คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ปะทะกิลราชันน้ำแข็ง
โนอาร์ได้เดินทางมาที่เมืองหลังจากการไปออกล่าหมาป่ามานั้นเอง โนอาร์ก็ได้เห็นชายฉกรรจ์หลายคนยืนอยู่
“เฮ้ย ไอ้น้อง ได้ข่าวว่าแกได้ของดีมานิหว่า ไหนขอพวกข้าดูบ้างสิ” หนึ่งในชายฉกรรจ์พูดขึ้นมา
“ถ้าไม่ให้ดีๆอย่าพูดนะว่าพวกพี่ใจร้ายนะโว้ย” ชายอีกคนที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นแล้วชักมีดออกมาข่มขู่เด็กชายที่อยู่ข้างหน้า เด็กชายคนนั้นตัวสั่นแล้วพูดว่า
“พี่ชายปล่อยผมไปเถอะ ของๆนี้ผมได้มาด้วยความยากลำบากนะพี่ชาย อีกอย่างพวกพี่ชายก็เลเวลเยอะกว่าผมมาก ทำไมพี่ชายไม่ลองไปหาดูเองละ” เด็กชายคนนั้นเสียงสั่นด้วยความกลัว
“ปั้ง!!!” ชายฉกรรจ์ที่ตัวใหญ่ที่สุดได้ทุบไปที่ต้นไม้ข้างๆ
“เฮ้ย คิดว่าพวกข้าอยากจะเหนื่อยหรือยังไงไอ้น้อง แบบนี้ก็สวยสิฆ่ามันเลยดีกว่าถ้าไม่ให้ดีๆ” โนอาร์ที่ได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปกลางวงล้อมนั้น
“พวกพี่ชายใจเย็นๆสิครับ น้องคนนี้เขาหาของมาได้ความยากลำบากพี่ชายจะไปแย่งของเขาไม่ถูกนะครับ” โนอาร์พูด
“แกเป็นใครวะ กล้ามาสั่งพวกเรา อยากตายนั้นใช้มั้ย ดูท่าแกจะเป็นมือใหม่สินะ งั้นจะเอาให้ตายแบบไม่ทรมานแล้วกัน” ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น หลังจากนั้นทุกคนในกลุ่มก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่จะกินเลือดกินเนื้อ
“พวกแกไม่เข้าใจหรือยังไง!!!” โนอาร์ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ส่งผลทำให้ชายบางคนต้องฉะงักไปเช่นกัน
“เหอะ พวกเราอย่าไปกลัวมันฆ่ามันเลยมันอวดดีขนาดนี้” ชายคนหนึ่งพูดแล้วกระโดดเข้าหาโนอาร์ทันที
“พี่ชาย หนีไปเถอะครับ ผมจะยกของนี้ให้พี่จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว ขอบคุณพี่มากที่มาช่วยแต่ผมไม่อยากให้พี่เจ็บตัว” เด็กชายที่นั่งอยู่พูดกับโนอาร์ด้วยสายตาที่จะร้องไห้
“ไม่ต้องห่วงหรอกน้องชาย เดียวมันก็จบแล้ว” โนอาร์พูดแล้วก็ยิ้มให้เด็กชายคนนั้นแล้วพุ่งตัวออกไป
“ไอ้พวกสารเลวหายๆไปซะ” โนอาร์ที่เดือดจนเลือดขึ้นหน้าชักดาบออกมาด้วยความไวสูงแล้วฟันไปที่ตัวของชายคนแรกเป็นแผลใหญ่จนเลือดสาดกระเด็น
“แกทำน้องชายข้า เอ็งตาย” ชายคนที่สองได้จับขวานบนหลังตัวเองแล้วพุ่งมาหาโนอาร์อย่างไม่ลังเล
“แกนั้นแหละต้องตาย” โนอาร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นแล้วจัดการซัดหอกที่เพิ่งจะหยิบออกมาไปทั่วใจของชายคนนั้นโดยตรงทำให้ชายคนนั้นกลายเป็นแสง และหายไปทันที
