[ Exo ] โรงเรียนเวทมนต์วิสทีเรีย { Krisyeol Ft:KaiDo,HunHan,ChenMin,TaeTen Nct,MarkNo,MarkBam Got7}

ลำดับตอนที่ #3 : Wisteria1 : เปิดภาคเรียน[100%]

แก้ไขคำผิดครั้งที่1 10/27

เปิดภาคเรียน

ณ ท่าเรือเคลพี

          เสียงรองเท้าหนังกระทบกับพื้น และเสียงตะโกนของผู้คุมโรงเรียนดังไปทั่วบริเวณท่าเรือ เพื่อเช็คความเรียบร้อยและความปลอดภัยของนักเรียนทุกคน นอกจากวันนี้จะเป็นวันเปิดภาคเรียนแรกแล้วยังเป็นวันที่นักเรียนปี1มารวมตัวกัน นั้นยิ่งทำให้ทุกอย่างในตอนนี้ดูวุ่นวายไปหมด แต่นั้นไม่ได้เข้าหัวประสาทของเขาเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่กังวลคือเขาลืมกระเป๋าเสื้อผ้าต่างหาก...

“ ชานยอล! ลูกแม่ ” ผู้หญิงผมยาวสลวย ตากลมโตกรีดอายไลเนอร์เล็กน้อยเข้ากับใบหน้าสะสวย แม้ว่าเธอคนนี้จะอายุมากแล้วก็ได้ แต่นั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวตรงหน้าของเขาแก่ลงเลยแม้แต่น้อย

“ อ่า แม่ขอโทษนะครับ ต้องลำบากแม่อีกแล้ว ” ร่างบางเดินเข้าไปกอดแม่ก่อนจะรับกระเป๋าเดินทางของเค้าจากผู้เป็นแม่ของตนมาถือเอง

“ อ๊ะ! นี่นาย ” ร่างบางล้มพับไปกับพื้น จากแรงกระแทก ร่างสูงก้มหัวขอโทษก่อนจะเอื้อมมือไปจับเพื่อช่วยอีกฝ่าย “ อ๊ะ นะนี่นาย นายอีกแล้วหรอคริส ให้ตายสิ! นายเดินภาษาอะไรของนาย ห้ะถึงไม่เห็นคนอยู่ตรงนี้ ” ร่างบางว่าพลางปัดมือของร่างสูงออกก่อนจะลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากกางเกง “ ถ้านายไม่ได้หูหนวก ฉันคิดว่าฉันขอโทษนายไม่แล้ว และฉันไม่ได้ตั้งใจ ” ร่างบางมองอีกคนเขียวปั๊ด “ นี่! ” ก่อนที่ร่างบางจะชาร์ตตัวเข้าใส่อีกฝ่าย หญิงสาวได้จับมือห้ามไว้ก่อน “ ขอโทษนะลูกคริส ชานยอลไม่ได้ตั้งใจ น้าขอโทษทีนะ ” ร่างบางทำท่ากระฟัดกระเฟียดไปมาหลังจากที่แม่เอ่ยขอโทษแทนตน แต่ก่อนจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงกริ๊งของท่าเรือดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนดังขึ้น เพื่อให้นักเรียนในบริเวณนั้นขึ้นเรือให้เรียบร้อย

“ เหอะ แม่ไปขอโทษมันทำไม มันผิดนะ! ” หญิงสาวชี้หน้าดุลูกตัวเองที่ทำตัวไม่เหมาะสม ก่อนจะผลักร่างบางตรงหน้าให้ขึ้นเรือเพื่อมุ่งหน้าไปโรงเรียน ก่อนจากลาร่างบางหันมาหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ก่อนจะโบกมือลาและขึ้นเรือตามร่างสูงอีกคนไป

.

.

เมื่อเสียงกริ๊งแจ้งเตือนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนประตูเรือจะปิดลง ร่างบางเดินถือกระเป๋าไปตามทางเดินเพื่อหาห้องพักของตัวเอง ปีนี้ร่างบางอายุสิบสามปี เขาได้รับบัตรเชิญให้เขารับการศึกษาที่วิสทีเรีย เพราะพ่อของเขาเคยได้รับการศึกษาจากที่นี่เช่นเดียวกัน แม่พยายามปกปิดเรื่องนี้กับเขามาตลอด ทั้งเรื่องของพ่อและเรื่องความสามารถพิเศษของเขา และนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นแม่ของเขาร้องไห้เป็นครั้งที่สองของเขา ครั้งแรกคือตอนที่เขายังเด็ก เขาตัดสินใจเรียนที่นี่เพื่อมาตามหาพ่อของเขา เพราะแม่ไม่เคยบอกอะไรเขาเลยเกี่ยวกับพ่อตั้งแต่ที่พ่อจากพวกเขาไปตั้งแต่ร่างบางยังเด็ก และปาร์ค ยูรา พี่สาวของเขาอายุเพียง4ขวบ ร่างบางสะบัดหัวไล่ความคิดออกจากหัว ก่อนจะมุ่งหน้าเดินหาห้องพักต่อไป

