์คมันหันมาหาผมพร้อมๆกับทำหน้าโมโหใส่ ผมเงียบลง ขาเรียวของผมหยุดเดินในที่สุด
นี่มันลืมจริงๆเหรอ?
ผมงอลได้ไหม?
ไหนจะโดนทำท่าทีว่ารำคาญใส่อีก
รู้สึกไม่ดีเลย เหมือนจะร้องไห้อย่างไรไม่รู้
ยอมรับว่าทำตัวงี่เง่านะ แต่ที่ทำไปก็เพื่ออ้อนมันทั้งนั้น ถ้าไม่รักก็ไม่ทำแบบนี้หรอก!!
"ยังหยุดเดินอีก มันเสียเวลา! ตามมา!!" มันตะคอกใส่ผม
"แล้วทำไมมาร์คต้องทำท่าทางโมโหใส่ด้วยอะ ไหนจะตะคอกใส่แบมอีก แบมทำไรผิดวะ? แบมโคตรไมาเข้าใจมึงเลย"
"ก็กูโมโห!"
"แล้วมึงโมโหอะไร?"
"โมโหมึงนั้นแหละ!!"
ไอมาร์คมันตะคอกใส่ผมอีกครั้ง ผมอ้าปากจะเถียงมันต่อแต่แล้วก็หยุดลง พร้อมๆกับหันหลังกลับเดินไปทางอื่นแทนทันที
"แบม!! มึงจะไปไหน?" ไอมาร์คมันตะโกนถามตามหลัง
"ไม่ต้องยุ่ง จะไปไหนก็ได้โตแล้ว!!"
ผมตอบโดยไม่หันหลังกลับไปหามัน ร่างเล็กๆของผมวิ่งออกมา ณ ตรงจุดนั้น น้ำตาของผมร่วงหล่นออกมาจากดวงตากลมและถูกมือบางปัดทิ้งไป
ใครร้องไห้ ใครน้อยใจ ใครที่งอน ไม่มี!!
รู้ตัวอีกทีก็วิ่งจากคณะมายังอาคารศูนย์กลางของมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย ผมนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโตะ
ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย ผมได้แต่นั่งทำใจ และควบคุมไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมาอีก ไม่รู้สิ ในตอนนี้ผมเองชักเริ่มสงสัยขึ้นมาอีกแล้ว ว่าจริงๆแล้วผมสำคัญกับไอมาร์คมันจริงๆหรือเปล่า
เราจะคบกัน จะรักกัน ได้นานแค่ไหนกัน? และผลสุดท้ายจะเป็นผมเองหรือเปล่าที่มานั่งเสียใจ...อีกครั้ง
หรือเป็นเพราะผมคิดมากไป คิดเรื่องอนาคตมากจนลืมเรื่องปัจจุบัน
"Hi!!"
"ไม่ต้องมายุ่ง!!" แรงสกิดที่หัวไหลเบาๆทำให้ผมสดุ้งตัวออกจากผวังความคิด
"คือ...พี่แบมครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ" ผมรีบเงยหน้าขึ้นทันที ที่รู้ตัวว่าอีกคนไม่ใช่ไอมาร์คมัน
"อ่าว ฮารุ" ผมทัก ฮารุเป็นน้องปี1 ในสายรหัสของผม พูดง่ายๆก็คือผมคือลุงรหัสของน้องมัน
"อ่า ผมเอง" ฮารุยิ้มกว้างให้ผมพร้อมๆกับกล่องของขวัญชิ้นใหญ่ให้ เดาไม่ยากก็รู้ว่านี้คือตุ๊กตา
"อือ ขอบคุณนะ" ผมตอบ
"ผมรวมเงินกับพี่รหัสแหละครับ ว่าจะเอามาให้ด้วยกัน แต่พี่เขาไม่ว่างผมเลยเอามาให้แทน"
"อ่า งั้นก็ฝากขอบคุณด้วยนะ"
"ครับ แล้วทำไมพี่มานั่งตรงนี้คนเดียวอะ" น้องมันถามพร้อมๆกับนั่งลงเป็นเพื่อนผม
"ไม่รู้สิ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
"งั้นเดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่นแล้วกัน พอดีต้องรอแฟนเลิกเรียนด้วย"
"อื้ม ตามสบายเลย"
"พี่แบม ขนตาจะเข้าตาอะ ข้างซ้ายๆ" ฮารุบอกพร้อมกับซี้มาที่ตาของผม
"ไหนอะ มองไม่เห็นเอาออกให้หน่อยดิ"
"หึ ไม่เอาอะพี่ แฟนพี่ขี้หึงจะตาย ขืนเห็นผมใกล้ชิดกับพี่มากกว่านี้ ผมโดนต่อยแน่ๆ"
"..." ผมเงียบ ไอมาร์คอะหรอขี้หึง ทำไมผมถึงไม่รู้ตัวเลยล่ะ ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันไม่ใส่ใจผมกันนะ
"อะ!! ไม่รู้ตัวอะดิ งั้นผมไปแล้วนะ แล้วเจอกันนะครับพี่แบม รอเลี้ยงสายอยู่นะ" ฮารุบอกแล้ววิ่งออกไป
"ไม่เลี้ยงโว๊ยยยยย!!" ผมตะโกนตอบ
"ไอแบม!!"
