ปิดรับสมัครตัวละคร T - 3500 คำขอสุดท้าย..แด่พระเจ้าที่สาบสูญ

ลำดับตอนที่ #6 : หน่วยรบพิเศษ T - 3500 คนที่ 2 Devil Machine (ขอบคุณ - sonja)

ชื่อ - จริงๆชื่อ แองเจลิน่า มาเฟียส แต่บอกคนอื่นว่าชื่อ เมอร์ริเอล เพราะไม่ต้องการให้ใครเรียกแองเจลิน่าหรือแองจี้อีก

ชื่อเล่น - เรียล

อายุ - 24

ส่วนสูง/น้ำหนัก - 178/48

นิสัย - เป็นคนเด็ดเดี่ยว ใจกล้า ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้นแม้ความตาย ไม่ค่อยชอบคบค้าสมาคมกับใคร ไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งย่ามเรื่องของเธอและเธอก็ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นเช่นเดียวกัน ไม่ใช่คนที่จะตัดสินคนอื่นและไม่สนใจความรู้สึกนึกคิดของใคร ไม่ศรัทธาในอะไรทั้งสิ้น ไม่ยอมเอาตนเองไปผูกพันกับใครมากเกินไป แทบจะไร้ความรู้สึกต่อเรื่องที่มากระทบรอบกาย ใครเดาความคิดเธอไม่เคยออกแม้แต่หัวหน้า เป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง ทำงานไม่เคยพลาด คิดอะไรไว แก้ปัญหาเก่ง กล้าเผชิญหน้า แต่ไม่วู่วาม ใจแข็ง ไร้ความปรานี หากเอ่ยอะไรไปก็จะกระทำเช่นนั้นไม่มีทางกลับคำแม้ต้องแลกด้วยความตาย มักนิ่งเงียบสงวนท่าทีมากกว่าจะเจรจามากความ ไม่ว่าใครก็ยั่วเธอไม่ขึ้นเพราะเธอไม่เคยคิดจะสนใจคำพูดใคร มักทำหน้านิ่งไร้ใจ แต่บางครั้งเวลาอยู่คนเดียวจะทำหน้าเศร้ามากๆ เป็นคนที่เวลาอยู่ด้วยจะให้ความรู้สึกว่าพึ่งพาได้ มีเสน่ห์แบบแปลกๆ ทั้งที่ไม่ยิ้มมานานแล้ว

ครอบครัว - ไม่มี
เชื้อชาติ - อิตาลี

รูปร่างลักษณะ - ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสีดำถึงเอวมักจะมัดรวบสูงไว้ตลอด ดวงตาสีดำเฉยชา ไร้แวว แต่บางครั้งเวลาอยู่คนเดียวก็เศร้าเหลือเกิน รูปร่างสูง ผอม แลดูบอบบาง ข้อมือเล็กนิดเดียว

อาหาร/เครื่องดื่ม/สีที่ชอบ - ไม่มี/กาแฟ/ดำ

อาหาร/เครื่องดื่ม/สีที่ไม่ชอบ - ของหวานๆ/หวานๆ/สีโทนสว่าง

พลังที่คุณได้รับ / อาวุธ – การฟื้นตัวจากบาดแผลที่เร็วมากอย่างไม่น่าเชื่อและความว่องไวกับประสาทรับรู้อันเหนือมนุษย์ แต่ค่อยๆพัฒนาขึ้นตามเวลาที่ผ่าน ทว่าในการต่อสู้ที่ยาวนาน แม้แผลที่หนักหนาจะยังคงหายไปแต่มันจะกินพลังชีวิตเธอให้ล้าลงส่งให้เมื่อความอดทนสิ้นไปพร้อมสติ เธอจะหลับเหมือนตายไปหลายวันเลย และหากหนักๆเธอจะสับสนในเหตุการณ์ก่อนจะสิ้นสติว่าจริงหรือฝัน บางทีก็จำไม่ได้เลย / ของมีคมทุกชนิด

