Touhou Fiction : รักแรกของ ฮ่อง เหม่ยหลิน

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ผู้บุกรุกยามวิกาล

ค่ำคืนอันแสนสงบที่จบไปอีก 1 วัน ของชีวิตการเป็นขุนพลแค่วันเดียวก็มีเรื่องเยอะเลยแหะทั้งงานต่างๆรวมถึงท่านลิเตียนด้วยยิ่งคิดฉันก็เขินไม่หายกับคำพูดของท่านลิเตียนอยู่เลย

คืนนี้ดูสงบมากแม้มีสายลมเบาๆคอยผัดผ่านมาที่บ้านฉันบ้าง..ฉันมองออกไปนอกหน้าตางเพื่อชมวิวโดยรวมในเมืองซึ่งเห็นท่านโจโฉบอกว่าที่นี่คือเมืองตันหลิวเห็นว่าท่านพ่อของโจโฉอยู่ที่นี้ด้วย


"เฮ้อ..."ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะที่ดูเหล่าทหารยามที่ทำงานอยู่ไม่หยุดหย่อนแล้วนนึกถึงตอนยังอยู่เกนโซเคียวซึ่งตอนนั้นฉันก็มีสถานะคล้ายแบบพวกทหารยามคอยเฝ้ายามตลอดเพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกนั้นลุกล้ำเข้ามาในคฤหาสน์ได้แต่ส่วนใหญ่นั้นมักจะมีคนเข้าไปได้เสมอ


"ฮือ..นั้นอะไรนะ"จู่ๆฉันก็สะดุดตากับเงาที่แว๊บผ่านไปพอฉันหันกลับไปนั้นยามที่เห็นเงานั้นกลับกลายเป็นศพไป



"..อะ...อะไรกัน"ฉันตกตะลึงสุดพร้อมกับวิ่งมาดูสภาพศพยามพร้อมกับเหล่าขุนพลคนอื่นด้วย


"นี่เธอกำลังจะบอกว่ามีมือสังหารลอบเข้ามาในเมืองเหรอ"ท่านโจฮิวพูดกับฉันขณะที่พิจารณาสภาะศพที่ถูกปาดคออย่างโหดเหี้ยม


"ค่ะ...เพราะเมื่อกี้ฉันเห็นเงาแว๊บผ่านไปที่ยามคนนั้นแล้วพอเงาหายไปยามคนนั้นก็กลายเป็นศพซะแล้วละค่ะ"ฉันพูดให้การทั้งหมดที่พอจะช่วยท่านโจฮิวจับคนร้ายนั้นให้ได้ท่านโจฮิวทำท่าครุนคิดซักพ้กก่อนจะสั่งการออกไป

"ถ้างั้นคืนนี้ขุนพลทุกคนพลัดเวรกันเฝ้ายามถ้ามีอะไรผิดสังเกตรีบรายงานมาหาฉันทันที" หลังจากท่านโจฮิวสั่งเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนโดยเหลือเพียงฉันกับท่านงักจิ้นที่ยังตรวจตรารอบๆอยู่


"เหอะ..บ้าที่สุดเลยใครกันวะมาบุกในยามนี้ไม่หว่งคนจะหลับจนอนเลยฮ้าวววว"ท่านงักจิ้นบ่นพลางฮาวขึ้นมาอย่างง่วงสุดๆ


"แหม..ท่านงักจิ้นบางที่อาจะ..ปะ"

"อันตราย!!!" ท่านงักจิ้นตะโกนลั่นพลางผลักร่างฉันออกไปสักพักนึงฉันได้ยินเสียงเหล็กกระทบกันพอฉันมองดูรอบๆอีกทีพบว่ามีลูกธนูเกลื่อนเกลื่อนกลาดไปรอบๆตัวท่านงักจิ้น



"ละ..ลูกธนู"ฉันพูดตะกุกตะกักอย่างใจหายเพราะไม่นึกว่าฉันจะโดนลอบทำร้ายด้วย


"อืม..แถมเป็นลูกธนูอาบยาพิษด้วย"ท่านงักจิ้นพูดขณะที่หยิบธนูลูกนึงแล้วเอามาให้ฉันดูด้วยพบว่าตรงหัวธนูนั้นมีน้ำสีเขียวๆฉาบบางๆด้วย


"แล้วพิษพวกนี้รุนแรงไหมค่ะ"


"ก็ล้มช้างได้เลยละ" พอท่านงักจิ้นพูดขึ้นมาฉันหน้าซีดลงทันทีถ้าพิษมันแรงพอฆ่าช้างได้แล้วถ้าโยว์ไคอย่ทางฉันเจอหลายๆดอกพร้อมกันจะไม่เกิดใหม่เลยเหรอเนี่ย


"หึ..ฮ่องเหม่ยหลิน ข้ามาเอาชีวิตเจ้าแล้ว " เสียงของชายคนนึงพูดขึ้นมาแล้วฉับพลันเงานั้นก็ปรากฎขึ้นมาอีกแต่ครางนี้เงานั้นกลับเปลี่ยนเป็นชายร่างสูงร่างรำกระวนท่าเพลงกระบี่เข้าใส่หาฉันแทบไม่ได้ทันตั้งตัวโชคดีที่ท่านลิเตียนช่วยไว้ได้ทัน