จู่ๆเสียงไอมาร์คก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมหันหลังไปดูก็พบว่ามันกำลังยืนหอบมองมายังผมอยู่
เห็นแบบนี้รออะไรละครับ วิ่งสิ!!
แต่มันก็ช้าไป ในเมื่อมือหนาคว้าเข้าที่ข้อมือบางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมหันหน้าไปหามันอย่างหาเรื่อง
"ปล่อยแบม!!"
"กูไม่ปล่อย!"
"มาร์ค!!"
"มึงวิ่งหนีกูทำเชี่ยอะไร? กูตามหาให้ทั่ว!!"มันดุ
"..." ผมเงียบ
"แล้วไอนั้นเป็นใคร มันมาจีบมึงหรือไง?"
"เออ" ผมตอบประชด
"แล้วมึงตอบว่าอะไร มึงได้บอกมันไหมว่ามีกูอยู่แล้ว"
"ไม่!"
"ไอแบม!! อย่าเด็ก!!"
"..."
"มึงไม่ตอบกูใช่ไหม ได้ แบมได้!!"
ไอมาร์คมันสบัดมือของผมออก และเดินตรงไปหาฮารุทันที ผมเห็นเช่นนั้นก็รีบคว้ามือหนาของมันเอาไว้ แต่ตัวผมแค่นี้จะไปสู้แรงมันได้อย่างไร
"มึง มึงรู้ไหมว่าไอนี่มันมีแฟนอยู่แล้ว" ไอมาร์คเดินไปหาฮารุและตั้งคำถามไปใส่ ฮารุมองมาหาผมก่อนจะทำหน้างงๆใส่
"ไอมาร์ค!!" ผมที่พยายามเรียกมัน และดึงมันออกไม่ให้ไปหาเรื่องน้องฮารุ
"รู้ครับ" ฮารุตอบ
"รู้แล้วยังจีบมันอีกหรือไง หรือมึงอยากจะแดกตีนกู!!" ไอมาร์คสวนทันทีที่ฮารุตอบเสร็จ
"ไอมาร์ค มันไม่ใช่อย่างนั้น!!" ผมรีบห้าม
"ผมไม่ได้จะจีบลุงรหัสตัวเองนะครับพี่มาร์ค!" ฮารุรีบตอบทันที ก่อนจะถอยหลังออกไป เพราะดูอีกคนอารมณ์ร้อนใช่เล่น
"ฮารุไปก่อนไป เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่ขอโทษด้วยนะ" ผมบอกฮารุ
"ครับๆ ผมเข้าใจ หึงโหดก็งี้" ฮารุว่าก่อนจะเดินออกไป
"ไอมาร์ค มึงใจเย็นๆก่อน" ผมบอกมัน
"มันหลานรหัสมึงหรอ?" ไอมาร์คถาม
"เออ น้องมันก็แค่เอาของขวัญมาให้ ไม่เหมือนคนบางคนหรอก ลืม!!" ผมพูดประชดแต่อีกคนกลับนิ่งใส่
"แล้วจะกลับได้ยัง กูมีธุระต้องทำอีกเยอะนะ ไม่ได้มีเวลามาเล่นกับมึงแบบนี้หรอก"
"เออ ทีหลังถ้ารีบก็กลับไปเลย ไม่ต้องรอ ไม่ต้องตาม!!" ผมพูดก่อนจะหอบกล่องของขวัญแล้วเดินตามหลังมันไป
###
"Happy birthday to you"
ผมเปิดห้องเข้ามาก็พบกับเพื่อนๆทุกคนในกลุ่ม ซึ่งรวมพี่บีที่ไอจินพกติดตัวมาด้วย ก่อนจะหันไปทางไอมาร์คที่กำลังถือเค้กก้อนใหญ่มาให้กับผม
"มีความสุขมากๆนะแบม อย่าขี้งอลเป็นตูดเด็ก" ไอมาร์คมันอวยพร
"ก็มันน่างอนอะ" ผมตอบพร้อมกับอธิฐานและเป่าเทียนในที่สุด
"ทำไมมาช้าแท้วะ พวกกูรอเป็นชัวโมงแล้ว" ไอแจ็คมันถาม
"มีคนงอนวิ่งหนีอะดิ กูก็วิ่งตามหาจนทั่ว"ไอมาร์คตอบ
"ก็แบมคิดว่าพวกมึงลืมนี่ น้อยใจนะโว๊ย!! พวกมึงก็อีกทำเป็นเมินแบม!" ผมพูดขัด
"ใครจะไปลืม แต่ที่ทำแบบนี้ก็จะเซอร์ไพรส์มึงไง" ยูว์วินพูด
"อืม ขอบคุณแล้วกัน เนี่ยหายงอนแล้ว"
"มึงควรไปขอบคุณไอมาร์คมันนู้น เล่นใหญ่จัด วางแผนตั้งแต่เดือนที่แล้วนู้น"
ผมหันหน้าไปหาใบหน้าที่กวนทีนของไอมาร์คมัน ก่อนจะยู่หน้าใส่ ไม่ขอบคุณมึงหรอก แบมงอนอยู่ ง้อด้วย!!
