ย้อนคืนรัก (อิงฟ้า-คีตะ)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ ๔ ไม่ยอมถอย

หลังจากพี่คีย์มาส่งฉันที่บ้าน พี่คีย์ก็ขับรถกลับไป ขึ้นห้องมาฉันก็จัดการธุระส่วนตัว พออาบน้ำจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาอัพรูป นึกถึงคำขออัพรูปของพี่คีย์ แล้วก็ทำให้ยิ้มออกมา พี่คีย์ก็คือพี่คีย์ ที่ทำอะไรมักนึกถึงความรู้สึกของน้องอิงเสมอ

ส่วนคำถามที่พี่คีย์ถาม ฉันไม่ติดใจเลยถ้าพี่คีย์จะอัพรูป ฉันไม่ได้กลัวถ้าใครจะจับประเด็นที่ฉันไปทานข้าวกับพี่คีย์ ตลอดที่ทานข้าวด้วยกัน ฉันยอมรับเลยว่าแอบสังเกตุท่าทางของพี่คีย์ มันยิ่งทำให้เห็นชัดเจนขึ้นว่าพี่คีย์ ดีกับฉันมากจริงๆทั้งในชีวิตก่อน และในชีวิตครั้งนี้ ถ้าชีวิตนี้ฉันจะเปลี่ยนความรู้สึกของพี่คีย์ จากพี่ชายให้เป็นความรู้สึกอื่น ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำมันได้ไหม เพราะชีวิตก่อนพี่คีย์ดูแลและดีกับฉันในฐานะพี่ชาย เพราะพี่คีย์คือรุ่นน้องของพี่คินพี่ชายของฉัน และ เพราะพี่คีย์คือเพื่อนสนิทของพี่วินสามีของฉัน ฉันจึงได้แต่คิดว่าพี่คีย์ดีกับฉันเพราะเห็นฉันเป็นน้องสาวเท่านั้น แต่ฉันก็ฉุกคิดถึงคำพูดสุดท้ายก่อนตายในชีวิตก่อน



'เพราะมึงไอ้วิน กูไม่น่าหลีกทางให้มึงเพราะคำว่าเพื่อนเลย กูไม่น่ายกหัวใจของกูให้มึงย่ำยีเลย'

'ไม่เป็นอะไรนะคะ รถพยาบาลกำลังมา พี่คีย์ขอโทษนะคะที่มาช้า พี่คีย์ขอโทษที่ปล่อยหัวใจของพี่คีย์ให้คนอื่นรังแก พี่คีย์ขอโทษ ถ้ามีโอกาสอีกครั้งพี่คีย์จะไม่มีทางปล่อยหัวใจของพี่คีย์ให้ใครย่ำยีอีกเลย อย่าทิ้งพี่คีย์ไปนะคะ หัวใจของพี่คีย์'



คำพูดที่พี่คีย์บอกฉันก่อนฉันจะตาย พี่คีย์หมายความว่ายังไงนะ หลีกทางเพราะคำว่าเพื่อน หรือแม้กระทั่ง หัวใจของพี่คีย์ ฉันไม่รู้จะคิดเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่า เพราะชีวิตก่อนเวลาฉันขอบคุณพี่คีย์ พี่คีย์มักจะตอบกลับมาด้วยคำพูดว่า... 'ไม่เป็นไรเลย อิงก็เหมือนน้องสาวพี่' หรือ 'ก็อิงเป็นแฟนไอ้วินนี่ ก็เหมือนน้องพี่แหละ' เพราะพี่คีย์ชอบย้ำว่าดูแล เพราะเห็นฉันเหมือนน้องสาว ฉันจึงไม่กล้าคิดกับพี่คีย์เกินกว่าพี่ชาย

ฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าชีวิตนี้สุดท้าย พี่วินจะยังเป็นคนนั้นคนที่เป็นสามีฉันเหมือนชีวิตก่อนหรือเปล่า แต่ฉันจะต้องทำให้ดีที่สุด เลือกคนที่รักฉันที่สุด เพราะฉันไม่อยากมีจุดจบแบบชีวิตก่อนอีกแล้ว ในเมื่อฉันได้โอกาสอีกครั้ง ฉันจะเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเอง 



มหาวิทยาลัย BIU



"ยังไงยัยคุณหนูอิงฟ้า แกกับพี่คีย์ยังไงกัน" ทันทีที่ฉันมาถึงมหาวิทยาลัย เพียงแค่เดินมาที่โต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่ใต้อาคารเรียนของคณะ เดซี่ก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่แฝงไปด้วยความอยากรู้ 