เมื่อชายฉกรรจ์ที่เหลือเห็นฝีมือของโนอาร์ก็ได้แต่ฉะงักกันไปตามๆกัน ทั้งเรื่องความไว ความแม่นยำ และพลังไม่ได้ด้อยไปจากผู้เล่นระดับสูงมากเลย
“กะ..แก เป็นใครกันแน่” ชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ด้านหน้าโนอาร์พูดขึ้น
“ข้าชื่อโนอาร์ ถ้าวันใดข้าเห็นพวกแกทำแบบนี้อีก จะตามไปฆ่าถึงหน้าจุดเกิดเลยคอยดู” โนอาร์พูด และมองด้วยสายตาที่เย็นชาเหมือนกับว่าจะมองทะลุลงไปในใจของคนข้างหน้าได้
“ได้ๆพวกข้าจะไม่ทำอีก” หลังจากนั้นโนอาร์ก็หันหลังจะไปคุยกับเด็กชายที่นั่งอยู่ชายที่คุยกับโนอาร์ก็เงื้องดาบในมือจะฟันลงไปที่โนอาร์ แต่โนอาร์ไหวตัวทันก็หลบฉากแล้วก็แทงหอกไปที่หัวใจของชายคนนั้นทันที
“เหอะ พวกแกนี้มันไม่รู้จักสำนึกจริงๆ” โนอาร์พูด และหันไปมองชายคนที่เหลือ ทุกคนหน้าซีดแล้ววิ่งกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงคนปรบมือให้โนอาร์
“น้องชายเก่งมากเลย” มีเสียชายคนหนึ่งที่ปนอยู่ในฝูงชนพูดขึ้น
“ในที่สุดก็จะไม่มีพวกนี้มาคอยรีดไถอีกแล้วละ” ชายอีกคนพูดขึ้นกับเพื่อนๆของเขา
“ว้าย ช่วงที่สู้เท้มากเลยชื่ออะไรหรอ” มีผู้หญิงคนหนึ่งในฝูงชนกับผู้หญิงอีกหลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“พี่ชายครับ ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผมไว้ ถ้าผมมีอะไรตอบแทนพี่ได้บอกผมได้เลยนะครับผมอยากทำอะไรตอบแทนพี่ชายบ้าง” เด็กชายที่นั่งอยู่ลุกขึ้นแล้วพูดกับโนอาร์
“ไม่จำเป็นหรอกพี่แค่ไม่อยากเห็นใครต้องโดนรังแกนะ งั้นพี่ไปนะ” โนอาร์พูดแล้วก็เดินทางเข้าเมือง
“แล้วพี่ชายจะไปไหนหรอ” เด็กชายคนนั้นพูด หลังจากนั้นโนอาร์ก็ฉะงักลง
“.....พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ” โนอาร์พูดด้วยความอาย และหัวเราะออกมา
“ให้พี่พาไปมั้ย” มีชายในกลุ่มคนพูดออกมา
“ไม่ไปกับฉันสิ” ผู้หญิงอีกคนพูด
“ไม่ๆต้องไปกับเดี้ยนสิ” โนอาร์มองไปเห็นกระเทยคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไปกับพวกเราดีกว่านะ” กลุ่มผู้เล่นอีกคนได้พูดขึ้น
“งานเข้าแล้วโดนแบบนี้” โนอาร์พูดด้วยความเหนื่อยใจแต่ก็ออกไปไหนไม่ได้เพราะว่าเขาโดนผู้คนลุมล้อมอยู่
“พี่ชายมานี้ครับ” เด็กชายที่โนอาร์ได้ช่วยไว้ก็พาโนอาร์ออกมาจากฝูงชนมาหลบในช่องของตึก
“ผมชื่อ บอล ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” เด็กชายคนนั้นพูดกับโนอาร์
“พี่ชื่อโนอาร์นะยินดีที่ได้รู้จัก” โนอาร์พูดออกมาด้วยความเต็มใจ
“พี่ครับพี่ทำยังไงถึงได้เก่งแบบนั้นละครับ ผมเห็นพี่ยังเลเวลไม่มากแต่การเคลื่อนไหวพี่เหมือนกับคนระดับสูงๆเขาเคลื่อนไหวกันมากเลยนะครับ” บอลพูดออกมาด้วยความปลื้มใจเพราะเขาไม่เคยเห็นคนไหนที่เลเวลไม่เกิน 50 ต่อสู้ได้ดีอย่างนี้มาก่อน
“อ้อพี่ฝึกกับพ่อนะ พอดีพ่อพี่สอนวิชาการต่อสู้ให้พี่มาบ้างนะ” โนอาร์พูดแล้วยิ้มให้
“พี่สอนผมบ้างสิครับผมอยากทำได้แบบพี่บ้าง จะได้ไปช่วยคนอื่นที่ถูกรังแกบ้าง” บอลพูดตาเป็นประกาย ทำให้โนอาร์เห็นภาพตัวเองในอดีตสะท้อนออกมาจากบอล
“ได้ถ้าพี่ว่างพี่จะสอนให้นะ” โนอาร์บอกบอลทำให้บอกดีใจมากที่เห็นว่าโนอาร์จะสอนวิธีการต่อสู้ให้
“แปปนะครับ พี่สาวผมโทรมานะครับ” บอลพูดแล้วก็หันไปคุยโทรศัพท์
“พี่โนอาร์ครับ พี่สาวผมเขาอยากจะขอบคุณพี่ พี่สาวผมเลยอยากจะเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนนะครับ” บอกพูดกับโนอาร์
“ไม่เป็นไรหรอกน้องชาย พี่ไม่อยากได้อะไรตอบแทนที่พี่ทำไปเพราะพี่อยากช่วยคนที่อ่อนแอกว่าเท่านั้น” โนอาร์พูดอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับพี่ ถือว่าเป็นค่าที่จะสอนวิชาการต่อสู้ให้ผมละกันครับ” บอลพูดแล้วทำตาปริบๆใส่โนอาร์ทำให้โนอาร์ใจอ่อนลง
“ก็ได้ อย่าทำตาแบบนี้สิพี่ใจอ่อน” โนอาร์พูดอย่างเหนื่อยใจ
“เย้ ตามผมมาเลยครับ” บอลพูดแล้วก็พาโนอาร์เดินไปที่ร้านอาหารจีนที่มีชื่อว่า เหมยเซียง
“พี่ครับ ผมกลับมาแล้วครับ” บอลเดินเข้าไปพูดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในร้าน เธอผมยาวมาก แต่กล้าวผมเอาไว้เป็นหางม้า แต่ ทำให้เห็นช่วงลำคอที่ขาวมาก หน้าตาของเธอออกไปทางคนญี่ปุ่นนิดหน่อยทำให้ดูเข้ากับทรงผม ตาของเธอสีเขียวหยกสวยงามเป็นประกายทำให้ผู้ชายบางคนที่เดินผ่านนั้นถึงกับต้องมอง
“บอล บอกแล้วใช้มั้ยว่าอย่าไปเล่นซนที่ไหน” ผู้หญิงคนนั้นพูดกับบอลทำให้บอลถึงกับหงอยลงไปทีเดียว
“โถ่พี่ ผม 15แล้วนะไม่ต้องห่วงหรอก” บอลพูดด้วยสายตาที่ออดอ้อนเป็นอย่างมาก
“แล้วเป็นไงละ ไปโดนคนอื่นเขาขู่แล้วเป็นพวกที่อยู่ในกิลที่พอจะมีชื่อเสียงด้วย” เธอดุบอลทำให้บอลนั้นถึงกับน้ำตาคลอ
“ผมขอโทษครับพี่” บอลพูดด้วยสายตาที่เหมือนลูกหมาหิวนมเลยทีเดียว
“เอาเถอะทีหลังอย่าซนอีกระวังคราวหน้าจะไม่โชคดีแบบนี้นะ” เธอพูดกับบอลแล้วก็เช็ดน้ำตาให้บอล
“เธอเองหรือที่ช่วยบอล” เธอหันมาพูดกับโนอาร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังบอก
