ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3>>บุกบ้านกระสือ (1)
3
เช้าต่อมา 6:00 น.
"อ้าวพี่ นั่งเย็บกางเกงหรือ ตื่นแต่เช้าเชียวนะ แล้วนุ่งโจงกระเบนทำไม"การุณลุกขึ้นมาถาม
"เห็นนั่งซักผ้าหรือไง นอนไม่หลับ และจริงๆเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย"ผมโกหกการุณ ให้ตายสิ ถามนักถามหนา ดีนะที่เป็นน้องชาย คนอะไรเชื่อคนง่ายดีจริง คืนนี้ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่า กระสือมีจริงๆหรือไม่ เดี๋ยวไรต์จะทำเป็นนิยายและการ์ตูนแนว Black Fantasy ซะ (นอกเรื่องดีจริง)
"ก๊อก ก๊อก"เสียงคนเคาะประตูดังอีกครั้ง นี่แกจะเคาะไปถึงไหน รำคาญนะ ประตูไม่ได้ล็อกอ่ะ เปิดเข้ามาเลย
"สวัสดีฉันรัศมี"
ที่แท้เป็นยัยรัศมี นึกว่านนท์หัวแบนอีก เอาเถอะ อย่าหยิ่ง
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"การุณทักทาย
"เช่นกัน นายริต หวัดดี"รัศมีทักผม แต่ผมตอบกลับไปว่า"ฉันไม่ได้เป็นหวัด แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักละกันนะ"
"ฉันนี่ปึ้ดเลยอ่ะ มุกแแป้กสุดๆ"ยัยนั่นเดินออกไปพร้อมปิดประตูแรงๆ ยัยบ้าเอ้ย
"ฉันต้องพานายไปบ้านหลังหนึ่ง ตามมา"ผมจับมือการุณแล้วพาไปที่บ้านนั้น
"ไปไหนน่ะ"
ณ บ้านของกระสือนางหนึ่ง
เวลา 10:00 น.
"บ้านผุๆพังๆ อยู่ได้เหรอ"ผมพูดขึ้นมา การุณก็หยิบกระดาษใบหนึ่งให้ผมแล้วพูดว่า"ดูนี่สิ กระดาษสีดำ"
ผมหยิบกระดาษจากมือของการุณแล้วอ่านว่า
"อ้าวพี่ นั่งเย็บกางเกงหรือ ตื่นแต่เช้าเชียวนะ แล้วนุ่งโจงกระเบนทำไม"การุณลุกขึ้นมาถาม
"เห็นนั่งซักผ้าหรือไง นอนไม่หลับ และจริงๆเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย"ผมโกหกการุณ ให้ตายสิ ถามนักถามหนา ดีนะที่เป็นน้องชาย คนอะไรเชื่อคนง่ายดีจริง คืนนี้ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่า กระสือมีจริงๆหรือไม่ เดี๋ยวไรต์จะทำเป็นนิยายและการ์ตูนแนว Black Fantasy ซะ (นอกเรื่องดีจริง)
"ก๊อก ก๊อก"เสียงคนเคาะประตูดังอีกครั้ง นี่แกจะเคาะไปถึงไหน รำคาญนะ ประตูไม่ได้ล็อกอ่ะ เปิดเข้ามาเลย
"สวัสดีฉันรัศมี"
ที่แท้เป็นยัยรัศมี นึกว่านนท์หัวแบนอีก เอาเถอะ อย่าหยิ่ง
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"การุณทักทาย
"เช่นกัน นายริต หวัดดี"รัศมีทักผม แต่ผมตอบกลับไปว่า"ฉันไม่ได้เป็นหวัด แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักละกันนะ"
"ฉันนี่ปึ้ดเลยอ่ะ มุกแแป้กสุดๆ"ยัยนั่นเดินออกไปพร้อมปิดประตูแรงๆ ยัยบ้าเอ้ย
"ฉันต้องพานายไปบ้านหลังหนึ่ง ตามมา"ผมจับมือการุณแล้วพาไปที่บ้านนั้น
"ไปไหนน่ะ"
ณ บ้านของกระสือนางหนึ่ง
เวลา 10:00 น.
