คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เดิน...
แสงอาทิตย์ที่กำลังโผล่สาดส่องกินพื้นที่ในเมืองไปเรื่อยๆจนกระทั่งสว่างไปทั้งเมือง แสงอาทิตย์ที่สว่างอันเป็นแสงแห่งความสดชื่นยามเช้า บัดนี้มันสาดส่องกระทบกับแสงแห่งเปลวไฟที่กำลังลุกโชดช่วง เป็นอีกครั้งที่ทั้งเมืองต้องโกลาหนวิ่งวุ่นกันทั้งเมือง หลังจากที่เคยเกิดเหตุมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อประมาณห้าปีที่ผ่านมา เสียงของเปลวไฟบวกกับเสียงของผู้คนที่ร้องตกตะลึง บ้างก็ด้วยความเจ็บปวดทำให้วันนี้กรุงเทพมหานครเริ่มต้นได้อย่างที่ไม่มีใครลืมลง
“อลิซ หลานออกจากตรงนั้นสิ นั่น! บ้านหลังนั้นจะพังลงมาแล้ว” ป้าฟลอร่าตะโกนบอกหลานสาวที่กำลังยืนมองเปลวไฟที่ลุกมาจากตึกสูง
“อ้ายยย!!!” อลิซร้อง กานต์กระโดเข้าไปเอาตัวอลิซออกจากบริเวณนั้น บ้านหลังหนึ่งพังโครมลงมากองเป็นเถ้าถ่านมันคือบ้านข้างๆที่กานต์เคยมองออกไป
“เป็นอะไรรึเปล่า” กานต์ถาม
“ไม่เป็นไร ขอบใจนะ” อลิซลุกขึ้นแล้วเอามือปัดแขนและเสื้อ
“คุณป้าครับ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้”
“มันเป็นพวกเอลโมลาโมนา สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว” ใบหน้าป้าฟลอร่าแสดงออกถึงความเป็นห่วงอนาคตของประเทศไทย
“สงสัยจะไม่ได้การณ์ จะทำอะไรก็ต้องรีบทำซะแล้ว” ป้าฟลอร่าพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ไปเถอะ เด็กๆ เรามีงานต้องทำ” ป้าฟลอร่านำคนทั้งสองเข้าบ้าน พวกเขายังไม่ล่วงรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปคืออะไร แม้แต่อลิซ และคนเมืองนี้ทั้งหมด...
“คุณป้าจะทำอะไรเหรอคะ” อลิซถาม ขณะที่ป้าฟลอร่ากับลังหัวหมุนอยู่กับการเตรียมอะไรสักอย่าง
“ป้าจะส่งเขาไปที่โลกของเขา” ป้าฟลอร่าหันหน้าไปหากานต์
“ถึงเวลาแล้วนะ ที่เธอจะต้องช่วยพวกเรา ได้โปรด ไปที่โลกของเธอ นำของสิ่งหนึ่งมาให้ป้าที”
“ครับ ได้ครับ”
“แต่เธอต้องไปกับอลิซ”
“อะไรนะคะ? ทำไมต้องเป็นหนูล่ะ ไม่ ไม่เด็ดขาด หนูจะอยู่กับคุณป้า นอกจากพ่อกับแม่ที่ตายไปแล้ว หนูก็ไม่เหลือใครอีกนอกจากป้า” อลิซพูดอย่างเด็ดขาด
“ ไม่ได้ ป้าไปไม่ได้ ป้าต้องอยู่ดูควบคุมเครื่องจักรที่จะนำเธอทั้งสองไปยังโลกของกานต์ อย่ามัวรีรอเกี่ยงอะไรกันเลย เราต้องรีบแล้ว ไม่งั้นจะไม่ทันแน่” ป้าฟลอร่าซอยเท้าอย่างรวดเร็วเดินไปยังบันไดที่จะขึ้นชั้นสอง ด้านซ้ายเป็นประตูสีแดงเลือดหมูบานเล็กๆ ขอบประตูเคลือบด้วยทอง ป้าฟลอร่าใช้ฝ่ามือทาบลงไปบนเครื่องสแกนที่ยื่นออกมา จากนั้นประตูบานเล็กก็ค่อยๆเปิดอย่างช้าๆจนสุด ป้าฟลอร่าเดินนำไปข้างในโดยไม่ต้องก้มเลย แต่สำหรับกานต์และอลิซต้องก้มจนตัวโก่ง ภายในเป็นห้องมืดๆ มีเพียงแสงสว่างจากประตูบานเล็กนั่นเท่านั้น ด้านขวาเป็นบันไดลงไปสู่ห้องใต้ดิน ป้าฟลอร่าเดินไปโดยมีกานต์และอลิซคอยเดินตาม ตามทางลงเป็นกำแพงที่มีฝุ่นบางเกาะผนังไ ม่เหมือนกับในห้องเมื่อสักครู่ที่ดูสะอาด เมื่อลงมาก็พบห้องเก่าที่มีอุปกรณ์ต่างๆอยู่มากมาย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเครื่องจักรและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ห้องนี้มีขนาดใหญ่เกือบเท่าครึ่งหนึ่งของบ้านหลังนี้ เมื่อเดินไปที่บริเวณกลางห้องก็พบหลอดแก้วขนาดใหญ่สองหลอดถูกวางในแนวตั้งติดกับผนังของกำแพง ทั้งสามเดินมาแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าหลอดแก้ว
