ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 9
แฮร์รี่ไปเยี่ยมอาร์เธอร์ วีสลีย์ที่โรงพยาบาล และได้รับรู้สิ่งที่เขาไม่ชอบใจเท่าไหร่ เขากลายเป็นงูตัวนั้น แต่พอวันรุ่งขึ้นเขาก็รู้สึกดีขึ้น เมื่อจินนี่ยืนยันว่าเขาไม่ได้ถูกโวลเดอมอร์ครอบงำ พวกเขาไปเยี่ยมคุณวีสลีย์อีกครั้ง ครั้งนี้เฮอร์ไมโอนี่ไปด้วย พวกเขารู้เรื่องแฟรงค์และอลิซ พ่อแม่ของเนวิลล์ เมื่อแฮร์รี่กลับมาถึงบ้าน ศาสตราจารย์มักกอนนากัลมารอเขาอยู่แล้วพร้อมกับเจ้าแมวดำ
“ พวกเราขึ้นข้างบนก่อนนะ” รอนว่า “ ไปแล้วนะครับ ศาสตราจารย์” รอนและคนที่เหลือเดินขึ้นบันไดไป
“ ควัน” แฮร์รี่ร้องอย่างยินดี มันร้องเหมียวตอบ
“ ทักทายแมวก่อนฉันอีกนะ พอตเตอร์” อาจารย์ตำหนิอย่างไม่จริงจังนัก
“ ขอโทษครับ” แฮร์รี่บอก “ ส่งมันมาให้ผมเถอะครับ” แฮร์รี่เอื้อมมือไปรับ
ควันกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนของแฮร์รี่ ส่งเสียงครางเบาๆ
“ เธอเลี้ยงแมวตั้งแต่เมื่อไหร่ แฮร์รี่”ซิเรียสถาม เขาเพิ่งลงมาจากชั้นบน “ ฉันไปให้อาหารบัคบีคมา” เขาตอบคำถามที่ยังไม่ได้ถามของแฮร์รี่
“ มันมาตามผมเองครับ” แฮร์รี่ตอบ “ ควัน นี่ซิเรียสนะ”
“ ฟ่อออ” ควันขู่คำราม
“ ขอฉันอุ้มมันได้ไหม แฮร์รี่” ซิเรียสถาม เอื้อมมือไปหา แฮร์รี่ส่งให้
ซิเรียสอุ้มควันชูขึ้นระดับสายตา มองมันอย่างพินิจพิเคราะห์ ควันทำหน้าบึ้งเท่าที่แมวตัวหนึ่งจะบึ้งได้ ซิเรียสยิ้ม
“ น่ารักจริงแก เจ้าเหมียว” ซิเรียสว่า
“ หง่าว” ควันขู่อีก มันดิ้นและกระโดดลงมาข้างล่าง
ซิเรียสเอื้อมมือไปจะลูบหัวมัน แต่มันกัดเขาอย่างแรง
“ โอ๊ยยยย!” ซิเรียสร้อง
แฮร์รี่ดุควัน “ นิสัยไม่ดีเลยนะแก กัดซิเรียสทำไม”
“ ไม่เป็นไร” ซิเรียสว่า เขาลูบมือที่บาดเจ็บ “ บางทีแมวก็ไม่ชอบฉัน ยังไงฉันก็เป็นหมานี่นะ แมวบางตัวก็ไม่ชอบหมา ฉันไม่ว่าอะไรหรอก ฉันชอบแมว”
ควันขู่อีก แฮร์รี่ดุให้มันเงียบ
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกระแอม ทั้งสามชีวิตหันไปมองเธอ
“ ฉันมีธุระของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ด้วย พอตเตอร์” เธอพูดอย่างจริงจัง “ มันเป็นความต้องการของท่านที่จะให้เธอเรียนสกัดใจ”
“ อะไรนะครับ” แฮร์รี่ถาม
“ สกัดใจ พอตเตอร์ เวทมนตร์ป้องกันจิตใจไม่ให้ถูกรบกวนจากภายนอก” เธออธิบาย
“ แต่ผมไม่ได้ถูกรบกวนนี่ครับ” แฮร์รี่เถียง
“ มันเป็นความต้องการของท่าน” รองอาจารย์ใหญ่ยืนยันคำเดิม
แฮร์รี่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเถียง “ แล้วใครจะเป็นคนสอนผมล่ะครับ”
“ ศาสตราจารย์สเนป” เธอตอบ
แฮร์รี่อ้าปากค้าง เขาช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ แน่ล่ะว่าปีนี้สเนปดีขึ้นกว่าปีก่อนๆมาก แต่เขาก็ไม่ได้ชอบสเนปมากถึงขนาดอยากไปเรียนพิเศษด้วยสักหน่อย
“ สเนปหรือครับ เขาจะสอนผมหรือครับ” เขาพูดตะกุกตะกัก
