better be cat than cutie (hpss) เป็นแมวดีกว่าเป็นเมีย

ลำดับตอนที่ #13 : 12

การเรียนสกัดใจเป็นไปได้ดีกว่าที่แฮร์รี่คิดไว้ สเนปสอนเขาแค่ครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นเป็นเวลารำลึกความหลัง
“ แม่ของเธอชอบปรุงยา” สเนปพูดขึ้นในวันหนึ่ง “ เป็นหนึ่งในวิชาโปรดของเขา ลิลี่อยู่ในสโมสรซลักด้วย”
“ อะไรนะครับ” แฮร์รี่ถาม
“ สโมสรซลัก” สเนปว่า “ สโมสรที่อาจารย์ปรุงยาคนก่อนหน้าฉันตั้งขึ้นมา เก็บพวกคนโปรดของเขาไว้ คัดมาจากความสามารถบ้าง เป็นเพราะมีเส้นสายบ้าง เขาจะช่วยค้ำจุนพวกพ้อง และคนที่ได้ดิบได้ดีเพราะเขาก็จะตอบแทนเขาเล็กๆน้อยๆ
“ แม่ผมปรุงยาเก่งไหมครับ” แฮร์รี่ถาม
“ มือทองเลยล่ะ” สเนปว่า “ ฉันแปลกใจที่เธอดูเหมือนจะไม่ได้..” เขาหยุดกลางประโยค
“ ผมคงเหมือนพ่อ” แฮร์รี่ว่า
“ ไม่ๆ” สเนปปฏิเสธ “ พ่อเธอก็ปรุงยาเก่ง เก่งพอสมควรเลย ไม่อย่างนั้นเขาเป็นแอนิเมจัสไม่ได้หรอก”
“ มันเกี่ยวอะไรกับการปรุงยาล่ะครับ” แฮร์รี่ถามอย่างงุนงง “ แอนิเมจัสเป็นเรื่องของการแปลงร่างไม่ใช่เหรอ”
“ เธอจำเป็นต้องใช้ทักษะในการปรุงยาด้วย” สเนปว่า “ และอีกอย่างมันอยู่ในสายเลือด ตระกูลพอตเตอร์ร่ำรวยจากการปรุงน้ำยา น้ำยาพริกไทย น้ำยายืดผมเงางาม น้ำยาปลูกกระดูก พวกนี้เป็นการคิดค้นของตระกูลพอตเตอร์”
“ จริงเหรอครับ” แฮร์รี่ถาม “ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย แต่ผมปรุงยาได้ห่วยมากนะครับ”
“ ไม่หรอก” สเนปว่า สีหน้าเขาดูเศร้าหมอง “ ถ้าเธอเรียนกับคนอื่น เธออาจจะทำได้ดีกว่านี้ ถ้ามีคนคอยจับผิดฉันตลอด ฉันคงปรุงได้ไม่ดีเหมือนกัน”
แฮร์รี่ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องพูด “ อาจารย์ชอบแมวไหมครับ ผมอยากให้อาจารย์รู้จักกับควัน ผมจะพามันมาหาอาจารย์หลายครั้งแล้ว แต่มันหนีไปได้ทุกที”
“ แม่ของเธอชอบแมว” สเนปว่า ไม่ตอบคำถามแฮร์รี่ตรงๆ “ เราเคยเลี้ยงแมวด้วยกัน มันชื่อซิลลี่”
“ซิลลี่ที่แปลว่าโง่น่ะเหรอครับ” แฮร์รี่พูด รู้สึกประหลาดใจ
“ อือ ใช่” สเนปตอบ “ มาจากชื่อของเขากับฉัน เซเวอร์รัสกับลิลี่”
“ แมวอยู่บ้านใครครับ” แฮร์รี่ถาม “ บ้านอาจารย์หรือบ้านแม่”
“ ไม่ได้อยู่บ้านใครเลย” สเนปว่า “ เราเลี้ยงมันที่สนามเด็กเล่น แม่ของลิลี่แพ้ขนแมว ส่วนบ้านฉัน” เขาถอนหายใจ “ พ่อบอกเลี้ยงฉันคนเดียวก็เหนื่อยแล้ว ไม่ต้องเอาภาระมาเพิ่มให้หรอก”
“ ครับ” แฮร์รี่ตอบ
“ กลับหอได้แล้ว พอตเตอร์” สเนปว่า “ เดี๋ยววีสลีย์กับเกรนเจอร์จะคิดว่าฉันเอาเธอมาทำเป็นวัตถุดิบปรุงยา”
“ ทำไมอาจารย์ถึงไปเป็นผู้เสพความตายล่ะครับ” แฮร์รี่ถามขึ้นมาขณะที่พวกเขากำลังดื่มน้ำชาด้วยกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาดีขึ้นเรื่อยๆ จนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันก็ว่าได้
สีหน้าของสเนปว่างเปล่า อ่านไม่ออก เขาดูเหมือนจะชั่งใจว่าควรบอกแฮร์รี่ดีไหม “ ฉันเป็นผู้เสพความตายเพราะความเห็นแก่ตัว พอตเตอร์ จอมมารเกลี้ยกล่อมฉัน ฉันคิดว่ามันจะทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ หรืออย่างน้อยๆก็สิ่งที่ฉันคิดว่าฉันต้องการ”