เหตุการณ์ที่ทำให้คุณได้รับไวรัส - ความที่เป็นคนไม่มีครอบครัวจึงเป็นคนที่ไม่อยู่ที่ไหนนาน เรื่องไหวพริบการเอาตัวรอดและการต่อสู้จึงมีมากเป็นพิเศษ และเรื่องเครื่องยนต์กลไกเช่นกันเพราะเธอมักมีพาหนะขับเสมอ วันหนึ่งก็ได้รู้จักผู้ชายชื่อจอห์นนี่ เป็นทหารระดับค่อนข้างสูงพอสมควร ในตอนแรกเธอถอนตัวออกห่างจากเขา แต่ที่สุดแล้วเขาก็ตามเธอกลับคืนมาและรักกัน แต่เธอก็เป็นคนที่แสดงออกทางการกระทำมากกว่าคำพูดเลยไม่เคยเอ่ยว่ารักเลยสักครั้ง จนกระทั่งอุกาบาตมาชน จอห์นนี่ต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่ เขาไม่ยอมให้เธอไปด้วย แม้เธอจะมีฝีมือเพราะไม่อยากให้เธอเป็นอันตราย แต่ที่สุดแล้วเธอก็ตามไปจนได้ ระหว่างการต่อสู้จอห์นนี่พลาดพลั้งและติดเชื้อไวรัสอาการสาหัส แต่เขาก็กัดฟันสู้ควบคุมตัวเองจนตัวสุดท้าย ตัวเธอก็บาดเจ็บหนักจนสลบไปในอ้อมแขนเขา ส่วนเขาหลังจากนั้นก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากเป็นสัตว์ร้ายมาทำลายคนที่ตัวเองรักได้แต่เพียงบอกว่า ฉันรักเธอ แองจี้ เป็นคำสุดท้าย เธอรับรู้ถ้อยคำนั้นก้องอยู่ในหัว แม้จะไม่แน่ใจว่าจริงหรือฝัน เธอตื่นขึ้นมาในกองทัพที่มาช่วยทีหลัง ซึ่งพอรู้ความจริงเธอก็เสียใจมาก นึกชิงชังเขานิดๆที่ทำไมไม่พาเธอไปด้วย แต่ก็นึกชิงชังตัวเองมากกว่าที่ไม่เคยบอกรักและต้องอยู่ต่อไป นับแต่นั้นนิสัยเธอก็เปลี่ยนเป็นเฉยชาไร้ใจ แถมไม่ให้ใครเรียกชื่อเดิมมาแต่ตอนนั้น เธอพกสร้อยทหารของจอห์นนี่ไว้

จุดมุ่งหมายที่ร่วมทีม – อยากเจือจางความว่างเปล่าในตัวเอง

ตำแหน่ง - หน่วยรบพิเศษ

รหัสที่ได้รับ - Devil Machine

·       ยังมีเพิ่มเติมอีกนิด

เรื่องการฟื้นตัวเร็วจากบาดแผลอย่างรวดเร็วนั้น ถ้าไม่ใช่แผลฉกรรจ์ก็แทบจะหายไปในทันทีเลย ส่วนกระสุนร่างกายเธอก็สามารถเอาออกมาได้เอง แต่ถ้าแผลหนักหนาในการต่อสู้ที่นานๆก็อย่างที่บอกล่ะค่ะ จะยังคงหาย แม้อาจจะช้าลงไปบ้าง แต่มันจะไปดูดพลังชีวิตเธอแทน ทว่าเธอเป็นคนที่ใจแข็งเอามากๆและมีความรับผิดชอบสูง (ที่ทำงานไม่เคยพลาด) ผลเลยอาจจะไปตกตอนเธอสลบไปแล้วนั่นล่ะ ที่อาจจะหลับไปเป็นอาทิตย์เลยเพราะกัดฟันสู้

แล้วก็ในเรื่องของจอห์นนี่ ถึงตัวเธอจะยังคงเสียใจอยู่จนทุกวันนี้ แต่เธอก็รับรู้และตระหนักดีว่าเขาจากไปแล้ว แม้จะมีคนหน้าตาเหมือนเขามายืนอยู่ตรงหน้า ถึงใครคนนั้นจะบอกว่าเป็นตัวจอห์นนี่เองที่กลับมาแล้ว เธออาจจะหวั่นไหวบ้าง แต่ก็ไม่มีทางที่จะปักใจเชื่อว่านั่นคือเขา เพราะเธอรู้ว่าไม่มีทางที่จะเป็นเขาคนเดิมที่จะกลับมาเจอกันอีกในภพนี้และคงจะตัดใจ

แต่ยังไงๆ ก็ยากมากที่จะได้ยินจากปากเธอเองที่เอ่ยถึงเรื่องอดีตกับจอห์นนี่ให้ฟัง เธอมักจะพูดเลี่ยงไม่ตอบเสมอๆ แต่ไม่ใช่เพราะกลัวการเผชิญกับความจริง ก็แค่ไม่อยากให้ใครมาสงสาร

และใครก็มักจะเดาความคิดเธอไม่ออก เพราะที่คนอื่นคิดกันน่ะ ส่วนมากแล้วมักจะผิดไปจากความจริงที่เป็นอยู่เยอะเลย และเธอก็รู้ดีว่าคนอื่นคิดยังไง เพียงแค่เธอไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง

อีกเรื่องที่ตกไปคราวที่แล้วก็คือ เธอดูเหมือนจะติดบุหรี่กับเหล้านิดๆ แต่ก็มีมารยาทพอที่จะไม่สูบบุหรี่ต่อหน้าคนอื่น ส่วนเรื่องเครื่องดื่มถึงของโปรดเธอจะเป็นกาแฟ แต่ก็มีบ่อยๆที่เธอโฟกัสไปที่เหล้า ทว่าเธอก็ไม่เคยเมาสักที


ก็มีเท่านี้ล่ะค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^