คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 87Line # 2
หลายวันต่อมาจีโอสามารถกลับมาทำงานได้ปกติโดยมีจุนคอยดูแลยู่ไม่ห่างจุนบางทีร่างเล็กก็รู้สึกรำคาญแต่ก็ยังยิ้มออกเมื่อจุนเล่นอะไรขำๆให้เขาดู อีกทั้งน้องเล็กทั้งสองที่ดูจะประคบประหงมเขาอย่างดีอย่างเช่น
“พี่กินนี่ไหม ผมให้”มีร์เอ่ยขึ้นพลางยื่นคิมบับให้จีโอกินแต่เนื่องจากผมไม่ใช่จีโอที่กินเยอะอะไรอยู่แล้วจึงแค่ส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบทำให้มีร์ถึงกับคอตกทำให้จีโอต้องยื่นมือไปรับมาอย่างเสียไม่ได้เนื่องจากความใจอ่อนของตัวเอง
“เฮ้!!! บยองฮีฮยองน่ารักที่สุด”มีร์ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อจีโอยอมยื่นมือไปรับคิมบับแต่ก็ต้องตกใจเมื่อคิมบับในมือเข้าไปอยู่ในปากของซึงโฮเรียบร้อยทำให้มีร์ต้องร้องโวยวายอกมาอย่างหงุดหงิด
“พี่ซึงโฮอันของพี่บยองฮีน้า งั่มมม”มีร์ร้องโวยวายออกมาก่อนที่จะกระโดดกัดคอซึงโฮเป็นการแก้แค้น
“ก็ไม่เห็นบยองฮีจะว่ะไรเลยนิ”ซึงโฮเอ่ยพลางสะบัดตัวมีร์ไปรอบๆห้องทำให้จุนกับชอนดุงต้องหัวเราะออกมาด้วยท่าทีของทั้งคู่มีเพียงแต่จีโอที่นั่งจ้องทั้งสองอยู่อย่างเงียบๆ“ฮ่าฮ่า ซอลยงอ่าลงไปได้แล้วพี่หนัก”
ระหว่างที่จีโอกำลังนั่งเหม่อมองการเล่นระหว่างรีดเดอร์กับน้องเล็กอย่างซึมๆอยู่นั้นไอเย็นๆจากขวดน้ำดื่มที่แนบข้างแก้มทำให้ใบหน้าใสต้องหันกลับมองผู้มาเยืยนอย่างตกใจ
“อ่ะ นายซึมๆปีกแล้วปวดหัวรึป่าว”จุนเอ่ยพลางบิดจุกขวดน้ำออกพลางยื่นให้ร่างเล็กพร้อมกับยาในมือก่อนที่จะขยี้ผมนิ่มเบาๆอย่างเอ็นดู
“พึ่งจะเซ๊ตนายจะมาขยี้ทำไมเล่า”จีโอเอ่ยขึ้นพลางปัดมือหนาออกจากหัวก่อนที่จะลูบผมนิ่มให้กลับเข้าที่
“แค่นี้ทำเป็นหงุดหงิดน้า J”จุนเอ่ยขึ้นพลางดึงแก้มยุ้ยของจีโอเบาๆอย่างหยอกล้อ
“อีซางซอนนายจะไม่หยุดจริงๆใช่ไหม?”จีโอเอ่ยถามพลางหันหน้ากลับมามองจุนที่ยังคงนั่งแกล้งเค้าอยู่ “งั้นก็อย่าอยู่เลย ย๊ากกก”จีโอโวยวายขึ้นมาพลางวิ่งไล่จุนไปรอบๆห้องแต่งตัวโดยมีชอนดุงและมีร์นั่งหัวเราะและคอยหลบทั้งสองอยู่อย่างขำขัน
การเล่นของทั้งคู่อยู่ในสายตาของซึงโฮ ร่างสูงกำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะเดินอกจากห้องแต่งตัวเป็นจังหงะเดียวกันกับที่ยองเบย์เดินเข้ามาเรียกพอดีโกน