ผมต่างรับของขวัญจากเพื่อนๆเอาไว้ และเลี้ยงฉลองกัน หลังจากเพื่อนๆกับไปผมก็ไปอาบน้ำและนั่งแกะของขวัญของพวกมันต่อ
ของขวัญก็เป็นของตกแต่งธรรมดา ตุ๊กตาบ้าง กรอบรูปที่มีรูปครบแก๊งบ้าง กรอบรูปที่มีรูปคู่เฉพาะผมกับไอมาร์คบ้าง
แต่ที่พิเรนสุดก็คงเป็นของไอแจ ของขวัญของไอแจเป็นชุดชั้นในตัวจิ๊วที่ดูแล้วไม่ใส่ก็เหมือนกัน
"ฮ่าๆๆๆๆ" ไอมาร์คมันหัวเราะออกมาเมื่อเห็นผมหน้าเหวอไป
"ไอมาร์ค!!!"
"ใส่ให้ดูหน่อยดิ"
"ไม่โว๊ยยยยย"
ผมตอบพร้อมกับเปิดกล่องของขวัญชิ้นสุดท้าย อะ...ถุงยางอนามัยต่างสีต่างกลิ่น เจลหล่อลื่นหลายยี่ห้อมีทั้งสูตรเย็นสูตรร้อน โอโห้...โอโห้ มันสองคนนัดกันมาเปล่าวะเนี่ย!!
ไอมาร์คมันมานั่งข้างๆผม ก่อนจะหยิบถุงยางอนามัยขึ้นมาดู ไซส์มึงเลยมาร์ค นี่ของขวัญมึงแหล่ะไม่ใช่ของแบม
"อะ อยากให้ใช้อันไหน?" มันถาม
"อะไร?"
"อยากใช้อันไหน"
"อันนี้แล้วกัน กลิ่นสตรอเบอร์รี่" ผมเลือกแบบส่งๆ รู้หรอกว่ามันจะเอามาเป่าเล่น ครั้งที่แล้วมันก็ทำแบบนี้
"อันไหนอีก" มันยังคงถามต่อ
"อันนี้ แบบบางเฉียบ อยากรู้ว่ามันจะบางแค่ไหนกัน" ผมตอบ
"งั้นอันสุดท้ายกูของเลือกเองนะ"
"อืม แล้วแต่มึงเลย"
"กูเอาแบบมีปุ่ม อยากรู้ว่ามึงจะเสียวแค่ไหน"
"ห่ะ?" ผมงง
"ตามนั้น"ผมถูกไอมาร์คมันอุ่มขึ้นเตียงและตามด้วยร่างของมันที่ทาบทับลงมา
"เห้ย!! มึงจะทำอะไรแบม มาร์ค!! มึงจะทำอะไรรรรรร!!!" ผมถาม
"ให้ของขวัญมึงไง"
"ไหนอะ ไหนของขวัญ"ผมถาม มันยิ้มออกมาก่อนจะจูบริมฝีปากของผมไปอีกหนึ่งที
"กูไง ตัวกูไงคือของขวัญของมึง"
"หรา งั้นมึงควรปรับปรุงตัวหน่อยนะ ไอหึงโหดอะ เพลาๆลงบ้าง แล้วก็เวลาใส่ใจแบมก็แสดงออกให้มันเยอะๆหน่อย แบมไม่รู้ว่ามึงสนใจหรือไม่สนใจแบม"
"..."
"มาร์ค!! ที่แบมพูดเนี่ยได้ยินบ้างไหม? แล้วก็เลิกจ้องได้แล้ว มองอย่างกับจะกินแบมอย่างนั้นแหละ"
"กูฟังอยู่ แล้วก็จะกินมึงจริงๆ"
ไอมาร์คมันพูดจบก็จับเรียวขาของผมอ้าออก ก่อนที่มันจะแทรกตัวเข้าระหว่างขาของผม มันโน้มตัวลงใช้ปากคาบเสื้อตัวบางเปิดขึ้นจนเห็นพุงน้อยๆ
"มาร์ค ไม่เอาไม่เล่น"
"กูไม่ได้เอาเล่นๆ กูจะเอาจริงๆ"
"ไอมาร์ค อย่าเป่าท้องแบม ฮ่าๆๆๆ มันจั๊กจี้!"