“ โย่วว ชานยอล ห้ะเฮ้ย! ” ร่างบางสะดุ้งสุดตัวจนเผลอต่อยหน้าเพื่อนไป คิม จงอิน ล้มลงกับพื้นจนร่างบางต้องช่วย “ ขะ..ขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจช่วยไม่ได้มึงโผล่มาไม่ให้เสียงกูเอง ” ร่างบางบ่นอุบอิบก่อนจะช่วยเพื่อนตัวดำลุกขึ้นมา ก่อนจะพากันไปห้องพักที่มีเพื่อนรออยู่แล้ว

“ เอ่อ พวกมึงได้ข่าวของวิสทีเรียหรือยัง ” หลังจากที่เข้ามาห้องพักและเก็บของเรียบร้อยแล้วเพื่อนตัวขาว หรือโอ เซฮุน ก็เอ่ยประโยคแทรกความเงียบเข้ามา “ ข่าวไรของมึงวะโอโม่ ” เตนล์หรือใครๆที่เรียกว่าหมวย เพื่อนไทยแลนด์แดนสยาม ผู้ชายหน้าหวานที่อยากจะแมนด้วยการไปไถผมด้านข้างมา “ เห็นพี่ปี3เล่ากันว่ามีรุ่นน้องปี1 เป็นมนุษย์2คนวะ ” ชานยอลขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากที่เพื่อนพูดจบ เป็นไปไม่ได้เด็กนักเรียนทุกคนที่นี่ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ใช่มนุษย์ แต่พวกเราต่างกับตรงที่ว่าพวกเราทุกคนต่างมีพรสวรรค์ติดตัวมาทุกคนไม่มากก็น้อย แต่มนุษย์ที่เซฮุนพูดถึงคือคนที่ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลยต่างหาก “ เป็นไปไม่ได้ เด็ก2คนนั้นตายแน่ ไม่มีนักเรียนคนที่นั้นที่ไร้ความสามารถและอยู่ที่นี่ได้โดยไม่ถูกกลั้นแกล้ง ” เป็นหมวยเตนล์ที่พูดขึ้นมา ใช่! เป็นไปไม่ได้

.

.

นักเรียนทุกคนทยอยลงจากเรือหลังจากเดินทางมากกว่า2ชั่วโมง ก่อนที่พี่กล้ามใหญ่ หรือศาสตราจารย์แจ็คสัน ครูสอนศาสตร์มืด ที่ควบตำแหน่งภารโรงของวิสทีเรียอีกด้วย ชานยอลไม่เคยเข้าใจความคิดของศาสตราจารย์แจ็คสันเลยแม้แต่ครั้งเดียว นักเรียนทุกคนแบ่งแยกตามชั้นปี เพื่อความเป็นระเบียบมากขึ้น หมอกสีฟ้าอมม่วงปรากฏขึ้นเพื่อปกคลุมและให้ความปลอดภัยแก่เด็กนักเรียนเพื่อเดินทางไปโรงเรียน

.

“ ดีโอ แบมแบม เจโน่ ทางนี้! ” แบค ฮยอน เด็กชายตัวเล็กที่มาพร้อมกับใบหน้าหวานตัดกับปากสีเชอรี่ รับกับผมสีชมพูที่เจ้าตัวไปย้อมมา ทำให้คนตัวเล็กดูเป็นเด็กน้อยท่ามกลางนักเรียนชั้นเดียวกัน “ โอ้ยย แบคอย่าเสียงดังสิ ดีโออายเพื่อนๆนะ ” คนตัวเล็กกว่าแบคฮยอน หนุ่มน้อยตาโต ผิวขาวอมน้ำนมเอ่ยดุเพื่อนใหม่ของเขาอย่างน่ารัก แบคฮยอนทำท่าหงอยเหมือนหมาน้อยจนเจโน่และแบมแบมหัวเราะออกมา ก็จะเงียบลง เมื่อแจ็คสันเรียกรวมตัวอีกครั้ง แจ็คสันแบ่งนักเรียนเป็นกลุ่มๆและเช็คชื่อนักเรียนเพื่อให้ง่ายต่อการขึ้นรถม้า

