คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แต่งงานกับผมนะครับ
Loma_ p
ในห้องซ้อมที่เงียบสงบมีชายหญิงสองคนกำลังนั่งเงียบกันอยู่ ห้องนี้เป็นห้องซ้อมของนักร้องของมหาวิทยาลัยคนทั่วไปแทบจะไม่มีสิทธ์เข้ามายุ่งเกี่ยวแต่สำหรับคิม คิบอมแล้ว มันคือข้อยกเว้น
“ แต่งงานกับผมนะครับ “
ในที่สุดคิบอมก็เอ่ยคำพูดที่เขากังวลตลอดทั้งวันออกมา ชายหนุ่มคิดดีแล้วว่าจะขอแฟนสาวแต่งงาน เพราะถ้าหากว่าเขาต้องแต่งงานตอนนี้จริงๆอย่างน้อยๆก็ขอให้ได้แต่งกับผู้หญิงที่ตนรัก
“ คุณว่าอะไรนะค่ะ “
“ ผมกำลังขอคุณแต่งงานไง “
“ ขอโทษนะคิบอม พวกเรายังเป็นแค่นักศึกษาอยู่เลยนะ แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไง คิบอมแกล้งล้อฉันเล่นใช่มั๊ยค่ะ”
ยุนอายังคิดว่าคิบอมแค่แกล้งล้อตนเล่น ถึงแม้ว่าภายนอกร่างหนาจะดูเย็นชาแต่เวลาที่อยู่กับตนแล้วมักจะหาเรื่องมาล้อตนเล่นเสมอ
“ ผมพูดจริงๆนะ ถ้ายุนอาไม่ตกลงเดือนหน้าผมต้องแต่งงานกับคนที่คุณย่าหาให้ “ สีหน้าของคิบอมนั้นดูจริงจังบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่ตนพูดออกมานั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
หญิงสาวดูจะอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่ร่างสูงเอ่ยออกมาเมื่อกี้มันไม่ต่างอะไรเลยกับการคลุมถุงชน เธอเข้าใจว่าคิบอมนั้นถูกคาดหวังจากคนในครอบครัว ร่างสูงคงจะอึดอัดอยู่ไม่น้อย แต่อนาคตของเธอก็สำคัญเช่นกัน
“ ขอโทษนะค่ะคิบอม ฉันคงแต่งงานกับคุณไม่ได้เพราะถ้าหากว่าฉันแต่งงานกับคุณฉันก็แต่งทิ้งความฝันของฉันทั้งหมดใช่มั๊ยล่ะ เพราะการที่จะเป็นนักร้องที่จะประสบความสำเร็จได้นั้นต้องอาศัยความพยายามและทุ่มเทเป็นอยากมาก “
ยุนอาปฏิเสธคนรักออกไป แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักคิบอมแต่การเป็นนักร้องก็เป็นความฝันของเธอเช่นกัน หญิงสาวรู้ว่าคิบอมเป็นคนที่มีเหตุผลพอที่จะไม่ยอมรับในเหตุผลของเธอ
“ คิบอมเข้าใจฉันนะค่ะ “ ยุนอากุมมือของร่างสูงไว้ ต้องการให้อีกคนเข้าใจ และดูเหมือนว่าร่างหนาจะเข้าใจเพราะคิบอมพยักหน้ารับ ถึงแม้ว่าสีหน้าจะแสดงออกว่าผิดหวัง
“ แต่ว่าเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นี่ค่ะ “ ยุนอายิ้มน่ารักเพื่อให้อีกคนได้ผ่อนคลาย เธอรู้ดีว่าคิบอมหนักใจกับสิ่งที่คุณย่าหยิบยื่นมาให้
ร่างสูงยิ้มตอบคนรักนี่เขาคงต้องทำใจยอมรับและแต่งงานกับคนที่คุณย่าหาให้สินะ คิดแล้วมันน่าตลกชะมัด คิม คิบอม ชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างมีสาวๆมาให้เลือกมากมาย แต่คู่ชีวิตของตัวเองกับไม่มีสิทธ์เลือกเอง
หลังจากเลิกเรียนคิบอมเดินออกมาจากตึกด้วยใบหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เพราะหลังจากที่คุยกับแฟนสาวเรียบร้อยแล้วร่างสูงก็เอาแต่คิดถึงคำพูดของคุณย่าที่เอ่ยกับเขา
“ คุณปู่ได้เลือกคู่ครองเอาไว้ให้หลานแล้ว ย่าว่ามันถึงเวลาที่เราจะต้องทำอะไรให้มันถูกต้อง “