"อะไรยังไง กับพี่คีย์ ฉันงงนะ" ฉันถามเดซี่กลับไปด้วยความไม่เข้าใจว่าจะถามเรื่องพี่คีย์คืออะไร

"อย่ามากั๊กว่าไม่รู้เรื่องนะยัยคุณหนูอิงฟ้า นี่เพื่อนจ๊ะ นี่เพื่อน บอกมาเลยกับพี่คีย์คือยังไง" หลินเป็นคนที่เอ่ยขึ้นเพื่อถามย้ำในคำถามของเดซี่อีกครั้ง 

"ฉันไม่ได้กั๊กอะไรพวกแกทั้งนั้นแหละ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าพวกแกหมายถึงเรื่องอะไร แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่คีย์อีกฉันงงนะเนี่ย" ฉันเอ่ยตอบเพื่อนทั้งสองที่ถามอย่างจริงจัง ว่าทั้งคู่กำลังอยากรู้เรื่องอะไร ในขณะที่ฉันกำลังยืนคุยกับเพื่อนทั้งสอง ก็สังเกตุเห็นว่ารอบตัว นักศึกษาหลายคนหันมามองฉัน แล้วคุยกันพร้อมทั้งชี้ในมือถือ แต่ก็ไม่ได้มองด้วยสายตาไม่ดีนะ เพราะส่วนมากมองแบบยิ้มเขินอายประมาณนั้น

"ก็รูปที่แกอัพล่าสุดไง" เดซี่ขยายความในคำถามอีกครั้งพร้อมยื่นมือถือที่เป็นภาพที่ฉันโพสลงโซเชียลไว้ พร้อมคอมเม้นท์มากมาย



IG : Ing_Fah

(รูปภาพอิงฟ้านั่งยิ้ม พร้อมบรรยากาศของร้านอาหาร)

แคปชั่น : #ดีทุกอย่าง บรรยากาศ , อาหาร และ คนพามา #เพิ่งรู้ว่ามีที่ดีๆแบบนี้ #ขอบคุณคะ #ดาวล้อมเดือน 

Keyta : มีที่ดีๆอีกเยอะนะครับ ถ้าน้องอิงมีเวลา

Daisy_SoCute : ยัยคุณหนูอิงฟ้าไปกับใคร ตอบเพื่อนมาเดี่ยวนี้

LinLin : บรรยากาศดีมากกก แต่ไปกับใครตอบก่อน

NaKin.ANK : พี่ไม่ได้ไปรับกลับบ้าน แล้วหนีเที่ยวเหรอคะ @Keyta ​​​​​​กูฝากให้พาน้องกลับบ้าน บริการดีเน๊าะ โปรส่งฟรีแถมเลี้ยงข้าว 

Pluem9 : สถานที่คุ้นๆเหมือนเห็นเพื่อนพี่โพสว่าไปมาเมื่อคืนเลยครับ

J.Jay : ตกลงอะไรดีสุดครับ บรรยากาศ อาหาร หรือ คนพาไป 

DeeVa : บรรยากาศดีแบบนี้ไปกับคนรู้ใจใช่ไหมคะ

Gun.G : บรรยากาศไม่น่ามองเท่าน้องอิงฟ้าหรอกครับ

King : น้องอิงฟ้าไปกับใครครับ อยากไปนั่งข้างๆจัง

Dew_Lee : สวยจริงๆด้วยครับ หมายถึงน้องอิงฟ้านะครับ 



ฉันอ่านคอมเม้นท์ในโพสที่ฉันโพสรูปไปเมื่อคืน โพสเสร็จคิดเรื่องพี่คีย์จนหลับ ตื่นมาก็ยังไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย แค่โพสรูปทำไมเพื่อนฉันถึงถามเรื่องพี่คีย์ด้วยหล่ะ

"อ่ะนี้ โพสของพี่คีย์" แต่ไม่ทันได้สงสัย หลินก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ เป็นโพสของพี่คีย์ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับโพสที่คนเห็นแล้วเอามาโยงจับคู่ ยิ่งเป็นพี่คีย์ไม่เห็นต้องคิดมากเลย แต่เรื่องนี้ในชีวิตก่อนไม่เคยเกิดขึ้น แต่ถ้าฉันจะเปลี่ยนชีวิตตัวเองในครั้งนี้ มันก็ต้องมีสิ่งที่แตกต่างจากชีวิตก่อนเกิดขึ้นอยู่แล้ว พออ่านแล้วก็ยื่นโทรศัพท์คืนหลิน พร้อมชวนขึ้นห้องเรียนเพราะใกล้ได้เวลาเรียนแล้ว



​​​​IG : Keyta

​​​(รูปภาพบรรยากาศร้านอาหาร ที่ติดผู้หญิงนั่งยิ้มในมุมขวามือของภาพ หน้าผู้หญิงดูเบลอแต่รอยยิ้มชัดเจน)

แคปชั่น : รอยยิ้มที่อยากปกป้อง #บรรยากาศดีอาหารอร่อย #ยังไม่เท่าคนตรงหน้า #ดาวล้อมเดือน

Nakin.ANK : ชอบรอยยิ้มว่างั้น? 

