คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9 (100%)
ต่อ
เซเวอร์รัสมีความสุขมากจนกระทั่งได้อ่านหนังสือพิมพ์ในตอนเช้า ความจริงแล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะอ่าน แต่พาดหัวข่าวสะดุดตาเขา
“ลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์โดนหลอกหรือเปล่า” เซเวอร์รัสเปิดหนังสือพิมพ์เพื่ออ่านรายละเอียดด้วยความกังวล
ทอม มาร์โวโล ริดเดิ้ล ทายาทคนสุดท้ายของเพฟเวอร์เรลล์และสลิธีรินผู้ซึ่งครองตัวเป็นโสดมานานและเคยให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวว่าไม่สนใจจะมีคนรักนั้น บัดนี้จากแหล่งข่าวเชื่อถือได้ได้เปิดเผยว่าลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์ได้มอบแหวนประจำตระกูลให้แก่คนผู้หนึ่ง แต่คนที่รักและหวังดีต่อลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์อาจจะต้องผิดหวังเมื่อรู้ว่าคนทึ่ลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์มอยแหวนให้ หาใช่ผู้หญิงตระกูลดีไม่ แต่เป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะมาได้ไม่กี่ปี “เซเวอร์รัส สเนป” ศิษย์เอกของเขาเอง ความจริงแล้วสเนปไม่ได้มีอะไรโดดเด่น หน้าตาของเขาจัดว่าอยู่ในมาตรฐานธรรมดาทั่วไป เขายังไม่มีทักษะในด้านกีฬาหรือความสามารถพิเศษอื่นๆนอกเหนือจากเรื่องการเรียน เด็กหนุ่มยังไม่ได้มาจากตระกูลที่เป็นที่นับหน้าถือตา โดยรวมแล้วเขาไม่มีอะไรคู่ควรกับลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าในฐานะศิษย์เอกหรือคนรัก แต่เพราะอะไรถึงทำให้ลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์หลงใหลเด็กหนุ่มคนนี้ได้มากถึงเพียงนี้ แฮมเล็ต โค้ก เพื่อนร่วมรุ่นของสเนปได้ให้สัมภาษณ์เราว่าบางทีอาจเป็นเพราะทักษะการปรุงยาของสเนป
“ผมไม่เถียงหรอกนะว่าเขาเก่งเรื่องปรุงยา แต่ก็ไม่ได้เก่งพอที่จะเป็นศิษย์เอกหรอก ผมว่าบางทีเขาอาจจะใช้ยาเสน่ห์หรือศาสตร์มืดบางอย่างกับศาสตราจารย์ริดเดิ้ลก็ได้ ใครจะไปรู้ ตอนผมอยู่ปีหนึ่งก็มีรุ่นพี่สามคนโดนไล่ออกเพราะไปล้อเล่นกับสเนป เขาน่ะเป็นตัวประหลาดมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”
