คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 13
ซิเรียสเปิดประตูบ้านอย่างสำราญใจ เขาถอยออกมาโค้งคำนับ เชิญให้เซเวอร์รัสและแฮร์รี่เข้าไปในบ้าน บ้านที่เขาซื้อตอนที่เรียนจบด้วยทองจากลุงที่ทิ้งมรดกไว้ให้ มันไม่ใช่บ้านหลังใหญ่แบบคฤหาสน์ตระกูลแบล็ค แต่เป็น “บ้าน” ที่แท้จริง ไม่ใช่เป็นเพียงที่อยู่อาศัยเท่านั้น บ้านหลังนี้มีสามห้องนอน ห้องหนึ่งเป็นห้องที่ซิเรียสใช้สำหรับนอน ห้องที่สองเป็นห้องสำหรับแขก ส่วนห้องที่สามนั้นเป็นห้องที่ซิเรียสเตรียมไว้สำหรับแฮร์รี่ซึ่งถูกเติมขึ้นใหม่ทันทีที่แฮร์รี่เกิด แต่ด้วยความที่ห้องนี้ถูกสร้างเป็นห้องสำหรับเด็กทารก ซิเรียสคิดว่าต้องมีการปรับปรุงขนานใหญ่ทีเดียว นอกจากห้องนอนของแฮร์รี่แล้ว เขาจำเป็นต้องเพิ่มห้องเก็บเครื่องปรุงยาสำหรับเซเวอร์รัสด้วย
“ ห้องเธออยู่ฝั่งขวานะ แฮร์รี่” ซิเรียสว่า “ เอาของขึ้นไปเก็บได้เลย อาจจะดูเด็กๆไปหน่อย เราค่อยตกแต่งมันทีหลัง”
“ ครับ” แฮร์รี่ตอบ เขาลากกระเป๋าขึ้นบันไดไป
ห้องนอนนั้นกว้างขวางกว่าที่แฮร์รี่คิดไว้ วอลเปเปอร์เป็นรูปป่า ตัวการ์ตูนสัตว์น่ารักประดับประดาไปทั่ว มีทั้งสิงโต กวาง หมาป่า นกนานาชนิด ผีเสื้อแสนสวย ในห้องยังมีไม้กวาดอันจิ๋วที่เหมาะสำหรับเด็กอายุไม่เกิน 3 ปี คอกเด็ก ตุ๊กตาอีกมาก ถ้าแฮร์รี่ไม่รู้มาก่อนว่าซิเรียสไม่เคยมีลูก เขาต้องคิดว่าห้องนี้เป็นห้องของลูกซิเรียสแน่ เขาเดินเข้าไปใกล้คอกเด็ก ชื่อที่สลักไว้บนนั้นคือเขาแหลมน้อย คงหมายถึงเขานั่นเอง พ่อของเขาคือเขาแหลม แฮร์รี่รู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก ตลอดสิบสองปีที่พวกเดอร์สลีย์เห็นเขาเป็นภาระน่าขยะแขยงที่จำใจต้องรับไว้ ซิเรียสกลับมีที่ให้เขามาตลอด เป็นความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ความสุขที่..
“ ลงมากินข้าว พอตเตอร์” เสียงของสเนปแทรกซึมผ่านความคิดที่น่าอภิรมย์ของแฮร์รี่ ความสุขที่เคยพองลมเหมือนลูกโป่งถูกทำให้แฟบลงทันที เขาลืมไปเสียสนิทว่าเขาไม่ได้อยู่กับซิเรียสตามลำพัง สเนปก็มาอยู่กับพวกเขาด้วย ในฐานะ แฮร์รี่รู้สึกคลื่นไส้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ คนรักของซิเรียส อะไรในตัวของสเนปที่ทำให้ซิเรียสอยากเป็นคนรักของเขาเป็นสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการของแฮร์รี่ เขาไม่คิดว่าจะมีใครทนอยู่กับสเนปได้ อย่าว่าแต่”อยาก” อยู่ด้วยเลย
“ พอตเตอร์!” เสียงเขย่าประสาทดังขึ้นขัดจังหวะความคิดคำนึงของแฮร์รี่ “ เธอจะลงมากินดีๆหรือให้ฉันไปลากเธอลงมา”
แฮร์รี่เดินลงไปข้างล่างอย่างอารมณ์บูด เขานั่งลงตรงเก้าอี้ที่ไกลจากสเนปมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ กว่าจะมาได้” สเนปว่า “ ไม่มีคนปูพรมเชิญเดินลงมาไม่เป็นรึ พอตเตอร์”
