คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
คุณจะทำอย่างไรในเมื่อคุณหลงรักคนมีเจ้าของ
คุณจะทำอย่างไรเมื่อเขาคนนั้นเป็นแฟนเพื่อน
และคุณจะทำอย่างไรในเมื่อคุณลืมคนคุณรักหมดใจ และตอนนี้เขาจะกลับมาล้างแค้นคุณ!!!
บยอน แบคฮยอน
“ฉันต้องได้นายมาเป็นของฉันให้ได้”
ปาร์ค ชานยอล
“ฝืนไปก็เท่านั้น ถึงฉันจะไม่ได้ล่ามโซ่นายไว้ให้นายมองเห็น แต่ฉันก็มีดวงชะตาที่คอยกักขังนายไว้”
ซูจี
“ฉันรักนายแค่คนเดียวน่ะ ชเว จงฮุน”
ชเว จงฮุน
“ฉันไม่เคย รู้ใจตัวเองเลย”
Into
ตื้ดดดด ตื้ดดดด ติ้ดๆๆ
“โถ่เว้ย!!!” เสียงชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสียเมื่อแฟนที่รักมากของเขาไม่รับสาย ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอะไรหรือเปล่าเพราะวันนี้เป็นวันที่เขาจะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ตอนแรกก็ชวนคนตัวเล็กไปเรียนด้วยแต่มันติดที่ว่าคนตัวเล็กอยากจะเรียนที่นี่มากกว่าจึงไม่มีประโยชน์ที่จะตื้อเขารู้นิสัยแฟนเขาดี
“อืม ช่างเถอะสงสัยคงจะไม่ว่าง” เมื่อไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะโทรต่อเอาไว้ถึง อเมริกา ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ก็ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วด้วย
Rrrrrrrrrrrrr
แต่ขณะที่เดินจะขึ้นเครื่องโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาเริ่มยิ้มเขาคิดว่าต้องเป็นคนรักของเขาแน่ๆจึงกดรับ แต่เมื่อได้คุยเสร็จเขาถึงกับต้องกำโทรศัพท์แน่นเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ปลายสายพูด และเดินขึ้นเครื่องไป.....
part beakhyeon
เอี๊ยดดดดดด ปี้นๆ ปัง!!!
เสียงรถที่สีไปตามทางถนน ตามด้วยเสียงแตร และเสียงอะไรบางอย่างชนกันอย่างแรงดังไปทั่วถนนสายหนึ่ง ร่างของแบคฮยอนกระเด็ดออกนอกรถเบนซ์คันงาม ที่ตอนนี้ชนกับรถสิบล้ออย่างจังจนทำให้รถสวยๆเละไปหมด
“อั้ก!! “ ร่างบางของแบคฮยอนหล่นลงตรงพื้นเลือดไหลลงตามพื้นดินดูน่ากลัวอย่างมาก แต่ถึงกระนั้นแบคฮยอนก็ยังพอมีสติดี ร่างบางหยิบมือถือที่ยังอยู่ดีขึ้นมาพยายามจะโทรหารถพยาบาล และเมื่อร่างบางกำลังจะแนบหู ก็ถูกแรงฟาดบางอย่างทำให้โทรศัพท์กระเด็นแตกไปไกล
“ช่วยด้วย!! ช่วยผมด้วย ได้โปรด”
แบคฮยอนตอนนี้ตามืดมัว พยายามหรี่ตามองดูเงาตะคุ้มๆที่ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แบคฮยอนเห็นดังนั้นจึงขอร้องให้เธอช่วย ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทิ้งโทรศัพท์ของเขาด้วย
“หึ โดนขนาดนี้ยังไม่ ตาย อีกเหรอแกนี่มันดวงแข็งจรงๆเลย”
“อึก!!คุณเป็นใคร ทำไมถึงพูดอย่างนี้ “
แบคฮยอนถามผู้หญิงคนตรงหน้าด้วยความสงสัย ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้เหมือนอยากให้เขาตายอย่างนั้นแหละ พยายามเพ่งดูผ็หญิงตรงหน้า เสียงก็ดูคุ้นๆ
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่ที่สำคัญแกจะต้อง ตาย “
“กรี๊ดดดดด “ แบคฮยอนกรี๊ดเมื่อเห็นเธอคนนั้นยกส่งของบางอย่างคล้ายๆด้ามไม้ หวังจะเอาตีหัวบคฮยอนเป็นแน่ (ไรเตอร์:จะตายอยู่แล้วยังจะแรดอีก แหม่)
ปึก!!!
เสียงไม้กระทบกับศรีษะของแบคฮยอนอย่างแรง แบคฮยอนเห็นสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเต็มตาเมื่อมีแสงมากระทบกับหน้าหล่อนตอนที่หล่อนเดินไป และหันกลับมาเขาจำได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร หล่อนก็คือ
“ ฮเยริน “
ติด ติด ติด ติด
“ตื่นแล้วเหรอครับ”
“.....”
“เอาน้ำหน่อยไหมครับ”
“.....”
“นี่เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าครับ”
“อย่า!!มาแตะตัวฉันน่ะ!! โอ๊ย!!!”แบคฮยอนร้องเมื่อถูกชายแปลกหน้าสัมผัสตัว และก็รู้สึกปวดที่หัวแปลกๆ
“คุณแบคฮยอนเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”เขาถาม
“แบคฮยอนคือใคร???” แบคฮยอนหันซ้ายหันขวา เมื่อชายแปลกหน้าพูดชื่อใครที่เขาไม่รู้จัก
“ก็คุณนั่นแหละครับ สมองคุณได้รับการกระทบกระเทือน ทำให้คุณความทรงจำเสื่อม ผมคาดว่าน่ะครับอาจจะเกิดจากการที่คุณโดนไม้ หรือ ของแข็งอะไรบางอย่างฟาด หรือ กระแทกที่ศรีษะอย่างจังจนทำให้สมองเกิดอาการผิดปกติ(ไรเตอร์:นี่มึ ง เป็นโคนันเหรอ) แต่ตอนนี้เรายังไม่พบไม้ หรือ ของที่คุณกระแทกเลยเราจึงสันนิษฐานว่า ว่า......”
“ว่าอะไร”
“ว่าเป็นเพียงแค่ อุบัติเหตุ แค่นั้นล่ะครับ”
ความคิดเห็น