ตลอดทางเดินนั้นมีเหล่าบรรดาแฟนคลับจำนวนมากมารอส่งร่างสูงพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดเหมือนดังเช่นทุกวัน แต่วันนี้เสียงเหล่านั้นไม่กระทบโสตประสาทของร่างสูงเลยแม้แต่น้อย ร่างหนาพ่นลมออกจากปากอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะก้าวขึ้นรถที่บอดี้การ์ดจอดรออยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่ยานพาหนะคันหรูจะพุ่งออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่บ้านหลังเล็กของทงเฮก็กำลังวุ่นวายเพราะมารดากำลังบ่นให้กับสามีที่รื้อข้าวของกระจัดกระจายจนรกบานเต็มไปหมด
“ตายแล้วๆทำไมบ้านฉันถึงได้เละแบบนี้ “
คุณนายลีหันไปบ่นให้สามีที่ตอนนี้ยืนตัวลีบอยู่ข้าง อันที่จริงคุณลีนั้นต้องการที่จะจัดบ้านใหม่แต่เพราะว่าภรรยากลับมาเร็วจึงมา เห็นสภาพที่มันยังไม่เข้าที่เข้าทาง
“ ที่รักจ๊ะ อย่าพึ่งหงุดหงิดสิจ๊ะ “
“ ไม่ให้ฉันหงุดหงิดได้ยังไง กลับมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้พักผ่อน ต้องมานั่งจัดบ้านบ้าบออะไรเนี่ย แล้วนี่ทงเฮยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ เจ้าลูกคนนี้นี่”
คุณนายลีหันมาแหวใส่สามี และเมื่อพบว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยังไม่กลับมาจากโรงเรียนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาทันที
“ หนอยแหน่ะ โทรไปก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์อย่างนั้นเหรอ “ คุณนายลีอารมณ์เสียใส่โทรศัพท์เมื่อลูกชายกดตัดสายก่อนจะโทรไปใหม่อีกครั้งแต่คราวนี้ทงเฮกดปิดเครื่องไปแล้ว
“ โธ่เอ๊ย พอเถอะคุณจะไปกวนอะไรลูกนักหนาเล่า “
“ คุณเคยเป็นห่วงเป็นใยลูกบ้างไหม ถ้าคุณเป็นห่วงลูกซักนิดแล้วนี่มันอะไร “ คุณนายลีโยนใบแจ้งหนี้ต่างๆที่เจ้าหนี้ส่งมาให้ใส่สามี ที่เธอต้องทำงานใช้หนี้อยู่ทุกวันนี้เพราะสามีตัวดีดันไปเซ็นสัญญาค้ำประกันให้เพื่อน แล้วเพื่อนเบี้ยวหนี้ทุกอย่างเลยตกมาอยู่ที่ครอบครัวของเธอ
คุณลีเปิดดูซองจดหมายที่ภรรยาโยนมาให้นับสิบซอง ในใจก็กลัวว่าเจ้าหนี้จะมายึดบ้านของตนเพราะเดือนนี้เจ้าหนี้ส่งจดหมายมาเตือนสองครั้งแล้ว ในขณะที่สองสามีภรรยากำลังนั่งกลุ้มกับจำนวนจดหมายทวงหนี้อยู่นั้นเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น ทั้งคู่หน้าถอดสีเพราะกลัวว่าจะเป็นเจ้าหนี้
“ มาหาใครครับ “ คุณคิมยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อนจะกรอกเสียงลงไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ เอ่อ ผมมาจากบ้านตระกูลคิมครับ “
“เอ๊ะ ตระกูลคิม “ คุณลีแปลกใจอยู่ไม่น้อย จะมีใครในประเทศนี้บ้างที่ไม่รู้จักตระกูลคิม ตระกูลที่มีอิทธิพลในทุกๆด้านของเกาหลี ว่าแต่คนของตระกูลคิมมาทำไมละเนี่ย เพื่อไขข้อสงสัยให้กระจ่างคุณลีจึงเดินออกไปเปิดประตูให้ ในใจก็ยังหวั่นๆว่าจะเป็นพวกเจ้าหนี้ใช้ชื่อของตระกูลคิมมาอ้างหรือเปล่า
