better be cat than cutie (hpss) เป็นแมวดีกว่าเป็นเมีย

ลำดับตอนที่ #11 : 10

แฮร์รี่เล่าเรื่องที่เขาต้องไปเรียนสกัดใจให้รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ฟัง ปฏิกิริยาของทั้งสองแทบไม่ต่างจากที่เขาคิด
“ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างมีเหตุผล “ เธอก็คงไม่อยากฝันร้ายอีกไม่ใช่หรือ”
“ แต่ต้องไปเรียนพิเศษกับสเนปนี่นะ” รอนพูดอย่างสยอง “ ยอมฝันร้ายยังดีกว่าอีก”
วันหยุดคริสต์มาสนี้โดยรวมยอดเยี่ยมมาก ถ้าไม่นับความกังวลของแฮร์รี่ที่ต้องไปเรียนพิเศษกับสเนป รอนและเฮอร์ไมโอนี่รวมทั้งซิเรียสไม่ได้พูดอะไรที่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นได้เลย รอนเอาแต่แสดงความหวาดกลัว เฮอร์ไมโอนี่ก็พูดว่าดัมเบิลดอร์ทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ส่วนซิเรียสก็พูดว่าเขาจะไปจัดการสเนป ถ้าการเรียนสกัดใจทำให้แฮร์รี่ลำบาก แต่พวกเขาช่วยอะไรแฮร์รี่ไม่ได้ คนที่ต้องไปเรียนพิเศษคือเขา เขาไม่สามารถให้ใครไปเรียนแทนได้ คนที่สเนปจะได้รู้เรื่องส่วนตัวก็คือเขา ไม่ใช่คนอื่น คืนก่อนวันเปิดเรียน เขากลุ้มใจจนตื่นขึ้นมากลางดึก เขาเดินลงไปจะไปดื่มน้ำ แสงแวบเกือบทำให้เขาช็อก
“ ควัน” แฮร์รี่ร้อง “ ฉันตกใจหมด”
ควันร้องเบาๆ มันเข้ามาคลอเคลียแฮร์รี่
“ ฉันกลุ้มใจมากเลย” แฮร์รี่พูด ลูบมันอย่างใจลอย “ ฉันต้องไปเรียนพิเศษกับสเนป”
“ เหมียว” ควันร้อง มันเลียมือแฮร์รี่
“ ใช่ สเนป แกไม่เคยเห็นเขาเลยนี่ เขาเป็นอาจารย์ปรุงยาของฉันแล้วเขาก็เกลียดฉันมากด้วย ฉันเองก็เกลียดเขาเหมือนกัน”
“ เหมียว”ควันร้องเหมือนจะประท้วง
“ ฉันเคยเฝ้ารอเรียนวิชาปรุงยามากกว่าวิชาอื่น ฉันว่ามันน่าสนุกดี ฉันอ่านสูตรปรุงยาต่างๆแล้วก็อยากปรุงยาด้วยตัวเอง” แฮร์รี่ระบาย “ แต่สเนปก็ทำให้มันเสียหมด เขาจงใจจะหาเรื่องฉันตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน พอสิ้นปีนั้นฉันก็รู้ว่าเขาเกลียดพ่อฉัน”
“ เหมียว” ควันร้อง ดูท่าทางไม่ค่อยสบายใจ มันเลียหน้าแฮร์รี่
“ ฉันไม่เข้าใจว่าฉันทำอะไรผิด ฉันไม่รู้จักพ่อด้วยซ้ำ ฉันไม่เคยรู้แม้กระทั่งชื่อของพ่อ จนกระทั่งแฮกริดบอกฉัน ใครๆก็บอกว่าฉันหน้าเหมือนพ่อ เล่นควิชดิชเก่งเหมือนเขา แต่ฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากกว่านี้เลย แล้วฉันก็ถูกเกลียดเพราะว่าคนที่ฉันแทบจะไม่รู้จัก”
“ เหมียว”.
“ แย่มากเลยควัน จะมีใครไหมที่มองฉันเป็นฉัน ไม่ใช่คนอื่น ไม่ใช่เด็กชายผู้รอดชีวิตที่ทำลายโวลเดอมอร์หรือลูกของเจมส์ พอตเตอร์ ขนาดซิเรียสเองยังพูดถึงแต่พ่อ ฉันเหมือนพ่อ พ่อของเธอต้องภูมิใจ สมเป็นลูกพ่อ” แฮร์รี่ว่า “ ฉันรักพ่อนะ แล้วฉันก็รักซิเรียส แต่บางทีฉันอยากเป็นตัวของฉันเอง แค่แฮร์รี่ เด็กธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ต้องเอาชีวิตไปผูกติดกับใคร แม้คนนั้นจะเป็นพ่อของฉันเองก็ตาม” อยู่ๆน้ำตาของเขาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาอึดอัดมานานแล้ว แม้เขาจะภูมิใจที่เขาเหมือนพ่อ แต่ก็ไม่มีใครอยากอยู่ใต้เงาของใครตลอดไปหรอก แม้คนนั้นจะเป็นพ่อของตัวเองก็ตาม
ควันเลียน้ำตาให้แฮร์รี่ เขาลูบหัวมัน
“ พวกเดอร์สลีย์ก็เกลียดฉัน เขาใช้ฉันทำงานอย่างกับทาส ฉันเคยนอนห้องใต้บันได ฉันไม่เคยบอกใครเลยนะแม้แต่รอนและเฮอร์ไมโอนี่”
ควันร้องเบาๆเป็นเชิงปลอบ มันเข้ามาคลอเคลียแฮร์รี่อีก
“ ฉันอยากให้แกเป็นคนจัง ควัน” แฮร์รี่ว่า “ ฉันอยากมีคนที่เป็นของฉันคนเดียว คนที่จะอยู่เคียงข้างฉันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“ เหมียว” ควันเลียมือแฮร์รี่อีก
“ ซิเรียสก็ใช้ได้อยู่หรอก แต่ฉันไม่ได้อยากได้แค่ผู้ปกครอง ฉันอยากได้..” แฮร์รี่ลดเสียงลงเป็นเสียงกระซิบ “ แฟนสักคน ถ้าแกเป็นคน ฉันต้องขอแกเป็นแฟนแน่ๆ” เขาหัวเราะเพราะความคิดเพ้อเจ้อของตัวเอง “ แต่มันเป็นไปไม่ได้เนาะ แต่แกเข้าใจฉันดีที่สุด แล้วก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดด้วย ฉันอยากให้แกพูดได้จัง “
“ แฮร์รี่” เสียงของรอนดังขึ้น “ นายอยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยเหรอ”
แฮร์รี่หันไปมอง รอนยังอยู่ในชุดนอน ท่าทางง่วง
“ เตรียมพร้อมจะกลับฮอกวอตส์หรือยัง” รอนถามอย่างคึกคัก “ ไปกินข้าวกัน”
แฮร์รี่เดินตามรอนไป ควันตามหลังแฮร์รี่มาติดๆ และพวกเขาก็ลงมือกินอาหารเช้ากับคนที่เหลือ