Pluem9 : ได้ข่าวมาว่าพี่ชายเขาหวงนะครับเพื่อน

J.Jay : กูก็ว่าหายไปไหน ช่วยพยุงพี่พอร์ชออกไป แล้วหายไปเลย 

Porshe.P : ความเจ็บป่วยของกู คงเป็นโอกาสตอนพี่ชายเขาเผลอซินะ เห็นมึงเป็นคนดี กูแอบเชียร์นะ เพราะกูลองเชียร์ตัวเองแล้ว พี่ชายเขาไม่อนุมัติว่ะ 

Ritar : อือ...อกหัก แอบรักพี่คีย์มาตั้งนาน

Mali_La : อยากเป็นคนที่พี่คีย์อยากปกป้องรอยยิ้มอ่า #พ่อไม่โครเวฟ อบอุ่นจัง

Daisy_SoCute : แม้ภาพจะเบลอ แต่เดซี่ว่าคุ้นๆนะ 

LinLin : @Daisy_SoCute คุ้นจริง คุ้นมาก คุ้นจนใช่แน่ๆ 

​​

"ไอ้คีย์ นี่อะไรว่ะ" ผมนั่งรอเข้าเรียนอยู่ใต้อาคาร ไอ้วินก็เดินมาถามผมด้วยความไม่พอใจ พร้อมยื่นมือถือมาตรงหน้าผม

"ก็ไม่มีอะไรนิ" ผมตอบไอ้วินนิ่งๆอย่างไม่ใส่ใจ เพราะผมคิดว่าผมได้ทำอะไรผิด

"มึงชอบน้องอิงเหรอว่ะ" อีกครั้งที่ไอ้วินเอ่ยถามผมด้วยท่าทีที่จริงจัง

"หึ! ไม่อ่ะ กูไม่ได้ชอบ แต่...กูรักเลยหล่ะ" ผมหันไปมองหน้ามันก่อนจะตอบคำถามมันไปในประโยคแรก ก่อนจะเว้นว่างแล้วบอกในประโยคถัดไปพร้อมยกยิ้มเล็กน้อย

"หุ้ย! ชัดเจนว่ะ" เป็นไอ้ปลื้มที่เอ่ยขึ้น 

"ของจริงว่ะคนนี้" และไอ้เจก็เอ่ยสมทบอีกคน ก่อนจะหันไปยักคิ้วยิ้มกับไอ้ปลื้ม



"ปกติมึงไม่สนใจผู้หญิงคนไหนนิ" ผมเอ่ยถามไอ้คีย์อย่างหงุดหงิดและไม่ชอบใจ ผมเห็นโพสน้องอิงเมื่อคืนเพราะผมกดติดตามน้องอยู่ ก็สงสัยว่าน้องไปกับใคร ตอนแรกคิดว่าน้องอาจจะไปกับพี่คิน แต่พอสักพักไอ้คีย์ก็โพสภาพน้องอิงยิ้มแม้จะหน้าเบลอแต่ก็ดูออกว่าคือน้องอิง มันทำให้ผมหงุดหงิดมาก ที่รู้ว่าไอ้คีย์ไปทานข้าวกับน้องอิงมา ผมชอบน้องอิงและตั้งใจจะจีบน้องอิง

"ปกติกูไม่สน แต่คนนี้พิเศษ" ไอ้คีย์หันมาสบตาผมพร้อมทั้งเอ่ยบอกด้วยท่าทางนิ่งๆตามแบบฉบับที่เป็นมัน

"กูก็ชัดเจนนะ ว่ากูชอบน้องอิง ตั้งแต่วันที่น้องมาหาพี่คิน คนนี้กูขอ" ผมสบตาไอ้คีย์กลับ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะปกติเรื่องผู้หญิงไอ้คีย์ไม่เคยยุ่งอยู่แล้ว เวลามีผู้หญิงเข้ามาสนใจมัน แล้วผมไปสานต่อแทน ไอ้คีย์ก็ไม่เคยขัดผมสักครั้ง ครั้งนี้มันก็ต้องตกลงอย่างที่ผมขอ

