ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฉันเป็นแบบนี้ ..
ผมับรถออมาาห้าแบบไม่เร็วนั ผมเหลือบามอ้าวโพที่นั่เป็นุ๊าหน้ารถให้ผม
เธอนั่นิ่ๆ ไม่มอผม ไมุ่ยับผม ผมเาว่าเธอโรธเรื่อที่เพื่อนผมพูแวเธอ
"นี่ ะพาเราไปไหน"� ้าวโพเอ่ยถามผม หลัาเราับรถไ้สัพันึแล้ว
"ไปโร'บาลไ าเ็บนานี้ให้ไปสนามเ็เล่นหรอ"� ผมอบโยไม่ลืมวนประสาทเธอ้วย
"พาเราลับบ้าน เราะไปหาหมอเอ"� เธออบผม ผมมอหน้าเธอแล้วเลี้ยวรถเ้าอ้าทา
เธอมอผมแบบระแวระวั ผมปุ่มล็อรถ มีวามสุที่ไ้แล้เธอ
"อทำไมมิ พาเราลับบ้านเี๋ยวนี้"� เธอร้อบอผม
"็อุยันไ เธอะลับบ้านไปทำไม ลับไปเธอ็้อออไปหาหมออยู่ี" ผมอบ
เธอเียบไปอย่าเถียไม่ออ� เสียโทรศัพท์อ้าวโพัึ้นมา เธอรับสายแล้วุ๊ปา
เป็นสัาให้ผมเียบ ผมเี่ยหูฟัว่าเธอุยับใร
"่ะแม่ อ่อ ้าวอยู่แถวโรเรียน่ะ พอีทำิรรมแล้วบันไ าพลิ ห้ะ อะไรนะะ อ่า
ไ้่ะ ั้น้าวไปนอนับใบมิ้น์็ไ้่ะ ะ เินทาปลอภัยนะ่ะ สวัสีะ"� เธอวาสายแล้ว
โทรศัพท์ พอปลายสายรับเธอ็พูว่า
"ฮัลโหล ใบมิ้น์ วันนี้้าวไปนอน้วยไ้ไหม อ่อ ไ้ๆ ไม่เป็นไร้า ้าๆ วันันทร์เอัน"
"มีอะไรหรอ สีหน้าไม่ีเลย"� ผมถามหลัาเห็นว่าเธอวาสายแล้ว
"แม่เราโทรมาบอว่าโรานที่ภาเหนือมีปัหา้อึ้นไปู ไปันหมเลยทั้พ่อทั้แม่ ไม่ไ้
ทิุ้แบ้านไว้ให้เรา้วย เราเลยบอว่าะไปนอนบ้านมิ้น์ แ่ว่ามิน์ไป่าัหวัแล้วอะ แม่
เรา็ึ้นเรื่อไปแล้ว้วย ทำไี"
"็.. ถ้าไม่รัเีย ไปนอนบ้านเราไหม"� ผมเอ่ยึ้นอย่าหวัี
"ะบ้าเหรอ ไปนอนบ้านผู้ายเนี้ยนะ ไม่เอาหรอ เิใรรู้เ้าะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"� เธออบ
"็แล้วถ้าเธอไม่ไปวี้ว้ายระู้วู้ว่าเธอนอนบ้านเรา ใรมันะไปรัสรู้ห้ะ"� ผมย้อนถาม
เธอนั่รุ่นิำพูอผม ผมเหยียบันเร่มุ่รไปโรพยาบาลที่ใล้ที่สุทันที
เมื่อถึโรพยาบาล ผมพา้าวโพไปรอ่อิวผู้ป่วย และรอหมอมาูอาาร ้าวโพนั่อยู่บนรถ
เ็น เธอมอหน้าผม ผมเห็นหน้าเธอีเียวไป ็เลยถามึ้นว่า
"เธอเป็นอะไรไหมเนี้ย ทำไมหน้าีนานี้ ไม่สบายเหรอ"� ผมเอื้อมมือไปแะหน้าผาเธอ
"เราไม่อบโรพยาบาล เราลัวโนียา เราลัวหมอ"� เธออบแบบอายๆ� ผมยิ้มให้เธอ
พยาบาลหน้าเาร์เอร์เรีย้าวโพไปรว ผมลุึ้นเ็นรถเธอเ้าไปพบหมอ หมอบอว่าเธอ
้อเท้าพลิ้อพันผ้าไว้ประมานสอสามวันและ้อทายานวเท้าและทานยาให้รบ
พอ่าย่ารัษาพยาบาลเสร็ เธอบอผมว่า
"เี๋ยวพาเราไปเินหน่อย เราะ่ายเินืนให้"� ผมสั่นหัวแล้วอบเธอว่า
"ไม่้อหรอ ไว้เธอหายีแล้ว่อยว่าัน"
