better be cat than cutie (hpss) เป็นแมวดีกว่าเป็นเมีย

ลำดับตอนที่ #18 : 17

“ ทอม” ดัมเบิลดอร์ว่า “ ฉันมีเรื่องจะขอเธอหน่อย”
“ ผมชื่อออร์เดล” ออร์เดลว่า “ แล้วคุณจะขออะไร”
“ ฉันอยากให้ซิเรียสพ้นจากข้อหา” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างจริงจัง “ เธอยังเรียกพวกผู้เสพความตายได้อยู่ไหม”
“ ผมเรียกหางหนอนได้” ออร์เดลว่า “ มือเงินที่ผมเสกให้เขา”
ดัมเบิลดอร์พยักหน้า “ เราจะไปที่กระทรวงเวทมนตร์กัน”
การปรากฏตัวของพวกเขาทั้งสามสร้างความตระหนกให้คนในกระทรวง ดัมเบิลดอร์เป็นพ่อมดที่มีพลังอำนาจมาก ออร์เดล แม้ว่าจะรูปร่างเหมือนมนุษย์มากกว่าตอนเป็นโวลเดอมอร์ แต่ก็ยังมีดวงตาสีแดง น่ากลัว แต่ที่ทุกคนกลัวที่สุดคือปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ คนที่ควรตายไปแล้ว เมื่อสิบกว่าปีก่อน เขาถูกชายสองคนแรกจับมัดไว้ด้วยเชือกลงคาถาป้องกันการกลายร่าง
การดำเนินการเป็นไปได้ดีกว่าที่คิดไว้มากทีเดียว ไม่มีอะไรดีกว่าหลักฐานที่ดี ศาลสั่งปล่อยตัวซิเรียสเป็นอิสระในที่สุด ดัมเบิลดอร์แทบจะอดใจบอกข่าวดีนี้กับซิเรียสไม่ไหว พวกเขาต่างแยกย้ายกันไปตามทางของตน
หนังสือพิมพ์ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นออกข่าวเรื่องซิเรียสเต็มไปหมด และยังมีบทสัมภาษณ์ของดัมเบิลดอร์และออร์เดล(ผู้ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเป็นใครกันแน่) ข่าวโจมตีต่างๆเงียบหายไป ไม่มีข่าวฆาตกรรมหรือหายตัวแปลกๆอีก และผู้คนก็เริ่มคิดจริงๆแล้วว่าแฮร์รี่ไม่ใช่คนเสียสติ เขาเริ่มป๊อปปูลาร์มากขึ้น มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบเขาและอยากออกเดทกับเขา แต่เขาปฏิเสธไป เขายังไม่พร้อมจะมีใคร
โรลมินด้าชอบแฮร์รี่ เธอต้องทำให้แฮร์รี่มาเป็นของเธอให้ได้ แต่เธอไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย ดังนั้นเธอจึงซื้อยาเสน่ห์มาผสมกับขนมเค้ก ตั้งใจเอาไปให้แฮร์รี่กิน
“ รับขนมของฉันไปด้วยนะ แฮร์รี่” เธอพูดอย่างอ่อนหวาน ยื่นขนมเค้กให้
ควันขู่ มันรู้ว่าขนมเค้กนั่นมีอะไรอยู่ แต่มันจะเตือนแฮร์รี่ได้ยังไง
“ น่ารักจัง” โรลมินด้าว่า เธอรู้ว่าโชเลิกกับแฮร์รี่เพราะอะไร และเธอจะไม่เป็นแบบเขา เธอต้องติดสินบนแมวแล้วล่ะ
แฮรี่ถือขนมเค้กไปที่สนาม พวกเขามีซ้อมควิชดิชกัน เขาผูกควันไว้กับอัฒจันทร์
“ ว้าว ขนมเค้กนี่ แฮร์รี่” รอนร้องอย่างปีติ “ ขอฉันกินด้วยได้เปล่า”
“ ได้สิ” แฮร์รี่ว่า เขาแกะเค้ก ตั้งใจจะแบ่งกินกับรอน