“ นี่นะหรอ มนุษย์ที่ใครๆพูดถึง น่ารักดีนี่ ” อยู่ๆผู้ชาย4คนก็มาทักดีโอกับแบมแบม ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวออกมา “ ฉันแดฮยอน นี่ยงกุก เซโล่ และจงออบ ลูกน้องฉัน ” นักเรียนในชั้นปีเดียวกันเริ่มหันมามองพวกเขามากขึ้นกว่าเดิมเมื่อแดฮยอนพูดจบ “ น่าเสียดายนะที่นายเป็นมนุษย์ สนใจมาเข้ากลุ่มกับฉันไหมละอย่างน้อยฉันก็ดีกว่าไอ้2ตัวนี่ ” ดีโอ แบมแบมหันหน้ามามองหันเลิกลั่ก ก่อนจะช่วยกันห้ามเจโน่กับแบคฮยอนเอาไว้ “ พวกฉัน2คนมันทำไมห้ะ! แดฮยอน นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ” แดฮยอนทำท่าจะเข้าไปต่อยแบคฮยอนที่ขึ้นเสียงกับเขา แต่ก่อนที่แดฮยอนจะต่อยหน้าแบคฮยอน ก็มีมือใครสักคนมาจับห้ามไว้ก่อนที่หมัดนั่นจะโดนหน้าแบคฮยอน “ นายเป็นหลานของศาสตราจารย์ซูโฮนะแดฮยอน นายควรเป็นตัวอย่างให้เพื่อนมากกว่านี้ และนายไม่ควรทำให้ศาสตราจารย์ต้องเสียชื่อเสียงเพราะนาย ” มาร์ค ลี จับมือแดฮยอนแน่น ก่อนที่แดฮยอนจะยอมลดมือลง และเดินหนีออกไป เมื่อเห็นว่าศาสตราจารย์แจ็คสันเริ่มเดินมาตรงนี้แล้ว “ ขะ..ขอบ/ไม่ต้องขอบคุณ ที่ฉันช่วยเพราะฉันไม่ชอบให้ใครโดนรังแก ” มาร์คเอ่ยตัดบทก่อนที่เจโน่จะพูดจบ และหันหลังเดินกลับไปที่เดิม “ ว่าไงนะ! คิดว่าตัวเองหล่อมากหรือไงมาร์ค ลี ”เจโน่บ่นอุบอิบ เบ้ปากอีกนดจะเป็นรูปตีน..พร้อมชูนิ้วกลางใส่หลังจากที่มาร์คเดินออกไป ท่ามกลางสายตาของเพื่อน

บนรถม้า

 “ เหอะ พวกนายไม่น่าห้ามฉันเลย พวกแดฮยอนพวกนิสัยไม่ดี ” ดีโอเอื้อมมือไปจับคนตรงหน้าให้ฉันเย็นๆกว่านี้ “ ใช่ ดีโอ แบมแบม พวกนายต้องอยู่กับฉันไว้นะ และห้ามไปยุ่งกับพวกแดฮยอนเด็ดขาด ” ดีโอ แบมแบม พยักหน้ารับทราบ ก่อนจะเป็นแบมแบมเองที่เอ่ยถามขึ้น

“ นี่เจโน่ นายรู้จักกับมาร์คด้วยหรอ ฉันเห็นดูท่าพวกนายจะสนิทกันนะ ” แบคฮยอนพยักหน้าให้กับคำพูดของแบมแบม มาร์ค ลี เป็นน้องชายของรุ่นพี่ซิ่วหมินปี3 กลุ่มเดียวกับพี่คริส “ หมอนั่นเนี่ยนะ จะบ้าหรอแค่หน้าฉันก็ไม่อยากเจอ คนอะไรหยิ่งและขี้เก๊กเป็นบ้า หล่อมากมั้ง? เอ่อยอมรับว่าหล่อ หล่อมาก TT ”  แบคฮยอนยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะเขยิบเข้าไปชิดเจโน่ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ทุกคนขำลั่นออกมา “ ระวังน้า เจโน่ในอนาคตนายอาจจะได้มาร์คเป็นแฟนก็ได้นะ คิคิ ” เจโน่มองตาค้อนก่อนจะเสหน้าหนีเพื่อนๆที่เริ่มแซวเขา

“ เอ่อนี่ ทุกคนฉันมีรุ่นพี่จะแนะนำให้ทุกคนรู้จักด้วยละ ” หนุ่มน้อย3คนมองหน้ากันไปมาก่อนที่แบคฮยอนจะอุทานออกมาหลังจากที่เจโน่พูดจบ “ ว่าไงนะนายเป็นน้องชายของรุ่นพี่เซฮุนกลุ่มเดียวกันกับรุ่นพี่ชานยอลและพี่ไคไงหรอ ทำไมนายไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ ” เจโน่ทำหน้างง เค้าผิดตรงไหนที่ไม่ได้บอกให้เร็วกว่านี้ “ นายไม่รู้หรอว่ากลุ่มพี่เซฮุนนะดังมากและเก่งที่สุดในชั้นปี เป็นกลุ่มรวมตัวของเจ้าชายของโรงเรียนก็ว่าได้ ” เจโน่ส่ายหัวไปมา ก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อนแทนการตอบคำถามของแบคฮยอนตามแบมแบมไป

.