ผมดิ้นเล็กน้อยเพื่อหนีปากหนักๆของมันที่ประกบลงบนหน้าท้องพร้อมกับเป่าลมออกมาจนเกิดเสียงไปทั่วห้อง
ตอนแรกมันก็เล่นอยู่ดีๆหรอกนะ แต่หลังๆมารู้สึกไม่ใช่!!
ริมฝีปากหยักค่อยๆจูบลงบนหน้าท้องอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนขึ้นผ่านซี่โครงจนมาถึงแผ่นอกบางๆ มือทั้งสองข้างของผมถูกกดลงบนเตียงนุ่มข้างใบหน้า ทำให้ไม่สามารถที่จะผลักอีกคนออกจากตัวไปได้
เรียวลิ้นแฉะละเลงบนยอดอกของผมอย่างไม่รีรอ ก่อนจะถูกฟันคมกัดเบาๆสลับซ้ายขวาไปมาอยู่เช่นนั้น ความรู้สึกเสียวกระสันเล่นผ่านกลางหลังยกแผ่นหลังบางให้อีกคนได้เฉยชมได้ถนัดมากยิ่งขึ้น
"ครั้งแรกว่าจะให้มึงเจอพ่อแม่กูในสถานะแฟนก่อนแล้วค่อยทำ แต่กูไม่ไหวแล้วจริงๆ" มันเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับผม
"อื้อ...มาร์ค"
"ถึงกูจะอดกลั้นอดทนมามาก แต่ผลสุดท้ายก็แพ้ให้กับมึงอยู่ดี มึงนี่แม่ง!!โครตจะยั่วกูเลยแบม"
"เปล่ายั่วสักหน่อย! มึงคิดเองเออเองแล้ว!"
"ยั่ว!!"
"ไม่ได้ยั่วเถอะ ร่างกายมันไปเองต่างหาก!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ แบม"
"อะไร?"
"กูขอนะ"
"ขอไรมึง"
"ขอเอา"
"พูดให้มีดีๆดิ!" ผมแอบยกยิ้มออกมาเล็กน้อย จริงๆก็รู้ตัวแหละว่าคืนนี้อย่างไรผมก็ไม่น่าจะรอด เพียงแต่อยากฟังมันพูดดีๆกับผมบ้าง
"พูดแบบนี้แสดงว่ายอม?"มันถาม
"แบมขัดมึงได้ไหมล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ เก่งจังเลยแฟนใครเนี่ย"
"พูดให้มันดีๆก่อน ถึงจะยอมโดยไม่ขัดขืนเลย"
"แบม...มาเป็นของกูเถอะนะและขอให้เป็นคนของกูตลอดไปเลยนะ"
"อื้ม" ผมพยักหน้าให้คำตอบของมันด้วยความเขินอาย ใบหน้าหล่อค่อยๆก้มหน้าลงมาหาผมก่อนจะจูบลงที่ริมฝีปากเบาๆ
"สุขสันต์วันเกิดนะแบม ขอให้มึงอยู่กับกูไปนานๆ รักกูไปนานๆ และหวังว่าในอนาคตกูจะพูดประโยคแบบนี้กับมึงในทุกๆปีนะ"
"มาร์ค อื้อ!!"
"กูรักมึงนะแบม รักมึงโคตรๆ โคตรจะรักคนโง่อย่างมึงเลย"
"แบมก็รักมาร์คเหมือนกัน รักมากๆนะ"
ผมตอบมันกลับไปก่อนจะถูกมันบดจูบอีกที มันยกยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะก้มลงซุกไซ้ลำคอขาวๆ ผมเองใบหน้าเพื่อให้มันได้หอมดม ดูดดึง และกัดเบาๆได้ถนัดมากยิ่งขึ้น
รู้แหล่ะครับว่าพรุ่งนี้ผมคงมีรอยแดงจางๆทั่วตัว แต่ผมเองก็ยินยอมด้วยหัวใจ
ใจก็ให้มันไปแล้ว ตัวผมเองก็ให้มันไปแล้วเช่นกัน
-----จบตอน-----
เอ็นซีในตอนหน้าเลยงับ
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่13
"แบม พวกกูกลับก่อนนะ"
"เดี๋ยว"
"บายยยย"
พวกเพื่อนๆของผมต่างโบกไม้โบกมือและเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่กับไอมาร์คมันสองคน พอผมจะขยับเข้าไปใกล้มัน กะจะอ้อนๆมันหน่อยเหมือนที่เคยๆทำ แต่มันกลับลุกขึ้นและเดินหนีจากไป
"มาร์ค!!" ผมเรียกพร้อมๆกับลุกขึ้นตาม
"อะไร มึงจะเรียกกูทำไม"
"แบมถามว่าวันนี้วันอะไรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะ แต่มึงไม่ตอบแบมสักทีอะ"
ผมยิ้มพร้อมๆกับทำท่าทางตื่นเต้นใส่มัน ไอมาร์คมันถอนหายใจออกมายาวๆ เหมือนกับรำคาญใจที่ผมถามเซ้าซี้
จริงๆวันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับผมอีกหนึ่งวัน เป็นวันที่แม่ทรมานอุ่มท้องมาตั้งเก้าเดือนได้สิ้นสุดลง ใช่ครับวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของผมเอง
ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มต่างเมินเฉยผมหมด ทำเป็นวันธรรมดาไปอีกหนึ่งวัน ซึ่งปกติแล้วไอแจมักจะร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ลั่นโรงอาหาร แบบที่ว่ารู้กันทั่วมหาวิทยาลัย
แต่วันนี้กลับไม่ ผมเองก็รู้สึกน้อยใจอยู่หน่อยๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะตอนนี้คนที่ผมแคร์มากที่สุดก็คือไอมาร์คมัน ส่วนแม่และพี่สาวผมได้โทรคุยกันตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...หายห่วง
"เป็นอะไรของมึงแบม?"
