คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : -12-
เล่นตัว
#เล่นตัวมบ
ฟิคมาร์คแบม
ตอนที่12
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ทรมารที่สุดสำหรับผม เหมือนร่างกายทั้งร่างไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป ลมหายใจเข้าออกรุนแรงมากยิ่งขึ้น น้ำตาไหลพร่าเมื่อพยายามควบคุมตัวเองให้มีสติมากที่สุด
"มานั่งนี่ นั่งพิงกับอกของกูไว้"
ไอมาร์คมันบอกก่อนจะขยับร่างกายของผมให้หันหลังให้กับมัน กลายเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาของอีกคนไปเป็นที่เรียบร้อย
"มาร์ค แบมขอจูบหน่อยได้ไหม"
ผมเอียงใบหน้าไปหาไอมาร์คมัน ส่วนมันเองก็ก้มลงประกบริมฝีปากของผมลงมรทันที ปากเล็กๆถูกบดขยี้อย่างช้าๆ ไม่ได้มีการบุกรุกแต่อย่างไร
"อือ~"
-ตัดเข้าคัทกันเถอะค่ะ-
เสียวโดนแบนใจจะขาด
อ่านเสร็จกลับมาอ่านต่อด้วยนะคะ
ยังไม่จบนะจ๊ะ
หน้าไบโอทวิตเตอร์ที่ชื่อว่า
minim_fic
##เช้าวันต่อมา
"แบมตื่น ลุกขึ้นมาได้แล้ว"
ไอมาร์คมันช้อนตัวของผมให้ลุกขึ้นนั่งเป็นรอบที่สาม ผมแบะปากอย่างงอแง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งดีๆ
"แบมง่วง ขอนอนต่อได้ไหม?"
"ไม่มึง นี่มันเที่ยงแล้วจะนอนอะไรนักหนา"
"ก็วันนี้มันวันเสาร์อะมาร์ค ไม่มีเรียน ขอนอนต่ออีกนิดดิ"
"พูดแบบนี้มาสามรอบแล้ว ไม่ได้ มึงรีบลุกขึ้นมาให้กูเช็คสภาพก่อนเลย"
"แบมไม่เป็นไรจริงๆนะมาร์ค ปกติดีทุกอย่างเลย ไม่เจ็บ...จริงๆก็เจ็บนิดหนึ่งเองแต่ไม่ปวดหัว ไม่ตัวร้อน และง่วงนอนมากๆ"
"งั้นมึงก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัว เพราะอีกเดี๋ยวแม่มึงจะมาถึงแล้ว"
"ห่ะ??"
ผมตาสว่างทันที แม่ของผมเนี่ยนะ แม่กำลังจะมาหาผมเนี่ยนะ จะมาทำไมมมมมม! ร้อยวันพันปีไม่เคยจะมาาาาาา
"พี่สาวมึงก็มาด้วย เขาโทรหามึงเมื่อกี้แต่กูเป็นคนรับแทน เขาฝากบอกว่ามึงไม่ยอมกลับไปหาเขาเอง เขาเลยต้องมาหาถึงที่" ไอมาร์คพูดต่อ
"เชี่ยยยย!!"
"แบม เรื่องของเราแม่มึงน่าจะรู้แล้วนะ"
"เชี่ยยยยย"
"กูกลัวว่าแม่ของมึงจะไม่ชอบกู"
"โอ้โหมาร์ค มึงสบายใจเถอะ แม่แบมไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอกน่า"
"กูกังวลใจจริงๆวะแบม"
"โอ๊ยยยยมึง มึงต้องเจอแม่แบมก่อน มึงเจอแล้วมึงจะรู้วววว แม่แบมอ่านะ...ไม่พูดดีกว่าปล่อยให้มึงตื่นเต้นเอา"
"เขาโหดไหมวะ"
"โหดมาก มึงเตรียมใจไว้แล้ว เตรียมรับมือกับความเป็นแม่แบมได้เลย"
ผมพูดหยอกไอมาร์คมัน มาร์คมันหน้าเสียพร้อมๆกับถอนหายใจออกมา เครียดหละสิมึงงงง เครียดไปเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ
สมน้ำหน้า!!
"กูก็พอเตรียมใจไว้บ้างแล้ว ตอนนี้มึงไปอาบน้ำเตรียมตัวไป เดี๋ยวที่นอนกูจัดการเอง กูคิดว่าอีกเดี๋ยวเขาคงจะถึงแล้ว"
"ฝากหน่อยนะมาร์ค"
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและชำระร่างกายของตัวเอง สาเหตุที่ผมง่วงนอนก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ เพราะไอมาร์คมันล่วนๆ แค่รอบเดียวของมันทำเอาผมเสร็จไปสามรอบด้วยกัน
อึด ทึก ทน คำนี้แม่งโคตรจะเหมาะสมกับมัน
ส่วนเรื่องของแม่ของผม ถามว่ากังวลไหม ก็นิดหน่อย ชิวๆอ่าครับ
###
"โอ้โห แม่ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย"
ผมบ่นอย่างไม่จริงใจนัก ก่อนจะรับอาหารที่แม่และพี่สาวอย่างพี่บีมซื้อเข้ามาเพื่อเป็นข้าวเย็นในวันนี้ไว้
"แหม ของแค่นี้ลูกแบมกินคนเดียวก็หมด" แม่บอก
"ใช่ไหมแม่" พี่บีมย้ำ
"คร๊าบ กินหมดคร๊าบ ว่าแต่แม่นั่งก่อนเลย ยืนนานแล้วเมื่อยขาๆ" ผมบอกพร้อมกับพาแม่และพี่บีมไปนั่งที่โซฟา
"น้ำครับ"
ไอมาร์คพูด มันยกน้ำเย็นๆสองแก้วให้แม่กับพี่บีม ก่อนจะนั่งลงข้างๆผม สีหน้าของมันในตอนนี้ทำเอาผมหลุดขำเลยก็ว่าได้
มันดูเกร็งๆและดูกังวลมากๆเลยอะ รู้สึกตลกจริงๆ
"ขอบใจจ๊ะ...โอ้โห ตัวจริงหล่อเหมือนกันนะเนี่ย" แม่แซว
"วุฒมันเล่าเรื่องแกกับแฟนแกให้พี่และแม่ฟังหมดแล้ว แม่จึงรีบเร่งฉันให้พามาหาแกนี่ไง อยากเห็นหน้าลูกเขย" พี่บีมบอก
"อันนั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่ประเด็นสำคัญน่ะ มันอยู่ตรงที่พี่ของน้องแบมกำลังจะหมั้น แม่ก็บอกไปแล้ว ให้ตาวุฒมาขอๆไปเถอะ ไม่ต้องหมั้นให้เสียเวลา อายุอานามมันก็เยอะแล้วอีกเดี๋ยวจะขึ้นคานเอา"
"แม่!!! ก็เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวไง แบบคำในสุภาษิตอะ"
"ใครสอนนนนน แม่ไม่เคยสอนแบบนี้ แม่บอกแล้วว่าถ้าเจอคนที่ชอบ คนที่ใช่ให้จับเอาไว้ให้อยู่หมัด ไม่ได้เรื่องจริงๆเลยลูกคนนี้"
"แม่!!!!!"
"แม่สอนให้รู้จักป้องกัน รักกันเรื่องอย่างว่ามันก็คือเรื่องปกติ แต่เพียงแค่ว่าอย่าพลาดท้องป้องตอนไม่พร้อมก็เท่านั้น ถ้าแม่สาวๆนะผู้ชายในซอยเสร็จแม่หมดแน่ แต่แก่แล้วปล่อยๆไปเถอะ"
"โอ้โหแม่ นี่แม่พูดอะไรให้เกียรติไอมาร์คที่นั่งข้างๆแบมด้วย" ผมบอก
"อะไร วันรุ่นๆคุยกันอะรู้จักไหม ตามาร์คไม่ต้องแกรงนะ แม่เป็นวัยรุ่น คิดเสียว่ารุ่นเดียวกัน"
ไอมาร์คมันได้แต่พยักหน้าและยิ้มออกมา เป็นไงล่ะเจอแม่แบมหน่อยเป็นไง ตามไม่ทันเลยหรือไง
เนี่ยแหละครับแม่ของผม เขาเลี้ยงผมและพี่บีมมาด้วยตัวของตัวเอง เพราะพ่อเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก แม่คนนี้เป็นทั้งแม่ ทั้งพ่อ ทั้งเพื่อน เป็นทุกอย่างให้ผมแล้วจริงๆ
"ว่าไปก็มาถ่ายรูปเก็บไว้กันก่อนเร็ว แม่จะได้อัพลงสตอรีอวดชาวบ้านว่ามีลูกเขยหล่อถึงสองคน"
"โอ้โห เรียกลูกเขยเต็มปากเต็มคำเลยนะแม่นะ" ผมแซว
"ทำไม และจะทำไม ก็ตามาร์คหล่อขนาดนี้ต้องเป็นลูกเขยของแม่อยู่แล้ว ส่วนน้องแบมน่ะ เป็นลูกหมาหัวเน่าไป"
"อะไรแม่ แบมไม่ยอม"
ผมขยับเข้าไปใกล้กับแม่มากยิ่งขึ้น ก่อนจะสวมกอดมารดาอย่างเคยชิน แม่กอดผมตอบก่อนจะผลัดผมออก
"ไปๆๆ ไปนั่งตรงนู้นไป" แม่ชี้ไปทางโซฟาที่ว่างอยู่
"อะไรอะแม่ ไหนบอกว่าถ่ายรูปไง แบมก็ขยับเข้ามาใกล้แม่แล้วไงเนี่ย และไล่ไปแบบนั้นจะถ่ายอย่างไรหมด"
"ใช่ ถ่ายรูป แต่แม่จะถ่ายกับลูกเขยสุดหล่อของแม่ ไม่ใช่ลูกหมาหัวเน่าแบบน้องแบมสักหน่อย"
"แม่!!!" ผมโวยวายออกมา
"แบม ทำใจนะ เพราะฉันก็หมาหัวเน่าเหมือนกัน" พี่บีบบอก
ผมทำได้แต่อ้าปากหวอ จะเถียงก็เถียงไม่ได้ อะไรกันเนี่ย
แม่!!!! นี่ไอแบมลูกชายสุดหล่อของแม่ไง ส่วนไอมาร์คมันลูกใครไม่รู้วววววว
ไม่เข้าใจเลย มันเจอแม่ของผมแค่ไม่กี่นาทีเอง จากเดิมผมครองตำแหน่งลูกรักลูกหลงมาตลอด แต่ตอนนี้กลับถูกยกให้เป็นของไอมาร์คไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไม่ดีเลย แบมไม่ยอมมมมม
-----จบตอน-----
แล้วพบกันใหม่นะงับ
ขอให้มีความสุขในการอ่านจ้า
ความคิดเห็น