คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทำโทษ&สงครามไม้กวาดกับที่โกยผง
แกร๊กๆๆๆๆ~
เสียงของการกดแป้นพิมพ์ดังเต็มไปหมดในห้องคอมพิวเตอร์ซึ่งบัดนี้นักเรียนห้องม.420กำลังสิงสู่อยู่ภายในห้อง((เหมือนผีเลยอ่ะ))=_=
ไม่อยากทำให้ลำบากใจ((นิว)) อยากจะเป็นเพื่อนเธอต่อไป Says:
นี่ถ้าเกิดเราไม่ได้ติดต่อกันเราคงจะขาดใจตายใช่มั้ยจ้ะ
รักกอล์ฟ-ไมค์((เนย)) Says:
อืมๆ...คงจะจริงอย่างที่นิวพูดอ่านะ
มนุษย์โซเซ((ละออง)) Says:
เนย...นู๋นิว มันก็ไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้นหรอก เพียงแต่เราเล่นเพื่อให้รอดพ้นจากการเป็นเหยื่อ ของอ.รัตนา((วิไล))ไงล่ะจ้ะ
ไม่อยากทำให้ลำบากใจ((นิว)) อยากจะเป็นเพื่อนเธอต่อไป Says:
ละออง...เธอคิดว่าเธอจะรอดรึไง เห็นเธอคุยคล้ายๆเถียงกับนายไต้ฝุ่นที่อยู่ข้างๆตั้งแต่ต้นวิชาแน่ะ
มนุษย์โซเซ((ละออง)) Says:
ทำไมล่ะจ้ะ...เอ๊ะหรือว่าแอบชอบนายพายุไต้ฝุ่นนี่อยู่
รักกอล์ฟ-ไมค์((เนย)) Says:
อีโธ่...เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานเธอก็น่าจะรู้นะจ้ะ อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรนะ...
มนุษย์โซเซ((ละออง)) Says:
หลงผิด...-*-
“นี่เธอ...ไหงเขียนว่าหลงผิดล่ะ-*-”เสียงของพายุไต้ฝุ่นที่อยู่ข้างๆ((ที่แอบดูอยู่))ถามด้วยอารมณ์ที่กำลังใกล้บูดขึ้นทุกที((เนื่องจากทะเลาะกันมาตั้งแต่ต้นชั่วโมง))
“ทำไมล่ะ..หรือว่าไม่จริง อย่างนายนะไม่น่าชอบเลยซะด้วยซ้ำ นายพายุไต้ฝุ่น”ฉันตอบกลับไปบ้าง หวังว่ามันคงกระทบกระทั่งหน้าที่หล่อๆแต่ราดด้วยปูนซีเมนต์บ้าง
“ชิ..ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะว่าฉันยังไง ยังไงซะก็มีคนชอบฉันเกือบทั้งโรงเรียนเลยละกัน”พายุไต้ฝุ่นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงโอ้อวด อุเหม่...หลงตัวเองนี่หว่า
“มาทำเสียงชิชะ ฉันนะมีสิทธิ์ทำให้นายเรตติ้งตกฮวบฮาบในวันเดียวเลยด้วยซ้ำ”นั่นสิ..ฉันเป็นนักข่าวประจำโรงเรียนย่อมทำได้0_0
“ฉันกลัวเธอตายล่ะ”
“เดี๋ยวได้รู้กันแน่ล่ะ”
ทั้งสองพูดคุยหารือ*-*กันโดยไม่รู้ว่าว่าปีศาจกำลังเยื้องกรายมาด้านหลัง
“งั้นเธอสองคนจะได้รู้เดี๋ยวนี้ล่ะ”
เฮือก!!!! อาจารย์รัตนาวิไล!!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฮือๆๆๆๆTToTTตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวัน หลังจากอิ่มหนำสำราญกับอาหารของโรงเรียนแล้ว พายุไต้ฝุ่นก็มาชวนชั้นไปยกกองชีทวิชาคอมพิวเตอร์ทันทีที่เวลาเที่ยงตรง ชีทคอมพิวเตอร์น่ะมีแค่สี่ปึกใหญ่ๆเท่านั้นล่ะ
