อุษณกร นารายณ์

หัวใจของเจ้าสร้อยโซลองจ์และจมื่นพจนทิพย์หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว      ท่ามกลางความเเตกต่างของชาติ ภาษา และศาสนา เสียงกระซิบแผ่วหวานที่ฟังไม่เข้าใจ แต่ซาบซึ้งในความหมาย อุ่นหัวใจของหญิงสาวผมทองจากโพ้นทะเลอื่นให้ระอุ  ใจเจ้าเอย...อ่อนไหวนัก นัยน์ตาเขียวเข้มชม้ายมองแล้วเหลือบหลบสะเทิ้นอาย

 แต่ละชาติต่างก็มีดอกไม้งามตระการตาแตกต่างกันไป สมควรแก่ชนชาตินั้นๆ ไฉน ดอกไอริสสีทองอร่ามเรืองจึงผลิบานในดินเดนเวนิสตะวันออก

ดวงตะวันยังคุณฉันใด หากไอร้อนจรัสจ้าเกินไปย่อมมีโทษฉันนั้น หัวใจของชาวสยามร้อนรุม ฤๅ สุริยันจะแผดเผาแผ่นดินสิ้น 

ตะวันยอแสงรอนๆ ลงลับผืนน้ำ จมื่นพจนทิพย์ส่งสายตาตามหัวใจดวงน้อยบนออริฟาลมม์ที่ลับเส้นโค้งตรงขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ

...เฌอเเตม มงนามูร์... เสียงแผ่วของโซลองจ์แว่วมากับสายลม ...เฌอเเตม.... 

 สร้อยสยาม นักศึกษาประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศสที่พบว่าชื่อของตนนั้นเป็นภาษาไทยหมายถึงดอกไม้ชนิดหนึ่งที่พบในประเทศไทยเท่านั้น จึงตัดสินใจเลือกทำวิทยานิพนธ์ เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฝรั่งเศสและไทยในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่14  และค้นพบเอกสารสำคัญอีกสองชิ้น ที่น่าประหลาดคือคนเขียนบันทึกทั้งสองคือเทียดของเธอนั่นเอง เมื่อนำไปเทียบกับบันทึกของทูตชาวไทยที่เชื่อกันว่าผู้เขียนคือเจ้าพระยาโกษาปานแล้วพบว่าสอดคล้องกันจึงเริ่มทำการศึกษา สร้อยสยามไปที่สำนักมิซซังแห่งกรุงปารีสแล้วเปิดบันทึกอ่านเมื่อเวลาเช้า  เรื่องราวที่จารึกหน้าบนกระดาษตั้งเเต่การรับทูตฝรั่งเศส ตลอดจนคณะทูตไทยไปเยือนฝรั่งเศสและความสัมพันธ์สิ้นสุดเมื่อทหารฝรั่งเศสถูกขับไล่ออกจากประเทศ  จากเช้าเป็นเวลาเย็นย่ำ ทุกอย่างจบลงเหมือนพระอาทิตย์ขึ้นและตกและจะหวนคืนเมื่อวันใหม่เวียนมาถึง

ฝากอุดหนุน อีบุ๊กสักเล่มนะคะ 

วิมานเยื่อไม้ บุหลันบัณรสี www.mebmarket.com โปรย