ผมอุ้มเธอึ้นรถแล้วับลับอนโผม เพราะผมไม่ไ้อยู่บ้านนานมาแล้วเนื่อาพ่อแม่ไม่อยู่
เธอนั่นิ่ๆ ไม่มอผม ไมุ่ยับผม ผมเาว่าเธอโรธเรื่อที่เพื่อนผมพูแวเธอ
"นี่ ะพาเราไปไหน"� ้าวโพเอ่ยถามผม หลัาเราับรถไ้สัพันึแล้ว
"ไปโร'บาลไ าเ็บนานี้ให้ไปสนามเ็เล่นหรอ"� ผมอบโยไม่ลืมวนประสาทเธอ้วย
"พาเราลับบ้าน เราะไปหาหมอเอ"� เธออบผม ผมมอหน้าเธอแล้วเลี้ยวรถเ้าอ้าทา
เธอมอผมแบบระแวระวั ผมปุ่มล็อรถ มีวามสุที่ไ้แล้เธอ
"อทำไมมิ พาเราลับบ้านเี๋ยวนี้"� เธอร้อบอผม
"็อุยันไ เธอะลับบ้านไปทำไม ลับไปเธอ็้อออไปหาหมออยู่ี" ผมอบ
เธอเียบไปอย่าเถียไม่ออ� เสียโทรศัพท์อ้าวโพัึ้นมา เธอรับสายแล้วุ๊ปา
เป็นสัาให้ผมเียบ ผมเี่ยหูฟัว่าเธอุยับใร
"่ะแม่ อ่อ ้าวอยู่แถวโรเรียน่ะ พอีทำิรรมแล้วบันไ าพลิ ห้ะ อะไรนะะ อ่า
ไ้่ะ ั้น้าวไปนอนับใบมิ้น์็ไ้่ะ ะ เินทาปลอภัยนะ่ะ สวัสีะ"� เธอวาสายแล้ว
โทรศัพท์ พอปลายสายรับเธอ็พูว่า
"ฮัลโหล ใบมิ้น์ วันนี้้าวไปนอน้วยไ้ไหม อ่อ ไ้ๆ ไม่เป็นไร้า ้าๆ วันันทร์เอัน"
"มีอะไรหรอ สีหน้าไม่ีเลย"� ผมถามหลัาเห็นว่าเธอวาสายแล้ว
"แม่เราโทรมาบอว่าโรานที่ภาเหนือมีปัหา้อึ้นไปู ไปันหมเลยทั้พ่อทั้แม่ ไม่ไ้
ทิุ้แบ้านไว้ให้เรา้วย เราเลยบอว่าะไปนอนบ้านมิ้น์ แ่ว่ามิน์ไป่าัหวัแล้วอะ แม่
เรา็ึ้นเรื่อไปแล้ว้วย ทำไี"
"็.. ถ้าไม่รัเีย ไปนอนบ้านเราไหม"� ผมเอ่ยึ้นอย่าหวัี
"ะบ้าเหรอ ไปนอนบ้านผู้ายเนี้ยนะ ไม่เอาหรอ เิใรรู้เ้าะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"� เธออบ
"็แล้วถ้าเธอไม่ไปวี้ว้ายระู้วู้ว่าเธอนอนบ้านเรา ใรมันะไปรัสรู้ห้ะ"� ผมย้อนถาม
เธอนั่รุ่นิำพูอผม ผมเหยียบันเร่มุ่รไปโรพยาบาลที่ใล้ที่สุทันที
เมื่อถึโรพยาบาล ผมพา้าวโพไปรอ่อิวผู้ป่วย และรอหมอมาูอาาร ้าวโพนั่อยู่บนรถ
เ็น เธอมอหน้าผม ผมเห็นหน้าเธอีเียวไป ็เลยถามึ้นว่า
"เธอเป็นอะไรไหมเนี้ย ทำไมหน้าีนานี้ ไม่สบายเหรอ"� ผมเอื้อมมือไปแะหน้าผาเธอ
"เราไม่อบโรพยาบาล เราลัวโนียา เราลัวหมอ"� เธออบแบบอายๆ� ผมยิ้มให้เธอ
พยาบาลหน้าเาร์เอร์เรีย้าวโพไปรว ผมลุึ้นเ็นรถเธอเ้าไปพบหมอ หมอบอว่าเธอ
้อเท้าพลิ้อพันผ้าไว้ประมานสอสามวันและ้อทายานวเท้าและทานยาให้รบ
พอ่าย่ารัษาพยาบาลเสร็ เธอบอผมว่า
"เี๋ยวพาเราไปเินหน่อย เราะ่ายเินืนให้"� ผมสั่นหัวแล้วอบเธอว่า
"ไม่้อหรอ ไว้เธอหายีแล้ว่อยว่าัน"
ผมอุ้มเธอึ้นรถแล้วับลับอนโผม เพราะผมไม่ไ้อยู่บ้านนานมาแล้วเนื่อาพ่อแม่ไม่อยู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น