คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : WHO AM I??
Couple : Seungho & G.O.
About story : สำหรับนายฉันเป็นใครกันแน่........
“ซึงโฮอ่า...พอเถอะ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นพลางผลักใบหน้าคมออกจากตัวด้วยแรงอันน้อยนิด
“ทำไมหล่ะนายต้องการฉันไม่ใช่รึไง”ร่างโปร่งเอ่ยพลางสอดมือใหญ่เข้าใต้เสื้อเชิ๊ตตัวบางและคลึงปุ่มถันที่แข็งขืนจากแรงกระตุ้นของร่างเล็ก
“แต่ถ้ามีใครมาเห็น...โดยเฉพาะมีร์”ร่างเล็กเอ่ยขึ้นราวกับเด็กกลัวความผิด
“ไม่มีหรอก..ทุกคนตารางงานเต็มหมดยกเว้นเราสองคน”ร่างโปร่งเอ่ยพลางปลดกระดุมเสื้อของร่างบางทีละเม็ด
“แต่....”ยังไม่ทันที่บยองฮีจะได้พูดอะไรก็ถูกร่างโปร่งจู่โจมริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็วพลางส่งลิ้นและเกี่ยวกระหวัดอย่างชำชองก่อนที่จะผละออกมาเมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มจะหายใจไม่ทัน
“เลิกพูดได้แล้วน้า..”ร่างโปร่งเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจพลางขบกัดซอกคอขาวเนียนและไล้ลิ้นร้อนลงมาถึงปุ่มถันที่ที่ตั้งชูชันก่อนที่จะขบกัดเบาๆเรียกเสียงครางจากร่างเล็กได้เป็นอย่างดี
ในขณะนั้นเองกิจกรรมรักของทั้งสองก็ต้องจบลงเมื่อมีเสียงกุญแจดังขึ้นหน้าห้อง
“พวกเรากลับมาแล้ว”เสียงมีร์ตะโกนบอกอย่างอารมณ์ดีแต่ก็ต้องฉงนเมื่อเห็นว่าภายในหพักนั้นมืดสนิทราวกับไม่มีคนอยู่
“ทำไมบ้านมันมืดจังอ่ะ”ชอนดุงตั้งข้อสงสัยก่อนที่จะเดินตามหลังมีร์และจุนเข้ามาในห้องนั่งเล่นพลางเอื้อมมือเล็กเปิดไฟที่อยู่ระหว่างทางเดินก็พบจีโอที่ลุกขึ้นมามองผู้ที่เดินเข้ามาใหม่อย่างงัวเงีย(เนียนได้โล่อะบยองฮี)
“จีโอทำไมนายมานอนตรงนี้อะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”จุนเอ่ยพลางหยิบหนังสือบนโต๊ะก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคนตัวเล็ก
“ช่างมันเหอะ ว่าแต่ทำไมพวกนายกลับมาเร็วกันจัง”ร่างเล็กเอ่ยถามหยิบตารางงานที่ตกยู่ข้างๆตัวขึ้นมาดู
“วันนี้เสร็จเร็วกว่าปกติเลยกลับมาเร็ว”จุนเอ่ยตอบพลางหันหน้ากลับมามองจีโอที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ทำให้จุนสามารถมองเห็นรอยคิสมาร์คที่ถูกประทับที่เห็นเด่นชัดอยู่บนต้นคอขาวของร่างเล็กทำให้ต้องเอ่ยปากถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“จีโอ คอนายไปโดนอะไรมานะ”จุนเอ่ยถามทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องหันไปมองอย่างสนใจ
“ยุงกัดหน่ะไม่มีอะไรหรอก”ร่างบางเอ่ยตอบพลางใช้มือบางถูต้นคอแรงๆ
“ท่าทางยุงจะตัวใหญ่น่าดูเลยนะครับ ฮ่าฮ่ามันแดงมากๆเลย อ๊ะ...”มีร์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้สงสัยอะไรก่อนที่จะร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อซึงโฮเดินเข้ามาหอมแก้มแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“ก็คงไม่เล็กไม่ใหญ่อะ ออกจะเตี้ยซะด้วยซ้ำ”จุนเอ่ยเสียงเรียบแต่สายตายังไม่ละออกมาจากหนังสือเล่มบางตรงหน้า
ในระหว่างที่ทั้งน้องเล็กทั้งสองยังคงทำหน้างุนงงกับคำพูดของจุนอยู่นั้นร่างเล็กก็เริ่มจะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยจากสายตาของซึงโฮจึงขอตัวเดินเลี่ยงออกไปก่อน
“ฉันไปนอนก่อนนะ”มือบางรวบของของตัวเองที่วางกองอยู่ก่อนที่จะเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนไป
“งั้นฉันก็ไปนอนมั้งดีกว่า”จุนเอ่ยต่อก่อนที่จะเดินตามร่างบางเข้าไปในห้องนอน
“ผมก็ไปมั้งดีกว่า...ไม่อยากจะเป็นก้างขวางคอคนแถวนี้”ชอนดุงเอ่ยอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะวิ่งหนีเข้าห้องนอนตัวเอง
แกร๊ก~เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นทำให้จีโฮต้องเงยหน้ามองผู้มาเยือนมารยาทแย่อย่างเสียไม่ได้ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นอีซังซอนชายหนุ่มผู้ไม่เคยนับเขาเป็นพี่สักครั้งโดยให้เหตุผลว่านายเป็นพี่ฉันแค่ไม่กี่เดือนแต่เราแค่เกิดคนละปีก็เท่านั้นเองและด้วยความที่เขาไม่ค่อยได้ซีเรียสเรื่องพวกนี้อยู่แล้วเราก็เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน
“อ๊ะ~”มือเรียวยื่นคอนซิลเลอร์ให้พลางทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอนของจีโอย่างเคยชิน
“ขอบใจ”จีโอเอ่ยขึ้นพลางรับคอนซิลเลอร์มาจากมือของจุนก่อนที่จะหันไปจัดการอย่างอื่น
“ความจริงอยู่กับฉันไม่ต้องแสแสร้งมากก็ได้นะ บยองฮี”อีซังซอนเอ่ยเสียงเรียบพลางทิ้งตัวนอนแผ่ลงบนที่นอนของจีโออย่างไม่เกรงใจ
“นายไม่ต้องห่วงฉันหรอกน้า”จีโอเอ่ยพลางผลักขาจุนไปอีกทางพลางทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงทำให้จุนเด้งขึ้นมาโวยวายแทบจะทันที
“ห่วงดิ จะไม่ให้ห่วงได้ไงอ่ะนายก็รู้ว่า....”จุนโวยวายออกมาแต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบจีโอก็ตะครุบปากจุนไว้แทบจะทันที
“ฉันรู้น้า..นายไม่ต้องพูดออกมาบ่อยๆก็ได้”จีโอกระซิบบอกเบาๆก่อนที่จะปล่อยให้จุนเป็นอิสระ
“ฉันรักนายนิถึงนายจะยืนยันว่านายรักซึงโฮก็เหอะฉันแค่อยากให้นายจำไว้ว่าฉันยังอยู่ข้างๆ”จุนเอ่ยพลางวิ่งหนีออกจากห้องจีโอแต่ก็ยังไม่วายที่จะหันมาแลบลิ้นใส่อย่างทะเล้นก่อนที่จะวิ่งออกไปจากห้อง“ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้หล่ะ”
“ทำให้ซึ้งแล้วก็จากไป”จีโอส่ายหัวเอือมๆก่อนที่จะตกใจเมื่อหันมาเห็นผู้มาเยือนอีกคนที่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าห้องนอนของเขา
ความคิดเห็น