ไอมาร์คมันหันมาหาผมพร้อมๆกับทำหน้าโมโหใส่ ผมเงียบลง ขาเรียวของผมหยุดเดินในที่สุด
นี่มันลืมจริงๆเหรอ?
ผมงอลได้ไหม?
ไหนจะโดนทำท่าทีว่ารำคาญใส่อีก
รู้สึกไม่ดีเลย เหมือนจะร้องไห้อย่างไรไม่รู้
ยอมรับว่าทำตัวงี่เง่านะ แต่ที่ทำไปก็เพื่ออ้อนมันทั้งนั้น ถ้าไม่รักก็ไม่ทำแบบนี้หรอก!!
"ยังหยุดเดินอีก มันเสียเวลา! ตามมา!!" มันตะคอกใส่ผม
"แล้วทำไมมาร์คต้องทำท่าทางโมโหใส่ด้วยอะ ไหนจะตะคอกใส่แบมอีก แบมทำไรผิดวะ? แบมโคตรไมาเข้าใจมึงเลย"
"ก็กูโมโห!"
"แล้วมึงโมโหอะไร?"
"โมโหมึงนั้นแหละ!!"
ไอมาร์คมันตะคอกใส่ผมอีกครั้ง ผมอ้าปากจะเถียงมันต่อแต่แล้วก็หยุดลง พร้อมๆกับหันหลังกลับเดินไปทางอื่นแทนทันที
"แบม!! มึงจะไปไหน?" ไอมาร์คมันตะโกนถามตามหลัง
"ไม่ต้องยุ่ง จะไปไหนก็ได้โตแล้ว!!"
ผมตอบโดยไม่หันหลังกลับไปหามัน ร่างเล็กๆของผมวิ่งออกมา ณ ตรงจุดนั้น น้ำตาของผมร่วงหล่นออกมาจากดวงตากลมและถูกมือบางปัดทิ้งไป
ใครร้องไห้ ใครน้อยใจ ใครที่งอน ไม่มี!!
รู้ตัวอีกทีก็วิ่งจากคณะมายังอาคารศูนย์กลางของมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย ผมนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโตะ
ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย ผมได้แต่นั่งทำใจ และควบคุมไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมาอีก ไม่รู้สิ ในตอนนี้ผมเองชักเริ่มสงสัยขึ้นมาอีกแล้ว ว่าจริงๆแล้วผมสำคัญกับไอมาร์คมันจริงๆหรือเปล่า
เราจะคบกัน จะรักกัน ได้นานแค่ไหนกัน? และผลสุดท้ายจะเป็นผมเองหรือเปล่าที่มานั่งเสียใจ...อีกครั้ง
หรือเป็นเพราะผมคิดมากไป คิดเรื่องอนาคตมากจนลืมเรื่องปัจจุบัน
"Hi!!"
