translated baby harry

ลำดับตอนที่ #9 : gradually

“ไม่เอา” แฮร์รี่ต่อต้าน

“เธอต้องกินยา พอตเตอร์  กินเดี๋ยวนี้

 ไม่นะ. เนป ไม่น้าาา เขาร้องครวญคราง ดิ้นอยู่บนตักของสเนป

แฮร์รี่ สเนปพยายามคุมน้ำเสียงให้สงบ เธอต้องกินยา ไม่งั้นวันนี้จะไม่มีของว่างและไม่ได้เล่นของเล่นด้วย เธอตัดสินใจเองนะ” เขากอดอก

แฮร์รี่ทำตาม ปากล่างเขายื่นออกมาและพูดว่า เค

แฮร์รี่กินยาอย่างเชื่อฟัง เขาลงจากตักและคลานออกไป

สเนปตามไป จำได้ว่าผู้บำบัดให้ใช้เวลาเจ็ดชั่วโมงอยู่กับแฮร์รี่ ใช่ว่าคนจะชอบมันนักหรอกนะ

ใครจะไปรู้ว่าแฮร์รี่น่าเบื่อขนาดนี้ เขาเอาแต่ทำสงครามเล็กๆด้วยตุ๊กตาสองตัว เขาเอาพวกมันชนกันอย่างรุนแรง

ทำไมเธอไม่เล่นอะไรที่เหมาะกว่านี้และโหดร้ายน้อยกว่านี้ล่ะ สเนปแนะนำ

แฮร์รี่มองชายหนุ่มอย่างไม่สบายใจ ทำไมเนปตามเขามาอีกล่ะ

ฉันหมายถึงเล่นอย่างอื่นน่ะ สเนปเสริม ด้วยน้ำเสียงทีหวังว่า มันจะฟัง'ใจดี'.

แฮร์รี่ไม่พูดอะไรสักคำ เขาวางตุ๊กตาลงและหยิบเลโก้มาเล่น เลโก้ที่ได้มาจากศาสตราจารย์มักกอนนากัล มันเล็กและเหมาะกับแฮร์รี่

แฮร์รี่เริ่มสร้างตึกที่ไม่เป็นรูปร่าง และวางมนุษย์เลโก้ ลงบนนั้น และตามทางเดิน สเนปเลิกคิ้วข้างหนึ่งและคอยดู

หลังจากแฮร์รี่สร้างเสร็จแล้วเขาก็ยิ้ม แต่ไม่ได้อวดมันให้สเนปดู เขาแค่ตบมือให้ตัวเอง ร้อง"ว้าว!"

สเนปหน้าแดงเล็กน้อย เขากำลังทำอย่างนี้เพื่อรักษาแฮร์รี่... เขาค่อยๆยกมือขึ้นและพูดว่า "ว้าว" เช่นกัน

เขารู้สึกอับอาย เขาเหลือบไปที่แฮร์รี่ผู้มองเขาด้วยท่าทางค่อนข้างสับสน

"ชอบหรอ" เด็กน้อยวัยสองขวบชี้ไปที่ตึกและถามอย่างสับสน

"ใช่ ฉันชอบ" สเนปพูด

สเนปจำได้ว่าเขาไม่เคยเล่นกับแฮร์รี่เพราะการเล่นเป็นเรื่องสนุก แต่เป็นเพราะแฮร์รี่ได้ขอร้องเขาอย่างจริงจัง เขาไม่อยากปฏิเสธคำขอร้องเหล่านั้น แต่ตอนนี้แฮร์รี่ไม่ได้เรียกหาเขาและ ภายในหัวใจของสเนป อยากขอให้แฮร์รี่ไปเล่นกับเขา อะไรที่ก็ได้จะทำให้ทุกสิ่งกลับไปเป็นเหมือนเดิม

แฮร์รี่มองไปที่ ผ่านไปสักสองสามวินาทีแล้วก็เอาของชิ้นอื่นมาเล่น ครั้งนี้มันเป็นหม้อน้ำพลาสติกเล็ก ๆ ที่สเนปให้เขา แฮรี่รู้ดีว่านี่เป็นชิ้นโปรดของสเนปจากบรรดาของเล่นทั้งหมด

แฮร์รี่จ้องไปที่ของเล่น มันเตือนเขาถึงช่วงเวลาสนุก ๆ ที่เขาใช้กับสเนปและเล่นของเล่นชิ้นนี้ น้ำตาเริ่มคลอและเขาก็เริ่มงอน เขาพยายามอย่างที่สุดที่จะเช็ดน้ำตาทันที แต่มือของเขางุ่มงามเกินไป สเนปเช็ดน้ำตาให้เขาเบาๆ