“ เอ่อ แต่ทางเรามีลูกชายคนเดียวนะครับ ไม่มีลูกสาว “
คุณลีเอ่ยกับคนของตระกูลคิมหลังจากที่รู้จุดประสงค์ที่ตระกูลคิมส่งผู้ชายของคนนี้มาเพื่อที่จะมาทวงสัญญาที่ปู่ของทั้งสองได้ตกลงกันไว้
“ อันนี้ทางเราทราบครับ แต่ทางเราไม่มีปัญหาอะไรครับ “
“ เอ๋ ผู้ชายแต่งงานกลับผู้ชายมันไม่แปลกไปหน่อยเหรอค่ะ “ เป็นคุณนายลีที่เอ่ยประโยคนี้ออกมา ชายชุดดำสองคนหัวเราะก่อนที่จะเอ่ยคำสั่งของนายใหญ่ออกมา
“ ไม่เป็นไรครับ คุณนายคิมอยากพบตัวคุณลีทงเฮ เร็วที่สุดครับ “
“เร็วที่สุด “ สองสามีภรรยาอุทานออกมาพร้อมกัน ถ้าลูกชายของเขารู้เรื่องมีหวังได้โวยวายบ้านแตกเป็นแน่
“ ใช่ครับ เราทราบมาว่าคุณหนูทงเฮเรียนที่เดียวเดียวกันกับคุณชายคิบอม คิดว่าทั้งคู่คงจะเคยได้พบกันมาบ้างแล้ว “
“ ครับ/ค่ะ “
“ นี่คือนามบัตรของผม ถ้าทางคุณพร้อมเมื่อไหรติดต่อผมได้ทันทีนะครับ ทางเราจะส่งรถมารับครับ”
เมื่อคนของตระกูลคิมกลับไปแล้วสองสามีภรรยาก็นั่งอึ้งอยู่นานสองนาน ไม่คิดว่าเรื่องที่คุณปู่ของทงเฮเล่านั้นคือเรื่องจริง แต่ที่น่ากังวลคือถ้าพ่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนรู้ว่าต้องแต่งงานกับผู้ชายด้วยกันมีหวังได้อาละวาดให้บ้านพังเป็นแน่
" แม่ว่าไงนะฮะ" ซองมินเอ่ยถามมารดาอีกครั้ง ร่างอวบคิดว่าตนเองคงจะหูฝาดไปเองที่ได้ยินมาว่าแม่ของตนจะตามเจ้านายไปต่างประเทศ
" แม่บอกว่าจะตามไปรับใช้คุณนายโจวที่ต่างประเทศสองเดือนจ๊ะ "
" แล้วผมล่ะฮะ "
ตั้งแต่เล็กจนโตซองมินก็อาศัยอยู่กับแม่สองคนเพราะพ่อนั้นเสียชีวิตตั้งแต่เค้าอายุได้สามเดือน ถ้าแม่ไม่อยู่ก็แสดงว่าเค้าต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ
" แม่จะให้ลูกไปอยู่ดูแลคุณชายคยูฮยอนนะจ๊ะ"
" คยูฮยอน อิตาโจวคยูฮยอนเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะผมไม่ไปเด็ดขาด" ซองมินสั่นหัวปฏิเสธทันที จะให้เค้าไปอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับคนรวยเนี่ยนะ ไม่มีทาง
" แต่บ้านหลังนั้นมีบุญคุณกับเรามากนะลูก " มารดาพยายามเกลี่ยกล่อมลูกชาย
เธอยังจำได้ว่าเมื่อครั้งที่สามีเธอเสียชีวิตใหม่ๆ เธอสับสนมาก ทุกอย่างในชีวิตมันมืดมนไปหมด ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหน ยังดีที่คุณโจวเจ้านายของสามียื่นมือมาช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าป่านนี้ชีวิตของเธอกับลูกจะเป็นยังไงบ้าง
" คนรับใช้บ้านนั้นก็มีเยอะแยะ ยังกะจะเอาไว้ไปซ้อมรบนี่ฮะ " ซองมินเอ่ยตามจริง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าไปในบ้านหลังนั้นบ่อยมากนัก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยเข้าไป แล้วเหตุผลสำคัญคือเค้าไม่ถูกชะตากับคนรวย
" แต่ลูกคือคนที่แม่ไว้ใจมากที่สุดนะ"
" แต่ผมไม่อยากไปนี่ฮะ หมอนั่นโตแล้วไม่เห็นต้องมีคนดูแลเลย "