"บ้านผุๆพังๆ อยู่ได้เหรอ"ผมพูดขึ้นมา การุณก็หยิบกระดาษใบหนึ่งให้ผมแล้วพูดว่า"ดูนี่สิ กระดาษสีดำ"
ผมหยิบกระดาษจากมือของการุณแล้วอ่านว่า
"ฉันไม่อยากให้แม่ ยายและป้าทุกข์ทรมาน
ฉันจึงทำใจ เชื่อฟังท่าน
แต่ขณะนี้ เป็นงานสำคัญที่ฉันอดทนมาก
คือ
การเป็นกระสือ
แต่ถึงอย่างไร เมื่อฉันตาย ฉันจะถ่ายทอดให้น้องสาวเป็นกระสือรุ่นต่อไป"
ด้วยรักและเต็มใจ
ปริมสิกา อัครจินตา
ฉันจึงทำใจ เชื่อฟังท่าน
แต่ขณะนี้ เป็นงานสำคัญที่ฉันอดทนมาก
คือ
การเป็นกระสือ
แต่ถึงอย่างไร เมื่อฉันตาย ฉันจะถ่ายทอดให้น้องสาวเป็นกระสือรุ่นต่อไป"
ด้วยรักและเต็มใจ
ปริมสิกา อัครจินตา
เมื่ออ่านจบ ผมจึงเขียนกลับตรงหลังกระดาษ และการุณต้องมาสอดรู้สอดเห็นอีกแล้ว
"เขียนว่าอะไร ดูหน่อยสิ"การุณพูด
"อย่าทำเป็นเด็กได้ไหม ไปตรวจสอบภายในบ้านก่อนไป"ผมพูด
"ดะ...ดู นั่นสิ พี่การิต"การุณตะโกนออกมา
"อย่าตะโกนสิ แล้วมันคืออะไร น...นี่มัน"ผมเปิดของในนั้น มันมีของสะสมที่มุ้งมิ้งไปหมด รักสวยรักงามมาก ถึงกับมโนว่า ชั้นสวย แต่เรื่องกระสือ ไม่เคยพูดแล้วผมก็ชวนการุณว่า"ต้องรีบกลับรังแล้วล่ะ เดี๋ยวเธอจะมา แล้วอาละวาดเอา"
ต่อมา ในหอพัก เวลา 12:00 น.
"ไปทานข้าวกันมั้ย"นนท์ถาม
"ไปสิ ไม่ไปก็อดตาย"ผมพูดประชด
"เหมือนนายเมายาบ้านะ ทำไมรู้มั้ย ก็นายเหมือนคนก้าวร้าวไง"นนท์พูด
"ฉันไม่เมา ฉันไม่อยากกินยาบ้าและเหล้าว้อย มันผิดศีล 5 ถามได้ไงว่าไปกินยาบ้า แกน่ะสิบ้าที่สุด ถามซะเครียด ย้าก!"ผมกระโดดเอาเท้าถีบหน้านนท์ไป
"คุยจ้อเลยนะ..นาย ฉันยอมแล้ว"
ณ โรงอาหาร
"เขียนว่าอะไร ดูหน่อยสิ"การุณพูด
"อย่าทำเป็นเด็กได้ไหม ไปตรวจสอบภายในบ้านก่อนไป"ผมพูด
"ดะ...ดู นั่นสิ พี่การิต"การุณตะโกนออกมา
"อย่าตะโกนสิ แล้วมันคืออะไร น...นี่มัน"ผมเปิดของในนั้น มันมีของสะสมที่มุ้งมิ้งไปหมด รักสวยรักงามมาก ถึงกับมโนว่า ชั้นสวย แต่เรื่องกระสือ ไม่เคยพูดแล้วผมก็ชวนการุณว่า"ต้องรีบกลับรังแล้วล่ะ เดี๋ยวเธอจะมา แล้วอาละวาดเอา"
ต่อมา ในหอพัก เวลา 12:00 น.
"ไปทานข้าวกันมั้ย"นนท์ถาม
"ไปสิ ไม่ไปก็อดตาย"ผมพูดประชด
"เหมือนนายเมายาบ้านะ ทำไมรู้มั้ย ก็นายเหมือนคนก้าวร้าวไง"นนท์พูด
"ฉันไม่เมา ฉันไม่อยากกินยาบ้าและเหล้าว้อย มันผิดศีล 5 ถามได้ไงว่าไปกินยาบ้า แกน่ะสิบ้าที่สุด ถามซะเครียด ย้าก!"ผมกระโดดเอาเท้าถีบหน้านนท์ไป
"คุยจ้อเลยนะ..นาย ฉันยอมแล้ว"
ณ โรงอาหาร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น