.

.

“ ทุกคนคิดว่าไงถ้าปีนี้ฉันจะลงแข่งประลองเวทย์ในปีนี้ ” คิมจงอินสำลักน้ำทันทีที่ชานยอลพูดจบ “ นายจะบ้าหรอชานยอล ไม่มีทางหรอ นายก็รู้ว่าการแข่งขันเวทย์น่ากลัวแค่ไหน และเด็กปี2แบบเราไม่มีทางได้แข่งแน่นอน ” เตนล์และเซฮุนพยักหน้าเห็นด้วยกับจงอิน เด็กปี2แบบพวกเค้าไม่มีทางที่จะแข่งขันประลองเวทย์ได้ นักเรียนที่จะเข้าแข่งขันได้ต้องขึ้นปี5 ขึ้นไปทั้งนั้น

.

.

“ คริส ตกลงยังไงของนาย เรื่องชานยอล ฉันเห็นนะว่านายจงใจเดินเข้าไปชนชานยอล ” คิม จงแดหรือเฉิน ยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคริสนะชอบขานยอลตั้งแต่ที่คริสเคยไปช่วยรุ่นพี่แทมินต้อนรับน้องๆแทนศาสตราจารย์แจ็คสัน แต่เจ้าตัวนั้นแหละที่ปากแข็ง “ ก็ป่าวนี่ ” คริสทำท่ายักไหล่ไม่สนใจในสิ่งที่จงแดพูด “ เอ่อนี่ทุกคน ฉันมีคนจะแนะนำให้พวกนายได้รู้จักด้วยนะ มาร์ค ลี น้องชายฉันหน่ะเข้าเรียนที่นี่ คงไม่ว่าอะไรนะถ้าฉันจะเอาน้องฉันมาเข้ากลุ่มด้วย ” หนุ่มน้อยซาลาเปา คิม มินซอกหรือซิ่วหมินเอ่ยขึ้นมาบ้าง ทุกคนพยักหน้ารับทราบก่อนจะหันหน้าไปสนใจขนมตรงหน้าต่อ

ปัง! เสียงหลังคาดังขึ้นเหมือนมีอะไรหล่นลงมา ก่อนจะเป็นลี แทยงหรือทีวายที่โผล่หัวออกมาก่อน และตามด้วยต้วน อี้เอินหรืออีกชื่อคือเสือมาร์คที่เป็นคนปีนเข้ามาในรถม้าคนแรก ซิ่วหมินสร้างน้ำแข็งให้เป็นหิมะก่อนจะปาใส่หน้าทั้ง2คน โทษฐานที่ทำพวกเขาตกใจ แทยง มาร์คส่ายหน้าไปมา เพื่อสะบัดให้หิมะหลุดออกจากผม “ กูขอโทษทีวะ พอดีกูวิ่งตามมึงไม่ทันเลยได้นั่งรถม้าหลังมึง2คันแทน ” ซิ่วหมินเลยปั้นหิมะอีกรอบหมายจะปาใส่หน้าแทยองและมาร์ค แต่มาร์ครู้ทัน สร้างเกราะกำบังทำให้หิมะสะท้อนกลับไปหาซิ่วหมินแทน “55555555555555555 ซิ่วหมินมึงโคตรตลกอ่ะ ” ซิ่วหมินมองตาเขียวปั๊ด หลังจากที่ทุกคนหัวเราะใส่เขา ก่อนจะเป็นจงแดที่เป็นคนปัดหิมะออกมา “ พวกมึงไปหวานกันไกลๆกูเถอะ ” คริสเอ่ยขึ้นมาทำให่ซิ่วหมินทำท่ากระฟัดกระเฟียดไปมาอย่างขัดใจ นั้นยิ่งทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาอีกรอบ

“ เอ่อ พวกมึงได้ยินแจบอมพูดว่าปีนี้ ทางโรงเรียนจะอนุญาตให้นักเรียนปี3ขึ้นไปลงแข่งประลองเวทย์ด้วยนะเว้ย แต่กูไม่รู้ว่าข่าวลือนี่จะเป็นจริงไหม ” มาร์คพูดขึ้นแทรกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆขึ้นมา