มือของเซเวอร์รัสสั่น ตาของเขาพร่ามัวด้วยน้ำตา คำว่าตัวประหลาดโดดเด่นกว่าคำไหนๆ แม้ว่าหนังสือพิมพ์จะได้เน้นข้อความเลยแม้แต่น้อย เพราะเป็นคำพูดที่พ่อชอบว่าเขาอยู่บ่อยๆ แม้ว่าทอมและเพื่อนๆที่หวังดีกับเขาจะพร่ำบอกว่าไม่เป็นความจริงอย่างไร แต่สิ่งใดที่ฝังหัวย่อมเป็นเรื่องที่ปฏิเสธยาก แม้ว่าสมองของเขาจะปฏิเสธมัน แต่ใจลึกๆของเขาก็เชื่อว่าพ่อพูดเป็นความจริง เขาจะไม่เจ็บใจขนาดนี้เลยถ้าเนื้อความในข่าวไม่ใช่สิ่งที่เขากลัวอยู่แล้วว่าจะเกิดขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้ศาสตร์มืดหรือยาเสน่ห์กับทอมแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข่าวส่วนใหญ่ที่ลงนี้เป็นเรื่องจริง เขาหน้าตาน่าเกลียด ความสามารถอะไรก็ไม่มีแถมมาจากตระกูลที่ไม่คู่ควรกับทอมเลยแม้แต่น้อย ความรักอาจจะเป็นแค่เรื่องของคนสองคนได้ ถ้าเขาไม่ได้คบกับลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์ ท่านลอร์ดที่เพียบพร้อมไปด้วยหน้าตา ฐานะ ชาติตระกูล ความสามารถ ส่วนเขาเป็นแค่ชายหนุ่มที่มาจากครอบครัวสลัม เขาไม่มีอะไรคู่ควรกับทอม ไม่มีเลย
“เธอเป็นอะไร เซเวอร์รัส” ทอมทัก เมื่อเห็นว่าคนรักของเขาดูไม่สดชื่นเลยแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นอะไรครับ ทอม” เซเวอร์รัสว่า พยายามฝืนยิ้มให้ เขาจะต้องไม่ให้ทอมรู้เรื่องนี้
“วันนี้เราจะไปเที่ยวด้วยกันไหม” ทอมชวน “เปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อย อุดอู้อยู่แต่ในใต้ดินคงจะเบื่อแย่”
“ไม่ครับ” เซเวอร์รัสรีบร้อนปฏิเสธ ทอมเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ
“ผมต้องรีบทำน้ำยาให้เสร็จน่ะครับ” เซเวอร์รัสว่า “ผมจะได้เป็นอาจารย์จริงๆสักที”
ทอมพยักหน้า “โอเค ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะ”และขยี้หัวเซเวอร์รัสเบาๆ
เซเวอร์รัสเข้าไปในห้อง แต่เขาไม่ได้ปรุงยา เขากลับเขียนจดหมายถึงอาจารย์ใหญ่ที่อิลเวอร์มอร์นีเพื่อขอสมัครงาน เขารู้ว่าถ้าเขายังอยู่ฮอกวอตส์ต่อไป ทอมจะตกต่ำเพราะเขา แต่เซเวอร์รัสไม่ได้คิดที่จะหนีไปเฉยๆ เขาตั้งใจจะไปแสวงหาโชคที่อเมริกา ดินแดนแห่งเสรีภาพ ตั้งใจจะเป็นอาจารย์และนักปรุงยาที่ประสบความสำเร็จก่อนที่จะกลับมาหาทอมอย่างภาคภูมิและจะไม่มีใครว่าเขาได้อีกว่าเขาไม่คู่ควรกับทอม
ต่อ
เซเวอร์รัสดูแปลกไป ทอมมั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดไปเอง เด็กน้อยของเขาดูซึมไปผิดปกติ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งมักกอนนากัลถามเขา
“ทอม คุณให้แหวนกับเซเวอร์รัสจริงเหรอ”
ทอมเลิกคิ้ว สายตาเธอเฉียบแหลมใช่เล่น “ใช่” เขาตอบ เขาไม่คิดจะปิดบังใครอยู่แล้ว เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด
มักกอนนากัลลูบอก “ตายล่ะ ฉันคิดว่าริต้าแต่งข่าวขึ้นมาเสียอีก แล้วทีนี้จะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย”
