คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
ปัจจุบัน
“ เซเวอร์รัส” ซิเรียสพูดอย่างจริงใจ “ นายสบตาฉันสิ แล้วบอกสิว่าฉันโกหกหรือเปล่า”
เซเวอร์รัสเงยหน้าขึ้นสบตาซิเรียส เขาไม่คิดว่าการสบตาเป็นเรื่องของเด็กๆเหมือนคนอื่น
“นายทรยศพวกพอตเตอร์” เซเวอร์รัสว่า “ นายเป็นผู้รักษาความลับของพวกเขา”.
“ ไม่ใช่เลย” ซิเรียสยืนยัน “ ให้ฉันพิสูจน์นะ เซเวอร์รัส” มีกระแสความวิงวอนอยู่ในน้ำเสียง
เซเวอร์รัสพยักหน้า ในใจยังคงสับสน
“ รอนเอาหนูมาให้ฉัน” ซิเรียสว่า
รอนท่าทางลังเล แต่เขาก็ยื่นมันให้ซิเรียส
“นายทำคนเดียวได้ไหมจันทร์เจ้า” ซิเรียสหันไปถามเพื่อน “ ฉันไม่มีไม้กายสิทธิ์”
รีมัสพยักหน้า แววตาเป็นประกายกล้า
ประกายสว่างวาบพุ่งจากไม้กายสิทธิ์ของเขา สแคบเบอร์ค่อยๆตัวโตขึ้น แขนขางอกออกมา ไม่นานปีเตอร์ก็หมอบคุดคู้อยู่ตรงที่สแคบเบอร์เคยอยู่
“ สวัสดี ปีเตอร์” รีมัสทัก “ สบายดีไหม”
ปีเตอร์ทำเสียงจี๊ดๆเหมือนหนู เขามองหน้าเพื่อนทั้งสองสลับกันไปมา
“ นายไม่เชื่อเขาใช่ไหม รีมัส” ปีเตอร์พูดเสียงสั่นเครือ “ เขาเป็นสายลับ” เขาชี้นิ้วไปที่ซิเรียส
ซิเรียสหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ขัน “ ฉันน่ะรึสายลับ มีครั้งไหนบ้างที่ฉันหนีไปซุกคนที่มีอำนาจเหนือกว่าฉัน ฮะ”
ปีเตอร์บีบไม้บีบมือ เขาดูเหมือนคนบ้าอยู่หน่อยๆ “ นายไม่เชื่อเขาใช่ไหม มันบ้าที่สุด”
เซเวอร์รัสก้าวมาข้างหน้าแล้วพูดด้วยเสียงเรียบ “ มีวิธีง่ายๆที่จะรู้ว่าแกเป็นสายลับหรือเปล่า เอาแขนนายมาดูสิ”
“สเนป” ปีเตอร์อ้าปากค้าง “ แก..”
เซเวอร์รัสสะบัดไม้กายสิทธิ์ แขนเสื้อของปีเตอร์ถลกขึ้นเผยให้เห็นรอยไหม้ที่เคยเป็นที่อยู่ของตรามาร
“ แกจะแก้ตัวว่ายังไงอีก” ซิเรียสคำราม
“ ฉันไม่มีทางเลือก” ปีเตอร์ร้องขอความเห็นใจ “ เขาจะฆ่าฉันนะ”
“ ถ้าอย่างนั้นนายก็ควรยอมตาย ยอมตายดีกว่าทรยศเพื่อน แบบที่เราคงทำเพื่อนาย” ซิเรียสตวาด
“ ฉันเสียใจจริงๆ ปีเตอร์” รีมัสพูดด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม “ ถ้าโวลเดอมอร์ไม่ฆ่านาย พวกเราก็ต้องเป็นคนฆ่า ลาก่อนปีเตอร์”
“ จะบ้าหรือไง” เซเวอร์รัสตวาด “ พวกแกจะฆ่าคนต่อหน้าเด็กอายุ13ไม่ได้”
“ ผม14” รอนพึมพำ
“ ไม่ได้ต่างกันมากนักหรอก” เซเวอร์รัสหันไปตวาดรอน
“ นายจะให้เด็กพวกนี้มีแผลในใจไปตลอดชีวิตเหรอ” เซเวอร์รัสหันไปพูดกับซิเรียส “ ฉันโตกว่าเด็กพวกนี้หลายปีตอนที่ฉันเห็นคนถูกฆ่าตายต่อหน้า ทุกวันนี้ฉันยังฝันร้ายถึงมันอยู่เลย”
“ แล้วจะให้ฉันทำยังไง” ซิเรียสถาม
“ ก่อนอื่น..”เซเวอร์รัสโยกไม้กายสิทธิ์อีกครั้ง เชือกโผล่ขึ้นจากปลายไม้และมัดปีเตอร์ไว้แน่น
“ เชือกวิเศษ” เซเวอร์รัสอธิบาย “ สำหรับมัดพวกแอนิเมจัสโดยเฉพาะ”
“ เยี่ยม” ซิเรียสพูดอย่างโล่งใจ “ ทีนี้เราก็พามันขึ้นไปบนปราสาท”