“ แล้วทำไมอาจารย์ถึงมาเป็นสมาชิกภาคีล่ะครับ” แฮร์รี่ถาม สงสัยว่าสเนปจะยอมตอบหรือไม่
“ เหตุผลเดียวกับที่ฉันไปเป็นผู้เสพความตาย” สเนปพูดเสียงเรียบ “ ฉันไม่ได้คิดว่าอุดมการณ์ของภาคีดีกว่า เหมาะสมกว่าหรืออะไรเลย ฉันคิดว่าถ้าฉันเป็นสมาชิกภาคี ดัมเบิลดอร์จะให้ในสิ่งที่ฉันต้องการได้ก็เท่านั้น”
“ แล้วอะไรคือสิ่งที่อาจารย์ต้องการล่ะครับ” แฮร์รี่ถาม
“ เรื่องส่วนตัวของฉัน พอตเตอร์” สเนปว่า “ กรุณาเคารพมันด้วย”
ทั้งคู่เงียบงันกันไปสักพัก แล้วแฮร์รี่ก็พูดออกมาว่า “ อาจารย์ครับ ผมสงสัยเรื่องหนึ่ง ทำไมตอนที่อาจารย์เรียกนามสกุลผม น้ำเสียงของอาจารย์ถึงดูรังเกียจ ทั้งๆที่ผมว่าตอนนี้เราก็..ความสัมพันธ์ดีขึ้นแล้วไม่ใช่หรือครับ”
“ ฉันไม่ได้เกลียดเธอ” สเนปว่า “ หมายถึงว่าตอนนี้ไม่เกลียดแล้ว แต่พอพูดถึงพอตเตอร์ ฉันอดคิดถึงพ่อของเธอไม่ได้”
“ อาจารย์เรียกผมว่าแฮร์รี่ก็ได้นี่ครับ” แฮร์รี่เสนอ “ เพราะผมก็คือผม ผมไม่ใช่พ่อ”
“ แฮร์รี่” สเนปพูดเบาๆ เสียงของเขาดูเหมือนจะลอยมาจากที่ไกลแสนไกล
“ เมื่อไหร่นายจะเลิกเรียนกับเจ้าหัวมันเมือกนั่น” รอนถาม
“ อย่าเรียกเขาแบบนั้น” แฮร์รี่ว่า ควันส่งเสียงขู่
“ ไม่เอาน่า แฮร์รี่” รอนว่า “ นายโดนมันล้างสมองเหรอ นายเคยเรียกแย่กว่านี้อีก”
“ แต่ตอนนี้ไม่” แฮร์รี่พูดเสียงเฉียบขาด “ เขาเป็นอาจารย์นะรอน เขาอยู่ฝ่ายเรา”
“ แฮร์รี่” รอนอุทาน “ นายโดนล้างสมองจริงๆด้วย”
“ ไร้สาระ” แฮร์รี่พูดพลางลุกขึ้นยืน “ ควัน ไปเดินเล่นกัน”
ควันเดินตามเขามาอย่างว่าง่าย
“ ความสัมพันธ์ของเธอกับแฮร์รี่เป็นยังไงบ้างล่ะ” ดัมเบิลดอร์ถาม
“ ก็เรื่อยๆครับ” เซเวอร์รัสตอบ “ ดีขึ้นกว่าเก่า ผมเล่าเรื่องลิลี่ให้เขาฟัง”
“ เขาคงไม่ได้เห็นเธอเป็นตัวแทนพ่อหรอกนะ” ดัมเบิลดอร์พูดติดตลก “ ไม่อย่างนั้นก็ผิดแผนหมดเลยสิ”
“ เขามีแบล็คอยู่แล้ว” เซเวอร์รัสว่า “ เขาไม่ต้องการพ่ออีกคนหรอก”
“ แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างใช้ความคิด “ เขาอาจจะเห็นเธอเป็นตัวแทนพ่อนะ เธอไม่ลอง..เออ ทำตัวเซ็กซี่หน่อยไหม ถ้าเขามีปฏิกิริยาก็แสดงว่า..”
“ คุณพูดบ้าอะไรของคุณ” เซเวอร์รัสว่า หน้าแดงก่ำ “ เซ็กซี่ ผมเนี่ยนะ”
“ แกล้งทำเป็นเพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ได้” ดัมเบิลดอร์พูด ราวกับไม่ได้ยินที่เขาประท้วง “ ห่มผ้าห่มออกมา ตัวเปียกๆ ถ้าแฮร์รี่มีปฏิกิริยาอะไรบ้าง เราค่อยคิดแผนขั้นต่อไป”
“ ผม ไม่ ทำ” เซเวอร์รัสพูดเน้นเสียง
“ ตามใจ” ดัมเบิลดอร์ว่า “ ถ้าเธออยากได้ลูกบุญธรรมก็ทำแบบที่เธอทำนั่นแหละ อดีตเพื่อนรักของแม่ แต่ถ้าเธออยากได้เมท เธอก็ทำตามที่ฉันบอก”
เซเวอร์รัสเดินกลับห้องทำงานของตัวเอง ในใจกำลังชั่งน้ำหนักว่าเขาควรจะใช้สบู่หรือแชมพูกลิ่นอะไรที่จะทำให้แฮร์รี่ประทับใจดีขณะที่ดำเนินตามแผนของดัมเบิลดอร์ ตาแก่นั่นพูดถูก เขาไม่ได้อยากได้เมทมาเป็นลูกหรืออะไรที่ใกล้เคียงแบบนั้น เขารู้แล้วว่าเขาอยากมีแฮร์รี่ในชีวิตในฐานะอะไร แต่ปัญหาคือเขาไม่รู้ว่าแฮร์รี่จะรู้สึกอย่างนั้นด้วยหรือเปล่า เด็กชายสกัดใจเก่งเกินกว่าที่เขาจะชอบแล้ว

" ให้ได้แบบนี้นะ เซเวอร์รัส"