“ ศาสตราจารย์สเนป” เธอแก้ “ แล้วใช่ เขาจะเป็นคนสอนเธอ”
แฮร์รี่หันไปมองซิเรียสเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ ทำไมต้องเป็นสนิ เอ่อ สเนป เป็นดัมเบิลดอร์ไม่ได้เหรอ เป็นคุณก็ได้”
“ เขาเก่งการสกัดใจที่สุด” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลว่า “ แล้วดัมเบิลดอร์ก็บอกว่าเกลี้ยกล่อมเขาให้ทำงานนี้ได้แล้ว” เธอหันมาพูดกับแฮร์รี่ “ หกโมงเย็น วันจันทร์ อย่าสายนะ พอตเตอร์ ศาสตราจารย์สเนปไม่ชอบคนมาสาย”
“ การเรียนสกัดใจ เขาเรียนกันยังไงครับ” แฮร์รี่ถาม ในใจหวังว่าจะแค่เอาหนังสือมาอ่านและฝึกทำด้วยตัวเองได้
“ ตอนที่ฉันเรียนกับท่านอาจารย์ใหญ่ ท่านพยายามเข้ามาในใจของฉัน แล้วฉันก็ต้องหาวิธีป้องกัน” เธออธิบาย “ บางทีศาสตราจารย์สเนปอาจมีวิธีสอนแบบอื่น ฉันไม่แน่ใจ”
แฮร์รี่แทบไม่อยากจะเชื่อในโชคร้ายของตัวเองเลย แย่พออยู่แล้วที่จะเรียนพิเศษแบบธรรมดากับสเนป ไม่ต้องพูดถึงการเรียนที่เขาจะเข้ามาในใจของแฮร์รี่ มาสำรวจความลับดำมืดที่ไม่มีใครรู้แม้แต่รอนและเฮอร์ไมโอนี่
“ มันจำเป็นจริงๆ” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูด มองเขาอย่างเห็นใจ “ ฉันไปแล้วนะ” เธอบอกลา
แฮร์รี่ไม่ตอบ ยังคงโศกเศร้ากับโชคชะตาอันเลวร้ายของตัวเอง
เธอเดินไปที่ประตู กำลังจะออกจากห้องแล้วหันมาพูดกับแฮร์รี่ว่า “ ท่านอาจารย์ใหญ่ฝากบอกเธอว่าท่านหวังว่าการเรียนครั้งนี้จะทำให้ท่านได้ข่าวดี” เธอเดินออกไป
แฮร์รี่ยังคงสับสน ข่าวดีอะไร หมายถึงเขาเรียนสกัดใจสำเร็จหรือเขากับสเนปไม่ฆ่ากันตายระหว่างเรียนกันแน่
“ พวกเราขึ้นข้างบนก่อนนะ” รอนว่า “ ไปแล้วนะครับ ศาสตราจารย์” รอนและคนที่เหลือเดินขึ้นบันไดไป
“ ควัน” แฮร์รี่ร้องอย่างยินดี มันร้องเหมียวตอบ
“ ทักทายแมวก่อนฉันอีกนะ พอตเตอร์” อาจารย์ตำหนิอย่างไม่จริงจังนัก
“ ขอโทษครับ” แฮร์รี่บอก “ ส่งมันมาให้ผมเถอะครับ” แฮร์รี่เอื้อมมือไปรับ
ควันกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนของแฮร์รี่ ส่งเสียงครางเบาๆ
“ เธอเลี้ยงแมวตั้งแต่เมื่อไหร่ แฮร์รี่”ซิเรียสถาม เขาเพิ่งลงมาจากชั้นบน “ ฉันไปให้อาหารบัคบีคมา” เขาตอบคำถามที่ยังไม่ได้ถามของแฮร์รี่
“ มันมาตามผมเองครับ” แฮร์รี่ตอบ “ ควัน นี่ซิเรียสนะ”
“ ฟ่อออ” ควันขู่คำราม
“ ขอฉันอุ้มมันได้ไหม แฮร์รี่” ซิเรียสถาม เอื้อมมือไปหา แฮร์รี่ส่งให้
ซิเรียสอุ้มควันชูขึ้นระดับสายตา มองมันอย่างพินิจพิเคราะห์ ควันทำหน้าบึ้งเท่าที่แมวตัวหนึ่งจะบึ้งได้ ซิเรียสยิ้ม
“ น่ารักจริงแก เจ้าเหมียว” ซิเรียสว่า
“ หง่าว” ควันขู่อีก มันดิ้นและกระโดดลงมาข้างล่าง
ซิเรียสเอื้อมมือไปจะลูบหัวมัน แต่มันกัดเขาอย่างแรง
“ โอ๊ยยยย!” ซิเรียสร้อง
แฮร์รี่ดุควัน “ นิสัยไม่ดีเลยนะแก กัดซิเรียสทำไม”