ซึงโฮเดินก้าวออกไปในกองถ่ายทำอย่างหงุดหงิดแต่ก็ต้องผงะอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงพิธีกรเอ่ยไล่ส่งผลให้ซึงโฮต้งปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นไอดอลหนุ่มผู้อ่อนโยนตามปกติก่อนที่จะหันไปโปรยยิ้มให้กล้งตามปกติ พลางหันมองมีร์และชอนดุงที่ค่อยๆเดินตามเข้ามาก่อนที่จะหยุดลงที่จีที่วิ่งเข้ามาในฉากพร้อมกับจุน
ซึงโฮโหมด
สวัสดีครับผมยังซึงโฮ เอ็มแบล็ครีดเดอร์ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอารมณ์ที่หงุดหงิดมากที่ต้องมองจุนกับจีโอยืนคุยยืนหัวเราะกันอยู่ โอ๊ยยยยย รีดปวดตับแล้วหลังจากที่จีโอออกจากโรงพยาบาลเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ เพราะผมไม่รู้จะเริ่มคุยด้วยเรื่องอะไรดีแล้วยิ่งเห็นเวลาจุนไปเล่นด้วยผมก็มักจะหงุดหงิดขึ้นมาทุกที
ผมไม่กล้าบอกว่าผมรู้สึกยังไงกับจีโอเพราะผมกลัวว่าความสัมพันธ์ที่ดีๆระหว่างเราจะหายไปแต่ผมก็ต้องมาทนหงกับสถานการณ์พวกนี้เนี่ยนะ โอ้วก๊อดดแล้วผมก็ทำไรไม่ได้ด้วยชีวิตแพนด้ายังซึงโฮนี่มันน่าสงสารซะจริงๆ
วันนี้เรามาอัดรายการ Weekly Idolกันเป็นครั้งที่สองแล้วเมื่อครั้งที่แล้วก็ให้ผมซ่อมคอมพิวเตอร์แล้วครั้งนี้จะให้ผมทำไรอีกเนี่ยเป็นรายการที่ใช้งานผมหนักมากกกก่อนที่ผมจะได้บ่นอะไรต่ออีกเสียงพี่ฮยอนดอนก็พูดถึงช่วงใหม่ของรายการที่เป็นRandom Player danceซึ่งเป็นช่วงที่จะสุ่มเพลงของพวกเราขึ้นมาแบบไม่ให้พวกเราได้ตั้งตัว
เพลงแรกที่ขึ้นมาคือเพลง Y จีโอสามารถที่จะหาตำแหน่งของตัวเองได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากตำแหน่งที่จีโอยืนมักจะเป็นตำแหน่งเดิมนั่นก็คือตรงกลางแต่ผมยังคงมึนๆอยู่ เพลงถูกเรนดอมไปเรื่อยๆทุกคนเต้นกันจนหอบก่อนที่ผมจะหันเหความสนใจไปมองร่างเล็กที่พึ่งจะหายป่วยที่ยังคงนั่งหอบอยู่ไม่ไกลนักก่อนที่จะเบาใจขึ้นเมื่อจีโอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ทุกคนหายห่วง
และแล้วงานก็เข้าผมอีกครั้งเมื่อถึงช่วงกำจัดความลือของรายการผมเจอความลือเรื่องความโหดกับน้องๆในวงพี่ฮยอนดอนจึงให้น้องๆแต่ละคนมาระบายความรู้สึกว่าคิดอะไรกับผมโดยที่ผมก็ห้ามโกรธแต่ละคนผ่านไปเมื่อถึงคิวของจีโอ
“ผมขอผ่านละกัน เพราะผมกับเขาเป็นเพื่อนกัน”จีโอตะโกนบอกพี่ฮยอนดนยิ้มพลางผลักจุนให้ออกมาด้านหน้าแทน
ผมได้แต่ควบคุมอารมณ์ครุกกรุ่นไว้ในจิตใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองจุนอย่างยิ้ม(มั้ง?)เพื่อสร้างภาพพจน์ที่ดีดับความลือจอมเผด็จการ ฮ่าฮ่า
