my b(i)uttercup (sbss)

ลำดับตอนที่ #14 : 14

หลายวันผ่านไปแฮร์รี่ก็ยิ่งสงสัยพฤติกรรมของสเนปมากขึ้น สเนปไม่เคยกินข้าวเช้าและข้าวเย็นเลย แม้ว่ากินข้าวตอนกลางวันก็กินน้อยมาก
หรือว่าเขาจะเป็นแวมไพร์ แฮร์รี่คิด ซิเรียสไม่มีปัญหาอะไรกับการคบมนุษย์หมาป่า ทำไมจะคบแวมไพร์ไม่ได้ล่ะ
“ เซเวอร์รัสไม่หิวเหรอครับ” แฮร์รี่ลองเสี่ยงถามดูในเช้าวันหนึ่ง
สเนปเงยหน้าขึ้นจากนิตยสารการปรุงยา “ ฉันไม่หิว ต้องบอกเธออีกกี่รอบกัน”
“ ตกลงคุณเป็นแวมไพร์จริงๆใช่ไหม” แฮร์รี่ถามตรงๆ “ ทำไมคุณ..”
เซเวอร์รัสวางหนังสือลง “ ถ้าฉันเป็นแวมไพร์นะ ฉันจะดูดเลือดเธอคนแรก พอต..แฮร์รี่ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว”
ซิเรียสหัวเราะ “ เซเวอร์รัสไม่ใช่แวมไพร์ แต่เขาเป็น โอ๊ย!
ซิเรียสหยุดพูดทันที เซเวอร์รัสจ้องเขาเขม็ง
“ ฉันไปล่ะ” เซเวอร์รัสพูดพลางผุดลุกขึ้นจากโต๊ะ “จะไปใส่ปุ๋ย” เขาเดินสะบัดเสื้อคลุมจากไป
“ เขาปลูกต้นไม้ด้วยหรือครับ” แฮร์รี่ถาม “ ผมไม่ยักเห็น”
ซิเรียสยิ้ม “ เดี๋ยวเธอก็จะรู้ เดี๋ยวฉันไปปลอบเซเวอร์รัสก่อนนะ ท่าจะงอนแล้ว” ซิเรียลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอีกคน ทิ้งให้แฮร์รี่นั่งงงอยู่คนเดียว
คำว่างอนกับสเนปดูไม่เข้ากันอย่างแรง ความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่นของแฮร์รี่พลุ่งพล่านขึ้น เขาสงสัยเหลือเกินว่าซิเรียสกับสเนปจะเป็นยังไงเมื่ออยู่กันตามลำพัง แม้ว่าซิเรียสจะยืนยันว่าสเนปน่ารักแค่ไหน แต่แฮร์รี่ก็ยังมองไม่ออกอยู่ดี แฮร์รี่ตัดสินใจย่องตามไป
แฮร์รี่มาถึงหน้าประตูห้องทำงานของสเนป เขาไม่กล้าพอที่จะเปิดประตูเข้าไปดู เขาจึงเอียงหูแอบฟังที่รูกุญแจแทน
“ บัตเตอร์คัพ” ซิเรียสพูดด้วยน้ำเสียงปอเลาะ “อย่างอนเลยน่ะ”
“ ฉันไม่ได้งอน” เซเวอร์รัสพูดด้วยน้ำเสียงวางท่า “ แต่ฉันไม่ชอบให้นายเอาเรื่องของฉันไปบอกคนอื่น”
“ แฮร์รี่ไม่ใช่คนอื่นนะ เซเวอร์รัส” ซิเรียสว่า “ เขาเป็นครอบครัวเดียวกับเรา ลูกของเรา”
เซเวอร์รัสทำเสียงเหมือนมีอะไรติดคอ “ เด็กนั่นเกลียดฉัน”
แฮร์รี่อยากจะตะโกนไปว่าใช่ ใครจะไม่เกลียดคุณล่ะ แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ทัน เขาตั้งใจฟังต่อไป
“ ฉันก็เคยเกลียดนาย” ซิเรียสพูดด้วยเสียงจริงจัง “ นายไม่ใช่คนที่แบบ ใครเห็นก็ชอบตั้งแต่แรกหรอก แต่ว่านะ มันก็”
“ นายรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เซเวอร์รัสขัด “ ถ้าพอตเตอร์รู้เรื่องนี้ เขาอาจจะเอาไปประกาศ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันล่ะ พวกกระทรวงก็จะเอาฉันไปทดลอง มนุษย์ต้นไม้คนแรกของโลก เขาคงจะผ่าฉันดูว่าข้างในมีอะไร”
แฮร์รี่แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน มนุษย์ต้นไม้เหรอ มันคืออะไรกัน สายพันธุ์ในโลกเวทมนตร์เหรอ
“ พวกเขาไม่ทำอย่างนั้นหรอก เซเวอร์รัส” ซิเรียสปลอบ
“ ฉันถูกสร้างมาเป็นตัวทดลองอยู่แล้ว สปาร์กี้” เซเวอร์รัสพูดเศร้าๆ “ ฉันเป็นหนูทดลองของพ่อตั้งแต่เด็ก”
“ จะไม่มีใครทำอะไรนายได้อีก” ซิเรียสพูดด้วยเสียงหนักแน่น
จากนั้นก็มีแต่ความเงียบ แฮร์รี่ตั้งใจจะออกไปแล้ว แต่ก็ได้ยินเสียงครางเบาๆ เขาตกใจมากจนร้องอุ๊ยออกมาเบาๆ
“ ใครน่ะ” สเนปตะโกน ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เปิดประตูออกมา ริมฝีปากมีเลือดไหลซิบราวกับเพิ่งโดนใครกัดปาก แฮร์รี่แทบไม่อยากจะจินตนาการถึงมัน
“ เธอ มา ทำ อะไร ที่ นี่"สเนปพูดเน้นเสียงทีละคำ “ แอบฟังเหรอ”
แฮร์รี่ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่ายังไง เขาถูกจับได้คาหนังคาเขาทีเดียว
“ ใจเย็นๆก่อน” ซิเรียสจับบ่าเซเวอร์รัสไว้ “ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“ แฮร์รี่ที่เธอทำน่ะมันแย่มากนะ รู้ไหม” ซิเรียสพูดด้วยเสียงตำหนิ “ เธอไม่ควรไปแอบดู แอบฟังเรื่องของคนอื่น เธอไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นได้บ้าง”
“ ใช่” เซเวอร์รัสเสริม “ ฉันเกือบตายเพราะเรื่องนี้ แล้วยังกลายเป็นฆาตกรฆ่าเพื่อนตัวเองก็เพราะเรื่องนี้อีก”
ทั้งซิเรียสและแฮร์รี่หันมามองเขา
“ นาย/คุณหมายความว่ายังไง” ทั้งสองถามพร้อมกัน
เซเวอร์รัสแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด
“ จัดการพอตเตอร์ก่อน” เซเวอร์รัสว่า
“ ฉันจะห้ามเขาบินสักสามวัน” ซิเรียสว่า “ อย่าทำเปลี่ยนเรื่องนายไปฆ่าใคร ยังไง”
แฮร์รี่ไม่ค่อยพอใจบทลงโทษนัก แต่เรื่องของสเนปน่าสนใจกว่ามาก เขาจึงไม่คัดค้านอะไร
เซเวอร์รัสมีสีหน้าลำบากใจผสมกับหวาดกลัว “ นายสัญญาได้ไหมว่านายจะไม่เกลียดฉัน ถ้าฟังเรื่องนี้จบ” เขาอ้อนวอน
“ เล่าเถอะ” ซิเรียสว่า
เซเวอร์รัสสูดหายใจลึกๆ ก่อนที่จะเริ่มเล่าถึงความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาให้คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาฟัง