คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Day 5: Thu 24/03/11
Day 5: Thu 24/03/11
วันนี้ยังคงเป็นเหมือนทุกวัน คาบแรกเรียนญี่ปุ่น ต่อด้วยภาษาอังกฤษ เป็นคาบที่ฉันอยากจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ถ้าหาอะไรมาถ่างตาได้ก็อยากจะทำไปแล้ว เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีส่วนร่วมเลยซักนิด
ในยามเช้าอากาศหนาวกว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา สังเกตได้จากเสื้อหนาวที่นักเรียนที่นี่ใส่กัน ที่นี่จะใส่เสื้อหนาวสีเขียวแขนยาวมีตราโรงเรียนทับเสื้อเชิ้ตสีขาวอีกทีถ้าหากหนาว ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ปกติทุกวันแค่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นตัวเดียวพวกเขาก็โอเคกันแล้ว แต่จากจำนวนเสื้อในวันนี้ ทำให้เชื่อได้เลยว่าหนาวขึ้นจริงๆ
ที่โรงเรียนยังเหมือนเคย อาจจะมีแปลกขึ้นมาบ้างเพราะฉันเพิ่งได้เรียนเลขเป็นวันแรก เลขที่นี่ง่ายมากฉันได้เรียนอัตราส่วนซึ่งที่เรียนกันตอนประถมนั่นแหละ อาจารย์วิชาที่สอนยังเดินเข้ามาถามเลยว่าฉันมาจากประเทศไหน แน่นอนว่าคำตอบที่น่าภาคภูมิใจก็คือ “ประเทศไทย” ซึ่งเขาก็ยิ้มแล้วบอกว่าเด็กไทยเก่งเลขมากจริงๆ จากที่เห็นมาหลายราย
...แอบงงๆ ว่าเลขก็เก่งกว่า วิทย์ก็เก่งกว่า...
...ทำไมประเทศเราพัฒนาช้ากว่าเช้าบ้านหนอ...
อาจเพราะนิสัยส่วนตัวของคนไทยล่ะมั้ง หลายคนเฝ้าหาประโยชน์ใส่ตัว โดยลืมนึกถึงส่วนรวม ฉันก็ได้แต่หวังว่าคนรุ่นใหม่ๆ อาจจะทำให้มันดีกว่าที่เป็นอยู่ได้
หลังเลิกเรียน แนนพาฉัน พิกกี้ แล้วก็ลูกชายจอมซนของเธอไปทะเล ค่อนข้างใกล้บ้านมากเลยทีเดียว นั่งรถประมาณสิบถึงสิบห้านาทีก็ถึง ถ้าเทียบที่นี่กับทะเลที่ไทยก็ต่างกันอยู่แล้ว เพียงแค่ที่นี่ก็สวยในแบบของมัน ด้านขวาเป็นภูเขาเรียงรายสลับ แทรกด้วยบ้านหลังน้อยใหญ่จนคล้ายๆ เมืองในภูเขา ส่วนมองออกไปกลางทะเลเห็นเกาะเล็กๆ แนนบอกว่าต้องใช้เรือข้ามไป
ที่ชายหาดคนไม่เยอะมากนัก บ้างก็มานอนอาบแดดหรือเล่นน้ำทะเลท่ามกลางอากาศหนาวๆ ส่วนฉันเองก็ขี้เกียจเอาตัวลงไปเปียก เลยได้แต่ถ่ายรูปนกพิราบ (เห็นเพื่อนว่างั้น ฉันก็ไม่แน่ใจ) ที่อยู่ริมชายหาดเต็มไปหมด อยากถ่ายใกล้ๆ ชัดๆ ซักรูป แต่พอเข้าไปใกล้มันก็เดินหนีไปได้ทุกที
...คงเหมือนความรักล่ะมั้ง ยิ่งวิ่งตาม ยิ่งหลุดลอยไปไกล...
...ต่อให้มองดูแล้วจะสวยงามจนอยากได้มาครอบครองแค่ไหนก็ตาม...
นอกจากสารพัดนก ฉันก็มาให้ความสนใจกับทะเลมากขึ้น หาดทรายสีน้ำตาลขุ่นคล้ายโคลน เป็นริ้วตามรอยคลื่น ส่วนน้ำทะเลสีน้ำเงินเข้มค่อนข้างใส แต่ไม่ได้สวยเป็นเขียวอมฟ้าอะไรอย่างนั้น ทว่าพอมีแสงแดดยามเย็นสาดกระทบส่องประกายเรืองๆ ก็ดูสวยไปอีกแบบ
ฉันกลายร่างเป็นช่างภาพ (มือสมัครเล่น) ชั่วคราว ส่วนนางแบบก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพิกกี้กับน้องๆ นั่นเอง ความจริงฉันก็อยากมีรูปตัวเองนะ แต่แหม... ภาพวิวสวยๆ แบบนี้ ถ้าไม่กดชัตเตอร์เองก็เกรงจะไม่ถูกใจเอาน่ะสิ
...ถ่ายรูปให้เธอ... แล้วใครจะถ่ายรูปให้ฉันได้ล่ะเนี่ยยย!!...
ความคิดเห็น