ชื่อของริต้ากระตุ้นความสนใจของทอม “ยัยนั่นเขียนข่าวอะไร”
มักกอนนากัลยื่นหนังสือพิมพ์ให้ “อ่านเอาเองเถอะ” เธอว่า
ทอมกวาดสายตาอ่านบทความและก็โกรธจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ “คอยดูเถอะ” เขาพูดออกมาแค่นั้น
ไม่น่าล่ะ เซเวอร์รัสถึงดูซึมๆไป คงไม่ได้ไปคิดมากอยู่หรอกนะ ทอมตัดสินใจปิดการสอนให้รวบรัดที่สุดก่อนที่จะไปดูคนรัก ทันทีที่เข้าไปในห้องนั่งเล่น ทอมก็พบซองจดหมายที่ประทับตราของโรงเรียนเวทมนตร์อเมริกา หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น เซเวอร์รัสจะหนีเขาไปงั้นเหรอ ใจจริงทายาทสลิธีรินอยากฉีกจดหมายนั่นทิ้ง แต่ก็ต้องหักใจ
“กลับมาแล้วหรือครับ ทอม” เซเวอร์รัสว่า ฝืนยิ้มให้ เขาไม่อยากให้ทอมรู้ว่าเขาเสียใจแค่ไหน
“กอดหน่อยไหม” ทอมถาม อ้าแขนกว้าง
เซเวอร์รัสโถมตัวเข้ากอดคนรักของเขา “ผมทำน้ำยาเสร็จแล้วนะทอม”
“เก่งมาก” ทอมว่า ลูบหัวคนรักของเขาเบาๆ “เธอทำน้ำยาอะไรหรือ”
“คล้ายๆน้ำยาวูล์ฟเบน แต่ผมเปลี่ยนสูตรนิดหน่อย มันเป็นน้ำยาที่ถ้าพวกโดนคำสาปให้กลายร่างกินเข้าไปแล้วจะควบคุมการแปลงร่างได้ ไม่ใช่จำกัดแค่มนุษย์หมาป่าแต่รวมถึงมาเลดิกตัสด้วย” เซเวอร์รัสว่าอย่างภูมิใจ
“เยี่ยมเลย เซเวอร์รัส” ทอมชม “แล้วเธอจะยื่นให้สภาปรุงยาเมื่อไหร่
“พอคุณตรวจให้ผมว่าผ่านแล้วผมก็จะยื่นเลยครับ” เซเวอร์รัสตอบ “แต่เสียดายที่ไม่สามารถควบคุมการแปลงร่างของพวกลูกครึ่งได้”
ทอมยิ้ม “เธอทำดีที่สุดแล้ว เซเวอร์รัส”
“ผมไม่รู้ว่ามันดีพอที่จะคู่...” เซเวอร์รัสเกือบจะพูดว่าคู่ควรกับคุณ แต่แล้วก็เปลี่ยนคำเป็น “ได้มาสเตอร์ดีกรีปรุงยาหรือยัง”
ทอมถอนหายใจ เขาต้องทำอะไรสักอย่างกับเรื่องนี้
“ฉันจะทำยังไงดี นากินี” ทอมปรึกษาเพื่อนรักไร้ขาของเขา
“เชอะ ตั้งแต่มีแฟนก็ลืมเพื่อน ไม่คุยด้วยหรอก” นากินีทำเสียงสะบัดเท่าที่งูจะสะบัดได้
“ขอโทษ” ทอมว่า ใช้มือลูบไปตามเกล็ดของเพื่อนรัก “ขอโทษจริงๆ”
“ถ้ามันมีปัญหาที่ข่าว ทำไมไม่แก้ข่าวล่ะ” นากินีว่า “นายเป็นถึงท่านลอร์ดเชียวนะ จะบังคับให้นักข่าวคนหนึ่งเขียนแถลงการณ์ขอโทษคงไม่ยากเท่าไหร่หรอกมั้ง”
ความจริงแล้วอำนาจลอร์ดทำอะไรไม่ได้มากนักหรอก แต่อำนาจเงินทำได้ ทอมตัดสินใจถอนหุ้นจากเดลี่พรอเฟ็ตโดยไม่บอกล่วงหน้า เขาเขียนจดหมายไปหาเพื่อนเก่าของเซเวอร์รัสทุกคน เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยใส่สีตีไข่อีกนิดหน่อย เพื่อนๆเหล่านั้นพร้อมใจกันถอนหุ้นจากหนังสือพิมพ์เช่นกัน และนำเงินส่วนนั้นไปให้เดอะควิบเบลอร์แทน พวกเขายังให้สัมภาษณ์แก่ผู้สื่อข่าวของเดอะควิบเบลอร์เกี่ยวกับเรื่องของเซเวอร์รัสอีกด้วย
