better be cat than cutie (hpss) เป็นแมวดีกว่าเป็นเมีย

ลำดับตอนที่ #19 : 18

ควันเดินตามแฮร์รี่ต้อยๆ แต่แฮร์รี่ไม่สนใจมันเลย ไม่แม้แต่จะมองมันด้วยซ้ำ
“ เหมียว” มันร้อง เอาหัวถูขาแฮร์รี่ มันทำยังงี้ทุกครั้งเวลาทำผิดและแฮร์รี่ก็จะให้อภัยมัน แต่ครั้งนี้ดูจะไม่ได้ผล
“ ออกไป” แฮร์รี่พูดเสียงแข็ง พลางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
“ แฮร์รี่” ดัมเบิลดอร์เรียก “ ฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”
แฮร์รี่ชะงัก หันมาเผชิญหน้ากับดัมเบิลดอร์ “ อาจารย์รู้มาตลอดใช่ไหมครับ” แฮร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงกล่าวโทษ “ อาจารย์หลอกผม”
ดัมเบิลดอร์มีสีหน้าสลด ทำให้แฮร์รี่รู้ว่าเป็นความจริง “ เธอฟังฉันอธิบาย” ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“ ครับ” แฮร์รี่ว่า
ดัมเบิลดอร์เริ่มอธิบายเรื่องทั้งหมด รายละเอียดทุกอย่าง แฮร์รี่ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย งั้นที่สเนปมาทำดีกับเขาก็เพราะต้องการความช่วยเหลือ คน เอ๊ย แมวเห็นแก่ตัว ทำให้เขาทะเลาะกับโช ใช่ว่าเขาจะบ่นเรื่องนี้นักหรอก
ควันครางอย่างเจ็บปวด มันนอนแอ้งแม้ง ถ้าเป็นปกติ แฮร์รี่คงอดไม่ได้ที่จะเกาพุงมัน.แต่ตอนนี้แฮร์รี่เกลียดมันเกินกว่าจะทำอะไรอย่างนั้นได้
“ แฮร์รี่” ดัมเบิลดอร์พูดเสียงอ่อนโยน “ ฉันมีอะไรจะขอร้องเธอหน่อย”
“ ไม่” แฮร์รี่ปฏิเสธ “ ผมจะไม่รับเขา ผมไม่สนหรอกว่าเขาจะกลายเป็นแมว ผมไม่สน”
ดัมเบิลดอร์ถอนหายใจ “ ฉันจะไม่บังคับเธอ แฮร์รี่ แต่เธออย่าเพิ่งบอกใครเรื่องฐานะของเขาได้ไหม ให้เขาเป็นควันของเธอได้ไหม
แฮร์รี่มองควันที่กำลังเลียอุ้งเท้าหน้าอยู่ มันดูเหมือนแมวปกติมากจนแฮร์รี่แทบไม่อยากจะเชื่อเลย
“ ผม..” แฮร์รี่เริ่ม เขาไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไรต่อ
ดัมเบิลดอร์บีบบ่าแฮร์รี่ “ ฉันขอร้อง” เขาพูดด้วยเสียงหนักแน่นก่อนจะเดินจากไป
แฮร์รี่ก้มลงมองควัน มันร้องครางอย่างน่าสงสาร
แฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ไปเที่ยวฮอกมี้ดส์ด้วยกัน ควันเดินตามมาติดๆ แต่แฮร์รี่ไม่เหมือนปกติเลย เขาไม่หยุดรอควัน ไม่สนใจที่มันพยายามอ้อนให้อุ้ม
“ แฮร์รี่” เฮอร์ไมโอนี่เรียก “ ควันอยากให้เธออุ้มมันแน่ะ”
“ ช่างมัน” แฮร์รี่พูดอย่างใจดำ “ ฉันไม่สนหรอก”
“ นายเดินช้าลงหน่อยสิ” รอนว่า “ ควันจะได้ตามนายทัน”
“ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่สน” แฮร์รี่ตวาด เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองตกใจ เขาก็ว่า “ อย่าพูดเรื่องควันเลย เราไปที่ร้านไม้กวาดสามอันกันเถอะ”
เมื่อพวกเขาไปถึงร้านไม้กวาดสามอัน พวกเขาก็เห็นคนที่คุ้นเคย ศาตราจารย์ท็องส์นั่นเอง
“ อ้าว พอตเตอร์” เธอทักทาย ตาของเธอวาวโรจน์เมื่อเห็นควัน “ แมวเธอหรือ”
“ ครับ”แฮร์รี่ตอบ
“ ฝากฉันไว้ก่อนก็ได้” เธอเสนออย่างใจดี “ แมวเข้าร้านอาหารไม่ได้หรอก”
“ ดีครับ” แฮร์รี่พูดอย่างโล่งใจ เขาอุ้มควันส่งให้
“ เหมียวๆๆๆ” ควันร้องอย่างตระหนก มันพยายามดิ้น แต่ท็องส์จับมันไว้แน่นมาก “ ไม่เป็นไรนะ เหมียวน้อย เดี๋ยวเจ้านายแกก็จะกลับมา”
แฮร์รี่ตบหัวมันเบาๆ “ เป็นเด็กดีนะ” เขา รอน และเฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าร้านไม้กวาดสามอันไปด้วยกัน
ทั้งสามเดินเที่ยวกันอยู่สักพักหนึ่งแล้วก็กลับไปที่ปราสาท แฮร์รี่ตัดสินใจไปตามหาควัน เขาอาจจะยังโกรธมันอยู่ แต่ก็ชินกับการที่มีมันอยู่ข้างๆ เขาไปที่ห้องทำงานของศาสตราจารย์ท็องส์ โดยมีรอนและเฮอร์ไมโอนี่ตามไปเป็นเพื่อน แฮร์รี่เคาะประตูและประตูก็เปิดผางออก
“ มีอะไรหรือ พอตเตอร์” อาจารย์ถาม “ จะมาถามเรื่องการบ้านหรือ”
“ เปล่าครับ” แฮร์รี่ว่า กวาดสายตาไปรอบๆ ควันอยู่ไหนนะ “ ผมจะมาเอาแมวคืน”
เธอดูประหลาดใจมาก “ เธอพูดเรื่องอะไรกัน พอตเตอร์ แมวอะไร”
“ แมวดำที่แฮร์รี่ฝากอาจารย์ไว้ไงครับ” รอนช่วยพูด “ หน้าร้านไม้กวาดสามอัน”
“ พวกเธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน” ศาสตราจารย์ท็องส์ดูสับสนจริงๆ “ วันนี้ฉันยังไม่ได้ออกจากปราสาทเลย แล้วฉันก็แพ้ขนแมวด้วย”
แฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่มองหน้ากันไปมา แฮร์รี่รู้ว่าทั้งสองคิดเหมือนเขา ถ้าคนที่เอาควันไปไม่ใช่ศาสตราจารย์ท็องส์แล้วคนนั้นเป็นใครกันล่ะ แล้วทำไปทำไมกัน

ไม่อยากเกาพุงฉันจริงๆเหรอ