“ ไม่ต้องไปไกลถึงขนาดนั้นหรอก” เซเวอร์รัสว่า “ เอ็กซ์เปกโต พาโตรนุม หมาจิ้งจอกสีเงินพุ่งออกจากปลายไม้ เขากระซิบสั่งมัน “ ไปหาดัมเบิลดอร์นะ บอกให้เขามาที่เพิงโหยหวน” ผู้พิทักษ์ของเขาหายลับไป
“ ฉันรู้สึกว่าฉันลืมอะไรบางอย่างที่สำคัญมาก” เซเวอร์รัสพูดกับตัวเอง “ อะไรหนอ”
“ จูบฉันไง” ซิเรียสพูดอย่างมีความหวัง
“ ไม่ใช่” เซเวอร์รัสเดินย่ำเท้าไปมา “ ฉันไม่ได้จะมาหานายนี่ ฉันลงมาที่นี่เพื่อ..” เขาหันไปเห็นรีมัส “ ใช่ ฉันจะเอายาให้นายกิน”
“ ใช้คาถาเรียกของมาก็ได้นี่ครับ” รอนเสนอ
“ ไม่ได้ กว่าจะมาถึงที่นี่ก็หกหมดพอดี ทำยังไงดีนะ”
“ งั้นก็หายตัวไปเอาสิครับ” รอนว่าอีก
“ ขอทีเถอะ รอน” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างนึกรำคาญ “ เราหายตัวในฮอกวอตส์ไม่ได้ ต้องให้บอกอีกสักกี่ครั้งนะ”
“ เราทำไม่ได้” เซเวอร์รัสพูดอย่างใช้ความคิด “ แต่มีคนทำได้นี่ ทิงเกอร์”
เอลฟ์ประจำบ้านตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นทันที “ มีอะไรครับ ท่านศาสตราจารย์สเนป มีอะไรให้ทิงเกอร์รับใช้หรือขอรับ”
“ ไปเอายาบนโต๊ะศาสตราจารย์ลูปินมาให้ฉันที” เซเวอร์รัสสั่ง “ แล้วก็แวะเอาน้ำผึ้งในห้องทำงานฉันมาด้วย ขอบใจมาก”
ทิงเกอร์โค้งคำนับ “ จะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” แล้วมันก็หายวับไป
ไม่กี่วินาทีต่อมา มันก็ปรากฏกายขึ้นพร้อมกับถ้วยมีเชิงที่ใส่ยาไว้เต็มและน้ำผึ้งถ้วยใหญ่ๆ
“ ขอบใจ” รีมัสจะเอื้อมมือไปรับ แต่เซเวอร์รัสตัดหน้าเขา อาจารย์ปรุงยาตักน้ำผึ้งหนึ่งช้อนเต็มๆใส่ไปในถ้วยยา
“ เซเวอร์รัส” รีมัสร้อง “ ทำยังงั้น ยาก็เสียหมดสิ”
“ ใครบอกนาย” เซเวอร์รัสถามกวนๆ
“ ก็เขาห้ามไม่ให้ใส่น้ำตาลไม่ใช่หรือ” รีมัสว่า”
“ นี่มันคือน้ำผึ้ง” เซเวอร์รัสพูดสบายๆ “ ใช่ มันมีน้ำตาลผสมอยู่ แต่มันต่างจากน้ำตาลปกติ น้ำตาลในน้ำผึ้งเป็นโมเลกุลเดี่ยว ดูดซึมได้ง่ายกว่า และไม่มีผลกระทบอะไรกับประสิทธิภาพของยา”
“ ทำไมนายไม่เคยบอกฉัน” รีมัสคราง “ ฉันต้องทนกินยาขมๆ”
“ ก็นายไม่ได้ถามนี่” เซเวอร์รัสยักไหล่ “ นายถามแค่ว่าใส่น้ำตาลได้ไหม ฉันก็บอกตามตรงว่าไม่ได้ ถ้านายถามว่ามีวิธีไหนทำให้มันหายขมได้บ้าง ฉันก็คงบอกนายไปแล้ว”
รีมัสยังคงโอดครวญ “ นายจงใจแกล้งฉัน”
เซเวอร์รัสยักไหล่ “ ไม่ปฏิเสธ หมั่นไส้น่ะ พูดตรงๆ”
รีมัสดื่มยาของเขาจนหมดถ้วย ยังคงไม่พอใจอยู่มาก
“ ทีนี้เราก็แค่รอ” เซเวอร์รัสพูดสบายๆ
“ เป็นวันที่พิลึกที่สุดในชีวิตของฉันเลย” แฮร์รี่ว่า เพื่อนทั้งสองพยักหน้าเห็นด้วย
, Talk ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีมีสอบ
Talk 2 ผู้พิทักษ์ของเซฟไม่ได้เป็นกวางเพราะเขาไม่ได้รักลิลี่แล้ว ตอนแรกจะให้เป็นหมาเหมือนซิเรียส แต่คิดอีกทีจิ้งจอกเหมาะกับเขามากกว่า ยังไงก็ยังอยู่ในตระกูลเดียวกันเนาะ
ความคิดเห็น