"ไม่ต้องมายุ่ง!!" แรงสกิดที่หัวไหลเบาๆทำให้ผมสดุ้งตัวออกจากผวังความคิด
"คือ...พี่แบมครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ" ผมรีบเงยหน้าขึ้นทันที ที่รู้ตัวว่าอีกคนไม่ใช่ไอมาร์คมัน
"อ่าว ฮารุ" ผมทัก ฮารุเป็นน้องปี1 ในสายรหัสของผม พูดง่ายๆก็คือผมคือลุงรหัสของน้องมัน
"อ่า ผมเอง" ฮารุยิ้มกว้างให้ผมพร้อมๆกับกล่องของขวัญชิ้นใหญ่ให้ เดาไม่ยากก็รู้ว่านี้คือตุ๊กตา
"อือ ขอบคุณนะ" ผมตอบ
"ผมรวมเงินกับพี่รหัสแหละครับ ว่าจะเอามาให้ด้วยกัน แต่พี่เขาไม่ว่างผมเลยเอามาให้แทน"
"อ่า งั้นก็ฝากขอบคุณด้วยนะ"
"ครับ แล้วทำไมพี่มานั่งตรงนี้คนเดียวอะ" น้องมันถามพร้อมๆกับนั่งลงเป็นเพื่อนผม
"ไม่รู้สิ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
"งั้นเดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่นแล้วกัน พอดีต้องรอแฟนเลิกเรียนด้วย"
"อื้ม ตามสบายเลย"
"พี่แบม ขนตาจะเข้าตาอะ ข้างซ้ายๆ" ฮารุบอกพร้อมกับซี้มาที่ตาของผม
"ไหนอะ มองไม่เห็นเอาออกให้หน่อยดิ"
"หึ ไม่เอาอะพี่ แฟนพี่ขี้หึงจะตาย ขืนเห็นผมใกล้ชิดกับพี่มากกว่านี้ ผมโดนต่อยแน่ๆ"
"..." ผมเงียบ ไอมาร์คอะหรอขี้หึง ทำไมผมถึงไม่รู้ตัวเลยล่ะ ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันไม่ใส่ใจผมกันนะ
"อะ!! ไม่รู้ตัวอะดิ งั้นผมไปแล้วนะ แล้วเจอกันนะครับพี่แบม รอเลี้ยงสายอยู่นะ" ฮารุบอกแล้ววิ่งออกไป
"ไม่เลี้ยงโว๊ยยยยย!!" ผมตะโกนตอบ
"ไอแบม!!"
จู่ๆเสียงไอมาร์คก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมหันหลังไปดูก็พบว่ามันกำลังยืนหอบมองมายังผมอยู่
เห็นแบบนี้รออะไรละครับ วิ่งสิ!!
แต่มันก็ช้าไป ในเมื่อมือหนาคว้าเข้าที่ข้อมือบางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมหันหน้าไปหามันอย่างหาเรื่อง
"ปล่อยแบม!!"
"กูไม่ปล่อย!"
"มาร์ค!!"
"มึงวิ่งหนีกูทำเชี่ยอะไร? กูตามหาให้ทั่ว!!"มันดุ
"..." ผมเงียบ
"แล้วไอนั้นเป็นใคร มันมาจีบมึงหรือไง?"
"เออ" ผมตอบประชด
"แล้วมึงตอบว่าอะไร มึงได้บอกมันไหมว่ามีกูอยู่แล้ว"
"ไม่!"
"ไอแบม!! อย่าเด็ก!!"
"..."
"มึงไม่ตอบกูใช่ไหม ได้ แบมได้!!"
ไอมาร์คมันสบัดมือของผมออก และเดินตรงไปหาฮารุทันที ผมเห็นเช่นนั้นก็รีบคว้ามือหนาของมันเอาไว้ แต่ตัวผมแค่นี้จะไปสู้แรงมันได้อย่างไร
"มึง มึงรู้ไหมว่าไอนี่มันมีแฟนอยู่แล้ว" ไอมาร์คเดินไปหาฮารุและตั้งคำถามไปใส่ ฮารุมองมาหาผมก่อนจะทำหน้างงๆใส่
"ไอมาร์ค!!" ผมที่พยายามเรียกมัน และดึงมันออกไม่ให้ไปหาเรื่องน้องฮารุ
"รู้ครับ" ฮารุตอบ
"รู้แล้วยังจีบมันอีกหรือไง หรือมึงอยากจะแดกตีนกู!!" ไอมาร์คสวนทันทีที่ฮารุตอบเสร็จ
"ไอมาร์ค มันไม่ใช่อย่างนั้น!!" ผมรีบห้าม
"ผมไม่ได้จะจีบลุงรหัสตัวเองนะครับพี่มาร์ค!" ฮารุรีบตอบทันที ก่อนจะถอยหลังออกไป เพราะดูอีกคนอารมณ์ร้อนใช่เล่น
"ฮารุไปก่อนไป เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่ขอโทษด้วยนะ" ผมบอกฮารุ
"ครับๆ ผมเข้าใจ หึงโหดก็งี้" ฮารุว่าก่อนจะเดินออกไป