" ลี ซองมิน ทำไมลูกถึงดื้อรั้นแบบนี้ แม่ไม่เคยสอนให้ลูกเป็นคนแบบนี้นะ " มารดาเอ่ยเสียงแข็ง ปกติเธอไม่ค่อยจะใส่อารมณ์กับลูก แต่เมื่อซองมินยังเป็นแบบนี้เธอจึงต้องใช้ไม้แข็งบ้าง
เมื่อเห็นว่ายังไงมารดาก็คงต้องบังคับให้เค้าไปอยู่ดูแลคุณชายโจวให้ได้ ก็เสียเวลาเปล่าที่จะต่อรองเพราะเขารู้ว่ามารดานั้นถ้าหากเอาจริงขึ้นมาแล้วน่ากลัวแค่ไหน
" แล้วแม่จะไปวันไหนฮะ "
" อีกสองวันจ๊ะ " เมื่อเห็นว่าลูกชายเริ่มใจอ่อน คุณแม่ก็ยิ้มอย่างพอใจ
ร่างอวบได้แต่ปลงตกในชะตาชีวิตนี่แหละน๊าที่เค้าว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้น แต่เท่าที่ดูจากที่เคยเจอคุณชายโจวคยูฮยอนนั่นที่มหาวิทยาลัย ก็ดูเป็นคนที่ติดดินไม่เรื่องมาก แต่ติดตรงที่ว่าชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว คงไม่ต้องมีอะไรมากหรอกมั้ง อีกอย่างเดี๋ยวนี้น่ะเวลาผ่านไปเร็วจะตาย สองเดือนมันก็แค่แปบเดียว
" แต่ว่าลูกต้องไปพักที่นั่นนะ "
" ทำไมล่ะฮะ บ้านเราก็มี "
" แม่ไม่ไว้ใจให้ลูกอยู่บ้านคนเดียวหรอก ไปอยู่ที่นั่นแม่จะได้สบายใจ คุณนายโจวท่านก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร "
" แต่ผมอยากอยู่บ้านนี่ฮะ ผมคิดถึงบ้าน "
" แต่แม่เป็นห่วงลูกนะจ๊ะ "
ประโยคที่มารดาเอ่ยออกมานั้นทำให้ซองมินพูดไม่ออก ทำไมเค้าจะไม่รู้ล่ะว่าแม่คนนี้เป็นห่วงเค้ามากแค่ไหน ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีการกระทำครั้งไหนที่มารดาแสดงออกว่าไม่เป็นห่วงเค้า เพื่อความสบายใจของคนเป็นแม่ซองมินจึงไม่คิดที่จะปฏิเสธ
" ก็ได้ฮะ ถ้าผมไปอยู่ที่นั่นแล้วทำให้แม่สบายใจ "
ร่างอวบโผเข้ากอดมารดา ใจจริงแล้วก็ไม่อยากจะห่างแม่ไปไหนเพราะในโลกนี้พวกเค้าก็มีกันอยู่แค่สองคน แม่เป็นญาติคนเดียวที่เค้ามีในชีวิต ซองมินจึงตั้งใจทำทุกอย่างให้แม่ภูมิใจ
" พรุ่งนี้แม่จะพาซองมินไปพบคุณนายโจวนะลูก "
" หลบ เว้ยหลบ "
ฮีชอลกำลังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในตัวอาคาร วันนี้ร่างบางตั้งใจตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อที่จะมาลอกงานเพื่อนให้ทันส่ง ตอนเช้าอย่างนี้คนไม่พลุกพล่านมากนัก เหมาะแก่การลอกงานเป็นอย่างยิ่ง
" หลบด้วย หลบด้วย " ร่างบางตะโกนบอกร่างสูงที่เดินถือกระเป๋าอยู่ข้างหน้า แต่ดูเหมือนว่ามันจะช้าเกินไปเพราะคนสวยนั้นวิ่งมาด้วยความเร็วเหนือแสง ส่วนชายหนุ่มที่อยู่ข้างหนาก็ความรู้สึกช้าเหลือเกินเพราะกว่าที่จะรู้ตัวก็ตอนที่คนสวยวิ่งชนซะแล้ว
ร่างสองร่างลงไปกองอยู่ที่พื้นโดยที่คนสวยนั้นนอนทับอยู่ข้างบน เพราะความเร็วที่ร่างบางวิ่งมานั้นทำให้พุ่งชนชายหนุ่มอย่างแรง ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เกือบสามสิบวินาทีที่นั่งสองนอนทับกันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางความตกใจของคนที่อยู่บริเวณนั้น เมื่อสติกลับมา ฮีชอลรีบลุกขึ้นทันทีก่อนที่ร่างสูงของชายหนุ่มจะลุกขึ้นตาม
