สัจจะเม็ดทราย

ลำดับตอนที่ #3 : ภูเขา

            ภูเขา

สัจจะ...ทำดีแล้วไม่ติดดีที่ตนทำ...ย่อมพ้นทุกข์

สัจจะ....ยิ่งโกหกมากเท่าไร...ก็ยิ่งพลาดง่ายมากเท่านั้น

สัจจะ....คนทั้งโลกไถ่บาปให้คุณไม่ได้

สัจจะ....การฆ่าตัวตาย...เหมือนหนีเสือปะจระเข้

สัจจะ...ถ้าเราไม่เผากิเลส... กิเลสก็จะเผาเรา

สัจจะ....แม้จะหนีไปอยู่เพียงลำพังแต่ผู้เดียวในป่า ก็หาหนีกิเลสพ้นไม่

สัจจะ....ถ้าเราโง่แล้วไม่ยอมรับว่าตัวเองโง่....มันก็ยากจะเยียวยา

สัจจะ....สัตว์โลกย่อมมีกรรมเป็นของๆ ตน ทำไว้อย่างไรก็ได้อย่างนั้น

สัจจะ....ความดีเป็นเกราะคุ้มกันของคนดี

สัจจะ....สัตว์ยังรู้จักกตัญญู  มนุษย์พวกบางรู้อยู่แต่ก็มิได้นำพา

สัจจะ....ทุกข์เมื่อไร...ก็ตกนรกเมื่อนั้น

สัจจะ...ประสบการณ์...คืออาจารย์ของผู้เรียนรู้

สัจจะ....ผู้ที่ยอมรับความจริงในสิ่งที่บังเกิดขึ้นกับตนได้ทุกเรื่องย่อมเป็นสุข
สัจจะ...ในเงามืด....ยังมีสุขและทุกข์รออยู่

สัจจะ....หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต รู้ได้เห็นได้แต่เอื้อมไม่ถึง

สัจจะ....หมายจะเปลี่ยนโลกทั้งใบให้เป็นไปตามใจตน เป็นบ้าอย่างยิ่ง

สัจจะ....โลกเวียนว่ายตายเกิด คือโลกแห่งการใช้กรรมดีกรรมชั่ว

สัจจะ....กรรมนี้เป็นของใคร... ผู้ทำไว้คงต้องชดใช้กรรม

สัจจะ...ภพภูมิจะสูงหรือต่ำ....อยู่ที่กรรมนำเกิด

สัจจะ....ไม่เชื่อว่าลูกจะเข้าใจในความหวังดีของพ่อแม่เสมอไป

สัจจะ....ไม่สำคัญตน....เป็นสุขอย่างยิ่ง

สัจจะ...เอาชนะกัน แล้วทำให้บ้านเมืองฉิบหายล่มจม เป็นบาปใหญ่

สัจจะ....การเผชิญหน้ากับกิเลส เป็นบททดสอบของผู้ปฏิบัติ

สัจจะ....จะเลือกเล็กเลือกใหญ่...อยู่ที่ใจชอบ

สัจจะ....ต่างกันที่สีผิว แต่เลือดของเราสีเดียวกัน

สัจจะ....กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ควรหรือเราจะมองข้ามผู้มีคุณ

สัจจะ....อารมณ์....ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจจัย

สัจจะ....เด็ก..ไม่ว่าจะอยู่ในเพศไหน.. ก็เป็นเด็กวันยังค่ำ

สัจจะ....ไม่ควรมองกันแต่เพียงเปลือกนอก

สัจจะ....เมื่อมีวันเกิด ก็ต้องมีวันตาย...เป็นธรรมดา

สัจจะ....เครื่องแต่งกาย หยุดความชราไม่ได้

สัจจะ....อย่ามัวแต่หลงแสงสี ควรใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้เป็นประโยชน์ที่สุด
สัจจะ....คนไทยก็แตกความสามัคคี อนาคตประเทศไทยคงริบหรี่

สัจจะ....ครอบครัวเป็นสุข เมื่อทุกคนร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน

สัจจะ....ใจสู้เสียแล้ว แนวไหนก็เอาอยู่

สัจจะ...ภายใต้ความงามและความสงบของธรรมชาติ ยังมีกิเลสซ่อนอยู่

สัจจะ....บางครั้งคำตัดสิน ก็อยู่ภายใต้ความมีอคติ

สัจจะ....เวียนกิเลสออกจากใจตนเองได้ เป็นสุขอย่างยิ่ง

สัจจะ....บ้านกลับหัวคือตัวนอก ใจที่บอกให้ทำคือตัวใน

สัจจะ...ปริญญาชีวิตจะปรากฎเองเมื่อคุณหมดกิเลส

สัจจะ...ไม่เชื่อว่าพ่อแม่จะเป็นที่พึ่งของเราเสมอไป

สัจจะ...ไม่เบียดบังงบประมาณแผ่นดินมาแบ่งกันกิน เป็นการปฏิบัติธรรม 

สัจจะ....ไม่เชื่อว่าหมาจะไม่ขม้ำลูกเจี๊ยบเสมอไป

สัจจะ....มนุษย์ว่ายทวนกระแสกิเลสเพื่อความหลุดพ้น

สัจจะ...ทำตัวเป็นจระเข้ขวางคลองให้สังคมเดือดร้อน เป็นบาปอย่างยิ่ง

สัจจะ...เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง เป็นทุกข์อย่างยิ่ง

สัจจะ...หมาปากคนว่านอนสอนง่าย   คนปากหมาพูดจาไม่เข้าหู

สัจจะ...หมาบ่มีปีกอยากบินก็บ่ได้  คนบ่มีใจอยู่ใกล้ก็บ่รัก

สัจจะ....รู้หน้าไม่รู้ใจ รู้ใกล้ไม่รู้ไกล รู้บรรลุไม่รู้บรรลัย

สัจจะ....อยู่อย่างสะบักสะบอมยังดีกว่าอยู่ไม่ได้