บทความในเดอะควิบเบลอร์
จากที่หนังสือพิมพ์อันดับหนึ่งของผู้วิเศษได้ลงข่าวเกี่ยวกับท่านลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์และคนรักของเขา หุ้นของหนังสือพิมพ์ก็ตกลงอย่างรวดเร็ว เพราะทั้งตระกูลเพฟเวอร์เรลล์ แบล็ค พอตเตอร์ มัลฟอยและผู้ถือหุ้นรายใหญ่อีกหลายคนต่างทยอยถอนหุ้นออกจากบริษัท แม้ว่าผู้สื่อข่าวของเราจะพยายามติดต่อสัมภาษณ์ลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์อย่าวไร เขาก็ปฏิเสธว่าไม่ว่าง กำลังเตรียมการฟ้องร้องอยู่ แหม สงสัยจังว่าใครจะเป็นผู้โชคร้าย แต่ทว่าลอร์ดแบล็คสองพี่น้อง ซิเรียสและเรกูลัสผู้ซึ่งอยู่คนละบ้านและทะเลาะกันเป็นประจำ วันนี้กลับสมัครสมานกันอย่างเหลือเชื่อและเต็มใจจะให้สัมภาษณ์เรา
“ผมไม่ขอพูดอะไรมาก แต่ผมพูดได้แค่ว่านักข่าวที่เดลี่พรอเฟร็ตไม่มีจรรยาบรรณเลย คุณคิดจะเขียนข่าวยังไงก็ได้เพื่อเอายอดขาย จะจริงไม่จริงไม่รู้ เขียนไปเรื่อย” ซิเรียสให้สัมภาษณ์อย่างดุเดือด
“ถ้าพี่เซเวอร์รัสไม่เก่งปรุงยา ผมก็ไม่รู้ว่ามีใครอีกที่เก่ง เขาแค่ไม่ชอบอวดตัวเฉยๆ” เรกูลัสให้สัมภาษณ์อย่างสุภาพ ผิดกับท่าทีโผงผางของพี่ชาย
“เซเวอร์รัสน่ะเป็นเด็กเรียน ผมยืนยันได้เลย ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับศาสตราจารย์ริดเดิ้ลตอนเรียนก็ไม่มีอะไรมากกว่าอาจารย์ ลูกศิษย์ แหมคุณ ถ้าพวกเขามีอะไรกันตั้งแต่สมัยนั้น ดัมเบิลดอร์จะปล่อยไว้เหรอ ไม่มีทางอะ ส่วนเรื่องที่เด็กพวกนั้นโดนไล่ออกก็สมควรแล้ว รายละเอียดผมไม่ค่อยรู้หรอก ถามเจมส์เอาแล้วกัน” ลอร์ดแบล็คคนโตโยนคำถามไปให้ลอร์ดพอตเตอร์ที่มาฟังการสัมภาษณ์พร้อมภรรยา
“วันนั้นเซเวอร์รัสหายตัวไปครับ” ลอร์ดพอตเตอร์เล่า พร้อมดันแว่นทำท่าเท่ “ไม่มีใครเห็นเป็นชั่วโมงๆ ภรรยาของผม” เขาพยักหน้าไปทางเลดี้พอตเตอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ “เดือดเนื้อร้อนใจมาก เธอเป็นเพื่อนสนิทของเขาน่ะครับ,”
“ใช่ค่ะ” เลดี้พอตเตอร์ว่า “ฉันรู้จักกับเขาก่อนจะเข้ามาเรียน เขาเป็นคนเงียบๆค่ะ แต่เป็นเพื่อนที่ดีมาก พอเขาหายไปฉันเลยตกใจ”
“เผอิญพวกเราได้ยินคนพูดว่าเขาถูกจับขังไว้ ผมก็เลยตามไป” เจมส์เล่าต่อ “พวกนั้นขังเด็กปีหนึ่งไว้ในตู้เก็บของเป็นชั่วโมงๆ แค่เพราะว่าศาสตราจารย์ริดเดิ้ลชมเขาในชั่วโมงเรียน” เขาทุบโต๊ะอย่างโมโห “พวกขี้อิจฉาทั้งนั้น รุมทำร้ายเด็กไม่มีทางสู้”
เอาล่ะค่ะ นี่ก็เป็นมุมมองของอีกฝ่ายนะคะ ท่านผู้อ่านลองพิจารณาดูนะคะว่าฝ่ายไหนถูก ฝ่ายไหนผิด เดอะควิบเบลอร์ขอลาไปก่อนค่ะ สวัสดีค่ะ
ต่อ
หลังจากที่บทความนี้ถูกเผยแพร่ออกไปก็มีคนจำนวนมากส่งจดหมายกัมปนาทไปที่เดลี่พรอเฟ็ต หลายเสียงกรีดร้องถึงจรรยาบรรณสื่อ การเสนอข่าวอย่างไม่เป็นธรรม แต่ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้บาร์นาบัส คัฟฟ์ บรรณาธิการใหญ่กลุ้มใจเท่ากับหุ้นที่ตกลงอย่างต่อเนื่องและจดหมายจากทนายความที่จะฟ้องร้องหนังสือพิมพ์ เขาจึงเรียกประชุมด่วน
“ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว” คัฟฟ์ว่า “ตอนแรกที่ผมลงพิมพ์เริ่องนี้ ผมไม่คิดว่าเด็กสเนปจะสำคัญขนาดนี้ ผมคิดว่าลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์แค่เล่นๆ”
“ถึงขนาดให้แหวนกัน คงไม่ใช่เล่นๆแล้วค่ะ” นักข่าวร่างท้วมคนหนึ่งว่า แต่ก็เงียบทันทีเมื่อเห็นสายตาของบรรณาธิการ
“เขาจะฟ้องบริษัทเรา” คัฟฟ์ว่า “ผมพยายามส่งจดหมายไปขอโทษหลายครั้ง แต่เขาก็ยืนยันว่าจะฟ้องให้ได้”
“มันเป็นความผิดของริต้าแท้ๆ” แอนดี้ สมัดจ์ลีย์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้าเธอไม่ลงบทความนั่นก็คงไม่เป็นอย่างนี้หรอก”
“มาโทษฉันคนเดียวได้ยังไงกัน” ริต้าแหว “ฉันก็ปรึกษาทุกคนก่อนลงแล้ว”
“ริต้าพูดถูก”เบ็ตตี้ เบรทเวต นักข่าวที่ชื่นชมริต้าอยู่เสมอสนับสนุน “พวกเรามีหน้าที่เสนอความจริง”
“ความจริงบ้าอะไร” แอนดี้เถียงกลับ “แต่งขึ้นมาทั้งนั้น คุณริดเดิ้ลจะฟ้องเราอยู่แล้วเนี่ย”
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ” ริต้าว่า เสียงอ่อยลงหน่อย
“เขาบอกให้เราไปจบเรื่องที่ศาล” คัฟฟ์พูดขรึมๆ
วันนี้ทอมแต่งตัวหล่อที่สุด ไม่ใช่เพื่อให้เกียรติแต่เพื่อข่มขวัญ ส่วนเซเวอร์รัสใส่เสื้อคลุมสีดำเหมือนเดิม
“คุณไม่น่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่” เซเวอร์รัสบ่น เขาไม่อยากขึ้นโรงขึ้นศาลเท่าไหร่
“เรื่องเล็ก” ทอมร้อง “เธอซึมไปตั้งนาน แถมยังคิดหนีฉันไปอีก ยังว่าเป็นเรื่องเล็กอีกเหรอ”
เซเวอร์รัสไม่ตอบ
“สวัสดี ทุกคน” ผู้พิพากษาว่า หลังจากที่ทุกคนเข้าประจำที่เรียบร้อยแล้ว “วันนี้เราจะมาตัดสินคดีระหว่างคุณโทมัส ริดเดิ้ล ลอร์ดเพฟเวอร์เรลล์ที่ฟ้องหนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ตข้อหาหมิ่นประมาท”
ทอมยืนคู่กับเซเวอร์รัส เขาแอบกุมมือเด็กหนุ่มเอาไว้ มือของเซเวอร์รัสเย็นเฉียบเพราะความตื่นเต้น