“ใช้แล้วพี่ พี่ชายคนนี้ชื่อโนอาร์นะ” บอลแนะนำโนอาร์ให้พี่สาวได้รู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราชื่อ สโนว์นะยินดีที่ได้รู้จัก ขอบคุณมากที่ช่วยน้องชายของเราไว้นะ” เธอยิ้มให้โนอาร์ รอยยิ้มนั้นเหมือนจะละลายหัวใจของชายหลายๆคนที่เดินผ่านมาได้เลยทีเดียว
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้เอง ผมแค่อยากจะช่วยคนที่อ่อนแอกว่าเท่านั้นเองครับ” โนอาร์พูดกับสโนว์อย่างนอบน้อมโดยที่ไม่ได้ทำท่าทางเหมือนคนอื่นที่มองสโนว์เลยแม้แต่น้อย
“ค่ะ นั่งลงก่อนก็ได้ค่ะ เดียวจะสั่งอาหารมานะค้ะ” สโนว์พูด โนอาร์ก็พยักน้าแล้วนั่งลงข้างๆบอล ระหว่างที่รออาหารโนอาร์กับสโนว์ก็คุยกันอย่างถูกปากถูกคอ
“เธอนี้ตลกดีนะ แต่ที่แปลกคือ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนที่คุยกับเรานี้ไม่ค่อยทำให้เราสนุกได้แบบนี้เลยนะ อีกอย่างผู้ชายสมัยนี้มันไม่ค่อยให้เกียรติผู้หญิงเท่าไหรเลยด้วย” แล้วเธอก็ชายตาไปมองคนข้างนอกที่บางคนหยุดยืนดูสโนว์ที่อยู่ในร้าน
“ผมไม่เป็นขนาดนั้นหรอกครับ” โนอาร์พูดอย่างถ่อมตัวสโนว์ที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ยิ้มให้โนอาร์ที่นั่งอยู่
“เธอไม่ต้องพูดเพราะขนาดนั้นก็ได้ เราคนกันเองนะไม่ต้องครับ หรือผมก็ได้นะ” สโนว์พูดกับโนอาร์ที่ทำท่าทางเกรงใจเป็นอย่างมากทำให้ดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร
“ก็ได้คุณสโนว์” โนอาร์พูดออกมา แต่สโนว์ที่นั่งอยู่ก็ส่ายหน้า
“ไม่ได้ต้องมีคุณหรอก แค่สโนว์เฉยๆก็ได้” สโนว์ทำหน้าบูดแล้วพูดกับโนอาร์
“ก็ได้ๆ สโนว์” โนอาร์พูดแล้วก็ยิ้มออกมาแบบแหยๆ
“โอเคค่อยยังช่วย” สโนว์พูดแล้วก็หัวเราะคิกๆออกมา หลังจากนั้นไม่นานก็มีกลุ่มชายคนหนึ่งนั้นได้เดินเข้ามาหาที่โต๊ะที่พวกโนอาร์ได้นั่งอยู่แล้วก็ทุบลงบนโต๊ะ
“เฮ้ยแกนะ กล้ามาจีบน้องสโนว์ของฉันหรอวะ” ชายคนนั้นพูดกับโนอาร์ที่กำลังนั่งจิบน้ำอย่างใจเย็น
“ใครของพวกแกห้ะ ฉันไม่ได้เป็นของใครเท่านั้นและ” สโนว์พูดออกมาด้วยความโกรธแต่ก็ไม่ได้ขึ้นเสียงอะไรมากนัก
“แหม อย่าปากแข็งไปหน่อยเลยหน่า ซักวันเธอก็ต้องเป็นของเรา เจ้าน้ำแข็งผู้นี้แน่นอน” ชายคนนั้นพูดออกมา
“ผู้หญิงเขาไม่รับก็อย่าไปบังคับเขาสิ” โนอาร์ที่นั่งฟังอยู่ก็พูดออกมาบ้าง
“แกนะไม่ต้องยุ้ง กระจอกอย่างแกนะแค่กำจัดลูกน้องปลายแถวของพวกข้าไปอย่าคิดว่าจะได้ใจนะ” ชายคนนั้นพูดออกมา และก็หันกลับไปหาสโนว์
“มาม๊ะน้องสโนว์ของพี่ มากับพี่ดีกว่า ปล่อยให้พวกสวะนั่งอยู่เฉยๆดีกว่า น้องสโนว์นักเวทย์สีขาวผู้งดงาม” ชายคนนั้นพูดออกมาโดยที่มีคนอื่นที่มายืนดูอยู่อย่างไม่อาย
“ใครจะไปกับแกกัน โยเซฟ” สโนว์พูดกับชายคนนั้นอย่างโมโหสุดขีด
“แล้วเธอตัวคนเดียวจะทำอะไรฉันได้ละจ๊ะคนสวย มากับพี่มา” โยเซฟที่ยืนอยู่ก็ฉุดสโนว์ลุกขึ้นไป
“อย่าทำอะไรพี่สาวเรานะ” บอลที่นั่งอยู่ก็กระโดนเข้าไปจับตัวโยเซฟที่ไม่ทันได้ระวัง
“ไอ้กระจอกนี้กล้าแตะตัวข้าหรอ ไปตายซะ ดาบเหมันนิรัน!!” บอลที่ไม่ทันได้ระวังตัวก็โดนดาบน้ำแข็งที่โยเซฟสร้างขึ้นฟันเข้าไปเต็มๆ ถึงจะไม่ตายแต่ก็ทำให้รอยที่โดนฟันกลายเป็นน้ำแข็งคลุมตัวของบอลเอาไว้
“ปล่อยเราไปนะแกอย่าทำอะไรพี่สาวเรานะ” บอลพูดออกมา โนอาร์ที่เห็นอย่างนั้นก็ลูกขึ้นมา
“ปล่อยสโนว์เดียวนี้นะพวกแก” เสียงของโนอาร์ที่พูดออกมานั้นเย็นชาทำให้ลูกน้องของโยเซฟบางคนถึงกับตัวสั่นไปเลยทีเดียว ส่วนตัวโยเซฟนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร
“เหอะ หน้าอย่างแกมันแค่ขยะจะสู้กับพวกเราหรือไง จัดการมันซะ” หลังจากที่โยเซฟสั่ง ลูกน้องทั้งหมดก็พุ่งเข้าไปหาที่ตัวโนอาร์ทันที
“พวกแกทำให้ฉันคนนี้ต้องใช้เจ้านี้แล้วสินะ” โนอาร์ที่ยืนอยู่พูดออกมา ซักพักรอบๆตัวของโนอาร์ก็เหมือนมีไอความร้อนไหลออกมาทำให้คนที่วิ่งเข้าไปฉะงักออกไป
“แก แกระดับเท่าไหรกันแน่” ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดออกมาตัวโนอาร์ที่ยืนอยู่ก็หายไปข้างหลังของชายคนนั้น
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกแก” โนอาร์พูดพร้อมกับถือหอกและดาบอยู่ในมือ ชายคนนั้นอยู่ดีๆก็ค่อยๆล้มตัวลงแล้วกลายเป็นแสงหายไปทันที
“เฮ้ยแกทำอะไรวะ” ชายคนอื่นที่อยู่ในกลุ่มก็พูดขึ้น หลังจากนั้นก็กระโจนเข้าไปหาโนอาร์ที่ยืนอยู่
“คนอย่างพวกแกไม่สมควรจะมีแผ่นดินอยู่” โนอาร์พูดแล้วก็ชี้หอกไปทางพวกชายที่กระโจนเข้ามา
“วิชาหอกมือเดียว หอกแห่งสายลม หนึ่งหอกทะลวงนภา” โนอาร์พูดชื่อของท่าออกมาหอกในมือของโนอาร์ก็มีลมออกมาล้อมรอบหอกและตัวของโนอาร์จนมิดและตัวโนอาร์ก็หายไปจากสายตาของทุกคนไปโผล่ที่ข้างหลังของชายฉกรรจ์ทั้งหมด และทุกอย่างก็นิ่งสงบ
“พวกแกนะแพ้แล้ว” โนอาร์พูดแล้วก็เก็บหอกเข้ากระเป๋า หลังจากนั้นไม่นานพวกชายฉกรรจ์ทั้งหมดก็มีบาดแผลออกมาจากช่วงลำคอบ้าง และช่วงหัวใจบ้าง หลังจากนั้นพวกชายฉกรรจ์ก็กลายเป็นแสงแล้วหายไป
“ไอ้พวกกระจอก แค่นี้ก็จัดการไม่ได้ข้าคนนี้ต้องจัดการเองสินะ จะบอกไว้ก่อนข้านะเป็นถึงหัวหน้ากิลราชันน้ำแข็งนะ” หลังจากนั้นโยเซฟที่ยืนอยู่ก็ร่ายดาบน้ำแข็งลอยออกมาไม่ต่ำกว่าสิบเล่มลอยอยู่รอบตัวของโยเซฟ