"มึงขอกูไม่ได้หรอกไอ้วิน น้องอิงไม่ใช่ของๆใคร น้องอิงเป็นคนมีความรู้สึก น้องอิงจะรักใครหรือชอบใคร พวกเราไม่มีสิทธิ์ตัดสิน หรือมาแบ่งกันมาขอกันเอง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับน้องอิง มันคือสิทธิ์ของน้องอิง ไม่ใช่กูหรือมึง แต่กูบอกได้แค่ว่า...กูจะปกป้องรอยยิ้มของน้องอิงให้ดีที่สุด ไม่มีทางให้ใครพรากรอยยิ้มของน้องอิงไปเด็ดขาด" ไอ้คีย์เอ่ยตอบผมด้วยแววตาและสีหน้า ที่จริงจังอย่างที่ผมไม่เคยเห็น และน้ำเสียงที่มันใช้ฟังแล้วดูทรงอำนาจอย่างที่ผมไม่เคยได้ฟังเช่นกัน 

แต่ก็ถูกของไอ้คีย์ เราสองคนไม่ใช่คนตัดสินใจ ความรู้สึกหรือความคิดของน้องอิง แต่ยังไงผมก็ต้องได้ ผมต้องชนะมัน ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมอาจจะยังไม่ได้รู้สึกรัก หรือชอบน้องมากขนาดนั้น และเมื่อผมรู้ว่าไอ้คีย์ชอบน้องอิง ผมยิ่งต้องได้ ผมไม่ได้เกลียดไอ้คีย์หรอก เพราะมันคือเพื่อนสนิทของผม ผมกับมันและไอ้เจ ไอ้ปลื้ม เราโตมาด้วยกัน สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ผมกับไอ้คีย์มักจะถูกเปรียบเทียบแข่งขันกันมาตลอด ไม่ว่าจะกิจกรรมอะไรก็ตามที่ต้องมีตัวแทน แต่ทุกครั้งก็เป็นไอ้คีย์ที่สละสิทธิ์ เพราะนิสัยส่วนตัวของมันที่ไม่ชอบความวุ่นวาย แม้แต่เดือนคณะมันก็สละสิทธิ์ ผมก็เป็นตัวแทนคณะและได้เป็นเดือนมหาลัยในปีที่พวกผมอยู่ปีหนึ่ง และที่ผ่านมาหลายๆเรื่องที่ผมชนะมาตลอด โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง อาจเพราะไอ้คีย์ไม่ชอบยุ่งกับผู้หญิงด้วยแหละ สุดท้ายผู้หญิงพวกนั้นก็เข้าหาผมแทน จนได้ฉายา...'ไฮโซเพลย์บอย' เพราะงั้นสุดท้ายแล้วเรื่องน้องอิงผมก็ต้องได้เธอมาครอบครองไม่ใช่ไอ้คีย์ ผมอาจจะยังพูดได้ไม่เต็มปากเหมือนไอ้คีย์ว่ารักน้องอิง แต่ผมก็รู้สึกพิเศษกับน้องอิงกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา แต่ต่อให้ผมจะแข่งกันจีบน้องอิงกับมัน ผมก็ยังเห็นมันเป็นเพื่อนผมเหมือนเดิม เพียงแต่ยังไงคนที่ได้น้องอิงต้องเป็นผม

"มึงพูดถูก คนตัดสินคือน้องอิง งั้นกูจะจีบน้องอิงอย่างจริงจัง มึงกับกูยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป แต่การจีบน้องอิงกูจะไม่ยอมแพ้ หรืออ่อนข้อให้มึงเพราะมึงเป็นเพื่อน" ผมเอ่ยบอกไอ้คีย์อีกครั้ง พร้อมทั้งยื่นมือไปตรงหน้ามัน 



"กูก็เหมือนกัน ครั้งนี้กูจะไม่ยอมแพ้ หรือถอยให้มึงเพราะเห็นว่ามึงเป็นเพื่อนอีกแล้ว ครั้งนี้กูจะปกป้องหัวใจและรอยยิ้มของน้องอิงให้ถึงที่สุด ส่วนมึงกับกูยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" ผมเอ่ยบอกไอ้วินด้วยความจริงจังในครั้งนี้ พร้อมยื่นมือไปจับมือไอ้วินที่ยื่นมาให้ก่อนหน้านี้

"มึงพูดย้ำว่าครั้งนี้  เหมือนกูกับมึงเคยแย่งกันจีบใครมาก่อนงั้นแหละ และมึงพูดเหมือนเคยถอยจากใครให้กูเพราะคำว่าเพื่อนมาก่อนอ่ะ" ไอ้วินจ้องหน้าพร้อมถามผมถึงคำพูดของผม

