คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
~ ยิ่งใกล้กันก็ยิ่งต้องกลั้นใจ ซ่อนไว้ถึงความไหวหวั่น ห้าม ..... ~
ติ้ด !
เฮ้อ ! โทรศัพท์ร้องทำไมแต่เช้าเนี่ย ( พูดด้วยอาการงัวเงียเต็มทน ) ฮ้าว –o- ง่วงจริงเลย ฉันที่เพิ่งนอนหลับไปหมาดๆ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตังเองที่วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงนอนขึ้นมา และกดวางสายอย่างไม่รีรอ อ้าว!ทำไมอะ ก็คนจะนอนมันบังคับกันไม่ได้นี่นาจริงมั้ย หึ -^- แล้วอีกอย่างกรมสาธารณสุขเขาก็บอกไม่ใช่เหรอว่าเด็กน่ะต้องนอนอย่างน้อยแปดชั่วโมง ถึงจะเป็นการพอดีน่ะ นี่ฉันเพิ่งจะนอนได้แค่หกชั่วโมงเองนะ ขาดอีกตั้งสองชั่วโมงแนะ คิดเป็นนาทีแล้วก็ตั้ง หนึ่งร้อยยี่สิบนาที คิดเป็นวินาทีก็....เอ!ไม่รู้สิ แฮะ พอดีไม่ค่อยเก่งคณิตศาสตร์เท่าไร ได้แค่เกรด 4.00 เอง ( นี่นะไม่เก่งคณิตศาสตร์ ขี้เกียจมากกว่าล่ะสิ หึ -^- )
~ ยิ่งใกล้กันก็ยิ่งต้องกลั้นใจ ซ่อนไว้ถึงความไหวหวั่น ห้าม.......~
อ้าว! โทรมาอีกแล้ว
ได้เดี๋ยวจะลองรับสายดูสักครั้งก็แล้วกัน คอยดูนะถ้าไม่สำคัญจริงละก็ แม่จะด่าให้หูชาเลยคอยดู -0-
คิดได้ดังนั้นฉันจึงเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
“ฮัลโหล....ฮ้าว –o-”
“นี่แกยังไม่ตื่นอีกเหรอ =o= ”
“.......”
เอ!ใครหว่า -_-?”
“เฮ้ ! นี่ฟังอยู่หรือเปล่า ยัยพลอย =o= ”
อ้อ ! นึกออกแล้ว คำพูดอย่างนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยพิมปภัตร เพื่อนตัวดี #o#
“เออ ฟังอยู่ๆ มีอะไรหรือเปล่า โทรมาปลุกแต่เช้าเลย ^_^ ”
“เช้าเหรอเนี่ย ! บ้านแกไม่มีนาฬิกาหรือหา ”
ว้าก ! อะไรเนี่ย ทำไมต้องตะโกนด้วย หูจะแตกแล้วเฟ้ย TT{}TT
“ ทำไมต้องตะโกนด้วย ฮือ YOY ”
“ =o=^^ ”
“ ฮือๆ ”
“นี่ ถามจริงเหอะ บ้านแกมีนาฬิกาป่ะ -_-; ”
“ทำไมอ่ะ -o-? ”
“ไม่ต้องถามมาก ถ้ามีก็กรุณาหันพระเนตรไปดูหน่อยได้ไหมค่ะเจ้าหญิง ว่านี่มันกี่โมงแล้ว -o- ”
โอ้ย ! จะพูดแดกดันกันทำไมเนี่ย เออ ดูก็ได้
หลังคิดได้ ก็หันหน้าไปดูนาฬิกาข้างเตียงแล้วก็ต้องตกใจ 0o0
โอ้ ! นะ.....นี่มัน 7.51
พรวด !
“แค่นี้นะ ”
ตู้ด ตู้ด
หลังกดวางสายฉันก็รีบลุกไปอาบน้ำ โดยสปีดตัวอย่างรวดเร็ว
เฮ้อ !
ในที่สุดก็กลับมาอยู่ในสภาพชุดนักเรียนโรงเรียน จันทร์ประทุม สักที หลังจากที่เพิ่งเข้าและออกห้องน้ำภายในเวลา 3นาที ( เว่อร์ -o- ) ชุดสีขาวเย็บติดกับกระโปรง ที่จัดเป็นกลีบอย่างสวยงาม บริเวณลำตัวด้านหน้าถูกเย็บอีกชั้นด้วยผ้าสีน้ำตาล และจบลงด้วยโบว์สีเหลือง อ้อ ! ขอบแขนเสื้อ เอว และกระโปรง มีแซมสีน้ำตาลด้วยนะ เอ ! อะไรอีกหนา รู้สึกเหมือนขาดอะไรสักอย่าง
กุกกัก~ กุกกัก~
อืม ! นึกออกแล้วละ ว่าลืมอะไร ที่แท้ก็ลืมถุงน่องสีเทานั่นเอง ว่าแต่มันอยู่ไหนเนี่ย เวลาต้องการไม่ยักเห็นแหะ
ตุ้บ !
นี่ไงเจอแล้ว ไม่รู้ตกมาจากไหนนะ แต่เห็นก็ดีแล้วละ
ตึก ตึก !!
“พ่อ แม่คะหนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ”
“อ้าว! หนูยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ”
“ไม่ทันแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ พ่อ แม่ จู๊บบบ >3< ”
พรวด ! แล้วฉันก็รีบลุกออกไปทันที
ความคิดเห็น