ส่วนฝ่ายจำเลยคัฟฟ์มาพร้อมกับริต้า ทั้งคู่พยายามฝืนยิ้ม แต่ดูซีดเซียวชอบกล
ผู้พิพากษาเริ่มซักถามเกี่ยวกับบทความ ริต้าพยายามให้เหตุผลว่าเธอลงข่าวตามความเป็นจริง
เมื่อจำเลยให้การจบ ผู้พิพากษาจึงหันมาถามทอมบ้าง
“ทำไมคุณถึงฟ้องร้องเดลี่พรอเฟ็ตครับ”
“ท่านผู้พิพากษาครับ” ทอมกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ผมไม่เคยให้อนุญาตให้เดลี่พรอเฟ็ตลงพิมพ์เรื่องของผมหรือคนรักของผม นอกจากนี้ทางสำนักพิมพ์ยังลงข่าวที่ไม่เป็นความจริงที่ทำให้คนรักของผมเสื่อมเสียชื่อเสียงอีก ผมจึงจะฟ้องร้องให้ถึงที่สุด”
การตัดสินคดีผ่านไปนานมากสำหรับเซเวอร์รัส มีการสอบพยานหลายคนซึ่งพยานส่วนใหญ่ก็คือเพื่อนนักเรียนของเซเวอร์รัส ทั้งพวกแก๊งตัวกวน ลิลี่และเด็กสลิธีริน เรื่องที่พวกเขาพูดมาทำเอาเซเวอร์รัสหน้าแดง เขาไม่ได้ดีขนาดนั้นสักหน่อย
หลังจากไต่สวนกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ศาลก็ตัดสินให้ทอมชนะคดี ทางเดลี่พรอเฟ็ตต้องจ่ายเงินชดเชยให้ทอมหนึ่งพันเกลเลียนและต้องลงประกาศขอขมาเป็นเวลา 7 วัน
“เป็นไงบ้าง เซฟ” เจมส์ทัก
“ดีแล้วล่ะ” เซเวอร์รัสตอบ “ขอบใจนะที่อุตส่าห์มา”
“ฉันมีข่าวดีมาบอกนาย” เจมส์ว่า “ลิลี่ท้องแล้วแหละ”
“ยินดีด้วยนะ” เซเวอร์รัสว่า รู้สึกวูบโหวงนิดหน่อย เขาชอบเด็กมาก ทอมก็เช่นกัน แต่พวกเขาคงไม่มีโอกาสมีลูกเป็นของตัวเอง
“ฉันดีใจมากเลย” เจมส์ว่า “ฉันกำลังจะเป็นพ่อคน”
“มัวเมาท์อะไรอยู่” ลิลี่ว่า เดินมาหาทั้งสอง “กลับบ้านกันได้แล้ว”
“จ้ะ ไปเดี๋ยวนี้แหละ” เจมส์พูดอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินตามภรรยาไป
“กลัวเมีย ไม่เห็นจะเข้าท่าเลย” ซิเรียสว่า “เราต้องคุมเมีย จะให้เมียกลัวเราได้ไง”
“แสดงว่าพี่ไม่กลัวเมียเหรอ” เรกูลัสถาม
“แน่นอน” ซิเรียสยืดอก ทำท่าเท่ “เราเป็นผัว เราต้องใหญ่กว่าเมีย”
“จริงเหรอ” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง
“จริงสิ เมียเนี่ยเราไม่พอใจก็ต้องตบ สั่งสอนให้รู้เสียบ้างว่าอย่ามาหือกับผัว” ซิเรียสบอกอย่างเมามัน ก่อนที่จะหันไปดู
“ระ รีมัส” เขาพูดเสียงอ่อย “มาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ”
“ก็ตั้งแต่นายบอกไม่กลัวเมียนั่นแหละ” รีมัสว่า เลิกคิ้วขึ้น “นายจะต่อยฉัน?”
“ไม่กล้าแม้แต่จะคิดจ้ะ ทูนหัว ฉันแค่พูดเล่น กลับบ้านกันเถอะจ้ะ” ซีเรียสว่า
เรกูลัสเบ้ปาก ไอ้นี่ดีแต่พูด
ข้างล่างไม่มีอะไร ไม่ต้องเลื่อนลงค่ะ
Xoxox love gxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx
ความคิดเห็น