“ บ้า ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไม่มีทางหรอ การแข่งขันประลองเวทย์ไม่ใช่การแข่งขันเด็กเล่นนะ อย่าลืมสิกฎของการแข่งขันคือผู้ล่า เด็กอายุสิบสี่แบบเราไม่มีทางที่จะรอดในเกมแรกหรอนะ ” ซิ่วหมินเอ่ยขัดขึ้นมา การแข่งขันประลองเวทย์เป็นการแข่งขันที่วัดระดับความสามารถของนักเรียนที่แข่ง และคนที่สามารถชนะการแข่งขันของแต่ละบ้าน พวกเค้าจะถูกแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหญิงและเจ้าชายของโรงเรียน แต่การแข่งขันมันไม่ใช่เรื่องง่าย ฆ่าได้คือฆ่า ถึงแม้ศาสตราจารย์ซูโฮ และศาสตราจารย์อี้ชิงจะบอกว่าสามารถชุบชีวิตและให้ยาได้ก็ได้ แต่ทุกอย่างย่อมมีข้อผิดพลาดเสมอ นั้นไม่สามารถทำให้เขาเชื่อใจได้ และอย่างที่ซิ่วหมินบอกพวกเขาอายุแค่สิบสี่เท่านั้น เด็กสิบสี่จะไปสู้รุ่นพี่ปี5 ที่อายุสิบเจ็ด สิบแปดได้ยังไง แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง นั้นหมายความว่าพวกเขามีสิทธิ์ที่จะได้เป็นเจ้าชายของโรงเรียนได้...

35%

โรงเรียนวิสทีเรีย

ปราสาทสไตล์ยุโรป ที่อายุน่าจะประมาณร้อยปีขึ้นไป แต่รูปทรงและการออกแบบ รวมถึงตัวปราสาทเองยังดูใหม่ตลอดเวลา เหมือนเพิ่งสร้างเสร็จ ด้านทิศเหนือของโรงเรียนเป็นหอของบ้านโพไซดอน ทางทิศตะวันออกเป็นหอของบ้านอาร์เธน่า ทางทิศตะวันตกเป็นหอของบ้านแอเรส และทางทิศใต้เป็นหอของบ้านฮีเฟสตุส บริเวณโดยรวมปกคลุมไปด้วยป่าไม้เขียวชอุ่ม ด้านหลังมีริมบึงขนาดใหญ่ และภูเขารายล้อมไปทั่ว รวมถึงสัตว์ป่าน้อยใหญ่ด้วยเช่นกันที่มักจะมาอาศัยในแถบโรงเรียน หมอกสีฟ้าอมม่วงบัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวปกคลุมไปทั่วบริเวณโดยรอบแทน

“ เอาละ นักเรียนปี1 ฟังทางนี้!หากฉันพูดชื่อใครออกมาให้ก้าวออกมาข้างหน้าและเดินไปนั่งตามบ้านของตัวเอง ” ศาสตราจารย์อี้ชิงพูดขึ้นมา

“ อี เจโน่ บ้านโพไซดอน ” เสียงปรบมือดังขึ้น ก่อนที่เจโน่จะละมือออกจากการกอบกุมของดีโอและตรงไปนั่งข้างๆรุ่นพี่ปี2

“ มาร์ค ลี บ้านฮีเฟสตุส ” เสียงปรบมือดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง ก่อนจะมีรุ่นพี่ที่คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าหอมาต้อนรับและพาไปนั่งที่

“ นี่ๆดีโอ รู้หรือป่าวว่าบ้านฮีเฟสตุสมีแต่คนไม่ดีละถึงจะอยู่หอนี่ได้หอฮีเฟสตุสมีแต่คนหัวร้อน โอหังและร้ายกาจ พวกเค้าไม่เป็นมิตรกับทุกคน ” อี้ชิงปรายตามองมาที่แบคฮยอนเล็กน้อย เพื่อดุที่เจ้าตัวพูดออกมาแบบนั้น “ คุณแบคฮยอน คุณคิดว่าคุณรู้ดีแค่ไหนเกี่ยวกับบ้านแต่ละบ้าน ” แบคฮยอนก้มหัวลงเล็กน้อยอย่าสำนึกผิด ก่อนศาสตราจารย์อี้ชิงจะประกาศชื่อของเค้าว่าอยู่บ้านโพไซดอน แบคฮยอนเดินคอตกไปนั่งข้างๆเจโน่ทันที

“ โด คยองซู กันต์พิมุก แบม ” นักเรียนทุกคนหยุดปรบมือและเงียบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย หลังอาจารย์ประกาศชื่อเสร็จ

“ ดีโอเธออยู่บ้านโพไซดอน รุ่นพี่ซิ่วหมินปี3 จะเป็นคนดูแลให้คำปรึกษาเธอเอง เชิญไปนั่งที่ได้ ส่วนอ่า แบมแบม ฉันเรียกเธอแบบนี้ได้ใช่มั้ย เธออยู่บ้านอาร์เธน่า รุ่นพี่เฉินจะเป็นคนดูแลเธอเอง เชิญ ” เฉินและซิ่วหมิน ต่างเดินออกมาต้อนรับน้องและเป็นคนพาไปนั่งที่แทน

.