"เธออยากจะเล่นกับหม้อน้ำอีกเหรอ แฮร์รี่?" สเนปถาม เขารู้สึกตกใจมากทีได้เรียกแฮร์รี่ด้วยชื่อของเขาในวันนี้ แต่รู้สึกดีมากที่ได้เรียกเขาว่า "แฮร์รี่" ไม่ใช่พอตเตอร์ ... แฮร์รี่ เด็กที่ต่างไปจากพ่อแย่ๆของเขา

แฮร์รี่จ้องมองเขา ตาแดงเล็กน้อย เขาไม่ได้พยักหน้า

"เธอมีสิทธิ์เลือก”สเนปพูดอย่างอับจน

แฮร์รี่หยิบหม้อขึ้นมาอีกครั้งและใส่มันกลับเข้าไปที่เดิม เขาก้มลงจ้องพื้น"เนปไม่รักป๋มแล้วหรอ”เขาถาม น้ำเสียงเเหลมเล็ก

"แน่นอนฉัน ... รักเธอ" สเนปกล่าวอย่างไม่แน่ใจ เขาเพียงแค่พยายามแก้ไขสิ่งที่เขาทำลงไป

แฮร์รี่ไม่ตอบ เขาหลับตาปี๋ เขารู้สึกแย่และเศร้ามาก

XXXXX

สเนปเตือนตนเองว่าทำไมเขาถึงได้ใช้เวลาอยู่กับแฮร์รี่ จริงๆแล้ว เขาทำอย่างนี้เพื่อลิลลี่ เพราะเขารู้สึกผิด - เพราะเขาไม่ต้องการให้การเสียสละของเธอเปล่าประโยชน์และลูกคนเดียวของเธอต้องทนทุกข์ทรมาน

เขาไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนแฮร์รี่ แต่ด้วยบุคลิกร่าเริงของเด็กชาย ทำให้เขามีความสุขที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แฮร์รี่ที่เศร้าสร้อยนี้ทำให้หัวใจเขาแตกสลายลงทีละน้อย

เป็นเวลาหลายวัน สเนปป้อนยาแฮร์รี่ทุกวัน นอนกับเขา ใช้เวลากับเขา พยายามคุยด้วย ครั้งแรกที่เขาให้เด็กชายนอนบนเตียงของเขาเอง แฮร์รี่สับสนมากและเริ่มดิ้น

"ทำไมทำไม?" แฮร์รี่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียง

สเนปไม่ได้ตอบ เขาเดินไปที่อีกฟากหนึ่งของเตียงและล้มตัวลงนอน แฮร์รี่รู้สึกอึดอัดที่ต้องมานอนใกล้สเนป แต่ในที่สุดเขาก็หลับไปด้วย

แต่ตอนนี้หลายวันผ่านไป หลายวันแล้วที่เย็นชาและทุกข์ทรมานและสเนปไม่ทนได้อีกต่อไป

เขาเอาแฮร์รี่ออกจากเสื่อที่เด็กน้อยกำลังเล่นและบังคับให้เขานั่งตักและพูดคุย

"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ แฮร์รี่?" สเนปถาม “ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้?”

"ไม่รักเนปแล้ว!" แฮร์รี่ขมวดคิ้ว "เนปใจร้าย!"

สเนปสะบัดเสื้อคลุม มันเจ็บมากกว่าที่ควรจะเป็น

“อย่าทำตัวอย่างนี้” สเนปพูดอย่างเย็นชา “ฉันใช้เวลาว่างทั้งหมดของฉันดูแลเธอ นี่คือวิธีการที่เธอตอบแทนฉันหรือ

แฮรี่จ้องมองที่สเนป "เนปไม่รักป๋ม" แล้วน้ำตาก็ไหล

ชายหนุ่มตระหนักว่าบนตักเขามีเด็กนั่งร้องไห้อยู่

"รักสิ"  สเนปยืนยัน "ศาสตราจารย์สเนปรักเธอมากแฮร์รี่" เขาพยายามปลอบเด็กชายให้เงียบ “โอ๋ โอ๋นะ ไม่ทำอย่างนี้แล้วนะ

แฮร์รี่ร้องไห้หนักขึ้น ผ่านไปสักพัก เขาก็สำลักคำหนึ่งออกมา

"เนปรักแฮวรี่หรอ?" แฮรร์รี่ถาม พลางเช็ดน้ำตาอย่างงุ่มงาม

ถูกแล้ว" สเนปบังคับให้ตัวเองพูด เขารู้สึกอายเล็กน้อย

แฮร์รี่ไม่ตอบ เขายังคงแข็งมากเหมือนกระดาน แต่หลังจากที่เขาผ่อนคลายลง เขาร้องไห้นิดหน่อย เขาฝังศีรษะของเขาไว้ที่ไหล่ของสเนปและพึมพำบางอย่าง

