คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : YOU ARE MINE !!!
Couple : Seungho & G.O.
About story : สำหรับนายฉันเป็นใครกันแน่........
"ซะ...ซึงโฮอ่า~"จุนบยองฮีเอ่ยเรียกคนหน้าห้องเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นสายตาหงุดหงิดของซึงโฮพลางขยับตัวหนีร่างโปร่งที่ค่อยเดินเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ
"นายซึ้งมากหรอบยองฮีอ่า"ร่างโปร่งเอ่ยขึ้นสีหน้าเรียบนิ่งก่อนใช้เท้าดันประตูปิดอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะค่อยๆก้าวเอินมาประชิดตัวบยองฮีอย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์โมโหที่กำลังครุกกรุ่นได้ที่มือแกร่งจับร่างเล็กโยนลงบนเตียงอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะคร่อมร่างของบยองฮไว้อย่างชำนาญมือแกร่งเชิญใบหน้าใสขึ้น
"แต่นายควรจำไว้นะบยองฮีว่านายเป็นของฉัน"ซึงโฮเอ่ยเสียงเข้มก่อนที่จะก้มลงจูบร่างเล็กด้านล่างอย่างรุนแรงโดยไม่มีเค้าของความอ่อนโยนเลยซักนิด ทำให้จีโอต้องพยายามดิ้นออกจากการเกาะกุมของซึงโฮมือเล็กทุบอกแกร่งเบาๆเพื่อต่อต้านการกระทำของร่างโปร่งแต่จีโอไม่รู้หรอกว่ายิ่งขัดขืนมากแค่ไหนซึงโฮก็ยิ่งทำให้ซึงโฮโมโฆขึ้นมากเท่านั้น
"นายรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรอฮะ"ซึงโฮเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพลางรวบมือบางของร่างเล็กด้วยมือเดียวก่อนที่จะเอ่ยคำที่ทำให้ร่างเล็กถึงกับชะงักค้าง "ถึงนายจะรังเกียจฉันมากแค่ไหนก็เถอะ แต่ยังไงนายก็เป็นของของฉันฉันไม่ยกนายให้ใครหรอก จำไว้"ซึงโฮเอ่ยขึ้นก่อนที่สายตาคมจะหันไปเห็นคอนซิลเลอร์ของอีจุนที่ตกอยู่ข้างๆ
"ฮึ!! ของแค่นี้มันจะกลบรอยของฉันได้หมดรึไง"ซึงโฮเอ่ยพลางหยิบคอนซิลเลอร์ขึ้นมาพิจารณาก่อนที่จะโยนออกไปทางอื่น "นายคิดผิดแล้วหล่ะบยองฮี"
ซึงโฮเอ่ยเสียงเรียบก่อนที่จะก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาอย่างเย็นชาพลางกระชากเสื้อเชิ๊ตตัวบางของบยงฮีออกอย่างแรงก่อนที่จะแต่งแต้มรอยคิสมาร์คไปทั่วลำคอระหงส์และเรือนร่างขาวเนียนโดยที่ไม่สนใจว่าร่างเล็กจะพยายามปฎิเสธการกระทำนั้นขนาดไหนก็ตาม
"ซึงโฮอ่า...ปล่อยฉันนะ"ร่างเล็กพยายามผลักร่างสูงออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่นั้นก็ไม่ได้เพียงพอท่จะต่อต้านกับแรงโมโหที่ร่างโปร่งที่ยังคงครุกกรุ่นอยู่ในขณะนี้
ร่างเล็กไม่เคยร้องไห้แม้ว่าเค้าจะโนกระทำมากแค่ไหนก็ตามแต่แล้วอยู่ๆน้ำใสๆก็ค่อยๆไหลออกมาจากนัยน์ตาคู่สวยจนตกกระทบกับหน้าของซึงโฮทำให้ใบหน้าคมต้องเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กในการเกาะกุมของเค้าอย่างตกใจ มือแกร่งค่อยๆปล่อยมืออกจากแขนเล็กของบยองฮีก่อนที่จะค่อยลุกออกจากคนตัวเล็กช้าๆ
ใช่แล้วเค้ากำลังตกใจกับน้ำตาของคนตรงหน้าที่เค้าไม่เคยที่จะได้เห็นมันเลยซักครั้งไม่ว่าคนตรงหน้าจะมีเรื่องราวให้ต้องคิดมากมายแค่ไหนก็ตามร่างโปร่งมองจีโอที่ค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆอย่างอ่อนโยนแต่เมื่อจีโอเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างตัดพ้อ สายตาของยังซึงโฮก็กลับกลายเป็นสายตาลูซิเฟอร์อีกครั้ง
"ฮึ!! อย่าคิดว่าใช้น้ำตานั้นแล้วฉันจะอ่อนโยนกับนายนะบยองฮี"ซึงโฮเอ่ยขึ้นส่งท้ายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดโดยไม่หันกลับมามองร่างเล็กด้านหลังอีกเลย ‘ปัง’ทันทีที่เสียงประตูปิดลงดังขึ้นจีโอก็เงยหน้าขึ้นมองตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกอย่างสมเพช ใบหน้าขาวใสนองไปด้วยน้ำตาเต็มหน้า เสื้อที่ถูกกระชากจนกระดุมหลุดเผยให้เห็นรอยมาร์กแสดงความเป็นเจ้าของของซึงโฮอยู่ทั่วไป “ฉันเป็นได้แค่สิ่งของชิ้นนึงของนายเท่านั้นจริงๆหน่ะหรอซึงโฮ”ร่างเล็กเอ่ยเสียงสั่นก่อนที่จะฟุบหน้าร้องไห้กับหมอน ทางด้านยังซึงโฮหลังจากเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของตนเองแล้วก็ทรุดตัวลงพลางกุมขมับตัวเองอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ “ฉันขอโทษนะ บยองฮี”ซึงโฮเอ่ยกับตัวเองเบาๆ “แต่นี่คงเป็นแค่วิธีเดียวที่จะทำให้ฉันเป็นเจ้าของนายได้ ฉันไม่ยอมยกนายให้ใครแน่”
ความคิดเห็น