ยัยตัวร้ายกับนายปฏิเสธ

ลำดับตอนที่ #5 : กำลังใจ ที่มะเต็มใจจะให้

เฮ้อ…ฉันเพิ่งกลับมาจากการเรียนพิเศษ แหะๆ เหนื่อยง่ะ เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ กลับมาก็แทบจะสลบ………………………………………. อ่ะๆ คุยต่อเค้าเริ่มหายเหนื่อยแล้วล่ะ อืม…รู้ไหม ทุกๆครั้งเวลาฉันเจออุปสรรค เจอปัญหา รึว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้รู้สึกท้อ แล้วต้องพยายามมากขึ้น ฉันก็จะนึกถึง “เค้า” หึ หึ ก็คุณปฏิเสธนั่นแหละ ฉันรู้ว่าการโกหกเป็นสิ่งไม่ดี ผิดศีลอีกต่างหาก แต่ฉันก็ชอบโกหกตัวเองอยู่เสมอ ชอบใช้ชื่อเค้ามาเป็นข้ออ้างเป็นแรงผลักดันให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมาอีก เช่น “ถ้าไม่อ่านหนังสือ สอบตก นายปฏิเสธก็จะไม่สนใจนะ” “ถ้าสอบบาสไม่ผ่าน ก็ต้องขายหน้า แล้วใครๆก็จะหาว่าไม่คู่ควรกะพี่ปฏิเสธ” “ถ้าไม่ได้ 4.00 นายปฏิเสธจะไม่รัก” ฯลฯ เหอๆ ช้านรู้ว่าถึงแม้ฉันจะสอบไม่ตก เล่นบาสได้ดี หรือได้ 4.00 ก็ตาม เค้าก็ไม่มีวันมาเหลียวแลฉันหร๊อก แต่ฉันก็ยังคงใช้กำลังใจที่เค้ามะเต็มใจจะให้นี่เป็นแรงผลักดันในการฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลาย และอย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันประสบความสำเร็จในหลายๆด้าน มีอยู่ครั้งนึงนะ ก็นานมาแล้วแหละ ช่วงที่คุณปฏิเสธจบม.6ใหม่ๆ มือถือหาย แล้วเราก็มะได้คุยกัน ฉันรู้สึกเหมือนไร้วิญญาณ จะทำอะไรก็ท้อไปหมด จะอ่านหนังสือก็ไม่มีอารมณ์ เพราะฉันไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจอเค้าอีกหรือเปล่าไง ขอบคุณสวรรค์ที่ยังคงอนุญาตให้ฉันลักลอบใช้เค้าเป็นกำลังใจ และแน่นอนการสอบเข้ามหาลัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา ฉันก็จะใช้เค้าเปงกำลังใจเหมือนกัน แล้วถ้าฉันประสบความสำเร็จตามที่คาดหวังไว้ ฉันก็จะไปขอบคุณเค้าในฐานะที่ทำให้ฉันก้าวไปสู่ฝันได้ (ถึงแม้แท้จริงแล้ว เค้ามะได้เต็มใจให้ฉันใช้เค้าเป็นกำลังใจก็ตามเถอะ) อย่าว่าฉันเลย ขอฉันโกหกตัวเองอย่างนี้ต่อไปเถอะ คนที่เจ็บก็เป็นฉันเองนี่และ อ่อ…แล้วนายมะต้องกลัวจะบาปนะ ฉันเท่านั้นแหละที่ผิดศีลอยู่คนเดียว มันก็มะได้สร้างความเดือดร้อนอะไรให้นายมะใช่หรอ สาวๆของนาย เค้าก็มะรู้หรอก ช้านมะได้ไปป่าวประกาศให้ใครรู้นี่ เอาเป็นว่าเรื่องนี้เป็นความลับของเราสองคน ถ้านายไม่บอกก็มะมีใครรู้ นะๆฉันขอร้อง เพราะถ้ามีนายเป็นกำลังใจเมื่อไหร่ ต่อให้ฉันเหนื่อยใจแค่ไหน ดูเหมือนว่าฉันก็จะฮึดขึ้นมาทันที เฮ้อ…ขอรบกวนใช้นายเป็นกำลังใจจนกว่าจะมีใครสักคนที่เค้ายินยอมเป็นกำลังใจให้ฉันจิงๆแล้วกันนะ ทนต่อไปอีกนิดนะ อย่าเพิ่งรำคาญชั้นเลย…