แต่ฉันจะขาดใจตายณ บัดนี้ก็เพราะว่าต้องแบกชีทพวกนี้ขึ้นไปถึงชั้นห้าแน่ะ และพื้นที่พวกเราไม่ใช่สิ นายพายุไต้ฝุ่นกับฉันยืนอยู่นี่ ไม่ใช่ชั้นสาม ไม่ใช่ชั้นสี่ แต่เป็นชั้นล่างสุด!!!!!แย่แน่ๆเลย T_T
“นี่ยัยคุณละออง จะยืนอยู่ทำอะไรรีบไปเร็วสิ”
“ฉันไม่น่าไปคุยกับนายเลย ”
“อย่ามัวโอ้เอ้น่าไปเร็ว”
เราสองคนเอ๊ย...ไม่ใช่ ทำไมชั้นต้องรวมนายนั่นมาเป็นเราสองคนตลอดเลยนะ ฉันแบกชีทสองปึกยักษ์ๆขึ้นมาถึงชั้นห้าจนได้ เราวางไว้ในที่ๆควรวาง..เอ่อ ที่ๆให้วางจะดีกว่าแล้วก็รีบลงไปชั้นสามที่พำนักของชาว420ทันที
“เป็นยังไงบ้างจ้ะ ละออง”นิวถามขณะฉันเดินเข้าห้อง
“ง่ายกว่าแบกหินขึ้นภูเขานิดนึง”เอ๋...แบกหินขึ้นภูเขามันมีมั้ยเนี่ย
“สุภาษิตบ้านเธอหรอ”พายุไต้ฝุ่นหันมาทำหน้ากวนใส่
“ชิ...สุภาษิตบ้านนายก็คงจะเป็นแบกลิงขึ้นภูเขาล่ะสิ”ฉันตอบยียวนกลับไปบ้าง
“บ้านฉันไม่มีลิงนะ”-*-ไต้ฝุ่นเริ่มทำหน้ายักษ์
“ก็นายไงล่ะ”
ฉันรู้สึกถึงรังสีอำมหิตและรังสีจากไม้กวาด((มีด้วยหรอเนี่ย))เริ่มแผ่ซ่าน แน่นอนที่สุดฉันก็ต้องแผ่รังสีที่โกยผงกลับไปบ้าง พายุไต้ฝุ่นเอาไม้กวาดไล่ฉันส่วนฉันก็เอาที่โกยผงกันไว้เหมือนเกราะกำบัง วิ่งไล่กันไปทั่วห้องส่วนเพื่อนๆเริ่มส่งเสียงเชียร์ และแล้วสายตาของเราสองคนก็เกิดมองเห็นปีศาจในร่างอ.รัตนา เดินมา
“ฝุ่นเยอะจริงเลยนะ...ละออง”
“อืมๆ...กวาดตั้งนานก็ยังไม่เสร็จเลยเนอะ พายุไต้ฝุ่น”ฉันเริ่มเล่นละครแบบอัตโนมัติ
“เธอสองคนเป็นเด็กดีจริงๆเลยนะ โดนทำโทษก็ไปทำตามนัด แถมมีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนๆทำความสะอาดห้องอีก” อาจารย์รัตนากล่าวชมแล้วมองด้วยแววตารักใคร่((อย่ามองอย่างนั้นเลยค่ะ))
“ถ้าผมไม่ชวนลออเนตรก็คงไม่มาหรอกครับ”แหม..เอาหน้าอีกทำไปได้
“แต่ครูว่าลออเนตรเป็นคนชวนเธอมามากกว่ามั้ง” ในที่สุดอาจารย์ก็เข้าข้างหนู
“ถูกต้องแล้วค่ะอาจารย์ หนูเป็นคนชวนธเนศมาเองค่ะ” ไต้ฝุ่นมองมาที่ฉันพร้อมกับทำสีหน้า ชิ ใส่แหม...ทีตัวเองยังเอาหน้าได้แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้ล่ะ
“เธอสองคนควรจะรักษาความดีอย่างนี้ไว้เรื่อยๆนะ” อย่าเอาหนูไปรวมกะนายพายุไต้ฝุ่นนั่นเลยค่ะ
“เพราะยังไงซะอีกแค่สองอาทิตย์งานโรงเรียนก็จะเริ่มขึ้นแล้วนะ”อาจารย์พูดพร้อมเดินต่อไป
ใช่สิ นี่มันเดือนกันยายนแล้วอีกไม่นานก็จะเป็นวันงานโรงเรียนแล้วนี่