“ซึงโฮอ่า~เลิกทำตัวเหมือนเป็นพี่ฉันซะทีเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ”จุนเอ่ยพลางยิ้มกวนๆมาให้ผมแต่ตอนนี้ผมก็ทำได้แค่หัวเราะแม้ว่าจะโคตรไม่พอใจก็ตามแต่จุนก็ยังไม่หยุดที่จะพูดออกมาอย่างรู้ทัน “และแม้ว่านายจะหัวเราะอยู่ แต่สีหน้านายดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะอย่าทำหน้าแบบนั้นเลยJ”
“แล้วสรุปว่านายจะว่ายังไงซึงโฮ”พี่ฮยอนดอนเอ่ยถามผมพลางหัวเราะอย่างตลกขบขันทั้งๆที่ผมรู้สึกว่าไม่เห็นจะมะไรน่าตลกซักหน่อยผมพยายามที่จะสะกดอารมณ์ของตัวเอง
“ถ้านายอยากจะเป็นเพื่อนกับฉันฉันก็จะลองเปิดใจดูก็ได้”ผมกัดฟันตอบรับกลับไป “แค่ครั้งเดียวนะ”แน่นอนว่าต้องมีต่อท้ายประโยคเพราะแน่ใจได้เลยว่ามนุษย์ชื่ออีซังซอนต้องไม่หยุดแต่เพียงเท่านี้แน่
และทุกคนก็ไม่หยุดแต่เพียงเท่านั้นทีมงานลากจักรยานพังๆมาให้ผมทำให้ ก่อนที่พวกพี่จะสั่งให้ผมนั่งซ่อมจักรยานมารายการนี้ทีไรผมมีแต่งานหนักทุกทีให้ตายเหอะแต่ทันทีที่จักรยานเสร็จจีโอเป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักประจำตัวอย่างตื่นเต้นโดยที่ไม่สนใจพวกพี่ๆที่พยายามจะสมัครทวิตเตอร์ของจุนแม้แต่น้อย ทำให้ผมสามารถยิ้มออกมาได้แบบสุดในรอบหลายวันที่ผ่านมาที่เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
“ให้ฉันซ้อนด้วยเซ่!!”จีโอตะโกนบอกเมื่อผมแกล้งปั่นออกไปโดยไม่ยอมหยุดให้ขึ้น ผมจึงปั่นกลับมาที่เดิมอย่างรวดเร็วโดยมีจีโอรีบเดินมาซ้อนท้ายอย่างรวดเร็ว มือเล็กเกาะเอวผมแน่นทำให้ผมเผยอยิ้มอกมาในความน่ารักของบยองฮี ไว้วันหลังต้งชวนไปถีบจักรยานเล่นซะแล้วแต่ก็ขี่เล่นได้แค่รอบเดียวก็ต้องกลับไปทำงานต่อ น่าเสียดายชะมัด
ทันทีที่จบรายการตามScriptที่พี่บยองกีต้องมาตามอกไปทำงานที่อื่นต่อเป็นรายการที่แปลกแยกและไม่เหมือนใครดีจริงๆแต่วันนี้ก็ถืว่ามีเรื่องดีอยู่หล่ะน่า
“ซึงโฮอ่า~”เสียงจีโอตะโกนดังมาระหว่างทางเดินกลับห้องเปลี่ยนเสื้ผ้าทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง
“ว่า~”ผมเอ่ยตอบเป็นเชิงถามไปหาจีโอ
“โคตรภูมิใจที่ได้นายเป็นเพื่อนเลยหว่ะ คิกคิก”จีโอเยขึ้นพลางตะครุบแขนผมอย่างเคยชินทำให้ผมต้องเผยอยิ้มออกมาแต่ก็ต้องหุบลงเมื่ยังคงนึกถึงนิยามของคำว่าเพื่อน
...................................................................
ขอโทษน้าที่มาอัพช้าแล้วก็ขอบคุณทุกคนเลยน้าที่มาเม้นท์ข้อความให้
เรานึกว่าจะมีเราจิ้นจีโอเคะซะอีก อิอิ
นี่เป็นเรื่องแรกอ่าถ้าแต่งไม่ดีก็ต้องขออภัยด้วยนะค่า
รักคนอ่าน รักคนเม้นท์ เร่งได้นะเรายินดีอิอิ
ติดตามอ่านต่อปายยยด้วยน้า :))
ความคิดเห็น