“ดูสิว่าแกจะหลบได้มั้ย” โยเซฟพูดแล้วก็สั่งให้ดาบน้ำแข็งทั้งหมดพุ่งตัวไปหาโนอาร์เป็นเป้าหมายเดียว แต่โนอาร์ก็ไม่ได้คิดอะไรโนอาร์ก็มีสายลมมาล้อมรอบตัวอีกครั้งปัดป้องดาบน้ำแข็งออกไปได้หมดทันที
“ทำไมแกถึงทำได้ขนาดนี้ แกเป็นแค่ผู้เล่นใหม่ไม่ใช้หรือไง” โยเซฟที่ยืนดูอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ
“ฉันก็ไม่เข้าใจเท่าไหรหรอก แค่รวบรวมสมาธิในการต่อสู้มาไว้เหมือนที่พ่อเคยพูดไว้เสมอๆ มันก็ออกมาเอง” โนอาร์พูดโดยที่สายตานั้นไม่ได้ลดออกจากตัวของโยเซฟเลย
“หึ แค่นี้คิดว่าข้ากลัวหรือไง เอาไป ราชันหอกน้ำแข็ง” โยเซฟที่ยืนอยู่ก็ร่ายหอกน้ำแข็งขนาดใหญ่ออกมาแล้วพุ่งไปหาโนอาร์ด้วยความไวสูง
“สโนว์รอหน่อยนะ เราจะช่วยพวกเธอเอง” โนอาร์พูดแล้วก็พุ่งตัวขึ้นไปที่หอกน้ำแข็ง ใช้หอกน้ำแข็งเป็นแท่นเหยียบแล้วกระโดดต่อไปเข้าประชิดตัวโยเซฟได้ทันที โยเซฟที่เห็นอย่างนั้นก็ผงะไป
“แกจบแล้วปล่อยสโนว์มาซะ ไม่งั้นแกตาย” โนอาร์ที่ยืนอยู่ก็พูดออกมา
“คิดว่าแค่นี้แกชนะแล้วหรือยังไงเอาไปกิน เวทย์อาณาเขต อาณาเขตเหมันต์นิรัน” โยเซฟที่ยืนอยู่ได้ร่ายเวทย์อาณาเขตออกมาทำให้ในเมืองบางส่วนนั้นกลายเป็นน้ำแข็งไป
“แก โยเซฟอย่าใช้มันนะ ไม่งั้นพวกคนที่เลเวลต่ำจะตายเอานะ” สโนว์ที่โดนโยเซฟจับแขนอยู่ก็พูดขึ้น สภาพโดยรอบนั้น พวกผู้เล่นที่มีระดับต่ำๆนั้นจะโดนน้ำแข็งค่อยๆเกาะไปที่ขาแล้วก็แข็งไปทั้งตัวแล้วกลายเป็นแสงหายไป
“แก บังอาจทำให้คนไม่รู้เรื่องต้องรับเคราะห์ไปด้วย” โนอาร์ได้ทวีความโกรธมากขึ้น ลำตัวของเขานั้นได้มีไอร้อนออกมาจากตัวโนอาร์อย่างมาก พื้นที่โนอาร์เหยียบนั้นจึงไม่มีน้ำแข็งเกาะเลยไม่แต่น้อย
“บะ...บ้าหน่า นี้มันอาณาเขตที่สูงที่สุดของข้าแลวนะแกยังไม่เป็นอะไรอีก” โยเซฟพูดติดๆขัดๆด้วยความกลัวออกมา
“แกทำความชั่วไว้เยอะเกินไปแล้ว” โนอาร์พูดจบก็พุ่งตัวไปหาโยเซฟที่ยืนอยู่แล้วก็ตัดแขนที่จับตัวสโนว์อยู่
“อ๊ากก!!!” โยเซฟที่โดนตัดแขนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด สโนว์ที่ได้โนอาร์ช่วยไว้ก็ได้วิ่งมาหลบข้างหลังของโนอาร์ทันที
“เราช่วยเธอได้แล้วนะ” โนอาร์หันไปยิ้มให้กับสโนว์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง สโนว์ที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มรับโนอาร์ที่ยิ้มมาให้
“ต่อไปก็ปิดบัญชีนะละ” โนอาร์พูดหลังจากนั้นก็มีเปลวไฟห่อหุ่มดาบของโนอาร์
“อย่าๆ ข้าขอโทษ” โยเซฟพูดกับโนอาร์ที่ตั้งท่าจะแทงดาบเข้าไป