.

.

“ ชานยอลนั้นใช่น้องที่เซฮุนบอกว่าเป็นมนุษย์หรือป่าว และนั้นมาร์คที่เป็นน้องชายเซฮุนซิ่วหมินใช่มั้ย ทำไมพี่น้องคู่นี้ถึงต่างกันแบบนี้ละ คนพี่บ้านโพไซดอน คนน้องบ้านฮีเฟสตุส ” เตนล์ชี้นิ้วไปทางดีโอและแบมแบมให้ชานยอลดู ชานยอลพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเป็นรุ่นพี่ซิ่วหมินที่สะกิดและบอกให้แบมแบมนั่งข้างๆเขาแทนที่จะไปนั่งข้างๆเจ้าตัวเอง

เสียงประกาศเรียกชื่อของนักเรียนชั้นปีที่1 ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ จนครบทุกคน ก่อนที่ศาสตราจารย์ซูโฮ จะออกมาพูดเปิดภาคเรียนเป็นปกติ พร้อมคำขวัญที่ว่า ใครหล่อกว่าครูใหญ่คือกบฏ ซึ่งร่างบางคิดว่ามันไร้สาระและไม่เข้าใจความคิดของครูใหญ่ๆ พอๆกับความคิดของศาสตราจารย์แจ็คสัน เล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์ จ้างร้อยเล่นล้าน!

“ อ่า แบมแบม นี่พี่ชานยอลนะ ส่วนนี่เตนล์ พี่อยู่ปี2 และเป็นเพื่อนกับเซฮุนพี่ชายของเจโน่นะ ” แบมแบมพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกมา อย่างน้อยเค้าก็ได้เพื่อนดี และรุ่นพี่ดีและน้า

.

หลังจากนักเรียนทุกคนรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จก็ถึงเวลาที่ทุกคนจะเข้าไปพักผ่อน รวมถึงเป็นเวลาที่หัวหน้าหอจะเรียกประชุมถึงกฎของโรงเรียนให้นักเรียนปี1ฟังของแต่ละบ้าน และยังเป็นเวลาที่นักเรียนชั้นปีที่1 จะเดินสำรวจรอบโรงเรียน ก่อนจะเริ่มเรียนจริงๆพรุ่งนี้

เสียงรุ่นพี่ปี5 ตะโกนแข่งกันเพื่อเรียกรุ่นน้องทั้งหมดมารวมตัวกันก่อนจะพาไปที่หอแทนรุ่นพี่ปีที่6-7 ที่จะเข้าเรียนหลังโรงเรียนเปิดหนึ่งอาทิตย์ รุ่นพี่โบกอม(หัวหน้าหอโพไซดอน) รุ่นพี่ยูรา(หัวหน้าหอแอเรส) รุ่นพี่มินโฮ(หัวหน้าหอฮีเฟสตุล) รุ่นพี่ซูจี(หัวหน้าหออาร์เธน่า)

.

.

.

