คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : งานโรงเรียน&เดทแล้วหรอ????
และแล้ววันนี้ก็เป็นวันจันทร์จนได้บ้านผีสิงของห้องเราก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นแล้ว เห็นแล้วชื่นใจจริงๆ สายรุ้งสีเงินที่ล้อมรอบๆทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อวานนี้ ทำไมคิดแล้วถึงได้รู้สึกแปลกๆอย่างงี้นะ
“ยัยคุณละออง ทำไมหน้าแดงแป๊ดอย่างนี้ล่ะ เป็นไข้หวัดนกรึไง”เสียงยียวนกวนประสาทดังมาจากหน้าห้องจะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจาก นายพายุไต้ฝุ่นคนเดิมนั่นเอง
“ทักแต่เช้าเลยนะคุณพายุไต้ฝุ่น”ฉันตอบกลับไปอย่างไม่แยแสนัก
“ก็จะทักทุกวันนั่นแหละ อืม เคยอ่านหนังสือเรื่องหนึ่งป่ะ”ไต้ฝุ่นถามแล้วหน้าของเขาก็เริ่มเป็นสีแดงอ่อนๆ
“เรื่องอะไรล่ะ”
“อืม...หนังสือของแสตมป์เบอรี่น่ะ(ขอค่าโฆษณาด้วยนะคะพี่แตมป์)ความรักน่ะมักจะเกิดจากความผูกพันจริงมั้ย”ไต้ฝุ่นบอกช้าๆ
“ว่าแต่...นายจะมาสาธยายเรื่องความผูกพันนี่ทำไมล่ะ”ฉันเริ่มสงสัย
“ก็คือว่าฉันมีเรื่องจะบอก...ฉันชอบ....ชอบ.....ชอบ.....”
“หืม”นายไต้ฝุ่นจะบอกอะไรฉัน
“ฉันชอบ...เออ...ชอบบ้านผีสิงของห้องเรามากเลยโน๊ะ”ไต้ฝุ่นเริ่มทำท่าประหลาด
“ก็จริงอ่ะ พูดมาซะยาวเหยียด”โธ่..ฉันก็นึกว่าจะบอกชอบฉัน อุตส่าห์แอบดีใจอ๊ายไม่ใช่ไม่ใช่
“นี่แน่ะ โรงละครให้พระเอกเป็นคนเลือกนางเอกเองอ่ะ”
“บอกฉันทำไม”ไต้ฝุ่นชอบทำท่าแปลกๆจริงๆเลย
“ฉันกำลังจะชวนเธอไปเป็น นางเอกของเรื่องน่ะสิ”ไต้ฝุ่นพูดแล้วยิ้มแฉ่ง หน้าเริ่มเป็นสีแดงๆ
“เฮ้ย!!!ฉันจะไปเป็นนางเอกละครเนี่ยนะ ไม่มีทางเด็ดขาด!!!!”ไต้ฝุ่นหันมามองอึ้งๆเค้าตอบฉันด้วยน้ำเสียงออกจะข่มขู่นิดนึง
“เธอจะต้องเป็นให้ได้”-*-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้นายพายุไต้ฝุ่นสาธยายถึงคิวการซ้อมอันยาวเหยียด กระดาษปึกนึงยื่นให้ฉันตรงหน้าขณะที่เดินเข้าไปในโรงละคร
“ไต้ฝุ่นตาถึงมากๆเลยนะจ้ะ พี่ลืมนึกถึงน้องผิงไปได้ยังไงเนี่ย”อย่านึกถึงแหละค่ะดีแล้ว พี่หมวยหรือพี่ศักดิ์ เป็นกะเทยแห่งโรงละครค่ะ ตอนนี้เพื่อนๆของพี่หมวยกำลังตามหาชายหนุ่มคอลเลคชั่นพี่หมวยอยู่ แน่นอน ไต้ฝุ่นที่ยืนอยู่ข้างๆฉันก็ติดอันดับกับเขาเหมือนกัน
“ความจริงแล้วผิงไม่ได้อยา.......”ฉันกำลังจะบอกพี่หมวยไปเลยว่าไม่อยากเป็น แต่คนข้างๆดันชิงตัดบทไปซะก่อน
“ผิงเค้าเต็มใจที่จะมาเป็นนางเอกละครเรื่องนี้มากๆเลยครับ โอ๊ย...”ไต้ฝุ่นถูกฉันเหยียบเท้าไปแรงๆหนึ่งที เจ็บมากล่ะสิ
“ซ้อมเถอะครับซ้อมๆๆๆๆ”ไต้ฝุ่นยังวางมาดเก๊กค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“น้องผิงมาหาพี่ศักดิ์แป๊บนึงค่ะ”ชื่อที่พี่หมวยเรียกตัวเองว่าศักดิ์แต่ต่อท้ายด้วยคำว่าค่ะ มันดูแปลกประหลาดจริงๆ
“ทำไมคะ”ฉันถามพี่เค้าขณะที่เรายืนอยู่ที่หลังโรงละคร
“น้องไต้ฝุ่นเป็นอะไรกับน้องผิงรึเปล่าคะ”พี่หมวยทำหน้าสงสัยอย่างเห็นได้ชัด กร๊ากกก...คำถามนี้ช่างฮาอะไรจอร์จอย่างนี้
“ฮาๆๆๆๆ”ฉันขำจริงๆด้วย พี่หมวยเริ่มมองอย่างสงสัยกว่าเดิม คงประมาณว่ายัยนี่เป็นบ้าอะไรล่ะมั้ง