สเนปไม่ได้ยินที่เขาพูด

แต่เมื่อสเนปวางแฮร์รี่ลงนอน แฮร์รี่คลานให้ห่างจากชายหนุ่มที่สุดเท่าทีจะทำได้และนอนหลับอยู่อีกด้านหนึ่ง สเนปถอนหายใจและปิดตา

ขณะเดียวกันแฮร์รี่ก็นึกว่าเนป เคยบอกว่ารักเขาแค่ไหน เขาไม่เชื่อเนปหรอก แต่แล้วเขาลังเลใจ

ในตอนเช้าเมื่อสเนปตื่นขึ้นเขาพบว่าแฮร์รี่นอนหลับอยู่ใกล้เขาอย่างผิดปกติ เด็กชายเกือบจับแขนเขาอยู่แล้ว

XXXXX

เช้าวันรุ่งขึ้น แฮร์รี่ดีขึ้นเล็กน้อย เขายังคงแข็งกระด้าง แต่น้อยกว่าเก่ามาก เขาเรียกสเนปให้มาเล่นกับเขา

"มาเล่นกัน!" เขาร้องเมื่อเห็นสเนป

 สเนปรู้สึกโล่งใจมาก

ชายหนุ่มยังคงใป้อนยาให้แฮร์รี่ ใช้เวลาอยู่กับเขา นอนใกล้ๆเขาและแฮร์รี่ดูเหมือนจะดีขึ้น

ในความเป็นจริง การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สุดเกิดขึ้นเมื่อ แฮร์รี่หัวกระแทกพื้นโดยบังเอิญ เขาเริ่มสะอื้น

สเนปอุ้มเขาขึ้นและปลอบโยนเขาและลูบตรงจุดที่กระแทก ทันใดนั้นแฮร์รี่ยกแขนขึ้นกอดสเนป เขายิ้ม

"รักเนป" เขาพึมพำ

นี่เป็นครั้งแรกทีเขาได้ยินคำนี้ หลังเวลาผ่านไปนาน เขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ยิ้ม

เขาตบหลังแฮร์รี่พลางหวังว่าสิ่งต่างๆจะกลับมาสู่ภาวะปกติเร็ว ๆ นี้

มันต่อยๆกลับมา

หลังจากผ่านไปหลายวันสเนปก็ตัดสินใจพาแฮร์รี่กลับไปที่สวนสาธารณะ มันเป็นคำแนะนำของดัมเบิลดอร์

ดัมเบิลดอร์และมิเนอร์วามาเยี่ยมเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขากังวลอย่างมากเมื่อพบว่าแฮร์รี่มีปัญหาเกี่ยวกับการผูกพันแต่สเนปรีบยืนยันว่าเด็กชายกำลังดีขึ้น

ทันทีที่แฮรี่เห็นสวนสาธารณะเขาก็กรีดร้อง "โอ้!" และมองไปที่สเนป เขาชี้ไปที่ไม้ลื่น”เล่น! เล่น!"

แฮร์รี่สนุกมาก เมื่อถึงเวลากลับบ้าน เขาก็เหนื่อยและตื่นเต้นมากจนสเนปต้องกล่อมให้เขานอน

“ว้าว อู้”เขาหัวเราะคิกคักเมื่ออกจากสวน (สเนปหน้าบึ้งตลอดทาง)เขากอดชายหนุ่มแรงๆ

เด็กชายกลับมาเป็นปกติ เขาเริ่มเล่นกับสเนปอีกครั้งและรู้สึกผ่อนคลายในอ้อมแขนของชายหนุ่ม ในที่สุดเขาก็กินข้าวตามปกติ

เขารู้สึกดีขึ้นมากที่สเนปเริ่มให้เขาไปนอนในห้องตัวเองอีกครั้ง

"นอนกับเนป" แฮร์รี่ยืนยันทั้งน้ำตาในคืนหนึ่ง เขาอยากจะนอนกับสเนป ตอนนี้เขายกโทษให้กับชายหนุ่มแล้ว

"นั่นเป็นการชั่วคราว แฮร์รี่"  สเนปพูด"”ฉันคิดว่าเธออยากนอนห้องตัวเองมากกว่่า”

แฮร์รี่ยังคงเสียใจมากที่ถูกปฏิเสธและไม่ยอมนอน สเนปเสกคาถาให้เตียงของเด็กชายโยกไปเอง ในที่สุดแฮร์รี่ก็หลับ หลังจากเวลาผ่านไปหลายนาที

ทุดอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว