better be cat than cutie (hpss) เป็นแมวดีกว่าเป็นเมีย

ลำดับตอนที่ #14 : 13

แฮร์รี่เคาะประตูห้องทำงานของสเนป ในใจสงสัยว่าควันหายไปไหนทั้งวัน
“ เข้ามาได้เลย” เสียงดังขึ้นจากข้างใน
แฮร์รี่เปิดประตูเข้าไป สเนปดูเหมือนจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขานุ่งผ้าเช็ดตัว ร่างกายเปียกปอน เป็นครั้งแรกที่แฮร์รี่เห็นสเนปใส่ชุดอื่นนอกจากเสื้อคลุมขนาดใหญ่ เด็กชายรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ขาว ขาวเหลือเกิน เป็นสิ่งเดียวที่แฮร์รี่คิดได้ เขาเพิ่งได้รู้วันนี้เองว่าสเนปไม่ได้ตัวใหญ่อะไรมากมายเลย เขาดูผอมบางมากทีเดียว
“ จะตะลึงอีกนานไหม” เสียงของสเนปปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ “ เข้ามาแล้วปิดประตูด้วย”
“ อาจารย์ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนก็ได้ครับ” แฮร์รี่ว่า
“ เดี๋ยวฉันจะใส่ตรงนี้แหละ” สเนปพูดอย่างไม่ยี่หระ “ อายเหรอ แฮร์รี่ ผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ”
ใช่ แฮร์รี่รู้ ผู้ชายเหมือนกัน เขาไม่ควรจะรู้สึกอะไร แต่ใจของเขาไม่ทำตามที่สมองบอก เขารู้แต่เพียงว่าถ้าสเนปไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้ ความสัมพันธ์ที่เขากับสเนปสร้างขึ้นมาต้องพังทลายอย่างไม่มีทางกลับมาดีได้อีก แฮร์รี่เป็นเด็กวัยรุ่นที่มีฮอร์โมนพลุ่งพล่าน แต่เขาต้องไม่ใช้เหตุผลนี้ในการทำลายความสัมพันธ์
“ ผมไปก่อนนะครับ” แฮร์รี่ว่า “ ผม รู้สึกไม่ค่อยสบาย” เขารีบเผ่นออกมาก่อนสเนปจะห้ามเขา ให้ตายเถอะ ให้ตาย สเนปเล่นอะไรของเขากันแน่
แฮร์รี่ระบายกับควัน มันเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่แฮร์รี่ระบายด้วยได้ เขาไม่กล้าบอกรอนกับเฮอร์ไมโอนี่
“ ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร ควัน” แฮร์รี่ว่า “ ฉันไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ แต่เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่เห็นเขาใส่เสื้อคลุมใหญ่ๆ เขา.. ฉันไม่ควรคิดอย่างนี้เลย เขาเป็นอาจารย์ แล้วก็..โอ๊ย” แฮร์รี่ทึ้งหัวตัวเอง “ ฉันว่าฉันถูกใจเขา”
“ เหมียว” ควันร้อง ดูท่าทางพึงพอใจ
การเรียนสกัดใจเป็นการทรมานประจำสัปดาห์สำหรับแฮร์รี่ ไม่ใช่ว่าสเนปกลับมาร้ายกาจเหมือนเดิม แต่กลิ่นของสเนปทำให้เขาแทบคลั่ง ทำไมสเนปต้องจงใจอาบน้ำทุกครั้งที่เขาจะมาเรียนนะ แล้วทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เขาใช้สบู่กลิ่นอะไรกันแน่ มันหอมเหมือนทาร์ตน้ำตาลข้น ขนมโปรดของแฮร์รี่ โธ่เอ๊ย เขาชักจะอยากชิมแล้วสิ เขาแทบจะคลั่งแล้ว สเนปจงใจแกล้งเขาหรือเปล่านะ
“ เป็นยังไงบ้าง เซเวอร์รัส” ดัมเบิลดอร์ถาม “ แผนการคืบหน้าไหม
เซเวอร์รัสพยักหน้าแทนคำตอบ “ แฮร์รี่ชอบกลิ่นสบู่ของผม ทาร์ตน้ำตาลข้น”
ดัมเบิลดอร์ยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายระยิบระยับ และเขาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง “ แล้วเธอจะบอกความจริงกับเขาเมื่อไหร่”
“ ผมยังไม่พร้อม” เซเวอร์รัสว่า “ ผมอยากให้เราสนิทกันมากกว่านี้”
“ เธอควรจะบอกเขาได้แล้ว” ดัมเบิลดอร์พูดเหมือนพ่อสอนลูก “ ถ้าเขารู้ความจริงว่าเธอโกหกเขา จากคนอื่น”
“ ผมไม่ได้โกหกเขา” เซเวอร์รัสเถียง
“ การปิดบัง สำหรับบางคน ก็ไม่ต่างอะไรจากการโกหก” ดัมเบิลดอร์ว่า “ เธอควรจะบอกเขา ยิ่งเร็วยิ่งดี”
เซเวอร์รัสยังไม่พร้อม เขายังไม่พร้อมจริงๆ เขารู้ว่าวันหนึ่งเขาต้องบอกแฮร์รี่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขาอยากเก็บเกี่ยวความสุขช่วงนี้ไว้ก่อน
ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกเจ็บที่แขนซ้าย จอมมารส่งสัญญาณเรียกเขา
“ ผมต้องรีบไป” เขาว่า “ จอมมารเรียกผม”
“ เดี๋ยวฉันจะถอนมนตร์ห้ามหายตัวให้เธอ” ดัมเบิลดอร์ว่า “ เธอไม่ต้องไปถึงหน้าประตูหรอก เสียเวลา”เขาร่ายมนตร์อะไรบางอย่าง เซเวอร์รัสหายตัวไปทันที
“ โชคดีนะ เซเวอร์รัส” ดัมเบิลดอร์ว่า 

" จะได้ผลเหรอ"