" ขะ โทษ พอดีชั้นรีบไปหน่อยน่ะ " เพราะคิดว่าคนตรงหน้าคงจะเป็นรุ่นน้อง ร่างบางเลยเอ่ยออกไปแบบนั้น
" ไม่เป็นไรครับ " ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างสุภาพ "แล้วคุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ"
" ชะชั้นไม่เป็นไร แล้วนายล่ะ คงเจ็บน่าดูเลยเพราะชั้นก็ไม่ใช่เบาๆ"
ชายหนุ่มหัวเราะกับประโยคที่ร่างบางเอ่ยออกมา อยากจะบอกเหลือเกินว่าคุณไม่ได้หนักเลยสักนิด แต่เมื่อมองดูดีๆ ชายหนุ่มก็ต้องตะลึง ใบหน้าขาวสวย ตากลมโต จมูกโด่งได้รูป โอ้ว นี่มันนางฟ้าชัดๆ
" ผมไม่เป็นไรครับ แค่นี้สบายมาก " ชายหนุ่มก้มหยิบกระเป๋าทั้งของตนเองและของร่างบางที่มันหล่นอยู่ที่พื้นก่อนจะส่งให้คนสวย
" มาโรงเรียนเช้าจังนะครับ " ร่างโปร่งเอ่ยขณะที่อีกคนยื่นมือมารับกระเป๋า
ฮีชอลกำลังจะตอบออกไปว่ารีบมาลอกงาน แต่เมื่อเห็นว่าร่างหนาถือหนังสือที่ไม่ใช่คณะเดียวกับตน ก็เลยชะงักไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ภาพพจน์แย่ๆของตน
" ครับ อากาศยามเช้ามันสดชื่นดี " ตอบออกไป ทั้งที่จริงๆแล้ว มาเรียนเช้าแทบจะนับครั้งได้
" เหมือนกันเลยครับ คุณ เอ่อ "
" ฮีชอลครับ คิมฮีชอล "
" ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมเชว ซีวอน "
ร่างบางอยากจะตอบกลับไปเหลือเกินว่ารู้แล้วยะ มีแต่คนที่อยู่หลังเขาเท่านั้นแหละที่ไม่รู้จักนาย ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทกับคิบอมสุดที่รักแล้วด้วย คิมฮีชอลคนนี้ไม่พลาดแน่นอน
แต่ก่อนที่สองคนจะได้คุยกันนานกว่านี้ โทรศัพท์เครื่องเล็กของฮีชอลก็แผดเสียงลั่น ก่อนที่เจ้าของเครื่องจะมีสีหน้าตกใจเพราะเบอร์ที่โชว์นั้นเป็นเบอร์ของซองมิน ร่างบางลืมไปเลยว่าที่รีบมาแต่เช้าเนี่ยเพราะต้องรีบมาลอกงาน นึกได้แค่นั้นก็รีบบอกลาชายหนุ่มตรงหน้าทันที ถึงแม้ว่าจะนึกเสียดายที่พลาดโอกาสตีสนิทกับซีวอนเพื่อเป็นสะพานให้เค้าได้ใกล้ชิดกับคิบอม แต่คนสวยก็ต้องยอมตัดใจเพราะถ้างานไม่เสร็จวันนี้มีหวังเค้าได้รับประทาน F เป็นแน่
" พอดีว่าชั้นต้องรีบไป แล้วค่อยคุยกันใหม่นะ "
ไม่รอให้อีกคนตอบคนสวยก็ใส่สปีดหมามุ่งตรงไปยังสถานที่นัดหมายกับซองมินทันที เพราะเดาออกเลยว่าเจ้ากระต่ายอวบนั่นจะโวยวายแค่ไหนที่ปล่อยให้รอ
________________________________________________________________________________________________________
Talk
มีคนถามว่า ฟิคเรื่องนี้แปลงมาจาก เรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายเย็นชารึเปล่า ถูกต้องแล้วค๊าบบบ
แต่ว่าจะมีคู่ของคยูมิน แล้วก็วอนซินมาช่วยเติมให้ฟิคเรื่องนี้มีสีสันมากขึ้น
ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้กับรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนด้วยนะค่ะ ^_^
สุดท้ายขอบคุณทุกคนทึ่คลิ๊กเข้ามาค่ะ
ความคิดเห็น