ลำดับตอนที่ #1 : เหงาๆ T___________________________T

เฮ่อออออออ~ ~ ~  ~ ~ ~ ~

เสียงถอนหายใจของใครคนหนึ่งดังขึ้น  ณใต้ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง  ในชนบทอันห่างไกล

“ป่านนี้ไอ้ส้มจุกลูกข้า มันจะเป็นตายร้ายดียังไงมั่งน๊อออ..........ข่าวคราวก็ไม่ส่งมาเป็นปีแล้ว  ข้าชักจะเป็น

ห่วงเอ็งมากขึ้นทุกทีๆแล้วน่ะ  “ ตาคล้าวคิดด้วยความเศร้า....พลางเอามือปาดน้ำใสๆที่เอ่อล้นดวงตา

T_____________________________________________T

‘ความคิดของชายชรากำลังล่องลอยไปในอดีต.........................................~ ~ ~ ~ ~

ในอดีตที่ครอบครัวของเขายังอยู่กันพร้อมหน้า  พ่อ                       แม่                      ลูก 

ภาพความทรงจำเหล่านั้นทำให้ดวงตาของชายชรามีน้ำอุ่นๆไหลออกมาไม่หยุด.......

มันช่างทรมานเหลือเกิน.......

ก่อนที่ภาพแห่งความสุขในอดีตจะทำให้ชายชราเจ็บปวดไปมากกว่านั้น   ...... 

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังต้นไม้ ..

มันทำให้ตาคล้าวสะดุ้งสุดตัว....พลันไปคิดว่า  จะเป็นไปได้ไหม  ว่า   ส้มจุก..ลูกสาวของเขากลับมาแล้ว......

แต่เมื่อหันหลังกลับไปดู......เขากลับพบแวว เพื่อนบ้านของเขา  ซึ่งกำลังเดินกลับมาจากขายผักในตลาด

~

~

“อ้าว..ตาคล้าว  มานั่งทำอะไรอยุ่ตรงนี้ล่ะ.....คงจะคิดถึงไอ้ส้มจุกมันอีกล่ะสิ่” หล่อนเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน

“ตายังจะห่วงอะไรนังส้มจุกมันอีกล่ะ  มันส่งตังค์มาให้ตาทุกเดือนไม่ใช่หรอ  นั่นก็หมายความว่ามันไปอยู่

สุขสบายในเมืองหลวงน่ะสิ่” แววพูดพลางก็คิดเอือมระอากับตาคล้าว

ที่วันๆเอาแต่นั่งรำพึงรำพันถึงลูกสาวคนเดียว

‘เอ็งไม่เข้าใจข้าหรอก นังแวว  เอ็งไม่มีลูกเหมือนข้านิ่   ส้มจุกมันส่งตังค์มาให้ข้าทีละมากๆทุกๆเดือนก็จิง  

แต่ข้า ไม่เคยต้องการเงินของมันเลย  ข้าแค่อยากให้มันกลับมาหาข้าบ้าง ส่งจดหมายมาบ้าง

เล่าทุกข์สุขของมันให้ข้าได้รับรู้มั่งก็ยังดี    แต่นี่   มันไปทำงานในเมืองหลวงตั้งหลายปี ส่งมาแต่ตังค์ ไม่เคย

ส่งข่าวคราวมาที่บ้านเลย  มันไปตั้งนานแล้ว จนถึงตอนนี้ ข้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันทำงานอะไร

อยู่ในเมืองหลวง’   ตาคล้าวคิด พลางมองแววที่กำลัง

เดินจากไป พร้อมๆกับน้ำตาของชายชรา   ที่ไหลลงมาดั่งเขื่อนที่ไม่สามารถเก็บกักน้ำตาแห่งความเศร้านี้ไว้ได้

อีกต่อไป...............................................................

 T__T

Y___Y

 T  ^  T

คุณเคยได้ยินไหม.....................ที่ว่า....................................

ตามชนบท   คุณมักจะเจอแค่เด็กและคนแก่เท่านั้น   

หมู่บ้านของตาคล้าวก็เป็นเช่นนั้น             

ตาคล้าว เป็นหม้ายมาหลายสิบปีแล้ว  ยายแดง...เมียของแกนั้น ตายจากไปตั้งแต่ตาคล้าวอายุ 50  

จนบัดนี้  อายุอานามของตา  ก็ปาเข้าไปเกือบๆจะ 70 แล้ว    

อีกทั้งลูกสาวคนเดียวยังไปทำงานในเมืองหลวงโดยไม่ส่งข่าวคราวมานานๆเช่นนี้  

T_T

จึงไม่แปลก  ถ้าตาจะเหงา.................................................................................ใช่ไหม.???............................