รักนาย...ไม่กล้าพูด (Seungho x G.O. Mblaq)

ลำดับตอนที่ #10 : 87 Line # 10[Ending]

ซึงโฮโหมด




ผมกดโทรศัพท์หาจีโอซ้ำไปซ้ำมาอย่างวิตกกังวลแต่เสียงที่ได้กับมาคือเสียงน่ารำคาญองผู้หญิงคนเดิม “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ”




“นายอยู่ที่ไหนเนี่ยจีโอ”ทันทีที่ผมรู้เรื่องจางซึงฮุนผมก็ใส่เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีหลังจากฟื้นจากอาการบาดเจ็บวิ่งออกตามหาร่างเล็กที่กำลังเข้าใจผิดอยู่อย่างหงุดหงิด สรุปก็คือเสียงขวดน้ำหล่นที่ผมได้ยินวันนั้นก็เป็นของจีโอ แล้วที่บอกว่าจะหยุดหล่ะมันหมายความว่าไง



แปล๊บ!! อาการเจ็บหลังเริ่มกลับเข้ามาหลังจากผ่านการวิ่งอย่างหนักมากว่าครึ่งชั่วโมงแต่ผมก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แววของคนตัวเล็กเลยซักนิดผมค่อยๆทรุดตัวนั่งเก้าอี้ใกล้ก่อนที่จะล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องบางออกมาโทรออกอีกครั้ง


“มีร์ จีโอกลับหอรึยัง”ผมเอ่ยถามไปตามสาย


“ยังนิครับ มีอะไรรึป่าว”มีร์เอ่ยตอบกลับมาพร้อมกับเสียงเคี้ยวขนมอย่างมีความสุข


“ไม่มีไรถ้าหมอนั่นกลับหอโทรหาฉันด้วย”ผมเอ่ยขึ้นก่อนที่จะกดวางสายพลางนิ่วหน้าเมื่ออาการเจ็บหลังแล่นปรี๊ดเข้ามา


“โอ๊ย!!ทำไมนายมันห่วยอย่างงี้หว่ะ”ผมเอ่ยพึมพำเบาๆก่อนที่จะหลับตาลงอย่างพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงความเย็นข้างแก้ม



“ใช่ ยังซึงโฮนายมันห่วย บ้าแถมโง่อีกต่างหาก”จีโอเอ่ยพึมพำด่าเป็นชุดก่อนที่จะใช้กระป๋องโซดาเย็นๆประคบหลังผมพลางทิ้งตัวนั่งลงข้างๆทำให้ผมอดไม่ได้ที่ยิ้มออกมาในความน่ารักของหมอนี่



“ฉันนึกว่านายกลับไปแล้วซะอีก”ผมเอ่ยขึ้นพลางยกยิ้มอย่างดีใจ



“ก็ว่าจะกลับแต่ดันหันมาเห็นพวกเจ็บตัวแต่ไม่รู้จักเจียมวิ่งวนไปทั่วยังกับทำของหายเลยต้องวิ่งตามมาเนี่ย”จีโอเอ่ยขึ้นพลางยื่นกระป๋องน้ำที่เริ่มจะหายเย็นแล้วมาให้ผม “ถ้าค่อยยังชั่วแล้ว ก็กลับบ้านได้แล้ว”จีโอเอ่ยขึ้นพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่ก็ยังช้ากว่าผมที่รั้งแขนเล็กให้ลงมานั่งบนตักได้ก่อนที่จะประกบจูบริมฝีปากบางสวยอย่างแผ่วเบาและโหยหาก่อนที่จะผละออกมาเผยให้เห็นใบหน้าขาวเนียนที่ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขิน



“นายทำอะไรของนายหน่ะซึงโฮ”จีโอเอ่ยพลางขยับตัวผละออกจากผมแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะกอดรั้งเอวบางไว้ ยังไงวันนี้ผมต้องคุยกับจีโอให้รู้เรื่อง


“นายอย่าดิ้นสิฉันเจ็บหลัง”ผมเอ่ยบอกตัวเล็กบนตักให้นั่งอยู่นิ่งๆ



“นายก็ปล่อยฉันสิ”จีโอเอ่ยตอบ



“ไม่เอาจนกว่าเราสองคนจะคุยกันรู้เรื่อง”ผมเอ่ยบอกพลางหอมแก้มยุ้ยอย่างหมั่นเขี้ยวใช่มันควรเป็นสิ่งที่ผมทำได้ตั้งนานแต่เพราะผมมัวแต่อมพะนำและมัวแต่แคร์เรื่องความเป็นเพื่อนทำให้ผมเกือบเสียหมอนี่ไป เพราะฉะนั้นผมจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน


“ก็คุยดิ แต่ไม่ต้องกอดไม่ต้องจูบไม่ต้องหอมไม่ได้รึไง”จีโอเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดแต่แก้มใสก็ยังคงขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย



“ไม่เอาอะเดี๋ยวนายหายไปอีกนายรู้ไหมว่าตอนป่วยแล้วไม่เจอนายฉันทรมานขนาดไหน”ผมเอ่ยเสียงแผ่วก่อนที่จะซอบหน้าลงกับไหล่บาง “แล้วยิ่งซึงฮุนบอกว่ากำลังเดทกับนายอยู่ฉันก็โมโหจนแทบจะเป็นบ้า”



“นายจะโมโหทำไมในเมื่อนายบอกฉันตลอดว่าฉันเป็นแค่เพื่อนของนาย”จีโอเอ่ยขึ้นอย่างงอนๆ


“นั่นก็เพราะฉันกลัวที่จะเสียนายไปหน่ะสิ”ผมเอ่ยตอบก่อนที่จะผละออกมาจ้องหน้าร่างเล็กบนตักอย่างจริงจัง “นายรักนายนะจองบยองฮี”



“ฉันถึงได้บอกไงว่า...ฮึก...นายมันโง่ไอ้หมียัง”บยองฮีเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาทำให้ผมต้องเอือมมือไปเช็ดอย่างเสียไม่ได้ “รู้บ้างไหมว่าฉันรอฟังคำนี้มานานขนาดไหน”



“ฮ่าๆขอโทษคร้าบบบบ...งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษจะพูดให้ฟังบ่อยๆเลยดีไหม”ผมหัวเราะออกมาเบาๆโดยไม่ลืมที่จะกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม “ฉันก็พูกแล้วตานายแล้วจีโอ”



“ฉันรักนายนะ ยังซึงโฮ”จีโอเอ่ยตอบพลางเอื้อมมือเล็กกอดตอบผม



“เออ...อีกเรื่องฉันชอบมีร์แบบพี่น้องเผื่อนายอยากจะรู้”ผมเอ่ยบอกในเรื่องที่ยังคงค้างคากันอยู่



“ซึงฮุนบอกแล้วหล่ะ”จีโอเอ่ยตอบพลางผละลงมานั่งข้างๆ



“หมายความว่าไง”ผมเอ่ยถามอย่างมึนงง



ปุ๊งๆๆปังๆๆๆๆๆ เสียงจุดพลุดังขึ้นทำให้ทั้งผมและจีโอถึงกับสะดุ้งก่อนที่จะหันไปมองทางต้นกำเนิดเสียงเผยให้เห็นซึงฮุน มีร์ จุน ชอนดุง ที่เดินเข้ามาอย่างร่าเริง



“หมายความว่าไง”ผมเอ่ยถามขึ้นอย่างมึนๆ



“ก็หมายความว่ามันเป็นแผนการของพวกเราให้พี่รู้ใจตัวเองเร็วขึ้นหน่ะสิ”มีร์เอ่ยขึ้นพลางแลบลิ้นออกมาอย่างทะเล้น



“ส่วนผมพี่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ”จุนเอ่ยขึ้นพลางยกยิ้มหวานตามสไตร์ “ผมกำลังจะแต่งงานแล้วจะพยายามตัดใจด้วยเพราะจีโอรักพี่มากนะ”



“แล้วนายรู้เรื่องกับแผนการเค้าด้วยรึป่าว”ผมเอ่ยถามร่างเล็กด้านข้างที่ยังคงเบิกตาโตอย่างตกใจจากรีแอ็คชั่นนี้ให้เดาว่าคงจะไม่รู้ ปฏิกิริยาน่ารักทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะจูบริมฝีปากบางของร่างเล็กด้านข้างเบาๆอย่างดูดดื่มท่ามกลางเสียงโห่ของผู้ชมด้านข้างและผมก็คิดว่าตอนนี้ก็
คงสมควรแก่เวลาที่จะจบได้แล้วผมกับจีโอจะได้สวีทกันต่อซะที














แน่ะ!!!!!!!!!!!ยังไม่รีบเม้นท์อีกผมจะได้ไปสวีทกับบยองฮีซะที

...................End..............

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุกกำลังใจนะค่ะ


ลงช้าไปหน่อยหัวมันเลยตื้อไปแต่งเรื่องอื่นซะงั้นยังไงก็ฝาก


Love song กับ I'm your ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะค่ะ


รักเอ็มแบล็ค เอพลัสจงเจริญ ฮูเล่!!!!!!

รักรีดเดอร์ทุกท่านนะค่ะจุบจุบ