"ไอมาร์ค มึงใจเย็นๆก่อน" ผมบอกมัน
"มันหลานรหัสมึงหรอ?" ไอมาร์คถาม
"เออ น้องมันก็แค่เอาของขวัญมาให้ ไม่เหมือนคนบางคนหรอก ลืม!!" ผมพูดประชดแต่อีกคนกลับนิ่งใส่
"แล้วจะกลับได้ยัง กูมีธุระต้องทำอีกเยอะนะ ไม่ได้มีเวลามาเล่นกับมึงแบบนี้หรอก"
"เออ ทีหลังถ้ารีบก็กลับไปเลย ไม่ต้องรอ ไม่ต้องตาม!!" ผมพูดก่อนจะหอบกล่องของขวัญแล้วเดินตามหลังมันไป
###
"Happy birthday to you"
ผมเปิดห้องเข้ามาก็พบกับเพื่อนๆทุกคนในกลุ่ม ซึ่งรวมพี่บีที่ไอจินพกติดตัวมาด้วย ก่อนจะหันไปทางไอมาร์คที่กำลังถือเค้กก้อนใหญ่มาให้กับผม
"มีความสุขมากๆนะแบม อย่าขี้งอลเป็นตูดเด็ก" ไอมาร์คมันอวยพร
"ก็มันน่างอนอะ" ผมตอบพร้อมกับอธิฐานและเป่าเทียนในที่สุด
"ทำไมมาช้าแท้วะ พวกกูรอเป็นชัวโมงแล้ว" ไอแจ็คมันถาม
"มีคนงอนวิ่งหนีอะดิ กูก็วิ่งตามหาจนทั่ว"ไอมาร์คตอบ
"ก็แบมคิดว่าพวกมึงลืมนี่ น้อยใจนะโว๊ย!! พวกมึงก็อีกทำเป็นเมินแบม!" ผมพูดขัด
"ใครจะไปลืม แต่ที่ทำแบบนี้ก็จะเซอร์ไพรส์มึงไง" ยูว์วินพูด
"อืม ขอบคุณแล้วกัน เนี่ยหายงอนแล้ว"
"มึงควรไปขอบคุณไอมาร์คมันนู้น เล่นใหญ่จัด วางแผนตั้งแต่เดือนที่แล้วนู้น"
ผมหันหน้าไปหาใบหน้าที่กวนทีนของไอมาร์คมัน ก่อนจะยู่หน้าใส่ ไม่ขอบคุณมึงหรอก แบมงอนอยู่ ง้อด้วย!!
ผมต่างรับของขวัญจากเพื่อนๆเอาไว้ และเลี้ยงฉลองกัน หลังจากเพื่อนๆกับไปผมก็ไปอาบน้ำและนั่งแกะของขวัญของพวกมันต่อ
ของขวัญก็เป็นของตกแต่งธรรมดา ตุ๊กตาบ้าง กรอบรูปที่มีรูปครบแก๊งบ้าง กรอบรูปที่มีรูปคู่เฉพาะผมกับไอมาร์คบ้าง
แต่ที่พิเรนสุดก็คงเป็นของไอแจ ของขวัญของไอแจเป็นชุดชั้นในตัวจิ๊วที่ดูแล้วไม่ใส่ก็เหมือนกัน
"ฮ่าๆๆๆๆ" ไอมาร์คมันหัวเราะออกมาเมื่อเห็นผมหน้าเหวอไป
"ไอมาร์ค!!!"
"ใส่ให้ดูหน่อยดิ"
"ไม่โว๊ยยยยย"
ผมตอบพร้อมกับเปิดกล่องของขวัญชิ้นสุดท้าย อะ...ถุงยางอนามัยต่างสีต่างกลิ่น เจลหล่อลื่นหลายยี่ห้อมีทั้งสูตรเย็นสูตรร้อน โอโห้...โอโห้ มันสองคนนัดกันมาเปล่าวะเนี่ย!!
ไอมาร์คมันมานั่งข้างๆผม ก่อนจะหยิบถุงยางอนามัยขึ้นมาดู ไซส์มึงเลยมาร์ค นี่ของขวัญมึงแหล่ะไม่ใช่ของแบม
"อะ อยากให้ใช้อันไหน?" มันถาม
"อะไร?"
"อยากใช้อันไหน"
"อันนี้แล้วกัน กลิ่นสตรอเบอร์รี่" ผมเลือกแบบส่งๆ รู้หรอกว่ามันจะเอามาเป่าเล่น ครั้งที่แล้วมันก็ทำแบบนี้
"อันไหนอีก" มันยังคงถามต่อ
"อันนี้ แบบบางเฉียบ อยากรู้ว่ามันจะบางแค่ไหนกัน" ผมตอบ
"งั้นอันสุดท้ายกูของเลือกเองนะ"
"อืม แล้วแต่มึงเลย"
"กูเอาแบบมีปุ่ม อยากรู้ว่ามึงจะเสียวแค่ไหน"
"ห่ะ?" ผมงง
"ตามนั้น"ผมถูกไอมาร์คมันอุ่มขึ้นเตียงและตามด้วยร่างของมันที่ทาบทับลงมา
"เห้ย!! มึงจะทำอะไรแบม มาร์ค!! มึงจะทำอะไรรรรรร!!!" ผมถาม
"ให้ของขวัญมึงไง"
"ไหนอะ ไหนของขวัญ"ผมถาม มันยิ้มออกมาก่อนจะจูบริมฝีปากของผมไปอีกหนึ่งที
"กูไง ตัวกูไงคือของขวัญของมึง"
"หรา งั้นมึงควรปรับปรุงตัวหน่อยนะ ไอหึงโหดอะ เพลาๆลงบ้าง แล้วก็เวลาใส่ใจแบมก็แสดงออกให้มันเยอะๆหน่อย แบมไม่รู้ว่ามึงสนใจหรือไม่สนใจแบม"
"..."