ควันไม่มีทางเลือกแล้ว มันจำเป็นต้องบอกความจริงกับแฮร์รี่เดี๋ยวนี้ มันทนไม่ได้ที่แฮร์รี่จะบอกรักคนอื่น แม้จะด้วยฤทธิ์ยาก็ตาม มันรวบรวมพลังกลายร่างเป็นมนุษย์ กระชากเชือกที่ผูกไว้จนหลุดและวิ่งมาหาแฮร์รี่
“ เธอห้ามกินนะ” เซเวอร์รัสพูด “ มันมียาเสน่ห์อยู่”
รอนปล่อยเค้กร่วงลงพื้น แฮร์รี่หันไปหาอาจารย์ของเขาและอ้าปากค้าง
เซเวอร์รัส สเนปใส่ปลอกคอของควัน ปลอกคอที่แฮร์รี่สั่งทำพิเศษเพื่อควัน เขารู้สึกเหมือนถูกทรยศเขาคิดว่าเขามีเพื่อนใหม่อีกสองชีวิต แต่ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เรื่องเล่นตลก ทำไมเขาถึงเชื่อใจสเนปได้นะ
“ อาจารย์” แฮร์รี่พูดได้แค่นั้น
ทีมควิชดิชที่เหลือทยอยมาที่สนาม พวกเขามองฉากที่เกิดขึ้นอย่างประหลาดใจ เค้กวางระเกะระกะอยู่ที่พื้น แฮร์รี่ รอน สเนปยืนมองมัน
“ พอตเตอร์” เซเวอร์รัสว่า “ ฟังฉันก่อน ฉันอธิบายได้”
“ ผมไม่อยากฟัง” แฮร์รี่พูด พยายามคุมเสียงไม่ให้สั่น “ คุณหลอกผม ผมเกลียดคุณ”
เซเวอร์รัสเหมือนโดนฟ้าผ่า “ แฮร์รี่” เขาว่า “ ฟังฉันก่อน”
“ ไปให้พ้น” แฮร์รี่ตะโกนใส่ “ ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก คุณจะมาเป็นสายใช่ไหม พยายามสืบความลับของผม คุณคงหัวเราะลับหลังผมเยอะแยะเลยสิ ใช่ไหมล่ะ”
“ ฉันไม่ได้..” เซเวอร์รัสเริ่ม “ ฉัน..” แต่เขาไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไรต่อ
“ อาจารย์ไปที่อื่นก่อนได้ไหมคะ” แอนเจลินาว่า เธอยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ พวกเราจะได้ซ้อมกัน”
เซเวอร์รัสพยักหน้า เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพูดกับแฮร์รี่ตอนนี้ เขาหันหลังและเดินจากไป
“ ฉันเตือนเธอแล้วนะ” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างถมึงทึง
“ ผมกะจะบอกเขาแล้วนะ” เซเวอร์รัสว่า หูและหางโผล่มาเพราะอารมณ์ไม่คงที่ “ เหมียวๆ”
“ แล้วทีนี้เธอจะทำยังไง” ดัมเบิลดอร์ถาม “ แฮร์รี่โกรธเธอแล้วนะ”
“ ผมไม่รู้” เซเวอร์รัสว่า เขาไม่เก่งเรื่องการจัดการความสัมพันธ์ เขาส่งเสียงร้องครวญคราง
“ เรื่องนี้เธอผิดเต็มๆเลยนะ” ดัมเบิลดอร์ว่า เขาหันหลังให้เซเวอร์รัสราวกับการมองชายหนุ่มทำให้เขาเจ็บปวด“ ไม่มีใครชอบถูกหลอกหรอก เข้าใจไหม” เขาหันมาหาเซเวอร์รัส แต่ชายหนุ่มหายไปแล้ว แมวดำตัวหนึ่งอยู่ที่นั่นแทน
“ เหมียว” ควันร้อง มันครางอย่างทุกข์ทรมาน พยายามจะแปลงร่างเป็นมนุษย์ แต่ก็ทำไม่สำเร็จ มันไม่มีสติอะไรอีกแล้ว มันจะไปหาแฮร์รี่ มันวิ่งพรวดออกไป ดัมเบิลดอร์ตามไปติดๆ

" ฉันขอโทษ"