แฮร์รี่ไม่ตอบโต้ เขาสังเกตเห็นว่ามีจานชามช้อนส้อมอยู่สองชุดเท่านั้น นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกประหวั่นจู่โจมแฮร์รี่ เมื่อสักครู่เขายังคิดว่าซิเรียสต้องการเขาที่นี่ ซิเรียสต่างจากพวกเดอร์สลีย์ แต่นี่ก็พิสูจน์แล้วว่าเขาคิดผิด เขาคงไม่ได้รับอนุญาตให้รับประทานอาหารร่วมกับพวกเขา เช่นเดียวกับที่เขาไม่ได้รับอนุญาตให้รับประทานอาหารที่บ้านเดอร์สลีย์ บางทีเขาอาจจะต้องกินอาหารที่เหลือของสเนปก็ได้
“ รออะไรอยู่ล่ะ” สเนปคำราม “ หยิบจานแล้วก็ตักอาหารซะสิ หรือจะต้องให้ป้อน”
“ มันมีอุปกรณ์กินอาหารแค่สองชุดนี่ครับ” แฮร์รี่พูด พยายามข่มโทสะเอาไว้ สเนปต้องการล้อเลียนเขาหรือไงนะ
“ ฉันนับเลขเป็น พอตเตอร์” สเนปว่า “ แล้วฉันก็ไม่เห็นว่าเธอจะต้องการอุปกรณ์กินอาหารเยอะเเยะไปทำไม”
“ พวกเรามีกันสามคน” แฮร์รี่ตวาดอย่างหมดความอดทน “ เราจะกินกันยังไง” แฮร์รี่ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเติมคำว่า “ ครับอาจารย์” เพื่อให้ดูสุภาพขึ้น
“ พอที” ซิเรียสพูดขัดจังหวะ “ แฮร์รี่ เซเวอร์รัสจะไม่กินมื้อนี้กับเรา เพราะฉะนั้นจานชามสองชุดนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับเราสองคน”
ความโกรธของแฮร์รี่ถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ “ ทำไมล่ะครับ” เขาไม่คิดว่าสเนปจะอดอาหารเพื่อลดน้ำหนักหรอกนะ เขาผอมแห้งออกอย่างนั้น
ซิเรียสกำลังจะอ้าปากตอบ เมื่อสเนปขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ เรื่องส่วนตัวฉัน พอตเตอร์”
“ ฉันคิดว่าพวกนายสองคน” ซิเรียสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ ควรจะเรียกกันดีๆกว่านี้นะ”
“ นี่ไม่ดีตรงไหน” ทั้งเซเวอร์รัสและแฮร์รี่พูดพร้อมกัน
“ พวกนายสองคนอยู่บ้านเดียวกัน เป็นครอบครัวเดียวกัน มันพิลึกที่จะเรียกกันด้วยนามสกุลหรือเรียกกันว่าอาจารย์หรือศาสตราจารย์อยู่ตลอดเวลา”
ทั้งแฮร์รี่และเซเวอร์รัสทำหน้าพะอืดพะอม
“ พวกนายต้องเรียกกันด้วยชื่อต้น” ซิเรียสพูดต่อไปโดยทำเป็นไม่หน้าของทั้งสองคน “ นี่เป็นกฎข้อแรกของบ้านนี้”
“ แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ” เซเวอร์รัสพูดอย่างท้าทาย
“ ฉันก็จะ 'ลงโทษ' นายไง” ซิเรียสพูด ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้ “ นายคงไม่อยาก.. หรอกใช่ไหม”
เซเวอร์รัสไม่รู้ว่าซิเรียสจะลงโทษอะไรเขา แต่คิดถึงวีรกรรมของซิเรียสที่เคยก่อไว้สมัยเป็นนักเรียนแล้ว เขาย่อมไม่อยากถูก “ ลงโทษ” แน่นอน
“ ก็ได้” เซเวอร์รัสพูดเสียงลอดไรฟัน “ขอฝากตัวด้วย พอต..แฮร์รี่” เขายื่นมือไป
แฮร์รี่ลังเลอยู่สักครู่ ก่อนจะจับมือกับเขา “ เช่นกันครับ ศาส..เอ่อ เซเวอร์รัส”
ทั้งคู่เขย่ามือกันอยู่ชั่วครู่ก่อนจะปล่อยออกจากกัน
“ เยี่ยมยอด” ซิเรียสพูดอย่างมีความสุข สำหรับวันแรกก็นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลวร้ายนักหรอก
ความคิดเห็น