"เอ่อนั้นดิ มึงสองคนเคยแย่งกับจีบใครก่อนน้องอิงว่ะ" ไอ้ปลื้มหันมามองหน้าผมสลับกับไอ้วินแล้วเอ่ยถามขึ้น

"กูจะเคยจีบใครแย่งกับมึงก่อนน้องอิงหล่ะ ในเมื่อน้องอิงคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้กูตกหลุมรัก" ผมหันไปตอบคำถามไอ้วิน ผมไม่เคยแย่งจีบใครกับมันมาก่อนทั้งนั้นแหละ น้องอิงคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมตกหลุมรักได้

"เอ่อจริงว่ะ ตั้งแต่พวกเราเป็นเพื่อนกันมา กูก็ไม่เคยเห็นไอ้คีย์สนใจผู้หญิงที่ไหนเลยว่ะ น้องอิงคนแรกจริงว่ะ" ไอ้เจเอ่ยแสดงความคิดเห็นอย่างย้ำคำพูดของผมว่าคือเรื่องจริง

"พวกมึงแย่งกันจีบน้องก็เอาเห๊อะ แต่อย่าลืมด่านพี่ชายน้องหล่ะ พวกมึงก็รู้นะว่าพี่รหัสไอ้คีย์หวงน้องสาวแค่ไหน"  เป็นไอ้ปลื้มที่เอ่ยขึ้น ผมไม่กลัวพี่คินหรอกครับ เพราะที่ผ่านมาพี่คินก็รู้ว่าผมเป็นยังไง เรื่องผู้หญิงสำหรับผมไม่เคยมีเข้ามาสักครั้ง 

"ก่อนลงแข่งคืนนี้เจอกันผับเดิมแล้วกัน พรุ่งนี้วันหยุด คืนนี้เต็มที่ก่อนแล้วกัน" สุดท้ายไอ้วินก็คือไอ้วิน แม้ปากจะบอกว่าจะจีบน้องอิงอย่างจริงจัง มันก็ยังชวนพวกผมไปผับในคืนนี้ ปกติพวกผมก็ไปผับกันบ่อย โดยเฉพาะผม เพราะผมต้องไปตรวจงาน แต่ไม่มีใครรู้ว่าที่นั้นคือผับของตระกูลผม และทุกครั้งที่ผมเห็นคือ ไอ้วินต้องเปิดห้องที่ผับแล้วควงผู้หญิงขึ้นไปทุกครั้ง อย่างว่าหล่ะฉายามันคือไอโซเพลย์บอยนี่น่า 

เรื่องธุรกิจผับ บาร์ คาสิโน ไม่มีใครรู้ว่าตระกูลผมเป็นคนดูแล เพราะจริงๆแล้วธุรกิจพวกนี้เป็นธุรกิจของคุณตาชาวฮ่องกง แต่พอคุณแม่แต่งงานกับคุณพ่อ และใช้นามสกุล 'อัศวเมธา' ของคุณพ่อ หลายคนจึงไม่ทราบว่าคุณแม่เป็นลูกสาวสกุล 'หลี่' มาเฟียชาวฮ่องกง มีช่วงหนึ่งของไฮสกูลที่ผมถูกส่งไปอยู่ฮ่องกง เพื่อเรียนรู้ความเป็นสายเลือดอีกครึ่งหนึ่งในตัวของผม ผมถูกฝึกให้เป็นสกุลหลี่อย่างเต็มตัว คุณตาจึงส่งผมกลับเมืองไทย และให้บริหารดูแลธุรกิจฝั่งไทย ตั้งแต่ช่วงที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง คนจะรู้แค่ว่าธุรกิจเหล่านั้นเป็นของสกุลหลี่ แต่ไม่มีใครรู้ว่าผมคือสกุลหลี่คนหนึ่ง ผมไม่ได้จะปิดบังพวกเพื่อนๆหรอกครับ แต่แค่คิดว่ายังไม่ถึงเวลาจะบอกใครว่าผมคือหลี่ที่ดูแลฝั่งไทย และคนในครอบครัวก็เห็นด้วยที่อยากให้รอเวลา

ไม่ว่าสุดท้ายแล้วน้องอิงจะเลือกผม หรือ ไอ้วิน ผมก็ไม่มีวันยอมแพ้ ผมจะพยายามให้ถึงที่สุด ผมจะแสดงความรู้สึกจริงๆออกมา โดยไม่ยอมถอยเพราะเห็นแก่คำว่าเพื่อน ผมจะปกป้องรอยยิ้มของเธอ ผมจะปกป้องหัวใจของผม ผมจะเปลี่ยนมันให้ดีที่สุด