“ความผิดของแกนะมันมากเกินไปแล้ว” โนอาร์พูดแล้วก็แทงดาบที่ห่อหุ้มไปด้วยไฟเข้าไปที่กลางหัวใจของโยเซฟทำให้โยเซฟที่โดนเข้าไปก็ค่อยๆกลายเป็นแสงหายไป
“กะ...แก แกจะต้องชดใช้” โยเซฟที่กำลังกลายเป็นแสงไปพูดออกมาก่อนจะหายไปจากสายตาของทุกคน บอลที่โดนแฉ่แข็งอยู่ก็ละลายกลับมาเป็นเหมือนเดิม สโนว์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของโนอาร์ก็พูดกับโนอาร์
“ขอบคุณนะโนอาร์ ถ้าไม่ได้โนอาร์เราคงต้องไปกับมันแน่ๆเลย แถมน้องเราจะไม่รอดด้วย” สโนว์พูดพร้อมกับหน้าขึ้นสี
“ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เองอีกอย่าง เราไม่อยากเห็นใครต้องเป็นแบบเราในอดีตอีกด้วย” โนอาร์พูดแล้วก็เดินไปที่บอล
“เป็นไงบ้างน้องชายไหวมั้ย เอ้า กินยาเพิ่มเลือดหน่อย” โนอาร์พูดแล้วก็บรรจงป้อนยาเพิ่มเลือดให้บอลทันที บอลที่ได้สติคืนมาก็ทำท่าดีใจที่พี่สาวตัวเองไม่เป็นไร
“ขอบคุณพี่โนอาร์อีกรอบนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะตอบแทนพี่ยังไงดี” บอลพูดพร้อมกับน้ำตาที่ปลาบปลื้มของบอกไหลออกมาทำให้โนอาร์ต้องเดินเข้าไปปลอบ
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ช่วยอะไรได้พี่ก็ช่วยเสมอและนะ” โนอาร์พูดกับบอลที่ยืนอยู่
“แล้วสโนว์เป็นอะไรหรือเปล่า” โนอาร์หันกลับไปถามสโนว์ที่เพิ่งเดินกลับไปนั่งที่เดิม
“ไม่เป็นอะไรหรอก แค่นี้เอง” สโนว์ที่เห็นแบบนั้นก็บอกโนอาร์ไป
“ก็ดีแล้วละ เธอเองก็ระวังตัวหน่อยนะ” โนอาร์พูดเสร็จก็ยิ้มให้สโนว์ที่นั่งอยู่
“ท่านโนอาร์ได้รับค่าหัวจากการจัดการ....”
...
...
...
“ท่านโนอาร์ได้รับค่าหัวจากการจัดการท่านโยเซฟ เป็นเงินจำนวน 200,000 ค่ะ ท่านสามารถรับค่าหัวได้ที่สำนักงานนักล่าค่าหัวค่ะ รายระเอียดสามารถสอบถามได้ที่สำนักงานค่ะ” เสียงของระบบดังขึ้นเป็นระวิงเพราะว่าโนอาร์สามารถฆ่าผู้เล่นที่มีค่าหัวได้หลายคน
“มันคืออะไรหรอกค่าหัวเนี้ย” โนอาร์หันไปถามสโนว์ที่นั่งอยู่
“มันคือการจะการคนที่ทำผิดจนคนหลายคนนั้นได้ตั้งค่าหัวเอาไว้แล้วนำมารวมกัน เมื่อเธอจัดการเขาได้ทำให้เธอได้ค่าหัวของคนๆนั้น และเธอยังจะทำให้สามารถเลือกสิ่งของที่อยู่ในตัวของคนที่มีค่าหัวมากกว่าสองแสนขึ้นไปได้นะ” สโนว์ได้อธิบายสิ่งที่โนอาร์ได้ถามมาอย่างรวดเร็ว
“เข้าใจแล้ว งั้นเรามากินข้าวกันต่อเถอะ” โนอาร์พูดกับสโนว์แล้วก็บอกกับคนรับสั่งอาหารที่กำลังหลบอยู่ข้างหลังร้านให้เดินออกมา ทุกคนที่เห็นว่าไม่มีอะไรแล้วก็กลับเข้ามาในร้านและกินข้าวกันตามปกติตามเดิมได้
ความคิดเห็น