บทกลอนจ้า

ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อความรักไม่สามารถจบลงตรงความเป็นเพื่อน

    
เราเคยจับมือกันข้ามถนนมาก่อน
ก่อนนอน...ก็เคยโทรหา
ก่อนวางสาย ก็เคยบอกว่าให้คิดถึงกันก่อนหลับตา
ตลอดมา...เธอกันฉันเคยรวมเป็นเรา

แต่มาวันนี้คำว่า"เรา"ถูกแยกห่าง
ฉันกันเธอต่างเลือกเส้นทาง พูดคำลาอย่างเหงาเหงา
สิ่งสุดท้ายที่เธอบอก"คิดถึงก็โทรหานะ"ยังดังอยู่เบาๆ
แต่ใครเล่าจะกล้าโทรไป???

เมื่อไม่ได้เป็นคนรัก ก็ไม่อาจทำตัวเป็นเพื่อน
ฉันอาจเหมือนคนใจแคบ  ยอมรับความจริงไม่ได้
แต่ก็ดีที่สุดแล้ว  ที่เราจะเก็บทุกอย่างไว้ข้างใน
เพราะไม่ดีหรอก...ถ้าฉันจะยังโทรไป
ทั้งๆที่ยังลืมเรื่องเราไม่ได้ และยังร้องไห้เพราะเธอทุกคืน+ +