“ไม่มีทางแน่นอนค่ะ แค่เพื่อนยังไม่อยากจะนับเลย พี่เลิกสงสัยได้เลยค่ะ ไต้ฝุ่นยังเป็นของพี่เสมอ”
ฉันแอบตอท้ายไปนิดนึง เพื่อจะทำให้พี่หมวยได้คลายเครียดบ้าง
“อ่า...พี่เขื่อใจน้องผิงค่ะ ว่าจะไม่โกหกพี่แน่นอน กลับได้แล้วล่ะค่ะ”พี่หมวยยิ้มระรื่นทันที กร๊ากกกก....ไต้ฝุ่นเอ๋ย...ไม่รอดพี่หมวยแน่เลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การเรียนของฉันดูน่าสบายอกสบายใจไปอีกโข เนื่องจากว่าตอนนี้ฉันไม่ได้เรียนอยู่น่ะสิ แต่กำลังอยู่ในห้องชมรมนักข่าว-*-
“ผิงเธอได้เป็นนางเอกจริงๆหรอ ไม่น่าเชื่อจริงว่าไต้ฝุ่นจะเป็นอ.............”ลิลี่พูดด้วยแจ๋นแหล๋นเหมืนเดิมเอ๋....มันจะพูดอะไรต่อนะ
“งานนี้สงสัยพี่พัฒน์คงจะต้องลุยเดี่ยวซะแล้วละมั้ง”เพื่อนๆชาวนักข่าว หันมามองฉันแล้วซุบซิบกันใหญ่ พี่พัฒน์เดินมาพูดแล้วยิ้มๆเหมือนจะแฝงความนัยอะไรบางอย่าง
“พวกเค้ามองฉันทำไมอ่ะ”ฉันถามลิลี่ที่ทำหน้ายิ้มระรื่นชื่นบานอยู่
“แหม...ก็แกมันแฟนใหม่นายไต้ฝุ่นก็ไม่บอกเพื่อนซะหน่อยนะ”ลิลี่พูดประโยคที่ทำให้ฉันช๊อกค้างทันที
“ห๊า....อะไรนะ”นักข่าวโรงเรียนทั้งหลายเริ่มหันมามองฉันเป็นตาเดียว
“แกอายล่ะสิ”ลิลลี่พูดอะไรไม่รู้จักคิดจริงๆ
“อายบ้าน.........((เซนเซอร์))แกดิ บ้า ข่าวมั่วนี่มาจากไหนวะ”แน่นอนค่ะตอนนี้ฉันสุดจะอารมณ์เสียจริงๆ เลยหลุดไปหลายคำ พี่พัฒน์ที่กำลังยิ้มอยู่ถึงกับอึ้งทันที
“อ่าว ก็เห็นเค้าบอกกันว่า คนไหนที่ได้เล่นเป็นนางเอกละครเรื่องนี้นะ รับรองได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าจะเป็นแฟนนายไต้ฝุ่นแน่นอน ชัวร์ป้าบ ฟันธง!!!!”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ฉันจะไม่ลงละครเรื่องนี้กับนายแน่นอน ชัวร์ๆ เตรียมหานางเอกคนอื่นได้เลยนะ”พี่พัฒน์รีบปล่อยฉันออกมาจากห้องชมรมทันที และอย่างรวดเร็วมากๆเลยด้วย เนื่องจากตอนนั้นฉันอารมณ์กำลังเดือดสุดๆ
“นี่ เดี๋ยวก่อนสิ”ไต้ฝุ่นสกัดฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกไป
“ไม่ต้องมากัน วันนี้ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยนะ เหม็นหน้า!!!!” ฉันเดินหนีออกมาทันทีแล้วรีบเดินไปที่ไกลๆ
แน่นอนตอนนี้ฉันเดินฉับๆไปถึงหลังโรงยิมแล้ว!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ฮึ่ย....ไอ้บ้า ไอ้ประสาท”ฉันเตะใบไม้ตรงนั้นซะกระจุยก่อนที่จะนั่งลงที่ม้านั่ง
คิดๆไปแล้วก็ดีใจนะเนี่ย....บ้าประสาท ฉันนั่งคิดอยู่แต่สองคำนี้ตลอด จนกระทั่ง
“อยู่ดีๆไม่ว่าดีไปเตะให้ใบไม้มันซะกระจายหมดเลยนะ”เสียงนี้โผล่มาอีกแล้ว-*-
กึก....กึก.....กึก.....กึก....
ฉันเดินหนีออกมาทันที ขี้เกียจพูดจากับนายบ้านี่แล้ว
“นี่ ละออง เธอจะเดินไปเฉยๆอย่างนี้เลยหรอ”
ฉันยังเดินต่อไป
“เดี๋ยวสิ ละออง”ไต้ฝุ่นจับแขนฉันไว้ทันที
.........................
ยังไม่ได้อัพต่อค่ะ ช่วงนี้ติดเรียน เลยอัพวันที่30ซะเลยนี่ ฮ่าๆๆ
เอาเป็นว่าฝากนิยายเลยละกันนะคะ
ขายกันโต้งๆ
แห่งรักและฝันดีเสมอไป
บันนี่_N = นิ้ง อ่าฮะ
ความคิดเห็น