50%

KIRS ‘S PART

ผมเดินลัดเลาะตามทางเดินหลังหอพัก ก่อนจะมาหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ต้นวิสทีเรีย ใช่ชื่อโรงเรียนของเราตั้งตามชื่อต้นไม้ชนิดนี้ ต้นไม้เมืองหนาว ดอกไม้ของมันสวยมาก และผมชอบมัน ผมได้รับบัตรเชิญจากศาสตราใหญ่ตอนอายุสิบเอ็ด ว่าผมเป็นเด็กพิเศษหลังจากที่ผมสามารถหยิบอาวุธและใช้มันได้แม้ว่าจะไม่เคยเห็นหรือได้รับการฝึกก็ตาม พ่อของผมก็เช่นกันพ่อเป็นศิษย์เก่าที่นี่ พ่อผมสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว พ่อตอบรับคำเชิญของโรงเรียนทันที และพ่อดีใจมาก เมื่อผมอายุครบสิบสองตามกำหนดผมสามารถเข้าเรียนได้เลย โดยไม่ต้องผ่านการฝึกอะไรทั้งสิ้น ผมคิดว่าการที่ผมต้องมาเรียนที่นี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับที่ผมต้องสละชีวิตวัยเด็กมัธยมและมหาลัยออกไป แต่ถ้าวันนั้นผมปฏิเสธออกไปที่จะไม่ต่อโรงเรียนแห่งนี้ ผมต้องพลาดโอกาสอะไรหลายอย่างลงแน่ๆ ผมได้รู้จักเฉิน ซิ่วหมิน มาร์คบนเรือ และมารู้จักแทยงตอนประกาศรายชื่อบ้าน นั้นทำให้พวกผมมารวมตัวกันตั้งแต่ตอนนั้น ผมมีชื่อเรื่องในเรื่องความสามารถพอๆกับแทยงและมาร์ค ผมใช้ชิวิตตามปกติของเด็กทั่วไป เรียน ทำกิจกรรม และเข้าร่วมงานของโรงเรียน แต่แล้ววันนึงเมื่อปีที่แล้วในวันต้อนรับนักเรียนชั้นปี1 นั้นทำให้ผมได้เจอกับร่างบาง

.

ผมคิดว่าผมกำลังมีความรักตั้งแต่เจอเด็กคนนั้น ปาร์ค ชานยอล เด็กผู้ชายหน้าหวานราวกับผู้หญิง ประกอบกับส่วนสูงที่โดดเด่นกว่าเพื่อนชั้นปีเดียวกัน เหมือนต้องมนต์สะกดเมื่อผมเผลอไปสบตากับร่างบางเข้า เหมือนฟ้าจะเห็นใจในความรักของผมครั้งนี้ แต่

.

.

เหมือนฟ้าจะดูผิด...

เมื่อร่างบางเกลียดผมยิ่งกว่าอะไร หลังจากที่ผมไปสารภาพรักกับร่างบางเมื่อปีที่แล้ว และร่างบางปฏิเสธผม ด้วยเหตุผลที่ว่าร่างบางเกลียดคนเจ้าชู้ และผมไม่ใช่สเปคของร่างบางด้วยเช่นกัน

ไยฟ้าถึงทำกับผมเช่นนี้ TT คนหล่อน้ำตานอง

แต่นั้นไม่ได้ทำให้ผมละความพยายามที่จะเข้าใกล้ แต่นั้นดูเหมือนว่าร่างบางจะหลบและหนีผมได้ทุกครั้ง รวมถึงลิสรายชื่อผมลงสมุดดำ

แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่ได้ใจร้ายกับผมเสมอไปเมื่อครอบครัวผมสนิทกับคุณนายปาร์ค แม่ของร่างบาง ทำให้ทุกๆปิดเทอมหรือวันหยุดผมได้เจอร่างบางบ่อยขึ้น

ถึงยังไงร่างบางก็ยังคงเกลียดผมเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าคุณนายปาร์คจะพยายามบอกผมเสมอว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง..

คนหล่อจะร้องไห้...ขอกำลังใจให้ผมที

“ นายคริส!!! ” เสียงทุ้มแบบนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ความรักของผมยังไงละ ผมนั่งหลับตาต่อไปโดยไม่ได้สนใจสักนิดว่าร่างบางตรงหน้าจะเหนื่อยและทำหน้าโมโหมากแค่ไหน สงสัยจะเรื่องเดิมอีกตามเคย

“ แม่ให้ฉันเอาผ้าพันคอมาให้ มองอะไร รับไปสิ ฉันถักมันอะ...อุ๊บ ” ร่างบางยกมือขึ้นปากทันทีหลังจากที่ตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป

“ หื้ม ว่าไงนะ โยดาถักเองเลยหรอ หว้า! แฟนใครน่ารักจัง ”

“ ใครแฟนนาย อย่ามาคิดเองเออเอง เพราะฉันว่างหรอนะ รับไปสิ หรือถ้านายไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันจะเอาไปให้รุ่นพี่มินโฮ ” อะไรผมยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะ แล้วทำไมต้องพูดชื่อรุ่นพี่หน้าหม้อนั้นด้วย

“ ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะ แล้วนี่ไม่เห็นยอมให้ฉันเรียกโยดาแล้วหรอ ” ผมรับผ้าพันคอมาไว้ในมือก่อนจะเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางตรงหน้า แต่ดูเหมือนร่างบางจะรู้ทันเลยผลักผมออกไปแทน ก่อนจะรีบเดินหนีออกไปทันที

“ ไม่ทราบว่าน้องสาวกินอะไรมาหรอจ้ะ ถึงได้น่ารักแบบนี้ ” ผมตะโกนไล่หลังร่างบางไปก่อนที่ร่างบางจะหยุดเดินและหันมามองผมด้วยสายตาอาฆาต