"มาร์ค!! ที่แบมพูดเนี่ยได้ยินบ้างไหม? แล้วก็เลิกจ้องได้แล้ว มองอย่างกับจะกินแบมอย่างนั้นแหละ"
"กูฟังอยู่ แล้วก็จะกินมึงจริงๆ"
ไอมาร์คมันพูดจบก็จับเรียวขาของผมอ้าออก ก่อนที่มันจะแทรกตัวเข้าระหว่างขาของผม มันโน้มตัวลงใช้ปากคาบเสื้อตัวบางเปิดขึ้นจนเห็นพุงน้อยๆ
"มาร์ค ไม่เอาไม่เล่น"
"กูไม่ได้เอาเล่นๆ กูจะเอาจริงๆ"
"ไอมาร์ค อย่าเป่าท้องแบม ฮ่าๆๆๆ มันจั๊กจี้!"
ผมดิ้นเล็กน้อยเพื่อหนีปากหนักๆของมันที่ประกบลงบนหน้าท้องพร้อมกับเป่าลมออกมาจนเกิดเสียงไปทั่วห้อง
ตอนแรกมันก็เล่นอยู่ดีๆหรอกนะ แต่หลังๆมารู้สึกไม่ใช่!!
ริมฝีปากหยักค่อยๆจูบลงบนหน้าท้องอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนขึ้นผ่านซี่โครงจนมาถึงแผ่นอกบางๆ มือทั้งสองข้างของผมถูกกดลงบนเตียงนุ่มข้างใบหน้า ทำให้ไม่สามารถที่จะผลักอีกคนออกจากตัวไปได้
เรียวลิ้นแฉะละเลงบนยอดอกของผมอย่างไม่รีรอ ก่อนจะถูกฟันคมกัดเบาๆสลับซ้ายขวาไปมาอยู่เช่นนั้น ความรู้สึกเสียวกระสันเล่นผ่านกลางหลังยกแผ่นหลังบางให้อีกคนได้เฉยชมได้ถนัดมากยิ่งขึ้น
"ครั้งแรกว่าจะให้มึงเจอพ่อแม่กูในสถานะแฟนก่อนแล้วค่อยทำ แต่กูไม่ไหวแล้วจริงๆ" มันเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับผม
"อื้อ...มาร์ค"
"ถึงกูจะอดกลั้นอดทนมามาก แต่ผลสุดท้ายก็แพ้ให้กับมึงอยู่ดี มึงนี่แม่ง!!โครตจะยั่วกูเลยแบม"
"เปล่ายั่วสักหน่อย! มึงคิดเองเออเองแล้ว!"
"ยั่ว!!"
"ไม่ได้ยั่วเถอะ ร่างกายมันไปเองต่างหาก!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ แบม"
"อะไร?"
"กูขอนะ"
"ขอไรมึง"
"ขอเอา"
"พูดให้มีดีๆดิ!" ผมแอบยกยิ้มออกมาเล็กน้อย จริงๆก็รู้ตัวแหละว่าคืนนี้อย่างไรผมก็ไม่น่าจะรอด เพียงแต่อยากฟังมันพูดดีๆกับผมบ้าง
"พูดแบบนี้แสดงว่ายอม?"มันถาม
"แบมขัดมึงได้ไหมล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ เก่งจังเลยแฟนใครเนี่ย"
"พูดให้มันดีๆก่อน ถึงจะยอมโดยไม่ขัดขืนเลย"
"แบม...มาเป็นของกูเถอะนะและขอให้เป็นคนของกูตลอดไปเลยนะ"
"อื้ม" ผมพยักหน้าให้คำตอบของมันด้วยความเขินอาย ใบหน้าหล่อค่อยๆก้มหน้าลงมาหาผมก่อนจะจูบลงที่ริมฝีปากเบาๆ
"สุขสันต์วันเกิดนะแบม ขอให้มึงอยู่กับกูไปนานๆ รักกูไปนานๆ และหวังว่าในอนาคตกูจะพูดประโยคแบบนี้กับมึงในทุกๆปีนะ"
"มาร์ค อื้อ!!"
"กูรักมึงนะแบม รักมึงโคตรๆ โคตรจะรักคนโง่อย่างมึงเลย"
"แบมก็รักมาร์คเหมือนกัน รักมากๆนะ"
ผมตอบมันกลับไปก่อนจะถูกมันบดจูบอีกที มันยกยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะก้มลงซุกไซ้ลำคอขาวๆ ผมเองใบหน้าเพื่อให้มันได้หอมดม ดูดดึง และกัดเบาๆได้ถนัดมากยิ่งขึ้น
รู้แหล่ะครับว่าพรุ่งนี้ผมคงมีรอยแดงจางๆทั่วตัว แต่ผมเองก็ยินยอมด้วยหัวใจ
ใจก็ให้มันไปแล้ว ตัวผมเองก็ให้มันไปแล้วเช่นกัน
-----จบตอน-----
เอ็นซีในตอนหน้าเลยงับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น