ยัยตัวร้ายกับนายปฏิเสธ

ลำดับตอนที่ #3 : เหตุผลคนมันรัก

บางคนบอกว่ารักไม่มีเหตุผล ฉันก็เคยเชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน จนวันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันได้เอ่ยคำถามหนึ่งซึ่งสะกิดหัวใจของฉันเข้า และทำให้ฉันได้รู้ว่า รักครั้งนี้มีเหตุผล เพื่อนคนนั้นถามฉันว่า :

“ทำไมยัยตัวร้ายถึงรักนายปฏิเสธล่ะ?”

ฉันใช้เวลาคิดค้นหาคำตอบ…ถามใจตัวเอง แต่ก็ตอบไม่ได้อยู่ดีว่าทำไม…?!?

            “ไม่รู้สิ” ฉันตอบ

            “ฉันรู้ว่าทำไม” เพื่อนของฉันเอ่ยขึ้น

            “ทำไมล่ะ” ฉันถาม (คิดดูสิ! ฉันยังไม่รู้เลย แล้วนังนี่จะรู้ได้ไง)

            “เพราะเธอสงสารเค้าไงล่ะ”

“สงสาร?!?”

            และเมื่อฉันคิดดูแล้ว ฉันก็ได้รู้ว่า ใช่สิ!!! ฉันสงสารเค้า

เหอๆ งงล่ะสิครับ จะให้อธิบายยังไงดีล่ะ อืม…เค้าเป็นคนหน้าตาดี ร้อยทั้งร้อย สาวๆจากทั่วทุกสารทิศ แค่ได้เดินผ่านเค้า ก็ต้องตกหลุมรักเค้าอย่างแน่นอน ดูแล้วก็น่าจะมีความสุขเนอะในเมื่อไปไหนมาไหนก็มีแต่คนรักคนหลง เค้าอาจจะมีความสุขก็ได้ แล้วฉันก็อาจจะคิดไปเอง แต่ฉันว่าฉันมองเห็นความเศร้า และความอ้างว้างในตัวเค้านะ ทุกครั้งที่ได้พูดคุย ไม่ว่าจะเป็นทางโทรศัพท์ หรือกับตัวเป็นๆ เสียงของเค้าถ่ายทอดความเศร้าที่ฉันคนเดียวล่ะมั้งได้ยิน แม้แต่ในเสียงหัวเราะก้อยังเศร้าเลย อะไรกันน้าที่ทำให้เค้าโดดเดี่ยว? ฟ้าเท่านั้นที่จะรู้ อิอิ ฉันเชื่อว่าเค้าต้องการใครสักคนมาดูแล(หัวใจ) นอกจากเพื่อนแล้วดูเหมือนนายปฏิเสธก็จะไม่มีใครเลย ที่พูดๆมาเนี่ยมะได้เชียร์ตัวเองให้เค้ามาเลือกฉันหรอกนะ ฉันแค่จะบอกว่าฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ ทั้งในวันที่เค้ามีและมะมีใคร ฉันรู้ว่าฉันมะใช่ “คนที่ใช่” ของเค้า และเค้าก็มะใช่เนื้อคู่ของฉันหรอก แต่ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะกรรมลิขิตมั้งที่ทำให้เราได้มารู้จักกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากดูแลเค้าในฐานะ “เพื่อน” “น้องสาว” หรืออะไรก็ได้ที่เค้าเห็นว่าฉันเป็น เหอๆ เค้าอาจจะเห็นฉันเป็นคนแปลกหน้าก็ได้นี่ ใครจะไปรู้… อิอิ เอาเถอะ ฉันพร้อมที่จะรับฟังในทุกๆเรื่องที่เค้าจะระบาย (ช้านมะช่ายชักโครกนะ) เรื่องบางเรื่องเค้ายังไม่คุยกะเพื่อนเค้าเลย แต่ก็มะรู้ว่าเค้าจะพูดกับฉันหรือเปล่า แต่ฉันยินดีเสมอ

ก็ “พี่น้องกันนี่” ชะมะ?  แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเลิกร๊าก ง่า…จะให้ฉันพูดว่าฉันจะรักเค้าตลอดไป ก็คงเป็นไปไม่ได้ (ก็มันเป็นรักข้างเดียวนี่นา) สักวันฉันมั่นใจว่าฉันจะต้องตัดใจจากเค้าได้แน่นอน และวันนั้นก็จะเป็นวันที่เค้าไม่อ้างวาง มีคนเคียงข้าง คอยเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย เป็นวันที่เค้าพูดและหัวเราะออกมาได้โดยปราศจากความเศร้าที่แอบแฝงอยู่ภายใน แล้วก็จะเป็นวันที่ใครๆได้เข้าใจว่าฉันไม่สงสารเค้าอีกต่อไปแล้ว…