"แล้วนายละเป็นใครกัน..เราไม่เคยมีความแค้นต่อกันไฉนถึงมาทำร้ายข้าละ"ฉันตะโกนหาชายลึกลับนั้นแต่จะดูไปเขานั้นดวงตาของชายลึกลับนั้นคมเข้ามน่าหลงไหลคิ้วดกดำดูมีเสน่ห์น่าเสียดายที่เป็นฝ่ายศัตรู


"หึ..ข่าได้รับคำสั่งจากท่านตั๋งโต๊ะมาเพื่อฆ่าเจ้าเพราะฉะนั้นเตรียมตัวตายได้"


"อย่าหวังเลย"

ฉันรีบชักกระบี่ออกจากฝักแล้วรีบรับกระบวนท่าทันทีแล้วฉันเริ่มดวลกระบี่กับเข้าไปทั่วเมืองท่ามกลางสายตาของเหล่าทหารยามและขุนพลทั้งหลาย

น่าแปลกใจอย่างมากที่เขากับฉันนั้นใช้กระบวนท่าแบบเดียวกันเป๊ะจนฉันกับเขายังแปลกใจไปตามๆกันจนกระทั่งฉันกับเขานั้นหยุดพร้อมกัน


"นี่มันเพลงกระบี่ปราบราชสีห์ที่ข้าคิดค้นนี่หน่า..เจ้าไปเรียนมาได้ไงกัน"เพลงกระบี่ที่เขาพูดถึงนั้นเป็นเพลงกระบี่ที่ฉันเคยตอนช่วงสมัยแรกๆที่ฉันอยู่ประเทศจีนซึ่งฉันได้พบคัมภีร์นั้นอยู่ที่ตู้หนังสือเก่าๆที่บ้านร้างแห่งหนึ่ง


"ก็..ข้าเคยเรียนมานะสิ"

"เหลวไหล..เพลงกระบี่ข้าไม่เคยมีใครล่วงรู้มาก่อนเช่นนี้หรอก"เขานั้นพูดอย่างโมโหก่อนจะพุ่งมาใส่ฉันทันทีฉันรีบเอี้ยวตัวหลบก่อนจะสกัดจุดเขาจนเขานั้นล้มลงไปกับพื้น


"ฮึย...บ้าที่สุด..."เขายังบ่นอย่างโมโหก่อนที่พวกท่านโจฮิวจะมาจับกุมตัวเขาไป


"ท่านแม่นางขอบใจจริงๆที่จับมือสังหารได้..งานนี้ข้าคงต้องให้รางวัลแม่นางซะแล้วละ"

"เล็กน้อยๆ..เรื่องแค่นี่ข้าไม่สมควรรับหรอก"ฉันตอบปฏิเสธไปทันควันโจฮิวได้เพียงแต่ยิ้มให้ก่อนจะพาชายคนนั้นไปที่ศาลเพื่อรอไต่สวนต่อไป


"แม่นางฮ่อง...แม่นางฮ่อง..เป็นอะไรมากไหมเจ็บตรงไหน"ท่านลิเตียนนั้นวิ่งมาถามไถ่ฉันอย่างเป็นห่วงสุดๆแต่ก็ดีเหมือนกันนะที่มีคนเป็นห่วงฉัน


น่าเสียดายที่ไม่น่าจากกันไปเลย....

ไม่น่าเลย......


-----------------------ตัดไปอีกด้านที่เมืองลกเอี๋ยง-----------------------------

"ฮึย..เจ้าขุนพลกระจอกงอกง่อยงานแค่นี้ก็ล้มเหลว"ชายอาวุโสร่างท้วมพูดสบถอย่างโมโหสุดๆ

"ท่านพ่ออย่าห่วงเลยเดี๋ยวครั้งหน้าให้ลูกไปเอง"ชายร่างสูงใหญ่อีกคนพูดขออาสา

"ท่านลิโป้ค่ะ..ฮ่องเหมยหลินเนี่ยแม้จะเป็นแค่ขุนพลระดับล่างๆองโจโฉตอนนี้แต่พละกำลังของเธอนั้นสูงมากนค่ะ"ผู้หญิงชุดเมดพูดค้านขึ้น

"จริงด้วยท่านลิโป้..พรุ่งนี้ยังต้องรับศึกกับพวก 18 หัวเมืองด้วยนะท่าน"กุนซืออีกคนพูดสนับสนุน

"ฮะๆๆ..นั้นสิ..ข้าว่าเจ้านั้นมีฝีมือพอที่จะหนีมาได้อยู่นี่หน่าถ้างั้นพวกเจ้าทั้งหลายติดตามข้าไปที่ด่านกิสุยก๋วนเตรียมตัวกวาดล้างเหล่ากบฎกัน"

"รับบัญชา" เหล่าขุนพลทุกคนทำท่าคำนับพร้อมกันถ้วนหน้า

"อ้อ..ยังไงก็ตามเธอก็ลองแสดงฝีมือให้ดูด้วยละ อิซาโยอิ ซาคุยะ "

"ค่ะท่าน..."ซาคุยะรับคำสั่งก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับขุนพลคนอื่น





---------------------โปรดติดตามต่อตอนที่ 4 --------------------------------------


เอาละตอนนี้ก็ได้ทำการคิดเนื้อเรื่องย่อยไว้แล้วละครับตอนนี้เหลือแต่เขียนเนื้อเรื่องนี้เสร็จก่อนครับ

ปล.ขอสปอยเล็กครับว่าเนื้อเรื่องย่อยนั้นจะเป็นเนื้อเรื่องของ เล็ตตี้ นะครับ