งานนี้ต้องมีสนุกแน่ๆเลย!!!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันรุ่งขึ้นพวกเราชาว420 เริ่มตกแต่งห้องกันแล้ว โดยที่ห้องของเราจะจัดบ้านผีสิงล่ะ อะโฮ้ว!!!!!!น่าสนุกชะมัดเลย เสียดายแต่ว่าเวลาที่ฉันจะได้มาสิงสถิตที่ซุ้มนี้ช่างน้อยนิดเลยทน ฉันน่ะจะต้องไปสิง((เหมือนผีอีกแล้ว))อยู่ที่ชมรมนักข่าวไงล่ะ วันงานโรงเรียนถือเป็นวันหากินของพวกเราชาวนักข่าวเชียวล่ะ*-* เพราะคนดังในโรงเรียนจะออกมาโลดแล่น ให้เราทำข่าวได้ง่ายขึ้นโฮะๆๆๆๆ
พี่พัฒน์หรือหัวหน้าชมรมนักข่าวเริ่มป่าวประกาศนัดประชุมวันพรุ่งนี้ โอ้เย้!!!พรุ่งนี้ฉันไม่ต้องเรียนคาบเช้า ช่างน่ายินดีปรีดายิ่งนัก ประชาชนชาวสีม่วง เอ๊ย!!ไม่ใช่ ชาวนักข่าวต่างหาก เริ่มทยอยเดินกันออกไปนอกห้องเพื่อกลับไปสิงสถิตที่ห้องเรียนต่อ ตอนนี้ในห้องประชุมก็เหลือแต่ ลิลลี่ แมงกะพรุน และละออง
“ยัยละออง วันงานไปกับใครมิทราบจ้ะ หรือว่ายังไร้คู่เหมือนเดิม”ลิลลี่ถามด้วยเสียงบาดแก้วหู
“ฉันมันพวกนักข่าว ทำงานให้ดีก็พอแล้ว ว่าแต่แกสองคนล่ะ”แง้ แง้ ฉันคิดอย่างที่ยัยลิลลี่บอกซะแล้ว อยู่โรงเรียนนี้มาตั้งนาน ไม่เห็นมีแฟนจริงๆด้วยแฮะ
“ฉันกับพัท((แมงกะพรุน))เพิ่งคบกันใหม่ๆย่ะ ฉันพนันได้เลยว่า งานนี้นะ เธอได้ไปกับไต้ฝุ่นสุดหล่อ ที่นั่งอยู่ข้างๆใจแน่ย่ะ เมื่อไหร่จะเปิดให้เขาเข้าไปซะทีล่ะยะ” ลิลลี่เริ่มหันไปชมนกชมไม้ ขณะทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้กับละอองผู้นี้
“หืม...ฉันกะนายนั่นนะเกลียดกันยิ่งกว่าแมวกับหมาอีก อย่าถามอย่างงี้อีกนะยัยลิลลี่ พัทจับลิลลี่ไปสั่งสอนก่อนที่จะมีใครไปชกปากมันซะก่อนด้วย” ลิลลี่เดินหน้ากระเง้ากระงอดออกไปพร้อมกับแฟนหนุ่มคู่ใจ ฉันเริ่มเดินตามไป
“เอ่อ...ละออง!!!” เสียงพี่พัฒน์เรียก ฉันลืมไปเลยแฮะว่ามีพี่พัฒน์อยู่ในห้องด้วย
“ทำไมหรอคะ”^^
“คือ.....พี่มีงานให้ทำแน่ะ งานนี้นะต้องไปเก็บภาพและพูดคุยกับนักแสดงงานโรงเรียนแน่ะ”
“ว้าว!!>0<งานนี้ละอองได้ทำหรอเนี่ยดีใจจัง รอมาตั้งหลายปีแน่ะ”ฉันยิ้มให้พี่พัฒน์พี่พัฒน์ยิ้มตอบกลับมาเศร้าๆ
“มีปัญหาเรื่องพี่เอมมี่หรือไงกันคะ”พี่พัฒน์ยังทำหน้ามู่อยู่-_-
“อืม...เป็นธรรมดาล่ะ เรื่องอย่างนี้มันต้องมีบ้าง พี่กลัวว่าเอมมี่จะนอกใจพี่น่ะ พี่จะทำยังไงดีละออง!!!”นอกใจงั้นหรอ ยังไงกันแน่เนี่ย
“นอกใจหรอคะพี่พัฒน์ ไม่มีทางเป็นอย่างงั้นแน่ล่ะ ละอองเชื่อนะคะ”ฉันเดินออกมาจากห้องพร้อมคำถามที่น่าสงสัยอย่างที่สุด0;0*