“ หล่อโว้ยยยยยยยย ” ร่างบางชูนิ้วกลางให้ผมก่อนจะวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว

จะว่าไปโรงเรียนยังไม่มีใครรู้เรื่องของผมกับร่างบาง แม้แต่เพื่อนสนิทของผมก็ตาม ไม่มีใครเคยสงสัยหรือรู้ว่าครอบครัวของพวกเรารู้จักกัน ผมก้มมามองผ้าพันคอในมืออย่างมีความสุขก่อนจะพับมันและเดินกลับเข้าหอพักของตัวเอง เพื่อพักผ่อนก่อนเริ่มเรียนวันพรุ่งนี้

KIRS’S PART END

Love is the flower you’ve got to let grow.

หลังจากที่ร่างบางวิ่งหนีคริสมาได้ ร่างบางหยุดพักที่หน้าน้ำพุรูปปั้นสิงโต ระหว่างทางเดินจากหอแอเรสไปสู่หออาร์เธน่า ไอ้บ้า ไอ้เงิง ใครใช้ให้มาทำให้หัวใจเต้นแรงแบบนี้ ร่างบางทุบหน้าอกตัวเองแรงๆ หมายจะให้มันหยุดเต้นแรงสักที ก่อนจะหยุดนั่งพักสักครู่

“ นักเรียนปาร์ค ชานยอล! ” ศาสตราจารย์แจ็คสันในชุดภารโรงพร้อมหมาตัวกลมในอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามปรากฎตัวขึ้น ร่างบางเผลอปล่อยตัวเงินตัวทองออกจากปากตัวเบ้อเร่อ

“ ขอโทษครับศาสตราจารย์ ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็ศาสตราจารย์โผล่มาไม่ทันตั้งตัวผมก็ตกใจสิครับ ” ร่างบางงก้มหัวลงน้อยๆ ก่อนจะเบะปากและอยากจะตบปากตัวเองสักร้อยที

“ ไม่เป็นไรๆ อ่า ศาสตราจารย์ใหญ่ให้ฉันมาตามเธอพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเธอไปพบ อ่าอีกเรื่อง เธอเห็นคริสปี3กับเพื่อนของเขาไหม ศาสตราจารย์ใหญ่ให้ฉันมาตามพวกเขาด้วยเหมือนกัน ” ร่างบางพยักหน้าก่อนจะชี้ไปที่หอพักก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปไปที่โรงเรียนห้องศาสตราจารย์ใหญ่..

----------------------------------------------------

เกร็ดความรู้

 ชื่อท่าเรือของวิสทีเรียมาจากชื่อสัตว์พิเศษ เคลพี(Kelpies) หรือม้าน้ำ ปีศาจจำพวกพรายน้ำ ลักษณะเป็นม้าสีขาวหรือกึ่งคนกึ่งม้า ที่อยู่คือแม่น้ำ ทะเลสาบ หรือหนองน้ำ มันสามารถล่อลวงคนที่หยุดพักอยู่ริมน้ำเพื่อดื่มน้ำ มันมักปรากฎตัวขึ้นเป็นม้าสีขาวที่สงบเสงี่ยม แต่เมื่อขี่หลังมัน มันจะพาดิ่งลงสู่ก้นน้ำทันที จนบุคคลนั้นจมน้ำตายไป เคลพีจะกินซากศพเหลือแค่หัวใจและตับเท่านั้น

--------------------------------------------------------------

อิมเมจแม่ชานยอล

จอน จีฮยอน

----------------------------------------------

TALK :

       ครบ100แล้วเย้ ตอนหน้าจะเปิดตัวให้ครบทุกคู่นะคะ ยังไม่ได้แก้คำผิดรอบหลังนะคะหากผิดต้องไหนขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้เน้นแนะนำตัวละครซะส่วนใหญ่นะคะ ใครสงสารแจ็คสันบ้างคะ55555555 ผิดพลาดตรงไหนสามารถบอกได้นะคะ พร้อมน้อมรับ เพราะเพิ่งหันเขียน ภาษาอาจยังไม่ดีเท่าไรนะคะ *เนื้อหาอาจจะไม่ถูกใจก็ขออภัยนะคะอยู่ในช่วงหันเขียนและนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเก่าจากเรื่องAi ของคริสยอลอยู่แล้วแต่ไรท์นำมาทำใหม่เผื่อให้ดีขึ้น แต่เนื้อหาเกี่ยวกับเวทมนต์เหมือนเดิมนะคะ 

CR.SHL

  CR.SHL