“แคปซูลนี้จะพาพวกเธอไปที่กรุงเทพปี 50”
“แล้วผมจะช่วยอะไรได้ล่ะครับ” “ให้ผมไปเปลี่ยนแปลงอดีตที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตเหรอครับ” กานต์ถาม
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น มันคนละอย่างกับที่เธอคิด โลกของเธอกับที่นี่มันไม่ใช่ที่เดียวกัน แม้เราจะอยู่ในประเทศไทย มีทุกอย่างเหมือนที่เธอมี แต่ที่นี่ก็เหมือนกับโลกอีกใบที่เดินเร็วกว่า เหมือนโลกเธอคืออดีต ที่นี่คืออนาคต แต่มันเป็นคนละใบ เข้าใจใช่มั้ย”
“เอ่อ ครับ แล้วจะให้ผมช่วยอะไร”
“ของสำคัญมันอยู่ที่โลกของเธอ เธอต้องช่วยไปเอามาให้ฉัน ของสำคัญมีอยู่ห้าอย่าง แต่เธอจะต้องหามันให้พบ ได้โปรดช่วยฉันเถอะ ช่วยโลกนี้ด้วย”
“ผมไม่รับปากนะครับ” “แต่ คือ ...วันมะรืนผมมีสอบกลางภาค ผมต้องกลับไป”
“ไม่ต้องห่วง ในขณะที่เธออยู่ที่นี่โลกใบนั้นก็จะเดินช้ากว่าที่นี่มากเหมือนว่าถ้าที่นี่ผ่านไป 1 ปีโลกเธอจะเป็นแค่ 2 สัปดาห์ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เอาล่ะ วันนี้ดึกมากแล้ว ขอโทษทีนะที่ต้องรบกวนเธอ เอาไว้ฉันจะตอบแทนเธอนะ” ป้าฟลอร่าลุกขึ้นยืน “อลิซพากานต์ไปที่ห้องที่ป้าให้เตรียมไว้หน่อยสิจ้ะ”
“มาทางนี้”
“โห นี่มัน...เหมือนในหนังที่เคยดูเลย” กานต์อุทานออกมา
“คุณป้าไม่เคยบอก แอบไปสร้างมาตอนไหนคะเนี่ย” ทั้งสองตะลึงกกับสิ่งที่ตนได้เห็น
“มันไม่สำคัญว่าสร้างตอนไหน ตอนนี้พวกเธอมานี่ก่อน ป้าจะอธิบายสิ่งที่พวกเธอจะต้องทำให้ฟัง” ป้าฟลอร่านั่งที่โต๊ะสี่เหลี่ยมผืนผ้า กานต์และอลิซลากเก้าอี้มานั่งฝั่งตรงข้ามกับป้าฟลอร่า ป้าฟลอร่าหันหลังไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาแล้วหยิบแผ่นกระดาษที่สอดไว้ในหนังสือมาดู
“นี่คือสิ่งที่พวกเธอจะต้องไปเอา กระดาษใบนี้มันคือหนึ่งในกระดาษอีกห้าแผ่นที่ปลิวหายไปยังโลกของเธอ กระดาษเหล่านี้จะบอกหนทางแก้ไขให้เรา เราเรียกมันว่า ANSWER SHEETS หรือกระดาษคำตอบมันกระจายอยู่ทุกที่ทุกแห่งในกรุงเทพ โดยที่พวกเธอต้องหาให้เจอ”
“แล้วจะรู้ได้ยังไงคะว่ากระดาษนี่มันปลิวไปตกอยู่ตรงไหน กรุงเทพออกจะกว้างใหญ่ขนาดนั้น”
“กระดาษใบนี้จะนำพวกเธอไปสู่กระดาษอีกใบหนึ่ง”
“ยังไงครับ หรือว่ากระดาษนี่มันเดินเองได้” กานต์พูดหน้าตาตกใจ
“ตลกมากเหรอ กระดาษที่ไหนล่ะจะเดินได้เอง” ดูท่าทางอลิซจะบ่นยาว ป้าฟลอร่าจึงต้องตัดบทเสีย
“มาเข้าเรื่องกันต่อ ที่บอกว่ากระดาษใบนี้จะนำไปสู่กระดาษอีกใบหนึ่งป้าหมายถึงหลานต้องปล่อยกระดาษนี้ลงกับพื้นแล้วมันจะพาพวกเธอไปเอง”
“แล้วถ้าอีกใบหนึ่งอยู่ไกลแล้วเราไม่ต้องเดินขาเหี่ยวเลยเหรอครับ”กานต์ถาม
“ไม่หรอก กระดาษแต่ละใบจะมีแรงเสมือนแม่เหล็กที่สามารถดึงดูดกันได้ อีกใบหนึ่งก็จะปลิวมาด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ปล่อยให้อีกใบหนึ่งมาเองสิคะ”
“ไม่ใช่ อีกใบหนึ่งจะมาเมื่อเราออกตามหา แต่ต้องระวังว่ามันอาจจะติดอยู่อีกฝั่งแค่กำแพงกั้นก็ได้ พวกเธอต้องใช้ความพยายามและรอบคอบในการหา” ป้าฟลอร่าส่งกระดาษให้กานต์
“ขอให้เธอสองคนโชคดี” ป้าฟลอร่ากล่าว ทั้งสองเดินเข้าไปในแคปซูล เสียงไอน้ำฟู่ขึ้นพร้อมควันสีขาว ประตูแก้วสีฟ้าใสปิดลง ป้าฟลอร่าวิ่งไปดูที่จอมอร์นิเตอร์ ควบคุมคำสั่ง ในเวลาเพียงไม่นานทั้งสองก็หายไปจากแคปซูล การเดินทางเริ่มต้นขึ้นแล้ว.....
ความคิดเห็น