คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
เซเวอร์รัสกำลังเข้าร่วมประชุมภาคีที่แสนจะน่าเบื่อ ไม่ได้เพียงแค่สมองที่ต้องคิดโน่นคิดนี่ แต่สัญชาตญาณภายในที่ยากจะควบคุมต่างหากที่ทำให้เขาอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะมีใครรู้ความลับของเขาเข้า กลิ่นช่างยั่วยวนเหลือเกิน เขาหิวและเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาลุกขึ้นยืน
“ เซเวอร์รัส” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างประหลาดใจ “ เธอจะไปไหน เรายังประชุมกันไม่เสร็จนะ”
“ ผมหิว” เซเวอร์รัสตอบ พลางตั้งท่าจะเดินออกไป
“ ใจเย็นๆก่อน ศาสตราจารย์สเนป” คุณนายวีสลีย์ว่า “ เดี๋ยวเราก็จะกินกันแล้ว”
“ ผมรอไม่ได้” สเนปพูดย้ำ เขารีบออกจากห้องก่อนจะมีใครตั้งคำถามที่เขาไม่อยากตอบ
“ อย่ายุ่งกับตู้เก็บอาหารของฉันนะ” ซิเรียสตะโกนไล่หลัง
เซเวอร์รัสไม่สนใจตู้เก็บอาหารหรอก ใครจะไปสนใจเนื้อจืดชืด เมื่อมีของที่สดใหม่กว่าให้กิน บ้านของแบล็ครกและสกปรก ดังนั้นจึงมีสัตว์ตัวเล็กๆจำนวนมากมาอาศัยอยู่ เสียงที่พวกมันวิ่งเล่นกัน กลิ่นหอมๆของพวกมัน กระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าของเขา เขาจับมันขึ้นมาอย่างง่ายดาย
“ จี๊ดๆๆๆ” หนูโชคร้ายตัวนั้นพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการ แต่สายไปเสียแล้ว เซเวอร์รัสเลียริมฝีปากก่อนที่จะกินมันเข้าไปทั้งตัว อร่อยเหลือเกิน อร่อยกว่าอาหารจืดชืดของพวกมนุษย์เป็นไหนๆ เขากำลังจับหนูอีกตัวเข้าปาก เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง
“ เซเวอร์รัส เธอทำอะไรน่ะ” ดัมเบิลดอร์นั่นเอง เขาสงสัยพฤติกรรมที่แปลกไปของลูกน้องจึงตามมาดู
เซเวอร์รัสกลืนน้ำลาย เขามีเรื่องที่ต้องอธิบายอีกแล้ว
“ เธอหิวมากขนาดนี้เชียวหรือ” ดัมเบิลดอร์ถาม
“ มาใกล้ๆผมสิครับ” เซเวอร์รัสว่า “ ผมจะอธิบายให้ฟัง”
ดัมเบิลดอร์เขยิบเข้าไปใกล้ สีหน้ายังเต็มไปด้วยความตกใจและประหลาดใจ
“ ผมไม่ใช่มนุษย์” เซเวอร์รัสพูด “ อย่าครับ อย่าเพิ่งขัด ท่านไม่เคยสงสัยเลยหรือว่าทำไมผมไม่เคยไปยุ่งกับตู้นิรภัยตระกูลพริ้นซ์ที่เป็นของแม่ผมเลย”
“ ฉันคิดว่าเพราะแม่เธอโดนตัดออกจากตระกูล” ดัมเบิลดอร์ว่า
“ ซิเรียส แบล็คก็โดนตัดออกจากตระกูล แต่เขายังใช้สมบัติตระกูลแบล็คได้ เพราะเขาเป็นลูกหลาน แต่ผมไม่ใช่” เซเวอร์รัสสูดหายใจลึกๆ “ ผมไม่ใช่ลูกหลานตระกูลพริ้นซ์ ไอลีน พริ้นซ์ไม่ใช่แม่ของผม แม่ของผมจริงๆแล้วเป็นปีศาจแมว”
ดัมเบิลดอร์ยังคงนิ่ง สีหน้าสงบ
“ เผ่าพันธุ์ของเรามีตำนานการเกิดหลายตำนาน แต่ตำนานที่เป็นที่น่าเชื่อถือที่สุดคือนางแมวหลงรักมนุษย์และขอพรจากเทพเจ้าให้กลายร่างเป็นมนุษย์ เธอสมหวังอยู่ได้ไม่นาน เพราะเมื่อเทพทดสอบว่าเธอลืมสัญชาตญาณของความเป็นแมวหรือยังโดยส่งหนูเข้าไปหา ปรากฏว่าเธอยังไม่ลืมความเป็นแมว เธอจึงกลับร่างเป็นแมวเหมือนเดิม ตำนานเรื่องนี้พวกมนุษย์ก็รู้จัก แต่มันมักจะจบลงเพียงเท่านี้ ของพวกเรามีเล่าต่อไปว่า นางแมวตัวนั้นได้ตั้งท้องกับมนุษย์คนนั้นและได้ออกลูกออกมาเป็นลูกครึ่งแมวมนุษย์ คือ เป็นแมวที่มีสติปัญญาเทียบเท่ามนุษย์ สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้โดยที่เมื่ออยู่ในร่างมนุษย์ก็ยังมีสัญชาตญาณของแมว จมูกและหูดีกว่า แต่ถ้าหากขาดสติหรือมีอารมณ์ถึงขีดสุดเมื่อไหร่ก็จะอยู่ในร่างแมว ไม่นานพี่น้องครอกนั้นก็แต่งงานกันเองและสืบลูกหลานต่อมา” เซเวอร์รัสอธิบายยืดยาว