“ ไม่เป็นไร” ซิเรียสว่า เขาลูบมือที่บาดเจ็บ “ บางทีแมวก็ไม่ชอบฉัน ยังไงฉันก็เป็นหมานี่นะ แมวบางตัวก็ไม่ชอบหมา ฉันไม่ว่าอะไรหรอก ฉันชอบแมว”
ควันขู่อีก แฮร์รี่ดุให้มันเงียบ
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกระแอม ทั้งสามชีวิตหันไปมองเธอ
“ ฉันมีธุระของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ด้วย พอตเตอร์” เธอพูดอย่างจริงจัง “ มันเป็นความต้องการของท่านที่จะให้เธอเรียนสกัดใจ”
“ อะไรนะครับ” แฮร์รี่ถาม
“ สกัดใจ พอตเตอร์ เวทมนตร์ป้องกันจิตใจไม่ให้ถูกรบกวนจากภายนอก” เธออธิบาย
“ แต่ผมไม่ได้ถูกรบกวนนี่ครับ” แฮร์รี่เถียง
“ มันเป็นความต้องการของท่าน” รองอาจารย์ใหญ่ยืนยันคำเดิม
แฮร์รี่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเถียง “ แล้วใครจะเป็นคนสอนผมล่ะครับ”
“ ศาสตราจารย์สเนป” เธอตอบ
แฮร์รี่อ้าปากค้าง เขาช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ แน่ล่ะว่าปีนี้สเนปดีขึ้นกว่าปีก่อนๆมาก แต่เขาก็ไม่ได้ชอบสเนปมากถึงขนาดอยากไปเรียนพิเศษด้วยสักหน่อย
“ สเนปหรือครับ เขาจะสอนผมหรือครับ” เขาพูดตะกุกตะกัก
“ ศาสตราจารย์สเนป” เธอแก้ “ แล้วใช่ เขาจะเป็นคนสอนเธอ”
แฮร์รี่หันไปมองซิเรียสเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ ทำไมต้องเป็นสนิ เอ่อ สเนป เป็นดัมเบิลดอร์ไม่ได้เหรอ เป็นคุณก็ได้”
“ เขาเก่งการสกัดใจที่สุด” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลว่า “ แล้วดัมเบิลดอร์ก็บอกว่าเกลี้ยกล่อมเขาให้ทำงานนี้ได้แล้ว” เธอหันมาพูดกับแฮร์รี่ “ หกโมงเย็น วันจันทร์ อย่าสายนะ พอตเตอร์ ศาสตราจารย์สเนปไม่ชอบคนมาสาย”
“ การเรียนสกัดใจ เขาเรียนกันยังไงครับ” แฮร์รี่ถาม ในใจหวังว่าจะแค่เอาหนังสือมาอ่านและฝึกทำด้วยตัวเองได้
“ ตอนที่ฉันเรียนกับท่านอาจารย์ใหญ่ ท่านพยายามเข้ามาในใจของฉัน แล้วฉันก็ต้องหาวิธีป้องกัน” เธออธิบาย “ บางทีศาสตราจารย์สเนปอาจมีวิธีสอนแบบอื่น ฉันไม่แน่ใจ”
แฮร์รี่แทบไม่อยากจะเชื่อในโชคร้ายของตัวเองเลย แย่พออยู่แล้วที่จะเรียนพิเศษแบบธรรมดากับสเนป ไม่ต้องพูดถึงการเรียนที่เขาจะเข้ามาในใจของแฮร์รี่ มาสำรวจความลับดำมืดที่ไม่มีใครรู้แม้แต่รอนและเฮอร์ไมโอนี่
“ มันจำเป็นจริงๆ” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูด มองเขาอย่างเห็นใจ “ ฉันไปแล้วนะ” เธอบอกลา
แฮร์รี่ไม่ตอบ ยังคงโศกเศร้ากับโชคชะตาอันเลวร้ายของตัวเอง
เธอเดินไปที่ประตู กำลังจะออกจากห้องแล้วหันมาพูดกับแฮร์รี่ว่า “ ท่านอาจารย์ใหญ่ฝากบอกเธอว่าท่านหวังว่าการเรียนครั้งนี้จะทำให้ท่านได้ข่าวดี” เธอเดินออกไป
แฮร์รี่ยังคงสับสน ข่าวดีอะไร หมายถึงเขาเรียนสกัดใจสำเร็จหรือเขากับสเนปไม่ฆ่ากันตายระหว่างเรียนกันแน่
ซิเรียส: น่ารักดีเจ้าเหมียว
ควัน ฟ่อออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น