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ที่ห้อง420เต็มไปด้วยสรรพเสียงและผู้คน ไต้ฝุ่นเรียกฉันให้ไปช่วยจับสายรุ้งอีกด้าน กลับมาปุ๊บ ก็โดนใช้งานเลยแฮะ
“ยัยละอองฝุ่น ทำไมเธอตัวเตี้ยจังเลยฮะ”หนอย มาหาว่าฉันเตี้ย ฉันสูงตั้ง165เซนติเมตรย่ะหวังว่าคงไม่หาว่าฉันอ้วนด้วยนะ
“ก็แค่เอื้อมไม่ถึงตะขอนั้นเฉยๆนายก็มาใส่เองสิ”ฉันมองเห็นถุงแป้งคัดตัวเลือกแล้ว เป็นถุงแป้งสำหรับคัดพระเอก-นางเอก แล้วแต่ใครจะมาเหยียบ คนปล่อยถุงต้องเห็นว่าไต้ฝุ่นยืนอยู่ตรงนี้แน่ๆ ไปเป็นพระเอกซะเถอะนะ^^
“รู้แล้วน่า อย่างฉันน่ะถึงอยู่แล้วเพราะฉันตัวสูง ไม่เหมือนใครบางคน”ไต้ฝุ่นค่อยเดินเพื่อไม่ให้ไปเกี่ยวสายรุ้งของใครมาด้วย และแล้วเสียงดังโป้งก็ดังขึ้น นั่นแน่นายนั่นต้องเหยียบถุงแป้งคัดตัวเลือกแน่ๆ ความจริงฉันเห็นนานแล้วล่ะ เพียงแต่ฉันอยากให้นายนี่ได้รับชะตากรรมเล่นหนังโรงเรียนบ้าง
“ยัยบ้า เธอต้องเห็นก่อนหน้านี่แน่ๆล่ะ เธอยืนอยู่ข้างถุงเลยนะ”ไต้ฝุ่นเริ่มบ่นพึมพำ ช่วยไม่ได้ซุ่มซ่ามเอง
“ไหนๆสายรุ้งอ่ะ”ไต้ฝุ่นเริ่มคิดถึงอย่างอื่นแทน คงไม่อยากคิดถึงชะตากรรมที่ต้องเล่นละครโรงเรียนล่ะมั้ง
“ฉันนึกอยากดูละครลิงซะแล้วสิ”
“ละครลิงบ้านเธอสิ”ไต้ฝุ่นทำหน้ายักษ์เหมือนเดิม
“ส่งมาตรงๆสิยัยเตี้ย ให้จับไว้ก็จับไม่ตรง”
“ก็ฉันไม่อยากโดนมือลิงนายนี่ ว้าวรองเท้าสีขาวจั๊วะเลยอ่ะ”ฉันตอบยียวนกลับไป
ไต้ฝุ่นก้มหน้ามองรองเท้าแล้วเริ่มทำหน้ามู่ทู่ ก่อนที่จะเก๊กหล่อเพราะรู้ว่าคนกำลังจะแห่มาดูคนเหยียบถุงแป้งแน่ๆ ฉันเริ่มรู้สึกว่ามือของฉันถูกจับหมับเอาไว้ ส่วนนายนั่นทำหน้ากวนประสาทแทน
“นี่นายฉันบอกว่าอย่าโดนมือฉันไงยะ จับไว้ทำไมห๊า”
“ไง มือลิงอุ่นไหม”ไต้ฝุ่นตอบกลับมาแบบกวนสุดๆ
“นี่นายบ้าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะไปตรงนู้นแล้ว เพราะเดี๋ยวคนก็จะมามุงดูพระเอกละครลิงแล้วล่ะ”
“ไม่ปล่อยง่ายๆหรอก”
“ไม่ปล่อยง่ายๆใช่มั้ย งั้นเอานี่ไปเลยละกัน” ฉันเหยียบเท้าขาวๆนั่นไปเต็มแรง เพื่อนในห้องเริ่มฮือฮา
“โอ๊ย ยัยบ้าเจ็บชะมัด นี่แน่ะ นี่แน่ะ”ไต้ฝุ่นเริ่มวิ่งไล่ฉันไป ก่อนจะสะดุดพรืด
ใบหน้าของนายไต้ฝุ่นห่างกับฉันอยู่คืบเดียว-*-.....เอ่อ นายนั่นเริ่มทำหน้ายิ้มยียวนก่อนถูกฉันผลักออกไป
“ตัวลิงหนักชะมัด สายพันธุ์อะไรกันห๊า!!!!”
เสียงวิ่งยังดังอยู่ทั่วห้อง เพื่อนๆก็เชียร์ให้ไต้ฝุ่นวิ่งตามฉันให้ได้ ฮือๆๆๆTToTTเพื่อนๆใจร้าย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น