“ สรุปว่าเธอเป็นแมว” ดัมเบิลดอร์ทวน “ แต่ทำไมอยู่ๆเธอถึงมากินหนู เธอกินหนูมาตั้งแต่เด็กๆเลยหรือเปล่า”
เซเวอร์รัสถอนหายใจ “ ผมพยายามฝืนสัญชาตญาณของผม ผมเริ่มมีความเป็นแมวมากขึ้นทุกวันเพราะผมปฏิเสธเมทที่โชคชะตาจัดหาให้ เหมือนกับแม่ของผม”
“ เธอหมายความว่ายังไง”
“ พวกเราจะถูกแบ่งออกเป็นฝ่ายนำและฝ่ายตาม มันไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นหญิงหรือชาย มีเรื่องเล่าว่าตอนแรกเราก็เป็นหญิงชายเหมือนกับมนุษย์ แต่เมื่อเกิดโรคประหลาดทำให้ผู้หญิงลดน้อยลง ผู้ชายบางคนก็วิวัฒนาการตนเองให้สามารถรับอสุจิเข้ามาและตั้งครรภ์ได้ เรียกว่าผู้ชายที่เป็นฝ่ายตาม ต่อมาเมื่อเกิดลูกหลานจากผู้ชายพวกนี้ ธรรมชาติคงคิดว่าเมื่อมันกำจัดผู้หญิงไปแล้วมันควรกำจัดผู้ชายบ้างจึงเกิดโรคประหลาดที่ทำให้ผู้ชายต้องตาย ผู้หญิงก็เกิดวิวัฒนาการมาเป็นหญิงฝ่ายนำที่สามารถทำให้ผู้อื่นตั้งท้องได้”
“ แล้วยังไง”
“ ฝ่ายนำเป็นฝ่ายที่มีอำนาจในสังคมและธรรมชาติก็โหดร้ายกับผู้ที่เป็นฝ่ายตาม โดยการกำหนดเมทขึ้นมา ฟังดูคำว่าเมทเหมือนจะโรแมนติก แต่มันไม่ใช่อย่างงั้นเลย เมทก็เหมือนคู่ที่โชคชะตาจัดหาให้ และโชคชะตาบางทีก็เหมือนกับพ่อแม่ที่บังคับให้เราแต่งงานกับคนที่เราไม่ได้รัก ถ้าคุณเป็นฝ่ายนำ คุณปฏิเสธได้โดยไม่มีผลกระทบอะไร แต่ถ้าคุณเป็นฝ่ายตาม..” สเนปนิ่งไป เขาไม่อยากจะพูดถึงสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว การพูดออกมาทำให้มันดูเป็นความจริงมากยิ่งขึ้น “ คุณจะสูญเสียพลังอำนาจ คุณจะกลายเป็นแมวธรรมดาที่ไม่มีมนตร์วิเศษอะไรอีก แม่ของผมละทิ้งเมทมาแต่งงานกับพ่อ ตอนผมอายุ13 แม่เลยกลายเป็นแมวไป แม่คิดว่าผมคงจะไม่ต้องเผชิญโชคชะตาเหมือนแม่ เพราะพ่อผมเป็นมนุษย์ แต่โชคชะตาไม่เคยเข้าข้างผม ผมเป็นเหมือนแม่ แม้จะเป็นผู้ชายแต่ก็เป็นฝ่ายตาม ผมก็คงต้องกลายเป็นแมวธรรมดา ผมได้แต่หวังว่าสงครามคงจบลงแล้วตอนที่ผมเป็นแมว”
“ ถ้าสมมติว่า” ดัมเบิลดอร์เริ่ม “ เธอยอมรับเมท เธอก็ไม่ต้องกลายเป็นแมวใช่ไหม”
“ ทั้งใช่และไม่ใช่” เซเวอร์รัสว่า “ เมทก็ต้องยอมรับผมด้วย”
“ เป็นคนที่ฉันรู้จักหรือเปล่า” ดัมเบิลดอร์ถาม
สเนปพยักหน้า ราวกับพยายามสะบัดไล่แมลงวันที่น่ารำคาญ
“ เดี๋ยวฉันจะกล่อมให้เขายอมรับเธอเอง” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างมุ่งมั่น “ เธอไม่ต้องห่วง ว่าแต่เขาเป็นใครล่ะ”
“ ผมยอมเป็นแมวดีกว่าคบกับเขา” เซเวอร์รัสพูดอย่างดื้อดึง
“ เขาเป็นใคร” ดัมเบิลดอร์ถามอย่างหนักแน่น
“ พอตเตอร์” เซเวอร์รัสกระซิบ “ แฮร์รี่ พอตเตอร์”
ความคิดเห็น